เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อนค่ะ เป็นช่วงเปิดเทอมวันแรกๆ ก็จะมีการจับพี่รหัสห้องกันเช่น 4/1กับ 5/1 อย่างงี้อ่ะค่ะ เราเเละเพื่อนๆก็เป็นคนจัดการให้น้องๆจับฉลาก ซึ่งน้องในห้องเราเองก็ไม่รู้จักใครซักคน เเต่ก็เห็นว่ามีน้องที่หน้าตาคุ้นๆเลยเดินไปทัก ขอแทนชื่อตัวเองว่า P เเล้วน้องเค้าว่า L เเล้วกันค่ะ
P:ใช่น้อง L ไหมคะ เพื่อน K รึป่าว (Kนี่เป็นน้องชายข้างบ้านเราเองค่ะ) ?
L:ใช่ครับ พี่ P ใช่ไหมครับ
หลังจากนั้นก็จำได้ว่าน้องเคยมาเล่นที่บ้าน K บ่อยๆเเล้วก็เคยเล่นด้วยกันเป็นบางครั้ง เเต่มันก็นานมาเเล้วค่ะ ตั้งเเต่สมัยประถมซึ่งผ่านมาจากตอนที่คุยกันก็
4 - 5 ปีแล้ว เเละน้องเค้าก็ไม่ค่อยได้มาเล่นกับน้องเราแล้วด้วยเลยจำไม่ค่อยได้ ตั้งเเต่วันนั้น ก็มีโอกาสได้คุยกับน้องเค้าเรื่อยๆค่ะ เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นอีกเเล้ว เราเเละน้องเค้าขึ้นรถกลับบ้านคันเดียวกันค่ะ บ้านเราเเละน้องเค้าอยู่อำเภอเดียวกันค่ะ เเต่เป็นคนละอำเภอกับโรงเรียนที่เราเรียนอยู่ ซึ่งก็ไม่ได้ไกลกันมาก จากนั้นก็ได้คุยกันทุกวันค่ะ มีซื้อน้ำซื้อขนมมาแบ่งกันเวลารอรถค่อนข้างบ่อย ๆ ก็เป็นเเบบนี้ไปเรื่อยค่ะ เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เเต่เพื่อนๆเเละพี่ๆก็คอยมาเป่าหูเราอยู่ตลอดว่า L อาจคิดอะไรกับเรามากกว่าพี่น้องก็ได้นะก็ไม่เคยเห็นมันทำแบบนี้กับใคร เเต่เราก็ไมค่อยเชื่อเท่าไหร่ ตอนนั้นความรู้สึกเราก็เริ่มมาเเล้วค่ะ รู้สึกดีกับน้องเค้าขึ้นเรื่อยๆ คุยในเฟซบุ๊คบ้าง เจอกันบ้าง ทุกเช้าเเละเย็นเราต้องกลับบ้านด้วยรถคันเดียวกัน เเต่เวลาไปโรงเรียนเราจะสังเกตุว่าน้องเดินเร็วมาก คืนนั้นก็คุยกันพอดีค่ะเราเลยถามน้องเค้าไป
P: เอ่อนี้ ทำไมเวลาถึงโรงเรียนตอนเช้า L ต้องรีบด้วยอ่ะ มันก็ยังไม่สายนี่นา
L: ก็ไม่ต้องรอใครนี่ ไม่มีใครเดินอยู่เเล้วก็รีบเดินดีกว่า
P: อ๋ออ เข้าใจๆ
L: อยากให้เดินช้าก็มาเดินเป็นเพื่อนดิ
P: ตลกเเล้ว เเค่ถามเฉยๆไม่ได้อยากเลย
L: เเต่ L อยากอ่ะ พรุ่งนี้เดินขึ้นอาคารด้วยกันนะพี่ L ก็เห็นพี่เดินขึ้นคนเดียวตลอดอ่ะ (เราสองคนเรียนห้องโครงการค่ะอยู่ตึกเดียวกัน ห้องเรียนก็ข้างๆกันด้วย)
P: ก็ได้นะ ไม่มีปัญหาอะไรอยู่เเล้ว (ตอนตอบก็แอบคิดนิดค่ะว่าทำไมน้องต้องชวนทั้งๆที่ปกติก็เดินใครเดินมันอยู่เเล้ว)
เเละเช้าวันนั้นก็เป็นไปตามที่คุยกันค่ะน้องเค้าลงจากรถเเละรอเรา เดินขึ้นอาคารด้วยกันค่ะ น้องเค้าก็ชวนคุยว่าเมื่อคืนทำไร นอนกี่โมงเเล้วก็ถึงห้องค่ะ ห้องเราอยู่ก่อนถึงห้องน้องเค้า พอถึงเราก็จะเดินเข้าห้องเลยเเต่น้องเค้าก็บอกว่า " โห๊วว ถึงเเล้วก็จะเดินเข้าอย่างเดียวเลยหรอไม่บอกอะไรกันมั้งอ่ะ " เราก็คิดว่าเราต้องบอกอะไรอีก เเต่น้องเค้าก็เป็นฝ่ายพูดก่อนว่า "ตั้งใจเรียนนะครับ" ตอนนั้นยอมรับว่าใจสั่นมาก น้องเค้าพูดเเล้วก็ยิ้ม รู้สึกว่าตัวเองน้าเเดงเลยรีบๆตอบกลับไปเเล้วเข้าห้อง คิดว่าเราคงรู้สึกดีดับน้องเค้าเเล้วแหละ เเต่ก็พยายามไม่คิดมาก เผื่อมันเป็นเเค่ความรู้สึกชั่ววูบ หลังจากนั้นก็ติดต่อกันเรื่อยๆค่ะ แต่ไม่ได้คุยกันในเฟซบุ๊คทุกวันนะคะ ค่อนข้างนานเลยถึงจะคุยที เเล้วก็ถึงช่วงปิดเทอมค่ะ เป็นช่วงวันเกิดน้องเค้าพอดี น้องเค้าก็ชวนเพื่อนๆพี่ๆ ที่บ้านใกล้ๆกันไปกินเลี้ยงวันเกิด เเต่น้องเค้าไม่ได้ชวนเราค่ะ เเล้วก็ไม่รู้ด้วยจนมีเพื่อนน้องเค้าทักเฟซบุ๊คเรามา ชวนเราก็คิดว่า ทำไมน้องเค้าถึงไม่ชวนเอง ทำไมต้องให้เพื่อนชวน ในใจเริ่มโกรธค่ะ เลยตอบน้องที่มาชวนว่า "พี่ไม่ไปหรอกน้อง L ไม่ได้ชวนไม่กล้าไป "น้องเค้าตอบมาว่า L มันก็ไม่กล้าชวนพี่Pมันกลัวพี่ P ปฏิเสธ มันเลยให้หนูมาชวนค่ะ " เราก็ยังยืนยันคำเดิมค่ะคือไม่ไป และซักพักน้อง L ก็ทักมาค่ะ
L : วันเกิดทั้งที จะไม่มาจริงๆหรอครับ
P : ก็เจ้าของวันเกิดไม่ได้ชวนจะไปทำไมล่ะคะ (ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าเเล้วเลยพยายามทำตัวปกติ)
L : L ไม่กล้าชวนเลยให้เพื่อนมาชวน พี่ P ไปเถอะนะ ขอร้องๆ
P : วันเกิดน้องทั้งทีไปก็ได้ ^_______^
L : โห๊ว ใจร้ายจัง
P : พี่ทำอะไรผิดอ่ะ
L : ป่าวครับ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ
เเล้วน้องเค้าก็นัดเวลาเเละสถานที่มาค่ะ ถึงวันเราก็ไปหาซื้อของขวัญให้น้องเพราะวักเกิดจัดตอนเย็น ไปได้ตุ๊กตาหมีน่ารักๆตัวนึงกับขวดโหลรูปดาวซึ่งพับเอง ก็ไม่ได้ตั้งใจอะไรมากค่ะเพราะดาวที่ให้ก็เราพับไว้นานเเล้ว พับไว้เรื่อย ๆ วันเกิดเพื่อนพี่น้องหรือใครๆก็มักจะได้เเบบเดียวกันที่น้อง L ได้ พอถึงเวลาเรากลับไม่มีคนไปส่ง เเล้วก็จะรอพ่อกลับจากทำงานก่อน เเต่บังเอิญไอ้น้องชายข้างบ้านเราคือ ไอ้ K นี้ก็จะไปวันเกิดน้อง L เหมือนกันค่ะ เลยไปด้วยกัน ไปถึงก็กินข้าวอะไรตามปกติค่ะ เเต่เราสังเกตุว่ามีคนมองมาบ่อยมาก เรานั่งตรงข้ามกับน้องชายค่ะ ซึ่งมันก็นั่งข้างน้อง L เพราะเค้าเป็นเพื่อนสนิทกัน เเล้วพวกเค้าก็ซุบซิบกันบ่อย ๆ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราค่ะเราเเละน้องก็กลับบ้านกัน เเล้วอยู่ๆ K มันนก็พูดว่า "พี่ P มีแฟนยัง" เราแปลกใจมากค่ะเพราะสนิทกับ K เเต่มันไม่เคยถามอะไรเเบบนี้เลย ก็บอกตรงๆค่ะ "ยังไม่มี = = " เเล้วมันก็ชวนคุยเรื่องสเปคนู่นนี่นั่น พอตอนเย็นน้อง L ก็ทักเรามาค่ะ เค้าบอกว่าจะไปเข้าค่ายพรุ่งนี้ เราก็อ๋อ เดินทางปลอดภัยนะ อะไรประมาณนี้ เเล้วพรุ่งนี้เราก็จะไปเรียนพิเศษที่ต่างจังหวัดค่ะ ต้องไปอยู่หอก็เลยขอตัวไปเก็บของ เเล้วก็ไม่ได้เปิดเฟซบุ๊คอีกเลย จนมาถึงตอนเช้า เราก็กำลังจะเดินทางค่ะ เก็บของทุกอย่างขึ้นรถ พอเปิดโทรศัพท์ก็มีข้อความจากน้อง L "เดินทางปลอดภัย ตั้งใจเรียนะครับ"
ตอนนั้นรู้สึกดีมากค่ะ เเต่ไม่ได้ตอบกลับข้อความนั่งยิ้มอยู่คนเดียวพอถึงหอก็เก็บของจัดห้อง พ่อเเม่ก็ลับบ้านเเล้ว เราอยู่หอกับเพื่อนค่ะ เเต่เพื่อนยังไม่มา จะมาพรุ่งนี้ เราก็ออกไปเซเว่นซื้อขนม ของใช้มาไว้ห้องซึ่งตอนนั้นก็ค่ำๆเเล้วค่ะ ก็เปิดโทรศัพท์มข้อความจากน้อง L อีกตามเคยค่ะ "กำลังเดินทางเเล้วนะค้าบ ไม่มีอะไรทำเลย L โทรหาได้ไหม ? " ตอนนั้นเขินมาก คิดอยู่นานเหมือนกัน จะตอบดีไหม คำพูดที่เพื่อนกรอกหูเริ่มมาเเล้วค่ะ คิดว่าถ้าลองเปิดใจดูคงโอเค เลยตอบไปว่า "ก็พอคุยได้ "
เวลาตอบต้องเล่นตัวนิดนึงค่ะ เค้าจะได้ไม่ดูว่าเราง่าย 55 ) แล้วน้องเค้าก็โทรมาค่ะ ก็คุยกันได้นิดหน่อยเราก็รีบตัดบทสนทนาค่ะ บอกว่าจะไปอาบน้ำนอนเเล้ว (คุยนานไม่ได้ เดี๋ยวเค้ารู้ว่าเราแอบมีใจ) ช่วงนั้นก็ส่งข้อความซะส่วนใหญ่ค่ะ เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง น้องเค้าก็บอกว่า ตอนนี้ถึงไหนแล้ว ทำอะไรอยุ่ มันก็รู้สึกดีค่ะ พอวันสุดท้ายของค่ายน้ำเค้าก็โทรมาบอกว่าอยู่ที่อัมพวา เอาไรรึป่าว เราก็ปฏิเสธไปค่ะบอกว่าเกรงใจ แต่หลังจากที่น้องเค้ากลับถึงบ้านเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลยค่ะในใจก็เเอบคิดว่าน้องเค้าคงไม่ได้จริงจังอะไรกับเรา คงแค่เหงาๆเลยมาทำเเบบนี้ด้วย พอถึงเปิดเทอมเราก็ใช้ชีวิตปกติค่ะ เเต่ ม.6เเล้ว ต้องเตรียมสอบเค้ามหาลัย ไม่ได้คุยกับใครเลยตอนนั้น ก็พอมีคนมาจีบบ้างเเต่เราก็ไม่ได้สนใจใคร เรายังไปกลับรถคันเดียวกันกับน้องเหมือนเดิมค่ะ เเต่คุยกันน้อยลง น้องเค้าเป็นฝ่ายชวนคุยมากกว่าเเต่เราไม่ค่อยสนใจค่ะ ช่วงนั้นอ่านหนังสือหนักมาก ขนาดอยู่บนรถยังอ่านค่ะ อ่านเเทบทุกที่ทุกเวลา เราก็ตัดสินใจไม่เล่นเฟซบุ๊คเลยค่ะ โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องเเละฝากแม่ไว้ ไม่ได้สนใจสังคมรอบข้างเลย โชคดีที่เราเรียนห้องโปรแกรมก็เรียนเนื้อหา ม.6 จบตั้งเเต่ตอนอยู่ม.5แล้ว เลยไม่ไปโรงเรียนบ่อย อาทิตย์นึงต้องมีซักวันที่ไม่ได้ไป - - 'ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คุยกับน้องเค้าเลยค่ะเพราะช่วงใกล้สอบเเม่ก็มาไปรับไปส่งเองตลอดเพราะถ้าไปกะรถต้องไปรับส่งคนนู่นคนนี่กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำเเล้ว เราสมัครรับตรงเภสัชของมหาลัยนึงค่ะ จำได้ว่าก่อนสอบ 1 อาทิตย์เราไม่ได้ไปโรงเรียนเลยข่าวสารต่างๆก็ไม่รู้ เเม้เเต่เพื่อนจะติดต่อยังต้องมาหาถึงบ้าน (รู้สึกผิดนิดนึง) พอสอบเสร็จเราก็ขอโทรศัพท์คืนจากแม่ค่ะ พอเปิดเครื่อง เชื่อมwifi เท่านั้นเเหละ โทรศัพท์สั่นยังกะเครื่องจะระเบิด เราก็เริ่มที่ข้อความก่อนเลยค่ะ ส่วนใหญ่ก็มีเเต่ คนนั้นคนนี้พยายามติดต่อคุณ เเล้วก็มีข้อความของน้อง L ประมาณ 5 - 6 ข้อความเเล้วก็สายที่ไม่ได้รับเกือบ 10 ค่ะ
ข้อความก็มีประมาณนี้ค่ะ ที่พอจะจำได้
"ทำไมวันนี้ไม่มาโรงเรียนครับ"
" L ไปกินข้าวเที่ยงไม่เห็นพี่ P เลยซื้อขนมไปฝากเเต่เพื่อนบอกพี่ P ไม่มา ขนมอยู่ใต้โต๊ะนะครับ"
"คงอ่านหนังสือหนักสู้ๆนะครับ อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะครับเดี๋ยวไม่มีเเรงไปสอบ"
"เมื่อเช้าโทรหาพี่ P จะถามว่าไปโรงเรียนมั้ย จะเอาของฝากจากอัมพวาไปให้อยู่กับ L จนจะเน่าแล้ว สุดท้ายก็ไม่มา เก้ออีกแล้วครับงานนี้"
"ตั้งใจสอบนะครับ"
เท่าที่จำได้ก็ประมาณนี้ค่ะ เราก็รู้สึกว่าน้องเค้าคงแคร์เรานิดๆก็เลยส่งข้อความไปขอโทษที่ไม่ได้ตอบเเล้วก็บอกเห็นผล เเล้วไม่นานน้องเค้าก็โทรมาหาค่ะ ตื่นเต้นมากกว่าจะกดรับน้องเค้าก็วางสายไปเเล้วววว เห้ออ ตัดสินใจค่ะ โทรกลับ เป็นครั้งเเรกเลยที่เป็นฝ่ายโทรก่อน คราวนี้คุยกันยาวเลยค่ะ พูดถึงช่วงที่ผ่านมาเกือบ 7 เดือนที่ไม่ค่อยได้เจอไม่ค่อยได้คุยกันและ 1 อาทิตย์เต็มที่ไม่ได้คุยไม่ได้เจอกันเลย ก็เข้าใจน้องเค้ามากขึ้นค่ะ ตอนนั้นรู้เลยว่าเราหลงรักตัวตนของผู้ชายคนนี้เเล้ว เราก็ไปโรงเรียนตามปกติค่ะ เจอกันน้องเค้าก็เดิน ไปกับเพื่อนก็โบกมือให้ค่ะ ม.6 ก็ไม่ได้เรียนเป็นเรื่องปกติค่ะ ด้วยความที่ห้องข้างกันเจอกันบ่อยหน่อย ตอนเที่ยงส่วนใหญ่จะชอบซื้อข้าวมากินบนห้องค่ะ เพราะเป็นห้องแอร์เเล้วไม่ร้อนเเถมยังกินกับเพื่อนได้ทั้งห้อง อยู่ๆน้องเค้าก็เดินเข้ามาค่ะ เราก็ไม่คิดว่าจะมาหาเรา เพื่อนก็เเซวกันใหญ่เลย เราก็งงๆ เเล้วก็เดินไปหาค่ะ ตอนนั้นก็กลัวว่าจะหน้าเเตกเลยถามไปว่า "มาหาใครหรอ"รู้สึกว่าตัวเองบื้อสุดๆ น้องเค้าก็บอกว่า "ไม่เห็นลงไปกินข้าวเลยซื้อนมกับขนมปังมาฝาก เเล้วก็ของฝากจากอัมพวาครับ ใส่ด้วยนะ มันมีคู่ด้วย เเต่ L ใส่ก่อนพี่ P มาเกือบปีเเล้ว ไม่ได้คู่ซักที " ตอนนั้นหน้าเหวอมากก เสื้อคู่หรออ (ไม่มาโรงเรียนเเย่เเบบนี้นี่เอง) น้องเค้าก็วิ่งไปก่อนจะถามอะไรค่ะ เพื่อนก็เเซวกันใหญ่เลย เเล้วผลรับตรงก็ออกค่ะ เราติดเเล้วนะ มีที่เรียนเเล้ว จริงๆตั้งใจจะสอบที่อื่นด้วยเเต่คิดว่าเอาอันนี้แหละ ตั้งใจว่าจะเอาอยู่เเล้ว ไม่ต้องเหนื่อยหลายรอบ หลังจากนั้นสบายเลยค่ะ เพื่อนในกลุ่มก็ มีที่เรียนกันครบ เที่ยวสิคะรออะไรอยู่ โรงเรียนไม่ไปกันเป็นอาทิตย์อีก เเล้วเราก็กลับมาห่างกับน้องเค้าอีกครั้งค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะห่างแต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็เค้าไม่ทักมาง่าาาาาา ไม่กล้าทักก่อนค่ะยอมรับเลย คราวนี้เหมือนห่างจริงจังมากเพราะน้องเค้าดูไม่สนใจเลยจริงๆ วันปัจฉิมค่ะ เราก็เป็นคณะกรรมนักเรียน(ที่ไม่ค่อยปฏิบัติหน้าที่เท่าไหร่)ถ้าไปโรงเรียนก็มักจะได้ออกไปพูดหน้าเสาธงบ่อยเลยมีน้องรู้จักเยอะ เลยพลอยได้ของเยอะไปด้วย เข้าใจน้ำในวันวาเลนไทน์ที่รอของขวัญจากพี่โชนเลยค่ะ เรารอน้องเค้านะ เเต่ไม่ค่อยหวังเท่าไหร่เเต่ก็เเอบหวังนิดๆ ของปัจฉิมเราได้เยอะมากจริงๆค่ะ ดอกไม้ลูกโป่ง รูปภาพ ตุ๊กตาและต่างๆอีกมากมาย เยอะจนหอบไม่ได้ต้องสร้างอาณาจักรเป็นของตัวเอง เเล้วความหวังที่ริบหรี่ของเราก็มาค่ะมาพร้อมตุ๊กตาหมีในมือเดินมาทางเราด้วยเเต่แห้วค่ะ น้องเค้าเอามาให้พี่รหัสของน้อง ซึ่งก็เป็นเพื่อนเรา เราก็ยืนรอเค้าคุยกันถ่ายรูปจนเสร็จค่ะ คิดว่าน้องเค้าคงจะพูดอะไรกับเราบ้าง เเต่ไม่ค่ะ เสร็จเเล้วน้องเค้าก็ไปเลย ตอนนั้นทื้อมา ร้องไห้ออกมาค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพื่อนที่เป็นพี่รหัสน้อง L ตกใจใหญ่ค่ะ รีบมากอดเเล้วบอกให้หยุดร้องเพราะคนเยอะมากกกกกกก เเล้วเราก็ไปโรงอาหารค่ะ นั่งกินข้าวเเบบหงอยมาก เเล้วเพื่อนก็สะกิดให้หันไปมองด้านหลัง เราก็งงว่าทำไม ไม่สนใจค่ะ ไม่มอง เพื่อนก็เรียกชื่อถี่ขึ้น เราก็ยังไม่สนใจอีกค่ะ จนรู้สึกเหมือนมีคนมาสกิดไหล่จากด้านหลังเลยหันไปมอง เซอร์ไพซ์มากค่ะ จนต้องหันหลังไปถามเพื่อนว่าเมื่อกี้นองเค้าสกิดเราใช่ไหม - - ' น้อง L มาพร้อมกับตุ๊กตาหมาตัวใหญ่มากเเละกุหลาบช่อใหญ่อีกช่อมีทั้งหมด 99 ดอก คือเยอะจนเราตกใจ เเล้วก็เผลอน้ำตาไหล ตอนนั้นเราหันหลังไปคุยกันน้องเค้าเเล้วค่ะ คนเริ่มมองเเล้วน้องก็นั่งลง ที่เก้าอี้ตรงข้ามกัน
ถ้ามีคนอ่าน เดี๋ยวมาต่อน้าาาาา
ในที่สุดเค้าก็ยอมพูดความจริง ฟินมากกกกก ><
P:ใช่น้อง L ไหมคะ เพื่อน K รึป่าว (Kนี่เป็นน้องชายข้างบ้านเราเองค่ะ) ?
L:ใช่ครับ พี่ P ใช่ไหมครับ
หลังจากนั้นก็จำได้ว่าน้องเคยมาเล่นที่บ้าน K บ่อยๆเเล้วก็เคยเล่นด้วยกันเป็นบางครั้ง เเต่มันก็นานมาเเล้วค่ะ ตั้งเเต่สมัยประถมซึ่งผ่านมาจากตอนที่คุยกันก็
4 - 5 ปีแล้ว เเละน้องเค้าก็ไม่ค่อยได้มาเล่นกับน้องเราแล้วด้วยเลยจำไม่ค่อยได้ ตั้งเเต่วันนั้น ก็มีโอกาสได้คุยกับน้องเค้าเรื่อยๆค่ะ เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นอีกเเล้ว เราเเละน้องเค้าขึ้นรถกลับบ้านคันเดียวกันค่ะ บ้านเราเเละน้องเค้าอยู่อำเภอเดียวกันค่ะ เเต่เป็นคนละอำเภอกับโรงเรียนที่เราเรียนอยู่ ซึ่งก็ไม่ได้ไกลกันมาก จากนั้นก็ได้คุยกันทุกวันค่ะ มีซื้อน้ำซื้อขนมมาแบ่งกันเวลารอรถค่อนข้างบ่อย ๆ ก็เป็นเเบบนี้ไปเรื่อยค่ะ เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เเต่เพื่อนๆเเละพี่ๆก็คอยมาเป่าหูเราอยู่ตลอดว่า L อาจคิดอะไรกับเรามากกว่าพี่น้องก็ได้นะก็ไม่เคยเห็นมันทำแบบนี้กับใคร เเต่เราก็ไมค่อยเชื่อเท่าไหร่ ตอนนั้นความรู้สึกเราก็เริ่มมาเเล้วค่ะ รู้สึกดีกับน้องเค้าขึ้นเรื่อยๆ คุยในเฟซบุ๊คบ้าง เจอกันบ้าง ทุกเช้าเเละเย็นเราต้องกลับบ้านด้วยรถคันเดียวกัน เเต่เวลาไปโรงเรียนเราจะสังเกตุว่าน้องเดินเร็วมาก คืนนั้นก็คุยกันพอดีค่ะเราเลยถามน้องเค้าไป
P: เอ่อนี้ ทำไมเวลาถึงโรงเรียนตอนเช้า L ต้องรีบด้วยอ่ะ มันก็ยังไม่สายนี่นา
L: ก็ไม่ต้องรอใครนี่ ไม่มีใครเดินอยู่เเล้วก็รีบเดินดีกว่า
P: อ๋ออ เข้าใจๆ
L: อยากให้เดินช้าก็มาเดินเป็นเพื่อนดิ
P: ตลกเเล้ว เเค่ถามเฉยๆไม่ได้อยากเลย
L: เเต่ L อยากอ่ะ พรุ่งนี้เดินขึ้นอาคารด้วยกันนะพี่ L ก็เห็นพี่เดินขึ้นคนเดียวตลอดอ่ะ (เราสองคนเรียนห้องโครงการค่ะอยู่ตึกเดียวกัน ห้องเรียนก็ข้างๆกันด้วย)
P: ก็ได้นะ ไม่มีปัญหาอะไรอยู่เเล้ว (ตอนตอบก็แอบคิดนิดค่ะว่าทำไมน้องต้องชวนทั้งๆที่ปกติก็เดินใครเดินมันอยู่เเล้ว)
เเละเช้าวันนั้นก็เป็นไปตามที่คุยกันค่ะน้องเค้าลงจากรถเเละรอเรา เดินขึ้นอาคารด้วยกันค่ะ น้องเค้าก็ชวนคุยว่าเมื่อคืนทำไร นอนกี่โมงเเล้วก็ถึงห้องค่ะ ห้องเราอยู่ก่อนถึงห้องน้องเค้า พอถึงเราก็จะเดินเข้าห้องเลยเเต่น้องเค้าก็บอกว่า " โห๊วว ถึงเเล้วก็จะเดินเข้าอย่างเดียวเลยหรอไม่บอกอะไรกันมั้งอ่ะ " เราก็คิดว่าเราต้องบอกอะไรอีก เเต่น้องเค้าก็เป็นฝ่ายพูดก่อนว่า "ตั้งใจเรียนนะครับ" ตอนนั้นยอมรับว่าใจสั่นมาก น้องเค้าพูดเเล้วก็ยิ้ม รู้สึกว่าตัวเองน้าเเดงเลยรีบๆตอบกลับไปเเล้วเข้าห้อง คิดว่าเราคงรู้สึกดีดับน้องเค้าเเล้วแหละ เเต่ก็พยายามไม่คิดมาก เผื่อมันเป็นเเค่ความรู้สึกชั่ววูบ หลังจากนั้นก็ติดต่อกันเรื่อยๆค่ะ แต่ไม่ได้คุยกันในเฟซบุ๊คทุกวันนะคะ ค่อนข้างนานเลยถึงจะคุยที เเล้วก็ถึงช่วงปิดเทอมค่ะ เป็นช่วงวันเกิดน้องเค้าพอดี น้องเค้าก็ชวนเพื่อนๆพี่ๆ ที่บ้านใกล้ๆกันไปกินเลี้ยงวันเกิด เเต่น้องเค้าไม่ได้ชวนเราค่ะ เเล้วก็ไม่รู้ด้วยจนมีเพื่อนน้องเค้าทักเฟซบุ๊คเรามา ชวนเราก็คิดว่า ทำไมน้องเค้าถึงไม่ชวนเอง ทำไมต้องให้เพื่อนชวน ในใจเริ่มโกรธค่ะ เลยตอบน้องที่มาชวนว่า "พี่ไม่ไปหรอกน้อง L ไม่ได้ชวนไม่กล้าไป "น้องเค้าตอบมาว่า L มันก็ไม่กล้าชวนพี่Pมันกลัวพี่ P ปฏิเสธ มันเลยให้หนูมาชวนค่ะ " เราก็ยังยืนยันคำเดิมค่ะคือไม่ไป และซักพักน้อง L ก็ทักมาค่ะ
L : วันเกิดทั้งที จะไม่มาจริงๆหรอครับ
P : ก็เจ้าของวันเกิดไม่ได้ชวนจะไปทำไมล่ะคะ (ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าเเล้วเลยพยายามทำตัวปกติ)
L : L ไม่กล้าชวนเลยให้เพื่อนมาชวน พี่ P ไปเถอะนะ ขอร้องๆ
P : วันเกิดน้องทั้งทีไปก็ได้ ^_______^
L : โห๊ว ใจร้ายจัง
P : พี่ทำอะไรผิดอ่ะ
L : ป่าวครับ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ
เเล้วน้องเค้าก็นัดเวลาเเละสถานที่มาค่ะ ถึงวันเราก็ไปหาซื้อของขวัญให้น้องเพราะวักเกิดจัดตอนเย็น ไปได้ตุ๊กตาหมีน่ารักๆตัวนึงกับขวดโหลรูปดาวซึ่งพับเอง ก็ไม่ได้ตั้งใจอะไรมากค่ะเพราะดาวที่ให้ก็เราพับไว้นานเเล้ว พับไว้เรื่อย ๆ วันเกิดเพื่อนพี่น้องหรือใครๆก็มักจะได้เเบบเดียวกันที่น้อง L ได้ พอถึงเวลาเรากลับไม่มีคนไปส่ง เเล้วก็จะรอพ่อกลับจากทำงานก่อน เเต่บังเอิญไอ้น้องชายข้างบ้านเราคือ ไอ้ K นี้ก็จะไปวันเกิดน้อง L เหมือนกันค่ะ เลยไปด้วยกัน ไปถึงก็กินข้าวอะไรตามปกติค่ะ เเต่เราสังเกตุว่ามีคนมองมาบ่อยมาก เรานั่งตรงข้ามกับน้องชายค่ะ ซึ่งมันก็นั่งข้างน้อง L เพราะเค้าเป็นเพื่อนสนิทกัน เเล้วพวกเค้าก็ซุบซิบกันบ่อย ๆ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราค่ะเราเเละน้องก็กลับบ้านกัน เเล้วอยู่ๆ K มันนก็พูดว่า "พี่ P มีแฟนยัง" เราแปลกใจมากค่ะเพราะสนิทกับ K เเต่มันไม่เคยถามอะไรเเบบนี้เลย ก็บอกตรงๆค่ะ "ยังไม่มี = = " เเล้วมันก็ชวนคุยเรื่องสเปคนู่นนี่นั่น พอตอนเย็นน้อง L ก็ทักเรามาค่ะ เค้าบอกว่าจะไปเข้าค่ายพรุ่งนี้ เราก็อ๋อ เดินทางปลอดภัยนะ อะไรประมาณนี้ เเล้วพรุ่งนี้เราก็จะไปเรียนพิเศษที่ต่างจังหวัดค่ะ ต้องไปอยู่หอก็เลยขอตัวไปเก็บของ เเล้วก็ไม่ได้เปิดเฟซบุ๊คอีกเลย จนมาถึงตอนเช้า เราก็กำลังจะเดินทางค่ะ เก็บของทุกอย่างขึ้นรถ พอเปิดโทรศัพท์ก็มีข้อความจากน้อง L "เดินทางปลอดภัย ตั้งใจเรียนะครับ"
ตอนนั้นรู้สึกดีมากค่ะ เเต่ไม่ได้ตอบกลับข้อความนั่งยิ้มอยู่คนเดียวพอถึงหอก็เก็บของจัดห้อง พ่อเเม่ก็ลับบ้านเเล้ว เราอยู่หอกับเพื่อนค่ะ เเต่เพื่อนยังไม่มา จะมาพรุ่งนี้ เราก็ออกไปเซเว่นซื้อขนม ของใช้มาไว้ห้องซึ่งตอนนั้นก็ค่ำๆเเล้วค่ะ ก็เปิดโทรศัพท์มข้อความจากน้อง L อีกตามเคยค่ะ "กำลังเดินทางเเล้วนะค้าบ ไม่มีอะไรทำเลย L โทรหาได้ไหม ? " ตอนนั้นเขินมาก คิดอยู่นานเหมือนกัน จะตอบดีไหม คำพูดที่เพื่อนกรอกหูเริ่มมาเเล้วค่ะ คิดว่าถ้าลองเปิดใจดูคงโอเค เลยตอบไปว่า "ก็พอคุยได้ "
ข้อความก็มีประมาณนี้ค่ะ ที่พอจะจำได้
"ทำไมวันนี้ไม่มาโรงเรียนครับ"
" L ไปกินข้าวเที่ยงไม่เห็นพี่ P เลยซื้อขนมไปฝากเเต่เพื่อนบอกพี่ P ไม่มา ขนมอยู่ใต้โต๊ะนะครับ"
"คงอ่านหนังสือหนักสู้ๆนะครับ อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะครับเดี๋ยวไม่มีเเรงไปสอบ"
"เมื่อเช้าโทรหาพี่ P จะถามว่าไปโรงเรียนมั้ย จะเอาของฝากจากอัมพวาไปให้อยู่กับ L จนจะเน่าแล้ว สุดท้ายก็ไม่มา เก้ออีกแล้วครับงานนี้"
"ตั้งใจสอบนะครับ"
เท่าที่จำได้ก็ประมาณนี้ค่ะ เราก็รู้สึกว่าน้องเค้าคงแคร์เรานิดๆก็เลยส่งข้อความไปขอโทษที่ไม่ได้ตอบเเล้วก็บอกเห็นผล เเล้วไม่นานน้องเค้าก็โทรมาหาค่ะ ตื่นเต้นมากกว่าจะกดรับน้องเค้าก็วางสายไปเเล้วววว เห้ออ ตัดสินใจค่ะ โทรกลับ เป็นครั้งเเรกเลยที่เป็นฝ่ายโทรก่อน คราวนี้คุยกันยาวเลยค่ะ พูดถึงช่วงที่ผ่านมาเกือบ 7 เดือนที่ไม่ค่อยได้เจอไม่ค่อยได้คุยกันและ 1 อาทิตย์เต็มที่ไม่ได้คุยไม่ได้เจอกันเลย ก็เข้าใจน้องเค้ามากขึ้นค่ะ ตอนนั้นรู้เลยว่าเราหลงรักตัวตนของผู้ชายคนนี้เเล้ว เราก็ไปโรงเรียนตามปกติค่ะ เจอกันน้องเค้าก็เดิน ไปกับเพื่อนก็โบกมือให้ค่ะ ม.6 ก็ไม่ได้เรียนเป็นเรื่องปกติค่ะ ด้วยความที่ห้องข้างกันเจอกันบ่อยหน่อย ตอนเที่ยงส่วนใหญ่จะชอบซื้อข้าวมากินบนห้องค่ะ เพราะเป็นห้องแอร์เเล้วไม่ร้อนเเถมยังกินกับเพื่อนได้ทั้งห้อง อยู่ๆน้องเค้าก็เดินเข้ามาค่ะ เราก็ไม่คิดว่าจะมาหาเรา เพื่อนก็เเซวกันใหญ่เลย เราก็งงๆ เเล้วก็เดินไปหาค่ะ ตอนนั้นก็กลัวว่าจะหน้าเเตกเลยถามไปว่า "มาหาใครหรอ"รู้สึกว่าตัวเองบื้อสุดๆ น้องเค้าก็บอกว่า "ไม่เห็นลงไปกินข้าวเลยซื้อนมกับขนมปังมาฝาก เเล้วก็ของฝากจากอัมพวาครับ ใส่ด้วยนะ มันมีคู่ด้วย เเต่ L ใส่ก่อนพี่ P มาเกือบปีเเล้ว ไม่ได้คู่ซักที " ตอนนั้นหน้าเหวอมากก เสื้อคู่หรออ (ไม่มาโรงเรียนเเย่เเบบนี้นี่เอง) น้องเค้าก็วิ่งไปก่อนจะถามอะไรค่ะ เพื่อนก็เเซวกันใหญ่เลย เเล้วผลรับตรงก็ออกค่ะ เราติดเเล้วนะ มีที่เรียนเเล้ว จริงๆตั้งใจจะสอบที่อื่นด้วยเเต่คิดว่าเอาอันนี้แหละ ตั้งใจว่าจะเอาอยู่เเล้ว ไม่ต้องเหนื่อยหลายรอบ หลังจากนั้นสบายเลยค่ะ เพื่อนในกลุ่มก็ มีที่เรียนกันครบ เที่ยวสิคะรออะไรอยู่ โรงเรียนไม่ไปกันเป็นอาทิตย์อีก เเล้วเราก็กลับมาห่างกับน้องเค้าอีกครั้งค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะห่างแต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็เค้าไม่ทักมาง่าาาาาา ไม่กล้าทักก่อนค่ะยอมรับเลย คราวนี้เหมือนห่างจริงจังมากเพราะน้องเค้าดูไม่สนใจเลยจริงๆ วันปัจฉิมค่ะ เราก็เป็นคณะกรรมนักเรียน(ที่ไม่ค่อยปฏิบัติหน้าที่เท่าไหร่)ถ้าไปโรงเรียนก็มักจะได้ออกไปพูดหน้าเสาธงบ่อยเลยมีน้องรู้จักเยอะ เลยพลอยได้ของเยอะไปด้วย เข้าใจน้ำในวันวาเลนไทน์ที่รอของขวัญจากพี่โชนเลยค่ะ เรารอน้องเค้านะ เเต่ไม่ค่อยหวังเท่าไหร่เเต่ก็เเอบหวังนิดๆ ของปัจฉิมเราได้เยอะมากจริงๆค่ะ ดอกไม้ลูกโป่ง รูปภาพ ตุ๊กตาและต่างๆอีกมากมาย เยอะจนหอบไม่ได้ต้องสร้างอาณาจักรเป็นของตัวเอง เเล้วความหวังที่ริบหรี่ของเราก็มาค่ะมาพร้อมตุ๊กตาหมีในมือเดินมาทางเราด้วยเเต่แห้วค่ะ น้องเค้าเอามาให้พี่รหัสของน้อง ซึ่งก็เป็นเพื่อนเรา เราก็ยืนรอเค้าคุยกันถ่ายรูปจนเสร็จค่ะ คิดว่าน้องเค้าคงจะพูดอะไรกับเราบ้าง เเต่ไม่ค่ะ เสร็จเเล้วน้องเค้าก็ไปเลย ตอนนั้นทื้อมา ร้องไห้ออกมาค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพื่อนที่เป็นพี่รหัสน้อง L ตกใจใหญ่ค่ะ รีบมากอดเเล้วบอกให้หยุดร้องเพราะคนเยอะมากกกกกกก เเล้วเราก็ไปโรงอาหารค่ะ นั่งกินข้าวเเบบหงอยมาก เเล้วเพื่อนก็สะกิดให้หันไปมองด้านหลัง เราก็งงว่าทำไม ไม่สนใจค่ะ ไม่มอง เพื่อนก็เรียกชื่อถี่ขึ้น เราก็ยังไม่สนใจอีกค่ะ จนรู้สึกเหมือนมีคนมาสกิดไหล่จากด้านหลังเลยหันไปมอง เซอร์ไพซ์มากค่ะ จนต้องหันหลังไปถามเพื่อนว่าเมื่อกี้นองเค้าสกิดเราใช่ไหม - - ' น้อง L มาพร้อมกับตุ๊กตาหมาตัวใหญ่มากเเละกุหลาบช่อใหญ่อีกช่อมีทั้งหมด 99 ดอก คือเยอะจนเราตกใจ เเล้วก็เผลอน้ำตาไหล ตอนนั้นเราหันหลังไปคุยกันน้องเค้าเเล้วค่ะ คนเริ่มมองเเล้วน้องก็นั่งลง ที่เก้าอี้ตรงข้ามกัน
ถ้ามีคนอ่าน เดี๋ยวมาต่อน้าาาาา