"











[4]


←


1893–2310     →
    


เขตแดนอาณาจักรอยุธยาที่แผ่ขยายไปกว้างขวางที่สุดในรัชสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ปี 2148
เมืองหลวง    - กรุงเทพทวารดีศรีอยุธยา
- พิษณุโลก (2006-2031) [1]
- ลพบุรี (2209-2231)
ภาษา    ไทย
รัฐบาล    สมบูรณาญาสิทธิราชย์แบบศักดินา
พระมหากษัตริย์    
-     1893 - 1952    ราชวงศ์อู่ทอง
-     1952 - 2112    ราชวงศ์สุพรรณภูมิ
-     2112 - 2172    ราชวงศ์สุโขทัย
-     2172 - 2231    ราชวงศ์ปราสาททอง
-     2231 - 2310    ราชวงศ์บ้านพลูหลวง
ยุคประวัติศาสตร์    ยุคกลาง และยุคเรอเนซองส์
-     สถาปนา    1893
-     รัฐร่วมประมุขกับอาณาจักรสุโขทัย    2011
-     เริ่มติดต่อกับโปรตุเกส    2054
-     เสียกรุงครั้งที่หนึ่ง    2112
-     ประกาศอิสรภาพ    2127
-     การยึดอำนาจของสมเด็จพระเพทราชา    2231
-     เสียกรุงครั้งที่สอง    7 เมษายน 2310
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ    ประเทศไทย, ประเทศลาว, ประเทศกัมพูชา, ประเทศพม่า
อาณาจักรอยุธยา เป็นอาณาจักรของชนชาติไทยในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาในช่วง พ.ศ. 1893 ถึง พ.ศ. 2310 มีกรุงศรีอยุธยาเป็นศูนย์กลางอำนาจหรือราชธานี อาณาจักรอยุธยานับว่าเจริญรุ่งเรืองจนอาจถือได้ว่าเป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองมั่งคั่งที่สุดในภูมิภาคสุวรรณภูมิ[2] ทั้งยังมีความสัมพันธ์ทางการค้ากับหลายชาติ จนถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางการค้าในระดับนานาชาติ[3] เช่น จีน เวียดนาม อินเดีย ญี่ปุ่น เปอร์เซีย รวมทั้งชาติตะวันตก เช่น โปรตุเกส สเปน ดัตช์ (ฮอลันดา) และฝรั่งเศส ซึ่งในช่วงเวลาหนึ่งเคยสามารถขยายอาณาเขตประเทศราชถึงรัฐฉานของพม่า อาณาจักรล้านนา มณฑลยูนนาน อาณาจักรล้านช้าง อาณาจักรขอม และคาบสมุทรมลายูในปัจจุบัน