โอเค เข้าเรื่องเลยนะคะ กระทู้ที่แล้วเคยมาลงแล้วเกี่ยวกับผู้ชายคนนึงที่ขี้อายมากๆจนเราไม่รู้ว่าจะเริ่มเข้าหาเขายังไงอ่าค่ะ
แล้วเคยตัดใจจากเขาไปแล้วสองครั้ง ยอมรับว่ายังมีใจให้เขานิดหน่อย เพราะเราชอบเขามากๆ ครั้งล่าสุดทำเอาเรากลับมาคิดมากอีกจนได้
เรื่องก็คือเรายืนคุยกับเพื่อนผู้ชายอยู่ แล้วเขาเดินมาเห็น เขาก็ทำสายตาไม่ค่อยพอใจมาที่เรากับเพื่อน แต่ตอนนั้นคือเราก็หันไปมองเขา
เขาก็มองมาที่เราอยู่ จนเราต้องหันไปทางอื่น พอเราหันกลับไป เขาก็มองมาแล้วก็หันกลับไปทำงานเขา แล้วก็หันกลับมามองเราอีก มองนานมาก
อารมณ์เหมือนมองแฟนคุยกับผู้ชายคนอื่นอ่าค่ะ แต่นี่คือเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราก็คิดในใจว่า มองอย่างกับหึงเราอย่างงั้นแหละ แต่เขาก็ทำแค่มอง
เราก็แอบงง จนปรึกษาเพื่อนผู้ชายที่พอมีประสบการณ์ เขาบอกว่าผู้ชายคนนั้นมีใจให้เราชัวร์ ลองถามใจตัวเองดูว่ายังชอบเขากี่เปอร์เซนต์ อีกอย่างเขาก็จะเรียนจบแล้ว ๆถ้าเรากับเขาไม่ได้ลงเอยกัน จะเฮิร์ทมากไหม แลวถ้าเขายอมรับว่าชอบเราเหมือนกัน เราจะโอเคไหม? เราตอบไปว่าเราโอเค เพราะเราเตรียมใจมาตั้งนานแล้ว ลงเอยหรือไม่ลงเอยคำตอบคือโอเค เพื่อนเลยบอกถ้างั้นก็ลองเสี่ยงดูเลย ขอไลน์เขา หรือไม่ก็ส่งจดหมายไปถามเขาเลย แล้วบอกท้ายจดหมายว่า ให้ไลน์มาถ้าพี่คิดอะไร ถ้าไม่คิดก็ไม่ต้องไลน์มา คำตอบจะชัดเจน แล้วเราก็จะได้ไม่ต้องรอ
แล้วเราก็เขียนค่ะ เมื่อคืนเลย กะจะให้วันพุธนี้ แต่เพื่อนค้านมาว่า แน่ใจแล้วหรอว่าจะให้? ถ้าสมมติว่าเราเข้าใจผิดคิดไปเอง จะทำไง? เราเลยบอกไปว่า สักครั้งนึงในชีวิตแหละ เราไม่เคยเขียนจดหมายแบบนี้ส่งให้ใคร อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเขาคิดยังไง เสียใจที่ได้รู้ว่าเขาไม่คิดก็ไม่เป็นไร ดีกว่าเสียใจที่เราไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงตอนที่เขาเรียนจบไปแล้ว
จริงไหมคะ? ถ้าจขกท.คิดผิด มีคำแนะนำที่ดีกว่านี้ไหมคะ? เราเขียนในจดหมายไปแค่คำถามเท่านั้นว่าทำไมถึงมองเรา ไม่ได้ถามว่าคิดยังไงกับเราแบบนั้น เพราะเราก็ไม่ได้อยากให้เขากลัวเราจนมองหน้าเราไม่ติด
เราไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้เลยขาดความมั่นใจ ว่าควรส่งดีไหม ถึงแม้จะบอกเพื่อนไปแบบนั้น แต่ในใจก็กลัวค่ะกับคำตอบที่ได้
ขอบคุณที่ตามอ่านนะคะ ^^
เสียใจที่รู้คำตอบ ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้รู้คำตอบ
แล้วเคยตัดใจจากเขาไปแล้วสองครั้ง ยอมรับว่ายังมีใจให้เขานิดหน่อย เพราะเราชอบเขามากๆ ครั้งล่าสุดทำเอาเรากลับมาคิดมากอีกจนได้
เรื่องก็คือเรายืนคุยกับเพื่อนผู้ชายอยู่ แล้วเขาเดินมาเห็น เขาก็ทำสายตาไม่ค่อยพอใจมาที่เรากับเพื่อน แต่ตอนนั้นคือเราก็หันไปมองเขา
เขาก็มองมาที่เราอยู่ จนเราต้องหันไปทางอื่น พอเราหันกลับไป เขาก็มองมาแล้วก็หันกลับไปทำงานเขา แล้วก็หันกลับมามองเราอีก มองนานมาก
อารมณ์เหมือนมองแฟนคุยกับผู้ชายคนอื่นอ่าค่ะ แต่นี่คือเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราก็คิดในใจว่า มองอย่างกับหึงเราอย่างงั้นแหละ แต่เขาก็ทำแค่มอง
เราก็แอบงง จนปรึกษาเพื่อนผู้ชายที่พอมีประสบการณ์ เขาบอกว่าผู้ชายคนนั้นมีใจให้เราชัวร์ ลองถามใจตัวเองดูว่ายังชอบเขากี่เปอร์เซนต์ อีกอย่างเขาก็จะเรียนจบแล้ว ๆถ้าเรากับเขาไม่ได้ลงเอยกัน จะเฮิร์ทมากไหม แลวถ้าเขายอมรับว่าชอบเราเหมือนกัน เราจะโอเคไหม? เราตอบไปว่าเราโอเค เพราะเราเตรียมใจมาตั้งนานแล้ว ลงเอยหรือไม่ลงเอยคำตอบคือโอเค เพื่อนเลยบอกถ้างั้นก็ลองเสี่ยงดูเลย ขอไลน์เขา หรือไม่ก็ส่งจดหมายไปถามเขาเลย แล้วบอกท้ายจดหมายว่า ให้ไลน์มาถ้าพี่คิดอะไร ถ้าไม่คิดก็ไม่ต้องไลน์มา คำตอบจะชัดเจน แล้วเราก็จะได้ไม่ต้องรอ
แล้วเราก็เขียนค่ะ เมื่อคืนเลย กะจะให้วันพุธนี้ แต่เพื่อนค้านมาว่า แน่ใจแล้วหรอว่าจะให้? ถ้าสมมติว่าเราเข้าใจผิดคิดไปเอง จะทำไง? เราเลยบอกไปว่า สักครั้งนึงในชีวิตแหละ เราไม่เคยเขียนจดหมายแบบนี้ส่งให้ใคร อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเขาคิดยังไง เสียใจที่ได้รู้ว่าเขาไม่คิดก็ไม่เป็นไร ดีกว่าเสียใจที่เราไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงตอนที่เขาเรียนจบไปแล้ว
จริงไหมคะ? ถ้าจขกท.คิดผิด มีคำแนะนำที่ดีกว่านี้ไหมคะ? เราเขียนในจดหมายไปแค่คำถามเท่านั้นว่าทำไมถึงมองเรา ไม่ได้ถามว่าคิดยังไงกับเราแบบนั้น เพราะเราก็ไม่ได้อยากให้เขากลัวเราจนมองหน้าเราไม่ติด
เราไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้เลยขาดความมั่นใจ ว่าควรส่งดีไหม ถึงแม้จะบอกเพื่อนไปแบบนั้น แต่ในใจก็กลัวค่ะกับคำตอบที่ได้
ขอบคุณที่ตามอ่านนะคะ ^^