เราทั้งคู่เป็นเกย์คบกันนานแล้ว และที่บ้านเค้าเกลียดผมแบบจมเขี้ยวทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เป็นคุณจะทำยังไงคับ???

ผมอายุเพียง 23 ปี แฟนผมอายุ 30 ปี เราอยู่ด้วยกันมาก็ประมาณหนึ่งปี และในช่วงแรกสัมพันธุ์ของเราก็ดีปกติ ตอนยังไม่เจอพ่อแม่ซึ่งกันและกัน และผ่านไปประมาณ 3-4เดือนแฟนเรามาเจอพ่อแม่เรา จิงๆพ่อแม่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยเปิดเรื่องเพศที่ 3 แต่ทุกๆครั้งไม่ใช่ผมพูดนะ แต่อยู่เฉยๆแม่จะถามเหมือนรู้ขึ้นมาเองก็แปลกอยู่ แต่พักเรื่องนั้นไว้ก่อน พอมาพี่เค้าผมก็ไม่ได้พูดอะไร เหมือนพ่อกับแม่จะรู้ แต่เฮ้ย....คนนี้ พ่อแม่ผมโอเคมากกกกก และผมมีโอกาศได้ไปเจอพ่อแม่แฟนบ้าง ในช่วงประมาณ 5 เดือนราวๆนั้นถ้าจำไม่ผิด ทุกอย่างปกติ แม่ของพี่เค้าดูปกติ ดูน่ารักและใจดีอุ่นใจได้เหมือนแม่เราเลย แต่แล้ว ผ่านไปไม่ถึง 1 เดือนด้วยซ้ำ แม่เค้าก็เริ่มมีท่าทีแปลกๆ เหมือนผมจะรู้สึกได้ ผมก็เลยไม่ได้ติดใจอะไร ผมอยู่กับแฟนที่กรุงเทพคับ แต่แม่เค้าอยู่ต่างจังหวัด นานๆทีเค้าจะมาเที่ยว หรือดูลูกเค้าที่กรุงเทพ และหลังจากนั้นผมมีโอกาศไปที่ต่างจังหวัดบ้านแฟน แฟนผมเค้ามีหลานสาวรุ่นๆเดียวกับผมนี่แหละ ซึ่งผมก็คุยกันเล่นกันปกติอยู่กันปกตินะคับ เค้าเป็นคนน่ารักตอนแรกคิดว่า มีเค้ารุ่นๆเดียวกับผมซักคนผมน่าจะอุ่นใจได้ซักนิด (อ๊อ....ลืมบอกที่ผมไปต่างจังหวัดกับแฟนรอบนี้ คือลูกพี่ลูกน้องของแฟนผมเสียชีวิตหน่ะคับ ทางบ้านก็เสียใจมาก) และผมไปก็คุยกับทุกคนบนโลกที่นั่นซึ่งผมเป็นคนชอบยิ้ม และด้วยความเฟรนลี่แต่มีการะเทซะนะ (ไม่รู้พิมพ์ถูกไหม) อันนี้ทุกคนใกล้ตัวจะรู้ และผมก็ช่วยทางบ้านเค้าทำทุกสิ่งอย่างที่พอจะช่วยได้ แต่พอกลับมาหลังจากนั้นก็มีปัญหาอยู่พักใหญ่ กับแฟนผมและแม่เค้า เรื่องนี้ผมขอไม่เล่านะคับ เพราะเรื่องนี้ผมให้แฟนผมจัดการเอง เพราะผมจะมองว่าเรื่องนี้มันเป็ฯปัญหาที่เราไม่ได้ก่อเหลือแค่ให้เป็นเรื่องของเวลา อาจจะเป็นเพราะผมอายุน้อยกว่า เด็กกว่ากลัวมาหลอกเงินหลอกโน่นนี่ของพี่เค้า แต่จ่ายเองตลอด แชร์ตลอด คุยกับปรึกษากันช่วยกันเท่าที่ช่วยได้ตลอด และอยู่ๆ หลานสาวเค้าก็ขึ้นเฟสบุ๊คตามสเตตัสในเฟสของเค้า  ด่าผมเสียๆหายๆ ดูถูกผม ว่าวัวลืมตีน ไม่รู้จะต่างอะไรกับลืมกัมพืชรึป่าว ว่าพ่อแม่เค้าสอนมาดี พ่อแม่ผมสอนไม่ดีเหรอออ แล้วยังด่า ด่า ด่า มาเรื่อยๆ บอกตรงๆนะคับ ถามว่าผมรู้ได้ยังไง คนเราถึงไม่เอ่ยชื่อ มันมีเซนด์แปลกๆจิงนะ แล้วก็ด่าเหน็บแนมผมมาเรื่อยๆตลอดๆ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย คือผิดที่อายุยังน้อย เรียนปีสุดท้ายจะจบแล้วแต่ยังทำงานไม่ได้ ไม่มีเวลา หรือผิดที่ผมจนรึป่าวทั้งๆที่กระตือรือร้นที่จะไม่ย้อท้อเลยนะ ผิดที่ผมหน้าตาดูหน้ากลัว ทั้งๆที่ก็เท่ๆคนจีบๆออกจะบ่อย(แอบหลงตัวเองนิดๆ) ยอมรับว่าเครียดมากเลยต้องลบเฟสและบล็อกไปในที่สุด และเพื่อนก็ชอบส่งแคปสเตตัสมาให้ผมดูเรื่อยๆ จนผมสั่งห้ามเลิกส่งเด็ดขาด ปวดหมองและทุกครั้งที่ต้องเจอกัน ผมทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไง เคยคุยกับแฟน เคยบอกแฟน แฟนเราก็ทำไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลา แต่ปัจจุบันนี้รักก็ยังดีกันอยู่นะไม่เคยน้องลงเลยทั้งคู่ และถ้าเป็ฯคุณจะทำยังไง เอาไงต่อ หรือจะพยายามสู่กันไปให้ถึงฝั่งไหม???