ล้มบอล : มะเร็งร้ายที่เป็นมากกว่าการพนัน

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้มีรายงานข่าวจากทางสื่อท้องถิ่นของไต้หวัน อย่าง Nextmag เกี่ยวกับการที่ทีมฟุตบอลชายไต้หวันได้มีส่วนในการล้มบอล แมตซ์การแข่งขันฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกรอบแรกโซนเอเชีย ที่ไต้หวัน เปิดบ้านพ่ายให้กับ ทีมชาติบรูไน ไปด้วยสกอร์ 0 - 1



โดยในรายงานข่าวดังกล่าวได้พูดถึง ความเกี่ยวข้องกันระหว่าง นายหลี่ เจิ้นอี้ นายกสมาคมฟุตบอลไต้หวัน กับ เม็ดเงินการพนันในแมตซ์นั้นที่มีสูงถึง 40 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือ 1,400 ล้านบาท โดยที่มีการตั้งข้อสังเกตุเกี่ยวกับการทีมไต้หวันไม่ได้ส่งผู้เล่นโอนสัญชาติคนสำคัญ อย่าง ชู เอิ้น ลี่ (โอนูร โดแกน) ศูนย์หน้าเลือดตุรกี และ ฮาเวียร์ เฉิน กองหลังเลือดเบลเยี่ยม ลงในแมตซ์ดังกล่าว



ซึ่ง ณ ตอนนี้ ผู้เกี่ยวข้องที่มีส่วนในการตรวจสอบเรื่องดังกล่าวของทางไต้หวัน ได้มีการสืบสวนกันอยู่เกี่ยวกับข่าวดังกล่าวว่าจะมีความเป็นไปได้แค่ไหน อีกทั้ง FIFA ก็ได้ทำการตรวจสอบไปที่สมาคมฟุตบอลไต้หวันเกี่ยวกับการล็อคผลในแมตซ์ดังกล่าวเช่นกัน

แม้จะยังอยู่ในขั้นตอนการสอบสวน แต่นี่ไม่ใช่เป็นครั้งแรกในย่านภูมิภาคนี้ที่เกิดเรื่องราวเกี่ยวกับ "การล้มบอล" เกิดขึ้น ด้วยความที่ตอนนี้ฟุตบอลได้กลายเป็นธุรกิจที่ไม่ว่าจะขยับเขยื้อนไปทางไหนก็มีแต่คำว่า "ผลประโยชน์" หลากหลายรูปแบบเต็มไปหมด ซึ่งผลประโยชน์เหล่านี้มีทั้งในด้านที่สามารถเปิดเผยได้ และ "ไม่สามารถที่จะเปิดเผย" ได้

การล้มบอล ไม่ไช่เป็นแค่ "การพนัน" แต่มันยังส่งผลทำให้ผู้ที่ได้เสพมัน "ตายลงอย่างช้า ๆ" ซึ่งไม่ต้องไปดูตัวอย่างที่ไหนไกลตัวเลย ลองย้อนกลับไปดู M-League ของมาเลเซีย อดีตลีกอาชีพที่แข็งแกร่งที่สุดในย่านอาเซียน ถึงขนาดที่ทีมชาติสิงคโปร์ และ ทีมชาติบรูไน ยังต้องมาเล่นร่วมลีกประดุจ 1 สโมสรในลีกของมาเลเซีย

จุดเปลี่ยนที่ทำให้ M-League เสื่อมโทรมลง คือการทีรัฐบาลได้เปิดโต๊ะพนันเสรีขึ้นมา โดยที่ ณ ตอนนั้นอาเซียนเป็นแหล่งที่รวมเซียนพนันต่าง ๆ ไว้มากมาย ทำให้เกิดปัญหาการว่าจ้างล้มบอลกันอย่างมากมาย ถึงขนาดที่มีการจับกุมนักเตะต่างชาติและนักเตะมาเลเซียที่ร่วมกระทำความผิดในข้อหาล้มบอลได้ราว 400 คนเลยทีเดียว ในช่วงปี พ.ศ. 2542 - 2543

และผลลัพธ์ที่ตามมาจากการเข้าจับกุมการล้มบอลดังกล่าว ทำให้สโมสรใน M-League ต่างประสบปัญหาทางการเงินทันที อีกทั้งความศรัทธาของแฟนบอลก็ค่อย ๆ ลดลงจากที่เคยเต็มสนามเกือบทุกนัด เท่านั้นยังไม่พอ มันกลับส่งผลต่อทีมชาติฟุตบอลมาเลเซียทำให้ทีมชาติตกต่ำมาจนถึงปัจจุบัน

ไม่ใช่เพียงแต่ในภูมิภาคนี้ ทั้งโลกได้เจอกับปัญหา "การล้มบอล" จนถึงขนาดที่ FIFA ต้องร่วมมือกับ ตำรวจสากล (InterPol) ในการปราบปรามเรื่องดังกล่าว เพราะว่าการล้มบอลมันไม่ใช่แค่การพนันเฉย ๆ เคยมีถึงขนาด "ฆาตกรรม" เพื่อปิดปากผู้รู้เห็นการล้มบอล อย่างคดีของโดนาโต้ แบร์กามีนี่ นักฟุตบอลสโมสรคอเซนซ่า ชาวอิตาลี ที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต แต่ถูกเปิดเผยในภายหลังว่า ถูกฆ่าปิดปากเพราะรู้เรื่องการล้มบอลในอิตาลีมากเกินไป



ซึ่งปัญหาการล้มบอลดังกล่าว ทำให้สโมสรต่าง ๆ ในเซเรียอา อิตาลี ประสบปัญหาทางด้านการเงินมาจนถึงปัจจุบัน เช่นเดียวกับ หลาย ๆ สโมสรใน M-League ยุคการล้มบอลเฟื่องฟู

ที่ผมยกตัวอย่างมานั้น เป็นเพียง "เศษเสี้ยวเล็ก ๆ" ของการล้มบอลที่มีอยู่ในปัจจุบัน เพื่อชี้ให้เห็นถึงภัยร้ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับผู้ที่ไปเกี่ยวข้องกับการล้มบอล ซึ่งต้องยอมรับว่า ทีมชาติไทยและไทยแลนด์พรีเมียร์ลีก กำลังจะก้าวไปข้างหน้า และแม้เราจะบรรจุบทลงโทษกรณีล้มบอล ใน พ.ร.บ. กีฬา ฉบับล่าสุด ก็อยากจะฝากผู้บังคับใช้ให้ "กันที่ต้นทาง ดีกว่าแก้ไขที่ปลายทาง" เพราะเกรงว่าจะ "สายเกินแก้" เมื่อต้องหยิบบทลงโทษดังกล่าวมาใช้

อย่าปล่อยให้มันกลายเป็น "มะเร็งร้าย" ที่ค่อย ๆ กัดกินความเจริญก้าวหน้าของฟุตบอลไทย เหมือนที่หลาย ๆ ประเทศได้ประสบพบเจอ เพราะมันมีแต่จะ "ต่ำลง" ไม่มีวันจะ "สูงขึ้น" มาได้เลย

ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ปอปฏิเวธ