ผมพึ่งเลิกกับแฟนมาจะเกือบเดือนแล้ว ผมเป็นคนงี่เง่า หวงแฟนมากครับ
ผมคบกับเค้ามาปีกว่าครับมันไม่ใช่ระยะเวลาที่ยาวนานหรอกครับ แต่เค้าเป็น
คนแรกที่ผมจริงจังมาก  ถึงขึ้นไปสักชื่อเค้าไว้บนตัว
ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาผมมีความสุขมากนะครับ  ผมได้ไปใช้ชีวิตอยู่กับเธอ
เป็นระยะเวลา1เดือนกว่าก่อนที่เธอจะไปเรียนต่างประเทศ
ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน เรามีความสุขมากเลยนะครับ กินข้าว
พร้อมกัน นอนพร้อมกัน ตื่นมาเจอหน้ากัน ไปเที่ยวหลายๆที่
ด้วยกัน พาเธอขี่รถเล่น พาไปกินเค้กกินปังเย็นที่เธอชอบ
ถ่ายรูปด้วยกัน นอนคุยกัน ไปดูหนังด้วยกัน ไปโรงเรียนพร้อมกัน
กลับบ้านพร้อมกัน ผมมีความสุขมากเลยนะครับเวลานึกถึงเวลาเหล่า
นั้น  นึกถึงทีไรก็ยิ้มทุกที  ทุกครั้งทีเราทะเลาะกัน
ไม่ผมก็เป็นเค้าที่ง้อจะต้องมีคนใดคนนึงทียอมกันเราจะ
ไม่หายกันไปทั้งคู่ มีอยู่ครั้งนึงที่ผมทะเลาะกับเค้าเรื่องเฟซ
เพียงเพราะผมต้องการให้เค้าลบเพื่อนในเฟซอย่างที่ผม
บอกแหละครับว่าผมหวงแฟนมากผมไม่ชอบให้แฟน
รับเฟซผู้ชายกับทอมครับ เพราะตอนนั้นผมคิดว่าเค้า
แคร์คนอื่นมากกว่าผม ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงลบให้ไม่ได้
สุดท้ายเค้าก็ส่งข้อความมาบอกผมว่า ลบให้แล้ว เค้า
เสียผมไปไม่ได้ ตอนนั้นผมมีความสุขมากเลยนะครับ
ตอนนั้นมันมีความคิดนึงมันผุดขึ้นมาในหัวผมว่าทำไม
ผมโชคดีขนาดนี้ผมมีแฟนที่ดีขนาดนี้ผมจะต้องลดความ
งี่เง่ามีเหตุผลมากกว่านี้ส้ะแล้วจะมีสักกี่คนที่ยอมผมขนาดนี้
#เดี๋ยวมาต่อนะครับ