[ฝากติชมด้วยนะคะ] เรื่องสั้น My room

เป้ ชายหนุ่มพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง เดินมาตามทางเดินของอพาร์ตเมนต์ จนมาถึงที่ห้อง เขาวางของในมือและคว้ากุญแจในกระเป๋ากางเกงออกมาไขประตูเข้าไปในห้องที่เขาเช่าต่อจากเพื่อนพ่อในราคาที่ย่อมเยา  ถึงแม้มันจะไม่ใช่ห้องที่ใหญ่มาก แต่ถ้าเมื่อเทียบกับราคาแล้ว นักศึกษาเพิ่งเข้ากรุงอย่างเป้ก็ค่อนข้างพอใจ หากจะหางานพาร์ทไทม์ทำมาจ่ายค่าห้องด้วยตัวเองได้ เป็นการแบ่งเบาภาระพ่อแม่

                   แต่ทว่าอยู่ไปได้ไม่นาน เรื่องแปลกประหลาดบางอย่างก็เกิดขึ้นกับเป้  เมื่อทุกครั้งที่เป้กลับมาจากเรียน และงานพาร์ทไทม์ในตอนค่ำ  ข้าวของในห้องนั้นจะถูกรื้อกระจัดกระจาย เตียงนอนถูกเลื่อนเอียงไปชิดเกือบติดกับหน้าต่าง และหน้าต่างก็ถูกเลื่อนเปิดทิ้งไว้  ตอนแรกเป้สงสัยว่าอาจจะมีโจรแอบปีนขึ้นมาในห้องของเขา แต่ก็ไม่มีของมีค่าหายไปและมันก็ขัดกับความเป็นจริงที่ว่า ห้องของเขาอยู่ชั้น 5 และอพาร์ตเมนต์ที่นี้ไม่มีระเบียง โจรพวกนี้จะปีนขึ้นมาได้อย่างไร  เป้จึงนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ยามฟังเพื่อขอดูภาพจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งอยู่บริเวณทางเดินหน้าห้องของเขา แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ เป้ลองไปปรึกษาเพื่อน และได้คำแนะนำว่าให้เป้ลองใช้กล้องวีดีโออัดภาพในห้อง เผื่อจะจับภาพอะไรได้ แต่เด็กต่างจังหวัดอย่างเป้จะไปหากล้องวีดีโอจากที่ไหนกัน

                    ‘แอบใต้เตียง’ จู่ๆเขาก็นึกวิธีนี้มาได้ ใต้เตียงที่เข้านอนอยู่เป็นประจำทุกวันอาจจะไม่ได้สูงมาก แต่ผู้ชายรูปร่างบางอย่างเขาก็สามารถเข้าไปอยู่ได้ เขาจึงหยุดเรียนและลางาน เพื่อจะหาคำตอบว่า มันเกิดอะไรขึ้นในห้องของเขา

                    เมื่อใกล้เวลาที่คาดว่าคนคนนั้นจะเข้ามาในห้อง เป้ก็เอาตัวเข้าไปแอบที่ใต้เตียง โดยอาศัยชายผ้าปูที่นอนสีขาวบางๆ ช่วยปกปิดร่างของเขาไว้ ให้กลมกลืนไปกับความมืดของใต้เตียง   ไม่นานนัก ที่ประตูก็มีใครคนหนึ่งกำลังเปิดเข้ามา เมื่อประตูถูกเปิดออก ก็ปรากฎเท้าเปล่าอวบๆคู่หนึ่งกำลังเดินเข้ามา เป้จับตาดูทุกฝีก้าวจนเท้านั้นมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง จากนั้นที่นอนก็ยวบลงไปราวกับว่าเขาทิ้งตัวนั่งอยู่บนเตียงเหนือหัวของเป้  ไม่นานหนักเป้ก็ได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของผู้ชาย และมันก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ถึงความเสียใจและความสิ้นหวังของผู้ชายคนนี้  ทันใดนั้นเขาก็ลุกพรวดไปที่โต๊ะ  

                   ตึ้งงงง!

                   หนังสือเล่มหนาตกลงมาอย่างแรงตรงพื้นไม่ห่างจากเป้ เขาตกใจสะดุ้งจนหัวไปกระแทกกับเตียงเสียงดัง แต่ว่าชายคนนั้นยังคงอาละวาดปัดและทำลายข้าวของของเป้ต่อไปเหมือนไม่ได้ยินเสียงจากเป้  เป้กลัวจนหดตัวเข้าไปชิดไปทางหัวเตียงให้ได้มากที่สุด  แต่แล้วชายคนนั้นก็หยุด เขาเปลี่ยนมาเดินวนอยู่ในห้อง  เป้ได้ยินเสียงเปิดตู้เปิดลิ้นชัก และคิดว่าเขาคงกำลังหาอะไรสักอย่าง สักพักชายคนนั้นก็เดินตรงมาที่มุมหนึ่งของปลายเตียง เป้มองด้วยความระทึกพลางคิดว่า

                   “หรือเขาจะรู้แล้วว่าเราซ่อนอยู่”

                    แต่แล้วชายคนนั้นก็ค่อยๆย่อตัวลงมา เป้เห็นว่ามือของเขานั้นถือเชือกเส้นหนึ่งอยู่ แล้วเขาก็นำมาผูกที่ขาเตียง จากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่หน้าต่าง เสียงเลื่อนกระจกหน้าต่างก็ดังขึ้น  ด้วยความสงสัย เป้จึงค่อยๆขยับตัวโผล่หัวออกจากเตียงอย่างกล้าๆกลัวๆ เพื่อจะดูว่าเขากำลังจะทำอะไร สิ่งที่เป้เห็นคือ ชายร่างอ้วน ที่คอของเขามีเชือกคล้องคออยู่ ทันใดนั้นเขาก็ทิ้งตัวลงตกไปจากขอบหน้าต่าง  เป้ตกใจร้องเสียงหลง เชือกที่ผูกอยู่กับขาเตียงก็ถูกกระชากดึงเตียงที่ถูกผูกเอาไว้ กระตุกเคลื่อนตัวเอียงไปตามแรงนั้น จนเกิดเสียงครืดดังลั่นไม่หยุด ราวกับว่าคนที่ห้อยต่องแต่งอยู่ที่ด้านนอกนั้น กำลังดิ้นอย่างทุลนทุลายด้วยความเจ็บปวด เป้ที่นอนอยู่ใต้เตียงทั้งหลับตาและเอามืออุดหู พยายามหลีกหนีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า จนสลบไป

                   เป้ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เขาคลานออกมาจากใต้เตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง และมองดูสภาพห้องอย่างที่เขาคุ้นเคย ข้าวของที่กระจัดกระจาย เตียงนอนถูกเลื่อนเอียง และหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ แต่คราวนี้เขาได้รู้แล้วว่า เกิดอะไรขึ้นในห้องของเขา

------------------------------- ลองหัดเขียนเป็นเรื่องแรกๆ ติชมกันได้นะคะ อยากฝึกเขียน^^ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ------------------------------
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่