เรามีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะเกี่ยวกับชีวิตคู่ค่ะสิ่งที่หลายๆคนเห็นว่าสมบูรณ์แบบมันอาจจะไม่สวยงามอย่างที่คิด


ไม่ได้ประสบกับตัวเราค่ะ แต่ประสบการณ์นี้เรากลับกลายเป็น มีส่วนร่วมได้รับความทุกข์และปล่อยวางไม่ได้เสียเอง และอยากบอกว่าหากให้ความเชื่อใจไปจนหมดไม่เหลือตาไว้มองความจริงอาจทำให้ครอบครัวหายนะ และย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้เหมือนครอบครัวเรา  ขอเล่าไว้เป็นอุทาหรณ์และขอขมาต่อครอบครัวที่เอาความจริงมาเล่าในนี้ค่ะ. เราแค่อยากระบายบ้าง


     พ่อกับแม่เราแต่งงานและรู้จักกันมา 30 ปีกว่าแล้วค่ะ พ่อมีหน้าที่การงานที่ดีมีหน้ามีตา ส่วนแม่ก็ทำงานดีค่ะ ตลอดเวลา 30 ปี แม่เชื่อใจพ่อเสมอ และเมื่อญาติๆหลานๆจะแต่งงานก็มักจะโดนขอให้เป็นคนปูที่นอนให้กับคู่บ่าวสาวหลายคู่  เพราะทุกคนมองเห็นว่าพ่อกับแม่รักกันมากฝ่าฟันหลายๆอย่างมาด้วยกัน  ผิดกับพี่น้องแม่หลายคู่ที่มีปัญหาเรื่องการแยกทางหรือผู้ชายมีเมียน้อย แม่กล้าพูดเต็มปากว่าในบรรดาลูกเขย  พ่อเป็นลูกเขยที่ดีที่สุด  เมื่อ 4-5ปีก่อนพ่อโดนย้ายไปทำงานต่างจังหวัด บรรดาพี่น้องของแม่จึงบอกว่าให้แม่ ลาออก ไปอยู่กับพ่อที่นู่นไหม แม่ว่า ไร้สาระ คิดมาก และยังเอามาพูดกับเรา หาว่ามาดูถูกพ่อว่าเป็นคนแบบนั้น พ่อไม่เหมือน สามีของพวกพี่น้องที่มีนิสัยเจ้าชู้หรอก แต่แม่ก็รู้ว่าผู้ชายมีเรื่องแบบนี้แม่บอกแม่เข้าใจพ่อ. แม่เชื่อใจคิดว่าแค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังกับใคร เพราะเวลาไปกับลูกน้อง. ลูกน้องก็ต้องหามาให้ สำหรับเราการเห็นพ่อพกถุงยางครั้งแรกเราตกใจ ทำไมพ่อต้องพกถุงยาง แต่แม่ก็ได้อธิบาย ตามข้างบน    แต่ในใจตอนนั้นเรากลับคิดว่าการไปมีอะไรกับคนอื่นมันก็คงไมใช่เรื่องดีมั้ง ถึงจะบอกเล่นๆไม่จริงจังก็เหอะ


         เมื่อพ่อย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดทุกครั้งที่แม่จะไปหาจะเป็นวันหยุด และโทรบอกล่วงหน้าทุกครั้ง เรายังเคยพูดว่าทำไมแม่ไม่ลองไปแบบเซอร์ไพรส์บ้างพ่อจะได้ดีใจ และเมื่อก่อนรู้สึกว่าบิลโทรศัพท์มันจะแจ้งเบอร์และเวลาการคุย เราไม่ค่อยแน่ใจ แม่เห็นว่า พ่อคุยกับใครไม่รู้เป็นชั่วโมง ซึ่งไม่ใช่เบอร์แม่เป็นอยู่แบบนี้ 2-3เดือนแม่จึงถามพ่อ พ่อบอกว่าคุยเรื่องงาน ด้วยความหวังดีและห่วงพ่อ  แม่จึงไปหาโปรและซื้อโทรศัพท์ฮัท ให้ จะได้คุยได้เยอะๆและค่าใช้จ่ายจะได้ไม่บานปลาย ตอนนั้นเราเริ่มพูดเล่นกับแม่อีกครั้งว่า ไปหาพ่อแบบเซอร์ไพรส์บ้างก็ได้พ่อจะได้ดีใจ และแม่เคยดูจริงๆหรือเปล่าว่าพ่อคุยกับใคร แม่หาว่าเราคิดมาก และการคุยกันเป็นชั่วโมงก็ไม่มีเกิดขึ้นในบิลอีก ผ่านไปสักพักเรา ไปเซอร์ไพรส์พ่อ ด้วยการไปหา แต่แผนดันมาแตกตรงที่พ่อต้องมารับเราที่เราลงรถ
เราจึงต้องโทรบอกพ่อ เพราะเราไม่เคยไป พอเราไปถึงสิ่งที่คาใจเรามีหลายอย่าง บ้านสะอาดผิดปกติ ขนาดผ้าห่มยังพับวางไว้ปลายเท้า ผิดกับนิสัยพ่อเราที่เป็นคนสกปรก และไม่เรียบร้อย เราอยู่ 3-4วัน ก็กลับแต่ช่วง ที่เราอยู่ พ่อนอนผ้าห่มยังไม่พับเสื้อผ้ายังโยนไม่ลงตะกร้าเลยด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่ได้เล่าให้แม่ฟังและ ช่วงที่พ่อขับรถมีโทรศัพท์โทรเข้ามามันผิดปกติ เราได้ยินว่าเป็นเสียงผู้หญิง พ่อพูดเบาๆ แปลกๆ และบอกว่าอยู่กับลูกและวางสายไป

             2-3ปี ผ่านไปพ่อย้ายกลับมาบ้าน  ก็เหมือนเดิมพ่อกับแม่รักกันดี แต่แล้วสิ่งที่ช๊อกอันดับแรกก็เกิดขึ้น คือปกติพ่อจะให้เราดูโทรศัพท์พวกข้อความข่าวสารข้อความขยะ ให้เราโทรไประงับ  วันนั้นเป็นวันเกิดพ่อ อยู่ดีๆ มีข้อความเข้ามา สุขสันต์วันเกิดอย่ากินเหล้าเยอะนะคะ ดูแลสุขภาพบ้าง รักค่ะจากลูกมันคล้ายๆที่เราส่งแต่เบอร์ไม่ใช่   เราอึ้งส่งมาอย่างนี้จริงๆ แต่เราไม่ได้บอกแม่ ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง แต่พอมาดูตอนเย็นข้อความได้หายไปแล้ว ช่วงนั้นเราเริ่มวิตกคิดมาก พ่อมีลูกเหรอยังไงอะไร ใคร แต่เราก็ได้แต่เงียบ หลายครั้งที่เราสวนกับรถพ่อทั้งๆที่ พ่อไม่ได้กลับจากทำงานด้วยเส้นทางนี้  พ่อต้องลงด่วนมาอีกเส้น เราเริ่มคิดมาก มีครั้งนึงเรากลับจากซื้อของที่ห้างนั่งแท็กซี่กับแม่ ทางหลักรถมันติด เราจึงมาใช้ทางลัด และมันช่างบัญเอิญ  ที่ขับไปขับมาคันข้างหน้าดันเป็นรถพ่อ แม่ก็บอก  ว่าและทำไมทะเบียนคุ้นๆ แต่เวลานี้มันเป็นเวลาที่พ่อควรอยู่ที่ทำงานหรือเปล่า. ด้วยความที่เรา มีเรื่องคาใจอยู่แล้วเราจึงหลุดปากไปว่า. ตามเลยพี่. แท็กซี่ก็เลยบอกตามไหมๆ พ่อเลี้ยวไปอีกทาง เราเลยบอกเลี้ยวตามเลย แม่กลับบอกไม่ต้อง และโทรหาพ่อทันที บอกว่าน้องนั่งแท็กซี่เจอรถพี่ พี่เลี้ยวไปไหน. พ่อเลยบอกกำลังจะไปทำงานพาลูกน้องมาเลี้ยงข้าว แม่วางสายบอกว่าจะไปตามเขาทำไมมีอะไรให้ต้องตาม. เราเงียบ

               ช่วงนี้พ่อเริ่มมีงานดึกบ้างกลับเช้าบ้างไม่กลับบ้าง เพราะพ่อบอกต้องเข้าเวร 2-3 วัน บางครั้งก็บอกต้องออกไปตรวจราชการกับลูกน้องไปที 3-4 วันช่วงอยู่บ้าน เคยมีโทรศัพท์มาพ่อเข้าห้องน้ำ แม่รับแทนทางนู้นตัดสาย แต่แม่ก็บอกพ่อว่ารับแล้วเขาตัดสาย พ่อก็ไม่ได้พูดอะไร พักหลัง แม้แต่หลับไปแล้วก็มีโทรศัพท์มา ที่เรารู้เพราะเรามานอนแอร์ห้องพ่อ พ่อเป็นคนหลับลึกเวลาหลับบางครั้ง จึง ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ แม่จะเป็นคนรับ และเหมือนเดิม ตัดสาย มาคราวนี้แม่เริ่มระแคะระคายบ้าง โทรกลับปลายสายรับแต่เงียบ. แม่เริ่มเช็คประวัติการโทร. และกลับไปรื้อดูบิล เก่า ปรากฏณ์เป็นเบอร์เดียวกับที่โทรคุยกันเป็นชั่วโมงเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว เมื่อความลับเริ่มรั่วไหล มันมักจะออกมาเรื่อยๆ ณ.ขณะนั้น แม่ยังเงียบ และไปเจอสลิปโอนเงิน มีชื่อ และเมื่อแม่เอาชื่อไปเสิร์ช จึงเจอเฟชบุ๊คแบบสมัยแรกๆไม่มีรูป อะไร เป็นตัวรูปบุคคล สีฟ้าๆ แต่มีวันเกิด ระบุ อายุน้อยกว่าเรา 3ปี โดยที่ขณะนั้นเรามีอายุ 22ปี เป็นความรู้สึกที่ช๊อกมาก ที่แม่มาเล่าให้ฟังว่าพ่อไปมีอะไรกับเด็กคราวลูก ตั้งแต่มันอายุ 15 ทำได้ยังไง ไม่คิดว่ามันเป็นลูกเป็นหลานบ้างเหรอ  แต่แม่ก็เหมือนจะไม่ได้เสียใจ อาจจะเสียความรู้สึกและได้ขอ  ให้พ่อเลิกยุ่ง. เพราะว่านั่นมันคราวลูกให้คิดว่าไม่ละอายบ้างเหรอ แต่กลับไม่มีการทะเลาะกันใหญ่โต เพราะแม่บอกว่า พ่อเขาแค่เล่นๆไม่ได้จริงจัง  แต่เราก็บอกว่าคบกันมาตั้งหลายปีนี่เล่นๆเหรอ แม่ก็บอกว่าคุยกับพ่อแล้ว เขาไม่ได้จริงจังเพราะเป็นเด็กคาราโอเกะ เราอึ้งกับความคิดแม่ เพราะเป็นเด็กคาราโอเกะเลยไม่คิดว่าจะจริงจัง

               ผ่านมาอีกสักพักใหญ่ๆ  ก็ยังเหมือนเดิมคราวนี้เวลาที่มันโทรมา พ่อจะตัดสายบ้าง รับแล้ว อือๆๆ อย่างเดียวบ้างจนอยู่ดีๆแม่ก็พูดกับพ่อว่ายังไม่เลิกยุ่งกับมันอีกเหรอ  นั่นมันคราวลูกนะ หรือไปมีลูกกับมันถึงเลิกไม่ได้ คือคำที่แม่พูดเนี่ยแค่ ประชดแต่ ไอ้การเงียบของพ่อไม่พูดตอบกลับนี่แหล่ะ
ที่ทำให้แม่ช๊อก พ่อเงียบไม่พูดอะไร อยู่ดีๆแม่น้ำตาไหล เริ่มพูดเสียงสั่น ตั้งแต่เมื่อไร มีแต่ความเงียบ คำพูดแม่วนเหมือนเดิมน้องรู้หมดนะที่ผ่านมาแต่น้องคิดว่าพี่ไม่จริงจัง พี่เล่นๆ ทำไมถึงทำแบบนี้ ทำไมไม่ป้องกัน พ่อตอบกลับมาว่า ก็มันขึ้นมาหา แล้วบอกว่ากินยาคุม แม่ถามว่าเด็กอายุเท่าไร พ่อบอกว่า 4-5เดือน
แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่นี่  เราคิดว่าพ่อโกหกแน่ๆเราคิดว่าตัวผู้หญิงยังอยู่นี่แต่เด็กส่งกลับบ้านไปแล้ว ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งที่เราสวนกับพ่อบ่อยๆ ตอนแรกแม่จะเก็บของออกจากบ้าน แต่พ่อห้ามไว้ ว่าเขาเลิกแล้ว จะมีรับผิดชอบก็คือ เรื่องเด็กที่ต้องส่งเงินให้   แม่อาสาว่าจะรับผิดชอบเป็นคนโอนหรือส่งและซื้อของให้เองและพูดด้วยซ้ำถ้ามันไม่เอาลูกจะเอามาเลี้ยงเอง แต่รับไม่ได้ถ้าพ่อต้องเป็นคนติดต่อหรือยังคบหากับมัน พ่อบอกไม่ให้แม่ยุ่ง เพราะเขาเป็นคนก่อเรื่องเขาจะรับผิดชอบเอง แต่รับปากว่าจะเลิกกับมันเด็ดขาด. แม่ให้อภัยพ่อ

            
                    ห่างไปสัก3เดือนพ่อบอกว่าต้องไปตรวจราชการ 4วัน คืนวันที่3 เราออกไปรับของกลับบ้านช่วงเที่ยงคืนถนนอีกเส้น ดันเห็นรถพ่อขับอยู่บนถนน สักพักพ่อเลี้ยวเข้าโรงแรม เราไม่ได้ตาม  กลับมาบ้านเราถามแม่ว่า พ่อกลับเมื่อไร แม่บอก  พรุ่งนี้เย็นๆ เราเงียบ  เช้าเราไปโรงแรม ที่เห็นเมื่อคืนมัน ถ่ายรูปรถพ่อที่จอดหน้าห้อง บ่ายๆเราจึงไปหาแม่ และเล่าเหตุการณ์ ตกเย็นพ่ออยู่บ้าน แม่เอารูปให้พ่อดู พ่อบอกโดนตัดต่อ แม่บอกแต่ไอ้คนที่เอารูปให้ฉันดูมันลูกเธอนะ พ่อยังยืนยันว่าตัดต่อ  ทะเลาะกันจนแม่จะออกจากบ้านสุดท้าย แม่บอกแม่ไปไม่ได้เพราะตลอดมามีพ่อแม่อยู่คนเดียวไม่ได้ ขอให้เลิกกับมันพ่อรับปาก  พากันไปสาบานต่อหน้าพระด้วยซ้ำ

                  ทุกวันนี้ก็บอกว่าเลิกแล้วแต่ก็ยังแอบไปหามัน ยิ่งพอพ่อเปลี่ยนมาใช้โทรศัพท์เครื่องใหม่ ที่ตามตัวได้ แม่ไม่เคยตามแต่เราเป็นคนตั้งค่าให้หมดเราเลยรู้ดี. แต่ที่รู้ดียิ่งกว่าคือผู้หญิงคนนั้น สอนพ่อปิดบริการหาที่ตั้ง  พ่อยังติดต่อและไปหาอยู่เรื่อยๆ ไปทีก็ปิดทีจนเป็นเรื่องชินชา ทำให้เราหมดศรัทธาและความเคารพในตัวพ่อ. ญาติไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้แต่เห็นพฤติกรรมที่เราทำกับพ่อ  เราไม่คุยไม่มองหน้า ถ้าไม่มีความจำเป็นเราจะไม่อยู่ใกล้ มองว่าเราไม่รู้บุญคุณ  เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่เรารู้สึกรังเกียจ เราทำใจไม่ได้ ส่วนแม่ พักหลังๆตามใจเอาใจพ่อทุกอย่างหาว่าตัวเองเป็นคนผิดพ่อจึงเป็นแบบนี้ ครั้งล่าสุดพ่อบอกพ่อไปเข้าเวร  ตี2ตี3 แต่จริงๆแล้วเอาเวลาที่ไว้ใจเอาเวลาที่เรานอนหลับไปหามันเพราะแม่จับได้ค่ะและให้ขับรถพาไปก็ไปเจอจริงๆ กลายเป็นพ่อว่าเรา. ว่าพาแม่มาทำไม เอาแม่กลับไปอายเขา แม่ขอร้องให้พาไปเห็นหน้าว่าทำไมถึงเลิกไม่ได้จะไม่ทำอะไรแค่อยากเห็นแล้วเราจะได้จบกัน. พ่อก็ไม่ทำ  แม่ก็ได้แต่เสียใจร้องไห้ ทำอะไรไม่ได้ เพราะบอกว่า ทำใจอยู่คนเดียวไม่ได้เพราะมีพ่อมาตลอด.  แม่แอบดูเฟชบุ๊คมันก็บอกว่านึกว่ามันจะเลิกกับพ่อแล้ว เพราะมีแฟน แต่ก็ยังแอบไปหากัน  เราก็ไม่รู้ว่ามันจะจบอย่างไร.  มันมีอะไรอีกเยอะแยะต่ะ เช่นช่วงพ่อเล่นไลน์แล้วมีมันเป็นเพื่อน แม่จับได้พ่อก็บอกว่าลูกน้อง. เมมเป็นชื่อลูกน้องค่ะ. ทะเลาะกันบ้านแทบแตก แต่มันโพสต์บนไทม์ไลน์. ว่าสะใจจริงโว้ย. เพราะแม่โทรไปหามันหลายรอบและส่งข้อความไปมันไม่รับ ให้พ่อโทรคุย กดโทรศัพท์ให้พ่อก็เงียบ

      
              เราจะทำยังไงกับความรู้สึกไม่เคารพดีเรารู้สึกว่า. หมดศรัทธา หมดความเคารพ  แต่เขาเป็นพ่อเรานะ ความรู้สึกที่เราจำได้ฝังใจเราขายของ
สะสมเงินเป็นก้อนเราให้เขา เขากับโอนไปให้มัน เพราะเขาไม่ยอมบอกแม่ว่าเราให้เงินเขา. เก็บเงียบ เรารับไม่ได้เพราะว่าผู้หญิงคนนี้ยังทำงานกลางคืน.   เราคิดไปถึงแล้วถ้าเอาเอดส์ มาติดแม่ล่ะ. เราจึงไม่ค่อยอยากทานข้าวร่วมโต๊ะ เราไม่อยากใช้ของร่วมกับเขาถ้าหลอดดูด เวลาพ่อมาดูดน้ำแก้วเดียวกับเรา. เราจะไม่กินต่ออีก พ่อก็บอกว่าทำเป็นรังเกียจ. แต่ทำไมเขาไม่ดูว่าเรารังเกียจเขาเพราะอะไร. เราต้องรับรู้เรื่องพวกนี้ตลอดจะแยกบ้านก็ไม่ได้เพราะห่วงแม่


แค่อยากระบายค่ะเพราะเราไม่สามารถคุยกับใครได้. ขอโทษด้วยค่ะไม่คิดว่ามันจะยาวขนาดนี้