เข้าไปตาม LINK เถอะ กราบบบ
https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%96%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%84%E0%B8%9B/226713557343716
12 เมษายน 2558 ผมออกเดินทางจากบ้านด้วยความง่วง ทุกครั้งที่ต้องตื่นแต่เช้าตรูไปเที่ยวไกลๆจะนอนไม่ค่อยหลับระแวงกลัวจะนอนยาวจนตื่นไม่ทันตามนัด มองขึ้นไปบนท้องฟ้ายังเป็นสีดำสนิทไม่เหมือนว่าใกล้จะสว่างแล้ว ถนนภายนอกก็เงียบสนิทมีรถวิ่งนับจำนวนได้ ยืนแบกเป้ใบใหญ่ 1 ใบและกระเป๋ากล้องใบเล็กอีกใบ รอรถอยู่ไม่นานก็ได้ TAXI ลุงคนขับพาอ้อมไปพอควรแต่ผมไม่รีบก็เลยปล่อยลองดูใจ TAXI ไทยไป จากบ้านมาสนามบินเคยนั่งประมาณ 330 วันนี้ปาไป 430 ลุงแกคงนึกว่าเราไม่รู้ว่าทางที่แกพามามันอ้อมมาก แต่ผมเป็นคนไม่ชอบไปต่อว่าใคร แค่ลุงไปให้ทันเครื่องบินก็พอ
ถึงสนามบินดอนเมืองทั้ง รถTaxi รถBus รถส่วนตัว เทียบส่งผู้โดยสารกันแน่นถนัด ช่วงวันหยุดยาวสงกรานต์บวกกับตัวเครื่องบินราคาถูกลงมากจนพอๆกับค่ารถทัวร์คนก็อุดหนุนกันเยอะ ทำให้สนามบินมีผู้คนค่อนข้างมากเป็นพิเศษแม้บางส่วนจะเริ่มทะยอยออกเดินทางไปตั้งแต่วันที่ 11 แต่ก็ยังมีที่ยังพอให้นั่งสำหรับผมและเพื่อนอีกคน เราหากาแฟร้องท้องกันคนละแก้วเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย ไม่นานรถเมล์ก็รับเราไปส่งที่เครื่องบิน ผมเดินขึ้นบันใดเหล็กเทียบเครื่องบินมองไปด้านหลังพระอาทิตย์กำลังขึ้นจากขอบฟ้า ถ้าไม่ไปเที่ยวก็คงไม่เห็นพระอาทิตย์ยามเช้าแบบนี้สินะ
โดยส่วนตัวถ้าไม่ได้ไปเที่ยวก็ไม่ค่อยจะได้นั่งเครื่องบินกับเขาหรอกครับ จะนั่งที่ไรก็ตื่นเต้นและนึกถึง Dennis Bergkamp ผู้ที่จะยอมหมดเวลาไปกับระยะทางมากกว่าที่จะขึ้นเครื่องบินเขาเดินทางล่วงหน้าเพื่อนๆในทีมไปเป็นอาทิตย์เพื่อไปรอเตะในวันหยุดสุดสัปดาห์ คงเป็นผู้ที่ชื่นชอบในความเชื่องช้าข้างทางมากกว่าวิวก้อนเมฆและท้องฟ้า แต่จะว่าไปท้องฟ้ามันก็ไม่มีอะไรให้ดูมากเท่าข้างทางจริงๆ
Melaka ไม่เห็นมีมะละกอ
เข้าไปตาม LINK เถอะ กราบบบ
https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%96%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%84%E0%B8%9B/226713557343716
12 เมษายน 2558 ผมออกเดินทางจากบ้านด้วยความง่วง ทุกครั้งที่ต้องตื่นแต่เช้าตรูไปเที่ยวไกลๆจะนอนไม่ค่อยหลับระแวงกลัวจะนอนยาวจนตื่นไม่ทันตามนัด มองขึ้นไปบนท้องฟ้ายังเป็นสีดำสนิทไม่เหมือนว่าใกล้จะสว่างแล้ว ถนนภายนอกก็เงียบสนิทมีรถวิ่งนับจำนวนได้ ยืนแบกเป้ใบใหญ่ 1 ใบและกระเป๋ากล้องใบเล็กอีกใบ รอรถอยู่ไม่นานก็ได้ TAXI ลุงคนขับพาอ้อมไปพอควรแต่ผมไม่รีบก็เลยปล่อยลองดูใจ TAXI ไทยไป จากบ้านมาสนามบินเคยนั่งประมาณ 330 วันนี้ปาไป 430 ลุงแกคงนึกว่าเราไม่รู้ว่าทางที่แกพามามันอ้อมมาก แต่ผมเป็นคนไม่ชอบไปต่อว่าใคร แค่ลุงไปให้ทันเครื่องบินก็พอ
ถึงสนามบินดอนเมืองทั้ง รถTaxi รถBus รถส่วนตัว เทียบส่งผู้โดยสารกันแน่นถนัด ช่วงวันหยุดยาวสงกรานต์บวกกับตัวเครื่องบินราคาถูกลงมากจนพอๆกับค่ารถทัวร์คนก็อุดหนุนกันเยอะ ทำให้สนามบินมีผู้คนค่อนข้างมากเป็นพิเศษแม้บางส่วนจะเริ่มทะยอยออกเดินทางไปตั้งแต่วันที่ 11 แต่ก็ยังมีที่ยังพอให้นั่งสำหรับผมและเพื่อนอีกคน เราหากาแฟร้องท้องกันคนละแก้วเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย ไม่นานรถเมล์ก็รับเราไปส่งที่เครื่องบิน ผมเดินขึ้นบันใดเหล็กเทียบเครื่องบินมองไปด้านหลังพระอาทิตย์กำลังขึ้นจากขอบฟ้า ถ้าไม่ไปเที่ยวก็คงไม่เห็นพระอาทิตย์ยามเช้าแบบนี้สินะ
โดยส่วนตัวถ้าไม่ได้ไปเที่ยวก็ไม่ค่อยจะได้นั่งเครื่องบินกับเขาหรอกครับ จะนั่งที่ไรก็ตื่นเต้นและนึกถึง Dennis Bergkamp ผู้ที่จะยอมหมดเวลาไปกับระยะทางมากกว่าที่จะขึ้นเครื่องบินเขาเดินทางล่วงหน้าเพื่อนๆในทีมไปเป็นอาทิตย์เพื่อไปรอเตะในวันหยุดสุดสัปดาห์ คงเป็นผู้ที่ชื่นชอบในความเชื่องช้าข้างทางมากกว่าวิวก้อนเมฆและท้องฟ้า แต่จะว่าไปท้องฟ้ามันก็ไม่มีอะไรให้ดูมากเท่าข้างทางจริงๆ