คือบอกก่อนนะครับ ผมจบแค่ ม.3 แต่อยากจะสร้างหนังสั้นเรื่องนึง ซึ่งผมเองก็เรียนรู้การทำหนังจากการดูหนังนี่แหละ ดูมันทั้งวันทุกแนวทุกชาติ
และก้อยากจะทำหนังเองบ้าง เลยลองนึกว่า สภาพผมตอนนี้ อายุแค่18กับเงินเดือน เดือนละ20000 และไม่มีการศึกษา จะทำหนังอะไรได้
ผมเคยเห็นเขาประกวดหนังสั้นกัน แต่พอเข้าไปดูข้อมูล เขาก็รับแต่นักศึกษา ผมเลยรุ้สึกหมดโอกาส เพราะความฝันของผมคือเป็นผู้กำกับ ผมเลยออกจากโรงเรียนมาเพื่อทำตามฝัน ผมแลกทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ผมรัก ผมเป็นนักแสดงตลก มายากล เพื่อหาเงิน แต่สิ่งที่ผมหลงใหลและชอบมากคือ การกำกับ
ทั้งที่ผมไม่มีความรู้อะไรเลย มีแต่ความรู้มั่วๆที่ศึกษาด้วยตัวเอง ผมแค่อยากถามทุกคนว่าถ้าผมทำหนังเสร็จ ผมจะ กระจายหนังไปได้ทางใหนบ้างครับ นอกจาก facebook - youtube - ครับ ผมอยากพิสูจให้พวก พี่ๆ นักศึกษาที่เคยดูถูกผมว่า "ผมมันไม่มีความรู้พอจะสร้างหนังได้ " ถึงผมจะทำแบบมั่วๆผมก็ทำด้วยความรัก ผมจะพิสูจด้วยตัวผมเอง ขอทุกคนเป็นกำลังใจและ แนะนำได้เลยนะครับ
หนังผมจะถ่ายทำเดือนหน้า เขียนบทเอง ลงทุนเอง กำกับเอง ตัดต่อภาพ เสียงเอง ทำเองมันหมดนี่แหละ ที่สำคัญ แสดง เอง ด้วย555
ผมขออธิบายเรื่องการศึกษาผมหน่อยนะครับ ผมเป็นพวกคนหัวโบราณครับ คือโบราณในการใช้ชีวิต แต่ ความคิดผมพัฒนาตลอดเวลา
ผมเรียนไม่จบเพราะช่วงนั้นครอบครัวลำบากมากครับเพราะผมทุ่มเวลาให้การเรียน เพื่อนๆมองผมเป็นตัวตลกครูก็ไม่ได้ใส่ใจ ผมเรียนตัวคนเดียวเพื่อนก็ไม่มี หยุดโรงเรียนทีก็ตามงานแทบตายแต่ผมก็ยังทุ่มสุดตัวกับการเรียน จนครอบครัวผมตกต่ำสุดขีด งานเขาก็เลิกจ้างเพราะเศรษกิจไม่ดี ผมต้องออกมาโชว์ตลกทุกวัน ตามบาร์ฝรั่ง โชว์เสร็จก็เดิน ขอทิปแขก ได้วันละ500-1000 เป็นค่าโรงเรียน จนไมเคิลเสียชีวิต
ผมเลยหัดเต้นไมเคิล และมันก็รุ่งครับ งานเข้าทุกวัน ผมเลยไม่มีเวลาเรียน ผมเลยคุยกับพ่อว่าผมขอโอกาสดูและพ่อแม่ก่อนตอนที่ผมหาเงินได้ผมจะทำให้เต็มที่ ผมเลยออกมาดื้อๆ ตอนนั้นเสียใจมากๆครับ ที่ต้องทิ้งการเรียน แต่ชีวิตมันเป็นแบบนี้และผมเลือกแล้ว ผมเลยออกมาทำสิ่งที่ถนัดที่สุดคือการแสดง และผมก็ได้เซ็นสัญญา เต้นประจำที่ โรงละครในพัทยา ซึ่งมันตรงกับ การเรียน กศน พอดี เลยไม่สามารถเรียนได้
แต่ถ้าผมว่างผมก็จะสมัครเรียนพิเศษต่างๆเพื่อให้ได้ความรู้ใช้ในชีวิตประจำวัน พอมีเงินแล้วผมก็ยังคงศึกษาหาความรุ้อยุ่ตลอดครับ พ่อผมสอนเสมอว่าสิ่งที่ พ่อ อยากเห็นผมได้คือ ปริญญษชีวิตที่วัดความเป็นคนครับ ^^
ผมเลยคิดว่าที่ออกจากโรงเรียนมาแบบโง่ๆนี่ต้องไม่เสียเปล่าครับ อย่างน้อยผมมีฝันแล้วผมก็อยากจะ ลองทำมันดูสักครั้ง จากการต่อยอดจากสิ่งต่างๆที่ผมศึกษาเรียนรู้และพัฒนาตัวอยู่ตลอด ให้รู้ไปเลยว่ามันแค่ฝัน หรือมันจะเป็นจริง!!! ถ้าฝันผมก็กลับมาเรียน ถ้าได้ดี ผมก็ทำมันต่อไปและจะพยายาม เข้ากศน ต่อไป
ผมจะสร้างหนังสักเรื่อง เพราะผม"รัก" ผม ผิดหรอ
และก้อยากจะทำหนังเองบ้าง เลยลองนึกว่า สภาพผมตอนนี้ อายุแค่18กับเงินเดือน เดือนละ20000 และไม่มีการศึกษา จะทำหนังอะไรได้
ผมเคยเห็นเขาประกวดหนังสั้นกัน แต่พอเข้าไปดูข้อมูล เขาก็รับแต่นักศึกษา ผมเลยรุ้สึกหมดโอกาส เพราะความฝันของผมคือเป็นผู้กำกับ ผมเลยออกจากโรงเรียนมาเพื่อทำตามฝัน ผมแลกทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ผมรัก ผมเป็นนักแสดงตลก มายากล เพื่อหาเงิน แต่สิ่งที่ผมหลงใหลและชอบมากคือ การกำกับ
ทั้งที่ผมไม่มีความรู้อะไรเลย มีแต่ความรู้มั่วๆที่ศึกษาด้วยตัวเอง ผมแค่อยากถามทุกคนว่าถ้าผมทำหนังเสร็จ ผมจะ กระจายหนังไปได้ทางใหนบ้างครับ นอกจาก facebook - youtube - ครับ ผมอยากพิสูจให้พวก พี่ๆ นักศึกษาที่เคยดูถูกผมว่า "ผมมันไม่มีความรู้พอจะสร้างหนังได้ " ถึงผมจะทำแบบมั่วๆผมก็ทำด้วยความรัก ผมจะพิสูจด้วยตัวผมเอง ขอทุกคนเป็นกำลังใจและ แนะนำได้เลยนะครับ
หนังผมจะถ่ายทำเดือนหน้า เขียนบทเอง ลงทุนเอง กำกับเอง ตัดต่อภาพ เสียงเอง ทำเองมันหมดนี่แหละ ที่สำคัญ แสดง เอง ด้วย555
ผมขออธิบายเรื่องการศึกษาผมหน่อยนะครับ ผมเป็นพวกคนหัวโบราณครับ คือโบราณในการใช้ชีวิต แต่ ความคิดผมพัฒนาตลอดเวลา
ผมเรียนไม่จบเพราะช่วงนั้นครอบครัวลำบากมากครับเพราะผมทุ่มเวลาให้การเรียน เพื่อนๆมองผมเป็นตัวตลกครูก็ไม่ได้ใส่ใจ ผมเรียนตัวคนเดียวเพื่อนก็ไม่มี หยุดโรงเรียนทีก็ตามงานแทบตายแต่ผมก็ยังทุ่มสุดตัวกับการเรียน จนครอบครัวผมตกต่ำสุดขีด งานเขาก็เลิกจ้างเพราะเศรษกิจไม่ดี ผมต้องออกมาโชว์ตลกทุกวัน ตามบาร์ฝรั่ง โชว์เสร็จก็เดิน ขอทิปแขก ได้วันละ500-1000 เป็นค่าโรงเรียน จนไมเคิลเสียชีวิต
ผมเลยหัดเต้นไมเคิล และมันก็รุ่งครับ งานเข้าทุกวัน ผมเลยไม่มีเวลาเรียน ผมเลยคุยกับพ่อว่าผมขอโอกาสดูและพ่อแม่ก่อนตอนที่ผมหาเงินได้ผมจะทำให้เต็มที่ ผมเลยออกมาดื้อๆ ตอนนั้นเสียใจมากๆครับ ที่ต้องทิ้งการเรียน แต่ชีวิตมันเป็นแบบนี้และผมเลือกแล้ว ผมเลยออกมาทำสิ่งที่ถนัดที่สุดคือการแสดง และผมก็ได้เซ็นสัญญา เต้นประจำที่ โรงละครในพัทยา ซึ่งมันตรงกับ การเรียน กศน พอดี เลยไม่สามารถเรียนได้
แต่ถ้าผมว่างผมก็จะสมัครเรียนพิเศษต่างๆเพื่อให้ได้ความรู้ใช้ในชีวิตประจำวัน พอมีเงินแล้วผมก็ยังคงศึกษาหาความรุ้อยุ่ตลอดครับ พ่อผมสอนเสมอว่าสิ่งที่ พ่อ อยากเห็นผมได้คือ ปริญญษชีวิตที่วัดความเป็นคนครับ ^^
ผมเลยคิดว่าที่ออกจากโรงเรียนมาแบบโง่ๆนี่ต้องไม่เสียเปล่าครับ อย่างน้อยผมมีฝันแล้วผมก็อยากจะ ลองทำมันดูสักครั้ง จากการต่อยอดจากสิ่งต่างๆที่ผมศึกษาเรียนรู้และพัฒนาตัวอยู่ตลอด ให้รู้ไปเลยว่ามันแค่ฝัน หรือมันจะเป็นจริง!!! ถ้าฝันผมก็กลับมาเรียน ถ้าได้ดี ผมก็ทำมันต่อไปและจะพยายาม เข้ากศน ต่อไป