สวัสดีค่ะ คือที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นเราอยากแชร์เรื่องราวและอยากรู้ความคิดเห็นของเพื่อนๆด้วย เอาล่ะเรื่องมีอยู่ว่า..
เมื่อสองปีที่แล้วเราเริ่มติดตามและผันตัวเองมาเป็นแฟนคลับศิลปินเกาหลีและเริ่มเล่นเฟสบุ๊คเป็นยูโฟ่เกาหลีครั้งแรก (เป็นการเล่นเป็นตัวแทนศิลปินหรือบุคคลนั้นๆ ถ้าเป็นติ่งเกาหลีจะรู้จัก) เราเล่นเป็นยูโฟ่ศิลปินเกาหลีคนหนึ่ง คือตอนแรกเราเล่นไม่ค่อยเป็นไม่รู้จะต้องทำยังไงบ้าง ถูๆไถๆไปได้ซักพัก แหะๆ (เริ่มเข้าเรื่องละ) เราได้เป็นเพื่อนกับยูโฟ่คนหนึ่งเขาก็มาโพสต์แนะนำตัวเองตามปกติของยูโฟ่เวลารับเพื่อนกัน เราก็อ่านๆก็บอกยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันและแนะนำตัวเองตามปกติ อาทิตย์หนึ่งผ่านไปเขาทักแชทมาว่า "นายแอดมาเพื่ออะไรครับ" ไอร่เราก็งงพึ่งเคยเจอแบบนี้เฮ้ยไปต่อไม่ถูกเลย เลยตอบกลับไป "อันนยองละกันครับฮยอง" หลังจากนั้นเราก็คอยชวนเค้าคุยเรื่อยๆเพราะตอนนั้นกลัวโดนลบเพื่อนมาก แบบคุยกันทุกวันออนเมื่อไหร่ทักเมื่อนั้นจนรู้สึกสนิทกับเค้า เวลาถามถึงเรื่องที่บ้านดูเค้าจะเหงาๆเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยว่างติดงาน เราก็คิดผู้หญิงคนนี้ดีเนอะ (ส่วนใหญ่ติ่งเกาหลีน่าจะเป็นผู้หญิงเราคิดงั้นนะ) เพราะสมัยนี้การที่ได้ใช้ชีวิตแบบอิสระพ่อแม่ตามใจวัยรุ่นส่วนใหญ่จะชอบกัน แต่เค้าคิดแบบเราสงสารเค้าอ่ะ เราก็คุยกันเรื่อยๆมาคือเรารู้สึกว่าเริ่มชอบการที่ได้คุยกับเค้าชอบหาเรื่องไปปรึกษาทั้งที่ไม่รู้จักตัวจริงของเขาเลย คอยรอเวลาให้ถึงตอนเย็นไวๆทุกวันเพื่อจะได้คุยกับเขา แล้วมารู้ทีหลังว่าตัวจริงเขาเป็นผู้ชาย คืออึ้งมากไม่คิดว่าจะมีผู้ชายชอบศิลปินเกาหลี แต่เราก็ยังชอบชวนเค้าคุยอยู่เหมือนเดิมบางทีเค้าก็ทักมาบ้าง ทุกครั้งที่ได้คุยกันเรารู้สึกดีมากจริงๆและเริ่มคิดว่าเราคงชอบเขาแล้วล่ะ แต่เขามีแฟนแล้วเราเลยทำได้แค่ทำตัวเหมือนเดิมชวนคุยไปเรื่อยถึงแม้ไม่มีเรื่องคุยก็พยายามหาเรื่องมาคุยจนได้ เราจึงคิดว่าเลือกเก็บความรู้สึกไว้ดีกว่าจะได้ไม่เสียความเป็นพี่น้องหรือต้องมีความรู้สึกไม่ดีต่อกันหากรู้ความรู้สึกเรา แต่แล้วเขากับแฟนก็เลิกกันเราก็ไม่รู้จะทำยังไงพยายามจะปลอบเขาแต่คือเราปลอบใครไม่เป็น ได้แค่บอกว่าให้เข้มแข็ง.. พยายามชวนเขาคุยหาเรื่องมาพูดด้วยแม้จะเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ตาม (เราเป็นคนพูดไม่เก่งชวนคุยไม่ค่อยเป็น) แล้วเขาบอกว่าพรุ่งนี้จะปิดเฟสมีไรจะพูดก็พูดเพราะคงไม่กลับมาเล่นอีกแล้ว เราก็หาเรื่องชวนคุยไปปกติพยายามพูดไม่ให้เขาปิดเฟส คืนนั้นหลังจากเราเห็นเขาออฟไลน์เฟสไปแล้วจึงเลือกที่จะพิมพ์บอกความรู้สึกไปว่า "ชอบพี่นะ" เขาก็หัวเราะแล้วบอก "สุดท้ายก็ทำให้คนบอกจนได้ ฮ่าาา" หลังจากนั้นก็คุยกันเหมือนเดิมแต่หยอดมากกว่าเดิม 555 คือเขินมาก แต่พยายามเปลี่ยนเรื่องบ้างปากแข็งบ้างแก้เขิน ดูเผินๆเหมือนเขาก็ให้ความหวังเรานะ อย่าง "เอาไว้ทำใจได้จะไปขอแต่งงานนะ" (หมายถึงตัส) บางทีก็เรียกเราว่า "ว่าที่แฟน" คือเรานี่โคตรดีใจอ่ะ โทรคุยกันนิดหน่อย เขาชวนนัดให้มาเจอกันแต่ตอนนั้นเรากล้าๆกลัวๆ(กลัวเขินจัดทำไรไม่ถูกเดี๋ยวไปยืนเป็นคนใบ้ไง) แต่แล้วมารู้ทีหลังว่ามียูโฟ่อีกคนชอบเขาเหมือนกัน แล้วเขาก็เลือกคนนั้น คือทุกอย่างคงผิดที่เราไม่กล้าพูดและแสดงความรู้สึกออกไปตรงๆเลยต้องมาเจ็บแบบนี้ พอรู้ว่าเขาคบกันมันจุกและเจ็บแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน ช่วงที่เขาคบกันเราก็ยังคอยทักชวนคุยไปเรื่อยบางทีก็ส่องเฟสเขาบ้างเพื่อตอกย้ำตัวเอง นานวันก็เริ่มคุยน้อยลงเพราะต่างคนต่างหาเรื่องคุยไม่ได้พอคบรอบหนึ่งปีที่เราได้รู้จักกันเราเลือกที่จะบอกความรู้สึกอีกครั้งทั้งที่ก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แต่ก็แอบหวัง จนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมแค่ต่างตรงไม่ได้คุยกับเขาแล้ว...
อ่า ขอโทษนะเราอาจเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่และเล่าคร่าวๆได้ประมาณนี้ ขอบคุณคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะ ^^
มันใช่ความรักหรือเปล่า? แล้วมันผิดมากมั้ย?
เมื่อสองปีที่แล้วเราเริ่มติดตามและผันตัวเองมาเป็นแฟนคลับศิลปินเกาหลีและเริ่มเล่นเฟสบุ๊คเป็นยูโฟ่เกาหลีครั้งแรก (เป็นการเล่นเป็นตัวแทนศิลปินหรือบุคคลนั้นๆ ถ้าเป็นติ่งเกาหลีจะรู้จัก) เราเล่นเป็นยูโฟ่ศิลปินเกาหลีคนหนึ่ง คือตอนแรกเราเล่นไม่ค่อยเป็นไม่รู้จะต้องทำยังไงบ้าง ถูๆไถๆไปได้ซักพัก แหะๆ (เริ่มเข้าเรื่องละ) เราได้เป็นเพื่อนกับยูโฟ่คนหนึ่งเขาก็มาโพสต์แนะนำตัวเองตามปกติของยูโฟ่เวลารับเพื่อนกัน เราก็อ่านๆก็บอกยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันและแนะนำตัวเองตามปกติ อาทิตย์หนึ่งผ่านไปเขาทักแชทมาว่า "นายแอดมาเพื่ออะไรครับ" ไอร่เราก็งงพึ่งเคยเจอแบบนี้เฮ้ยไปต่อไม่ถูกเลย เลยตอบกลับไป "อันนยองละกันครับฮยอง" หลังจากนั้นเราก็คอยชวนเค้าคุยเรื่อยๆเพราะตอนนั้นกลัวโดนลบเพื่อนมาก แบบคุยกันทุกวันออนเมื่อไหร่ทักเมื่อนั้นจนรู้สึกสนิทกับเค้า เวลาถามถึงเรื่องที่บ้านดูเค้าจะเหงาๆเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยว่างติดงาน เราก็คิดผู้หญิงคนนี้ดีเนอะ (ส่วนใหญ่ติ่งเกาหลีน่าจะเป็นผู้หญิงเราคิดงั้นนะ) เพราะสมัยนี้การที่ได้ใช้ชีวิตแบบอิสระพ่อแม่ตามใจวัยรุ่นส่วนใหญ่จะชอบกัน แต่เค้าคิดแบบเราสงสารเค้าอ่ะ เราก็คุยกันเรื่อยๆมาคือเรารู้สึกว่าเริ่มชอบการที่ได้คุยกับเค้าชอบหาเรื่องไปปรึกษาทั้งที่ไม่รู้จักตัวจริงของเขาเลย คอยรอเวลาให้ถึงตอนเย็นไวๆทุกวันเพื่อจะได้คุยกับเขา แล้วมารู้ทีหลังว่าตัวจริงเขาเป็นผู้ชาย คืออึ้งมากไม่คิดว่าจะมีผู้ชายชอบศิลปินเกาหลี แต่เราก็ยังชอบชวนเค้าคุยอยู่เหมือนเดิมบางทีเค้าก็ทักมาบ้าง ทุกครั้งที่ได้คุยกันเรารู้สึกดีมากจริงๆและเริ่มคิดว่าเราคงชอบเขาแล้วล่ะ แต่เขามีแฟนแล้วเราเลยทำได้แค่ทำตัวเหมือนเดิมชวนคุยไปเรื่อยถึงแม้ไม่มีเรื่องคุยก็พยายามหาเรื่องมาคุยจนได้ เราจึงคิดว่าเลือกเก็บความรู้สึกไว้ดีกว่าจะได้ไม่เสียความเป็นพี่น้องหรือต้องมีความรู้สึกไม่ดีต่อกันหากรู้ความรู้สึกเรา แต่แล้วเขากับแฟนก็เลิกกันเราก็ไม่รู้จะทำยังไงพยายามจะปลอบเขาแต่คือเราปลอบใครไม่เป็น ได้แค่บอกว่าให้เข้มแข็ง.. พยายามชวนเขาคุยหาเรื่องมาพูดด้วยแม้จะเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ตาม (เราเป็นคนพูดไม่เก่งชวนคุยไม่ค่อยเป็น) แล้วเขาบอกว่าพรุ่งนี้จะปิดเฟสมีไรจะพูดก็พูดเพราะคงไม่กลับมาเล่นอีกแล้ว เราก็หาเรื่องชวนคุยไปปกติพยายามพูดไม่ให้เขาปิดเฟส คืนนั้นหลังจากเราเห็นเขาออฟไลน์เฟสไปแล้วจึงเลือกที่จะพิมพ์บอกความรู้สึกไปว่า "ชอบพี่นะ" เขาก็หัวเราะแล้วบอก "สุดท้ายก็ทำให้คนบอกจนได้ ฮ่าาา" หลังจากนั้นก็คุยกันเหมือนเดิมแต่หยอดมากกว่าเดิม 555 คือเขินมาก แต่พยายามเปลี่ยนเรื่องบ้างปากแข็งบ้างแก้เขิน ดูเผินๆเหมือนเขาก็ให้ความหวังเรานะ อย่าง "เอาไว้ทำใจได้จะไปขอแต่งงานนะ" (หมายถึงตัส) บางทีก็เรียกเราว่า "ว่าที่แฟน" คือเรานี่โคตรดีใจอ่ะ โทรคุยกันนิดหน่อย เขาชวนนัดให้มาเจอกันแต่ตอนนั้นเรากล้าๆกลัวๆ(กลัวเขินจัดทำไรไม่ถูกเดี๋ยวไปยืนเป็นคนใบ้ไง) แต่แล้วมารู้ทีหลังว่ามียูโฟ่อีกคนชอบเขาเหมือนกัน แล้วเขาก็เลือกคนนั้น คือทุกอย่างคงผิดที่เราไม่กล้าพูดและแสดงความรู้สึกออกไปตรงๆเลยต้องมาเจ็บแบบนี้ พอรู้ว่าเขาคบกันมันจุกและเจ็บแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน ช่วงที่เขาคบกันเราก็ยังคอยทักชวนคุยไปเรื่อยบางทีก็ส่องเฟสเขาบ้างเพื่อตอกย้ำตัวเอง นานวันก็เริ่มคุยน้อยลงเพราะต่างคนต่างหาเรื่องคุยไม่ได้พอคบรอบหนึ่งปีที่เราได้รู้จักกันเราเลือกที่จะบอกความรู้สึกอีกครั้งทั้งที่ก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แต่ก็แอบหวัง จนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมแค่ต่างตรงไม่ได้คุยกับเขาแล้ว...
อ่า ขอโทษนะเราอาจเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่และเล่าคร่าวๆได้ประมาณนี้ ขอบคุณคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะ ^^