เป็นโสดมาหลายปี อายุเลยเบญจเพสมาหลายปี มีคนคุยด้วยเรื่อยๆแต่ไม่เจอคนถูกใจไปๆมาๆผช.ก็หนีไปแต่งงานหมด มีผู้ใหญ่จะแนะนำคนให้รู้จัก แต่ไม่เคยสนใจ กระทั่งสงกรานต์ปีนี้ ผู้ใหญ่คนเดิมชวนไปทานข้าวกับที่บ้าน ชวนมาหลายปีจะปฏิเสธความหวังดีก็ไม่งามไปก็ไป แต่จะให้ไปง่ายๆก็เกรงจะไม่งาม แกล้งทำลืมๆเวลานัดอะไรไม่ได้ใส่ใจสอบถาม ถึงวันนัดชะนีแต่งตัวสวยใส่เดรสแต่เช้า..สายแล้วก็ไม่มีคนติดต่อมาเค้าจะยังไง ไล่หาเบอร์โทรผู้ใหญ่ท่านนั้น ไม่ได้เมมไว้ แต่ก็นะโทรไปหลายๆเบอร์ที่เคยใช้จนติดต่อได้..เค้าไปกันแล้วจ้า ซึ่งสถานที่วันนี้ต้องลงแพด้วย..ไม่ไกลเท่าไหร่ ผู้ใหญ่รบเร้าให้ตามมา แต่งเต็มซะขนาดนี้จะกลัวอะไร อายุขนาดนี้แล้วจะอายอีกเพื่อ??
ด้วยความที่แพออกไปแล้วชะนีต้องดั้นด้นไปต่อจ๊ะ..ลงเรือหางยาวลำเล็ก คือเดรสนะ แม่จ้าว ลมพัดหัวฟู ชูชีพก็ไม่มีให้ ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ตกน้ำตายก่อนไหม..
คือเราก็บ้ามาก ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผช.คนนั้นเรย หน้าตา โฟรไฟล์เป็นไง ตื่นเต้นมาก สูดหายใจเต็มปอด ถึงแล้วจะต้องขึ้นจากเรือไปแพ นึกสภาพนะเดรสสั้นเรือโคลงเคลง ผญ.ท่านนั้นมารับเราขึ้นจากเรือ พาไปแนะนำให้รู้จักญาติๆซึ่งคือคนแปลกหน้าทั้งนั้น ตอนนั้นอายมาก อายเพราะมาสาย เพราะไม่รู้จักใครเพราะตื่นเต้น ไหว้ไปมึนไปเหมือนนักมวยเมาหมัด และแล้วผญ.ก็พาเราเดินไปพบผช.รุ่นราวคราวเดียวกะเรา ซึ่งกะลังตำส้มตำอยู่จ้า เรียกเค้าว่า M ชั้นนี่รีบยกมือไหว้เลยจ้า (คือตื่นเต้นอ่ะนะ) แล้วรีบเดินหนีกลับมาหาที่นั่ง พอตั้งสติได้ก็ใช้เครื่องมือสแกน M ใส่แว่น ใส่เสื้อสีขาว กางเกงขาสั้น รูปร่างสมส่วน ดูเป็นผช.ไม่พูดมาก คือมองแบบตั้งใจเรยนะแต่Mเค้าไม่รู้หรอกท่าทางเป็นคนขี้อาย แอร๊ย..ชอบอ่ะ บุคลิกภาพ การแต่งกาย ผ่าน!! ชั้นแอบแพ้คนใส่แว่น แถมทำกับข้าวได้ด้วย สเปคเรย เราอยู่บนแพด้วยกัน ไม่ได้คุยกันสักกะติ๊ด ผช.ไม่เริ่มก่อนนี่ก็ไม่รู้จะเริ่มไงดี แอบดูเชิง จนผญ.รำคาญเลยเรียกมานั่งใกล้ๆกัน ผญ.เป็นคนชวนคุยเป็นส่วนใหญ่ ตอนแพจะขึ้นฝั่งหมดเวลาของซินเดอเรลล่าสินะ แห้วอีกล่ะสิงานเนี้ยะ ผญ.ชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้านต่อเพื่อให้รู้จักบ้านเรือนกันไว้ ไปก็ไปสิ
ถึงที่บ้านเค้าก็ยังเงียบกันอยู่คือชะนีเริ่มอึดอัดจ้า กลับดีกว่า เดินไปหา ขอไลน์เรย (ปกติไม่ทำนะ แต่ขอเหอะตามเสียงใจเรียกร้อง) M ก็ให้มาแต่โดยดี ทักเรามาก่อนด้วยเข้าข้างตัวเองสุดๆอิอิ แต่ยังไม่ได้กลับผญ.ก็ให้Mมานั่งใกล้ๆ เราเริ่มสนทนากับเค้าเรื่องงาน เรื่องทั่วไป อารมณ์วันสงกรานต์ค่ำคืนนั้นมีคนแวะเข้ามาที่บ้านMกลายคนแล้วก็มองมาที่เราซึ่งนั่งข้างกัน คนนึงทักMว่าแฟนหรา Mพยักหน้ารับด้วย เอ่อ..ชั้นได้ยินน๊ะ คือ... ผ่านการสนทนาหลายเรื่องกลับดีกว่า ชั้นถาม เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ Mบอกปีหน้า แม่จ้าาาาว กลับเรยจบๆๆ เค้าตามมาส่งที่รถยิ้มเขินๆพูดถึงเรื่องที่ผญ.บอกว่าจะแนะนำให้ได้รู้จักกัน ไม่คิดมาก่อนว่าจะเป็นเรา ยิงเรยจ้า "แล้วไง ชอบป่ะล่ะ" M หัวเราะเขินๆแล้วบอกว่าคุยๆกันไปก่อน
ค่ำนั้นเค้าไลน์มาบอก Good night แอบยิ้มเรย หุหุ แล้วเราก็ติดต่อกันทางไลน์จนMใกล้จะกลับไปที่ทำงาน จะไปไม่ลากันหน่อยหรือ เลยนัดกันไปเที่ยวจ้า กะว่าเราจะไปเที่ยวกันตามland markในจังหวัดนี่แหละ Mไม่ค่อยได้กลับมาเท่าไรเพราะที่ทำงานไกลที่บ้านมาก
ไปเที่ยวกันวันนั้นเราไม่ได้ทานข้าวเช้า เพราะมีงานหลายอย่าง กว่าจะเดินทางถึงก็ใกล้เที่ยง แต่คิดว่าไหวเรยไปเที่ยวน้ำตก ต้องปีนป่ายขึ้นไป กว่าจะถึงหอบแฮกๆๆ M เดินห่างๆรักษาระยะมาก แต่ขากลับเกือบบ่าย2แล้ว เราเดินลงมาแดดร้อนๆเกิดหน้ามืดจ้า นี่ไม่ได้สตรอเบอรี่นะ หน้ามืดจริงๆ Mส่งน้ำดิ่มให้ มีความช่วยประคองและเดินจูงมือ ดีตรงนี้แหละ
เราแวะไปทานข้าวกันเพราะชะนีอาจตายก่อนได้ ที่ร้านอาหารช่วงสงกรานต์คนเยอะ เราพูดกันเรื่องอาหาร M พูดว่า อาหารแบบไหนที่เค้าไม่ชอบ แต่เราบอกมันมีประโยชน์นะ เค้าพูดว่า อายุขนาดนี้ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ...งั้นเราอ่ะ ชอบเธอนะ !!(ชะนีแอบแรง) ผู้ชายหน้าแดงยิ้มเขิลๆ
ขับรถไปอีกทีนึงไกลพอสมควร ถึงก็เกือบเย็นแล้ว Mก็ช่วยถ่ายภาพให้เรา เราชวนถ่ายรูปคู่ Mบอกไม่ชอบเพราะselfieแล้วหน้าตลก ชะนีพูดขึ้นว่านานๆจะได้มีโอกาสเที่ยวด้วยกัน ถ้าไม่ถ่ายไว้ตอนทำwedding presentation จะเอารูปที่ไหนมาทำล่ะ พูดจบแค่นั้น ผช.ยกโทรศัพท์มาถ่ายภาพคู่กันเรย อิอิ
ขากลับเพราะทางไกลเรยได้มีโอกาสคุยกัน เค้าบอกเราว่าเค้าพึ่งพบเราได้ไม่นานคงบอกว่ารัก ชอบไม่ได้หรอก ให้คุยๆกันไปก่อนเหมือนพวกดาราไงเพื่อนกัน เราก็บอกเค้าไปว่า เมื่อไหร่จะไม่ไปต่อก็ให้บอกแระกัน Mบอกว่ายังไม่ได้ว่าอะไรซักคำ แต่เอาเถอะเมื่อไหร่ที่เค้าไม่ไปต่อเค้าจะเป็นฝ่ายบอกเราเอง
/
/
กำมือเราแน่นๆตลอดเวลาขับรถกลับมา
คุณทำให้หัวใจชั้นฟองโต.....
เมื่อชะนีเกิดรักแรกพบ จะเป็นไงต่อดี
ด้วยความที่แพออกไปแล้วชะนีต้องดั้นด้นไปต่อจ๊ะ..ลงเรือหางยาวลำเล็ก คือเดรสนะ แม่จ้าว ลมพัดหัวฟู ชูชีพก็ไม่มีให้ ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ตกน้ำตายก่อนไหม..
คือเราก็บ้ามาก ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผช.คนนั้นเรย หน้าตา โฟรไฟล์เป็นไง ตื่นเต้นมาก สูดหายใจเต็มปอด ถึงแล้วจะต้องขึ้นจากเรือไปแพ นึกสภาพนะเดรสสั้นเรือโคลงเคลง ผญ.ท่านนั้นมารับเราขึ้นจากเรือ พาไปแนะนำให้รู้จักญาติๆซึ่งคือคนแปลกหน้าทั้งนั้น ตอนนั้นอายมาก อายเพราะมาสาย เพราะไม่รู้จักใครเพราะตื่นเต้น ไหว้ไปมึนไปเหมือนนักมวยเมาหมัด และแล้วผญ.ก็พาเราเดินไปพบผช.รุ่นราวคราวเดียวกะเรา ซึ่งกะลังตำส้มตำอยู่จ้า เรียกเค้าว่า M ชั้นนี่รีบยกมือไหว้เลยจ้า (คือตื่นเต้นอ่ะนะ) แล้วรีบเดินหนีกลับมาหาที่นั่ง พอตั้งสติได้ก็ใช้เครื่องมือสแกน M ใส่แว่น ใส่เสื้อสีขาว กางเกงขาสั้น รูปร่างสมส่วน ดูเป็นผช.ไม่พูดมาก คือมองแบบตั้งใจเรยนะแต่Mเค้าไม่รู้หรอกท่าทางเป็นคนขี้อาย แอร๊ย..ชอบอ่ะ บุคลิกภาพ การแต่งกาย ผ่าน!! ชั้นแอบแพ้คนใส่แว่น แถมทำกับข้าวได้ด้วย สเปคเรย เราอยู่บนแพด้วยกัน ไม่ได้คุยกันสักกะติ๊ด ผช.ไม่เริ่มก่อนนี่ก็ไม่รู้จะเริ่มไงดี แอบดูเชิง จนผญ.รำคาญเลยเรียกมานั่งใกล้ๆกัน ผญ.เป็นคนชวนคุยเป็นส่วนใหญ่ ตอนแพจะขึ้นฝั่งหมดเวลาของซินเดอเรลล่าสินะ แห้วอีกล่ะสิงานเนี้ยะ ผญ.ชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้านต่อเพื่อให้รู้จักบ้านเรือนกันไว้ ไปก็ไปสิ
ถึงที่บ้านเค้าก็ยังเงียบกันอยู่คือชะนีเริ่มอึดอัดจ้า กลับดีกว่า เดินไปหา ขอไลน์เรย (ปกติไม่ทำนะ แต่ขอเหอะตามเสียงใจเรียกร้อง) M ก็ให้มาแต่โดยดี ทักเรามาก่อนด้วยเข้าข้างตัวเองสุดๆอิอิ แต่ยังไม่ได้กลับผญ.ก็ให้Mมานั่งใกล้ๆ เราเริ่มสนทนากับเค้าเรื่องงาน เรื่องทั่วไป อารมณ์วันสงกรานต์ค่ำคืนนั้นมีคนแวะเข้ามาที่บ้านMกลายคนแล้วก็มองมาที่เราซึ่งนั่งข้างกัน คนนึงทักMว่าแฟนหรา Mพยักหน้ารับด้วย เอ่อ..ชั้นได้ยินน๊ะ คือ... ผ่านการสนทนาหลายเรื่องกลับดีกว่า ชั้นถาม เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ Mบอกปีหน้า แม่จ้าาาาว กลับเรยจบๆๆ เค้าตามมาส่งที่รถยิ้มเขินๆพูดถึงเรื่องที่ผญ.บอกว่าจะแนะนำให้ได้รู้จักกัน ไม่คิดมาก่อนว่าจะเป็นเรา ยิงเรยจ้า "แล้วไง ชอบป่ะล่ะ" M หัวเราะเขินๆแล้วบอกว่าคุยๆกันไปก่อน
ค่ำนั้นเค้าไลน์มาบอก Good night แอบยิ้มเรย หุหุ แล้วเราก็ติดต่อกันทางไลน์จนMใกล้จะกลับไปที่ทำงาน จะไปไม่ลากันหน่อยหรือ เลยนัดกันไปเที่ยวจ้า กะว่าเราจะไปเที่ยวกันตามland markในจังหวัดนี่แหละ Mไม่ค่อยได้กลับมาเท่าไรเพราะที่ทำงานไกลที่บ้านมาก
ไปเที่ยวกันวันนั้นเราไม่ได้ทานข้าวเช้า เพราะมีงานหลายอย่าง กว่าจะเดินทางถึงก็ใกล้เที่ยง แต่คิดว่าไหวเรยไปเที่ยวน้ำตก ต้องปีนป่ายขึ้นไป กว่าจะถึงหอบแฮกๆๆ M เดินห่างๆรักษาระยะมาก แต่ขากลับเกือบบ่าย2แล้ว เราเดินลงมาแดดร้อนๆเกิดหน้ามืดจ้า นี่ไม่ได้สตรอเบอรี่นะ หน้ามืดจริงๆ Mส่งน้ำดิ่มให้ มีความช่วยประคองและเดินจูงมือ ดีตรงนี้แหละ
เราแวะไปทานข้าวกันเพราะชะนีอาจตายก่อนได้ ที่ร้านอาหารช่วงสงกรานต์คนเยอะ เราพูดกันเรื่องอาหาร M พูดว่า อาหารแบบไหนที่เค้าไม่ชอบ แต่เราบอกมันมีประโยชน์นะ เค้าพูดว่า อายุขนาดนี้ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ...งั้นเราอ่ะ ชอบเธอนะ !!(ชะนีแอบแรง) ผู้ชายหน้าแดงยิ้มเขิลๆ
ขับรถไปอีกทีนึงไกลพอสมควร ถึงก็เกือบเย็นแล้ว Mก็ช่วยถ่ายภาพให้เรา เราชวนถ่ายรูปคู่ Mบอกไม่ชอบเพราะselfieแล้วหน้าตลก ชะนีพูดขึ้นว่านานๆจะได้มีโอกาสเที่ยวด้วยกัน ถ้าไม่ถ่ายไว้ตอนทำwedding presentation จะเอารูปที่ไหนมาทำล่ะ พูดจบแค่นั้น ผช.ยกโทรศัพท์มาถ่ายภาพคู่กันเรย อิอิ
ขากลับเพราะทางไกลเรยได้มีโอกาสคุยกัน เค้าบอกเราว่าเค้าพึ่งพบเราได้ไม่นานคงบอกว่ารัก ชอบไม่ได้หรอก ให้คุยๆกันไปก่อนเหมือนพวกดาราไงเพื่อนกัน เราก็บอกเค้าไปว่า เมื่อไหร่จะไม่ไปต่อก็ให้บอกแระกัน Mบอกว่ายังไม่ได้ว่าอะไรซักคำ แต่เอาเถอะเมื่อไหร่ที่เค้าไม่ไปต่อเค้าจะเป็นฝ่ายบอกเราเอง
/
/
กำมือเราแน่นๆตลอดเวลาขับรถกลับมา
คุณทำให้หัวใจชั้นฟองโต.....