"เพื่อน" คำเดียว..ทำให้เป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ....
ผมมีเพื่อนคนนึง....มันพึ่งโดนหักอกมา....มันบอกผมว่า "อยากตาย" หลังจากนั้น มันก็พูดบ่อยๆว่า "ตายไปได้ก็ดี ".....
ทุกครั้งที่มีโอกาสที่เกี่ยวกับการพูดถึงอุบัติเหตุมันก็พูดขึ้นอีก (ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์กันบ่อย) ผมก็พูดนะว่า " ถึงไม่มีเค้า มุงก็มีกู จะรีบตายไปไหน".....
แต่มันก็ยังพูดถึงอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นตรงหน้า
......แล้วผมพูดประโยคนึงกับเค้า " กูไม่คิดจะเห็นเพื่อนตายหรอกนะ " [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สาบานได้ว่าเป็นคำพูดที่มาจากใจริงๆ
เค้าเงียบไปซักแปปนึง แล้วพูดว่า " มุงจะเอาอะไรมาช่วยกูถ้าเกิดรถลงหรือมีรถมาชนจริงๆ หมอก็ไม่ใช่ " ผมก็เงียบไปสองสามวิ.......
......ผมพูดกับมันไปว่า " กูไม่ใช่หมอ คงใช้วิชาแพทย์ช่วยมุงไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่คิดจะเห็นมุงตายก่อน ถ้ามุงจะตายจริงๆก็เอาดิ.....เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน"
หลังจากนั้น บทสนทนาเรื่องนี้ก็จบลงไปแบบที่ไม่มีใครพูดต่อ
.
.
ต่อมา หลังจากกลับไปที่มหา'ลัย ผมรู้ว่ามันกินเหล้าบ่อยขึ้นแทบทุกวัน แถมด้วยสูบบุหรี่ .......มันทำให้ผมเป็นบ้า เป็นโรคขี้เป็นห่วง
....เคยไม่พูดกับมันเพราะเรื่องนี้ 1 วัน...[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีปัญญาโกรธได้นานแค่นี้..แต่เพื่อนคนอื่นเค้าก็บอกว่า " มันเฮิร์ท ปล่อยมันไปเถอะ " ผมก็ปล่อยไปนะ ได้แต่เตือนบ่อยๆว่ามันไม่ดีนั่นนี่ แล้วสูบบุหรี่เนี่ย ผมไม่โอเคสุดๆ
.
.
ไม่นานมากเราก็ได้เจอกันอีก เเล้วพากันไปร้านเหล้ากัน ในขณะที่ดื่มกัน มันก็ขอตัวไปที่ถนนหน้าร้านแล้วไปสูบบุหรี่ วันนั้นผมโกรธมันเบาๆ ไม่พูดด้วยครึ่งชั่วโมง เพราะมันบอกว่า " ห้ามงอน " ก็ได้...ไม่งอน เพราะก็เข้าใจว่าเฮิร์ท แต่โรคขี้เป็นห่วงก็ยังกำเริบอยู่ แต่ได้แต่มองแล้วเตือนเรื่อยมา
.
.
ณ ตอนนี้ ผมโกรธมันอยู่ด้วยอะไรหลายอย่าง (เรื่องเดิม.....แต่มันหนักขึ้นตรงที่ความรู้สึกมันหนักขึ้น) ผมไม่พูดกับมันมาสองสามวันแล้ววววว เพราะรู้ว่ามันไปกินเหล้าทั้งๆที่ใกล้สอบ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องนี้ลืมไปแล้วว่าโกรธ....แล้วอีกซักพัก ผมเห็นรูปใน IG เป็นรูปนิ้วที่หนีบบุหรี่อยู่......โรคขี้เป็นห่วงพุ่งขึ้นสู่ Excited state (สภาวะที่ถูกกระตุ้น) มันเลวร้ายมากสำหรับผม....ตอนนี้ผมยังโกรธอยู่.....
.
.
วันนี้ทั้งวัน...ผมตัดสินใจที่จะไม่สนใจมัน เพราะยิ่งสนใจ ผมก็รู้สึกเจ็บ เป็นห่วง และอยากเจอมากขึ้น[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้งดจิ้น!!! ผมคิดว่าผมกำลังจะทำได้
........แต่แล้วมันอัพสเตตัสอันนึง " I wanna die พร้อมกับเพลง" .....มันทำให้ผมลุกขึ้น ลุกมาดู มาสนใจมันอีกครั้ง..พร้อมกับคิดว่า..." สิ่งที่เพื่อนคนนึงพูดไป ก็ไม่ได้มีความหมายมากมายอะไร " ผมควรทำยังไงต่อไปดี เลิกสนใจแล้วปล่อยมันไป หรือมานั่งโกรธมันอยู่แบบเดิม หรือต้องทำยังไง???
.
.
.
.
.
ในระหว่างที่ผมพิมพ์อยู่นี้...ผมก็คิดว่า ผมเป็นเพียงแค่เพื่อน คำว่า " เพื่อน " เพียงคำเดียว.....ทำให้ผมต้องเดือดร้อนกับความรู้สึกตัวเอง เดือดร้อนแทนตัวมัน ได้ขนาดนี้เลยหรอ?? [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เอาจริงๆนะ...ทุกอย่างที่ผมพูดกับมัน ผมจริงใจทุกคำนะครับ ผมยึดถือประโยคนึงตลอด " เพื่อนเป็นคนในครอบครัวที่ต่างกันแค่สายเลือด"
ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป.....
เพิ่มเติมนะครับ....มันเป็นเรื่องตลกและอาจเป็นเรื่องโง่ๆ
ตอนนี้เหมือนกับว่าทำทุกอย่างเพื่อทำร้ายตัวเอง กินเหล้าหนักๆ สูบบุหรี่ ............
......ความโมโหก็เพิ่มขึ้นไปรวมกับนิสัยประชดประชัน....
" ก็เอาสิ...เธอมีปอดและตับของเธอ........ฉันก็มีไตและหัวใจของฉัน "
ผมประชดมัน โดยการดื่มกาแฟสดสองแก้ว....อาจจะเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่โอเคสำหรับผม หัวใจผมเต้นเกิน 120 ในระยะพักปกติ
คาแฟอีนจะยับยั้งการดูดน้ำของท่อหน่วยไตด้วย....[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คงเป็นเรื่องโง่ๆจริงๆ
"เพื่อน" คำเดียว..ทำให้เป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ....
ทุกครั้งที่มีโอกาสที่เกี่ยวกับการพูดถึงอุบัติเหตุมันก็พูดขึ้นอีก (ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์กันบ่อย) ผมก็พูดนะว่า " ถึงไม่มีเค้า มุงก็มีกู จะรีบตายไปไหน".....
แต่มันก็ยังพูดถึงอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นตรงหน้า
......แล้วผมพูดประโยคนึงกับเค้า " กูไม่คิดจะเห็นเพื่อนตายหรอกนะ " [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เค้าเงียบไปซักแปปนึง แล้วพูดว่า " มุงจะเอาอะไรมาช่วยกูถ้าเกิดรถลงหรือมีรถมาชนจริงๆ หมอก็ไม่ใช่ " ผมก็เงียบไปสองสามวิ.......
......ผมพูดกับมันไปว่า " กูไม่ใช่หมอ คงใช้วิชาแพทย์ช่วยมุงไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่คิดจะเห็นมุงตายก่อน ถ้ามุงจะตายจริงๆก็เอาดิ.....เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน"
หลังจากนั้น บทสนทนาเรื่องนี้ก็จบลงไปแบบที่ไม่มีใครพูดต่อ
.
.
ต่อมา หลังจากกลับไปที่มหา'ลัย ผมรู้ว่ามันกินเหล้าบ่อยขึ้นแทบทุกวัน แถมด้วยสูบบุหรี่ .......มันทำให้ผมเป็นบ้า เป็นโรคขี้เป็นห่วง
....เคยไม่พูดกับมันเพราะเรื่องนี้ 1 วัน...[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้..แต่เพื่อนคนอื่นเค้าก็บอกว่า " มันเฮิร์ท ปล่อยมันไปเถอะ " ผมก็ปล่อยไปนะ ได้แต่เตือนบ่อยๆว่ามันไม่ดีนั่นนี่ แล้วสูบบุหรี่เนี่ย ผมไม่โอเคสุดๆ
.
.
ไม่นานมากเราก็ได้เจอกันอีก เเล้วพากันไปร้านเหล้ากัน ในขณะที่ดื่มกัน มันก็ขอตัวไปที่ถนนหน้าร้านแล้วไปสูบบุหรี่ วันนั้นผมโกรธมันเบาๆ ไม่พูดด้วยครึ่งชั่วโมง เพราะมันบอกว่า " ห้ามงอน " ก็ได้...ไม่งอน เพราะก็เข้าใจว่าเฮิร์ท แต่โรคขี้เป็นห่วงก็ยังกำเริบอยู่ แต่ได้แต่มองแล้วเตือนเรื่อยมา
.
.
ณ ตอนนี้ ผมโกรธมันอยู่ด้วยอะไรหลายอย่าง (เรื่องเดิม.....แต่มันหนักขึ้นตรงที่ความรู้สึกมันหนักขึ้น) ผมไม่พูดกับมันมาสองสามวันแล้ววววว เพราะรู้ว่ามันไปกินเหล้าทั้งๆที่ใกล้สอบ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้....แล้วอีกซักพัก ผมเห็นรูปใน IG เป็นรูปนิ้วที่หนีบบุหรี่อยู่......โรคขี้เป็นห่วงพุ่งขึ้นสู่ Excited state (สภาวะที่ถูกกระตุ้น) มันเลวร้ายมากสำหรับผม....ตอนนี้ผมยังโกรธอยู่.....
.
.
วันนี้ทั้งวัน...ผมตัดสินใจที่จะไม่สนใจมัน เพราะยิ่งสนใจ ผมก็รู้สึกเจ็บ เป็นห่วง และอยากเจอมากขึ้น[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ผมคิดว่าผมกำลังจะทำได้
........แต่แล้วมันอัพสเตตัสอันนึง " I wanna die พร้อมกับเพลง" .....มันทำให้ผมลุกขึ้น ลุกมาดู มาสนใจมันอีกครั้ง..พร้อมกับคิดว่า..." สิ่งที่เพื่อนคนนึงพูดไป ก็ไม่ได้มีความหมายมากมายอะไร " ผมควรทำยังไงต่อไปดี เลิกสนใจแล้วปล่อยมันไป หรือมานั่งโกรธมันอยู่แบบเดิม หรือต้องทำยังไง???
.
.
.
.
.
ในระหว่างที่ผมพิมพ์อยู่นี้...ผมก็คิดว่า ผมเป็นเพียงแค่เพื่อน คำว่า " เพื่อน " เพียงคำเดียว.....ทำให้ผมต้องเดือดร้อนกับความรู้สึกตัวเอง เดือดร้อนแทนตัวมัน ได้ขนาดนี้เลยหรอ?? [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป.....
เพิ่มเติมนะครับ....มันเป็นเรื่องตลกและอาจเป็นเรื่องโง่ๆ
ตอนนี้เหมือนกับว่าทำทุกอย่างเพื่อทำร้ายตัวเอง กินเหล้าหนักๆ สูบบุหรี่ ............
......ความโมโหก็เพิ่มขึ้นไปรวมกับนิสัยประชดประชัน....
" ก็เอาสิ...เธอมีปอดและตับของเธอ........ฉันก็มีไตและหัวใจของฉัน "
ผมประชดมัน โดยการดื่มกาแฟสดสองแก้ว....อาจจะเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่โอเคสำหรับผม หัวใจผมเต้นเกิน 120 ในระยะพักปกติ
คาแฟอีนจะยับยั้งการดูดน้ำของท่อหน่วยไตด้วย....[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้