ไม่ได้ตั้งกระทู้ในราชดำเนินนาน เพราะกลัวปลิว(โดนเตือนไปแล้ว). วันนี้ขอสักกระทู้เถอะครับ. เพราะตอนนี้มันฝืดเคืองจริงๆ. ใครมีความคิดเหมือนผมมัยว่าช่วงนี้กว่าจะหาเงินได้สักบาทมันยากเย็นแสนเข็นเหลือเกิน. ตัวผมเปิดร้านอาหาร ภรรยาทำงานบริษัท. ที่บ้านผมทำนาทำไร่ ที่บ้านแม่ยาย ทำผักตบชวา. ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้คือจะบอกว่าได้รับผลกระทบกับเศรษฐกิจช่วงนี้กันถ้วนหน้า. แฟนผมจากเคยมีโอทีทำทุกวัน มีค่าสกิลนั้นนี้ รวมถึงคอมมิชชั่นต่างๆ เดียวนี้เหลือเฉพาะเงินเดือนเพียวๆ ผมเปิดร้านsteak@pasta. ช่วงนี้ก็ได้แต่ประครองตัวให้รอด ต้องวิ่งหาลูกค้าโดยการไปขายตามตลาดนัดต่างๆ. เพราะถ้าจะขายที่ร้านอย่างเดียวก็ไม่ไหวครับ เงียบเหงาเหลือเกิน. ก็พออยู่ได้ครับ. ส่วนที่บ้านผมเอง. ทำนาทำไร่จากที่เคยเกวียน21000เหลือเกวียนละ13000 อันนี้แม่ผมแกยอมรับสภาพไปแล้วล่ะ. แต่ที่หนักที่สุด คือที่บ้านแม่ยาย. บ้านแม่ยายผมอยู่ริมกว๊านพะเยา. แกไม่มีไร่นาอะไรสักกระพี้ อาชีพที่คนเกือบทั้งหมู่บ้านทำกันก็คือการสานกระเป๋าหรือผลิตภันฑ์ต่างๆจากผักตบชะวา. เอาง่ายคือแต่ละคนแต่ละครอบครัวจะทำไม่เหมือนกัน. บางคนก็ไปเอาผักตบจากกว๊านมาตากแห้งขาย. บางคนก็ถักเป็นเส้นเปียขาย. บางคนก็ทำกระเป๋า บางคนก็ทำรองเท้า หมวก อะไรประมานนี้ ก็พอมีกินมีใช้กันไป ไม่อยากบอกว่าช่วงไหนมีออเดอร์เยอะออเดอร์น้อยแต่เอาเป็นว่าอย่างน้อย20ปีที่ผ่านมาก็มีงานเข้ามาให้ได้ทำทุกวัน. แต่เชื่อมัยว่าอาชีพที่เคยทำกันมาสิบยี่สิบปีตอนนี้แทบจะไม่มีงานให้ทำ. ออเดอร์ที่เคยรับทำไม่หวาดไม่ไหว. จากญี่ปุ่น อเมริกา. ยุโรบ. ตอนนี้ไม่มีเลย ทุกอย่างนิ่งสนิทไม่มีออเดอร์ ไม่มีงาน. ไม่มีเงิน. ที่บ้านแม่ยายแกก็พยายามดิ้นรนเอาไปขายตามแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ. แต่ก็แทบจะขายไม่ได้ เพราะนักท่องเทียวไม่ค่อยมี ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หนอ เศรษฐกิจบ้านเรามันจะดีขึ้นสักที และพี่ยุ่น. ลุงแซม. หรือคุณพี่อียู จะหันกลับมาสั่งออเดอร์เหมือนเดิม. ก็ได้แค่บ่นๆและครับจะบอกว่าไม่ดิ้นรนเองก็ไม่ใช่เพราะก็พยายามแล้ว ป.ล. อยากถามพี่ๆน้องๆว่าโดนเตือนกี่ครั้งล๊อคอินถึงจะโดนยึดครับ. ขอบคุณทุกท่านที่อ่านเรื่องของคนขี้บ่น
SME ช่วยทีเถอะครับ !!!!!!