เรื่องเล่าต่อไปนี้เป็นชีวิตจริงของเจ้าของกระทู้เองคะ*-*
****ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อน ชื่อ กรรณ (ขอใช้นามสมมุติ) นะคะ มีอายุ 22 ปี เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ของมหาลัยราชภัฎแห่งหนึ่ง
เรื่องมันเกิดขึ้นประมาณช่วงก่อนปิดเทอมตอนปี 3 เทอม 1 หลังจากสอบกันเส็ดคืนนั้นดิฉันกับเพื่อนๆก็ไปเที่ยวสถานที่บันเทิงแห่งนึง และก็ได้เจอกับ M (นามสมมุติ) ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรตอนที่Mเข้ามาเต็นด้วย ชนแก้วด้วย เพราะเป็นเรื่องปกติกับสถานที่แบบนั้น แต่พอก่อนจะกับMให้เพื่อนของเขาที่มาด้วยกันเดินเข้ามาขอเบอร์ ไอ้เราก็ให้เบอร์ไป (บอกก่อนเรยว่า M เป็นคนแรกที่ให้เบอร์ไป เพราะปกติจะไม่ให้เบอร์ใครเรยเพราะก็มีเข้ามาขอเบอร์แบบนี้ประจำที่ไปเที่ยว(ไม่ได้หลงตัวเองนร้าาา)) พอเรากับถึงห้องMก็โทรมาคุยกันยุพักนึง บอกจะมาหาตอนแรกเราก็จะไม่ให้มา (เพราะล้างหน้าแร้ว ไม่มั้นใจ) Mก็บอกไม่เป็นไรอยากเจออย่างนู้นอย่างงี้ เราก็อะจะมาก็มาเรยบอกทาง และก็ลงไปรอหน้าหอพอมาถึงเราก็ไม่ได้ชวนขึ้นไปบนห้องหรอกนะ นั่งคุยยุใต้หอข้างล้าง นั่งคุยกันไปสักพักMบอกให้เราไปนอนเทอะเขาจะกับแร้ว แร้วMก็เดินตามขึ้นมาส่ง แต่พอถึงหน้าห้องไม่ยอมให้เราเข้าห้องดึงเราเข้าไปจูบ(แร้วมันก็....รู้กันนะ) Mกับห้องพอถึงก็โทรมาบอก ฝันดี เราเองก็อาบน้ำนอนตามปกติ วันต่อมาMก็โทรมาหานะ โทรมาแบบเช้ากลางวัน เย็น เรยก็ว่าได้ แต่กับเป็นตัวเราเองที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ตอนนั้นมันคิดแค่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันผิดพลาด เราเมา (เพราะเราเองก็มีแฟนยุแร้ว รู้สึกผิดนิดๆ แต่ก็พึ่งคบกัน) เรยไม่อยากคุยแระยุ้งเกี่ยวกันอีก แต่ Mก็พยายามโทรตลอดทั้งวัน จึงตัดสินใจรับสาย แระบอกว่ามีแฟนยุแร้วนะ และก็คิดว่า M เองก็คงมีแฟนยุแร้วเหมือนกัน แต่เขาบอกไม่มีแฟนและก็บอกว่ามีแฟนแร้วก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้คุย ได้เจอบ้างแค่นี้ได้มั้ย แร้วเขาก็พูดอีกว่าถ้าไม่ชอบจิงๆไม่โทรหาแบบนี้หรอกในเมื่อก็ได้ไปแร้ว....ก็เรยถามว่าไม่มีแฟนหรอ M บอกไม่มี เจอคำนี้เข้าไปก็เรยยอมคุยด้วย + กับก็ชอบเขายุนิดๆเหมือนกัน/// แต่ติดตรงที่ตัวเองมีแฟนยุแร้ว ก็เรยเวลา M โทรมาก็ไม่ค่อยรับ บางที่ก็รับแต่บอกยุกะแฟนบ้างอะไรบ้าง(แต่ตามจิงไม่ได้ยุกะแฟนหรอกนอนยุห้องเชยๆนั้นแระ) บางทีM ก็มีแบบบ่นน้อยใจบ้างอะไรบ้าง เราก็ไม่สนใจ เขาอยากเจอไม่ยอมออกไปเจอเขานะ กลัวแฟนรู้ ก็แค่แค่คุยกันในโทรศัพท์แต่พอยิ่งคุยกันทุกวันความรู้สึกมันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น คุยกันมากกว่าแฟนที่คบยุอีก คุยกันไปได้สักพักเราเรยตัดสินใจห่างๆกับแฟนไม่ค่อยรับโทรศัพท์ชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไป จนในที่สุดก็บอกเลิกแฟน ที่แรกก็ไม่ยอมเลิกโทรมาหาตลอด//แต่เราไม่ยอมรับสายเรย เขาก็ค่อยๆหายไป เราเองก็คุยกับ M มากขึ้น เขาจะเป็นฝ่ายโทรหาเราตลอด จนM บ่นว่าไม่คิดจะโทรหากันเรยใช่มั้ยถ้าไม่โทรไปคงไม่ได้คุย/// M เริ่มมารับเราไปนอนด้วยตอนแรกก็ไม่ไปแต่โดนตื้นมากๆก็ยอม เพราะก็อยากรู้ด้วยว่า M ไม่มีแฟนจิงรึป่าว***ก็เริ่มไปบ่อยขึ้นแทบจะวันเว้นวัน เราก็เห็นไปบ่อยก็จะทิ้งของไว้ขี้เกลียดหอบไปเวลาไปนอน **อ่อลืมบอกว่าตัวกรรณเองยุหอ ญ วันนั้นนอนห้องเพื่อน*** แต่ก็ทิ้งไว้ได้แค่แปรงกับโฟมล้างหน้า เสื้อผ้ารึอะไรไม่ได้บอกเดียวเวลาแม่มาโดดดุบ้างอะไรบ้าง ไอ้เราก็ไม่ได้ว่าไรไม่คิดไร แต่ก็แอบแปลกใจนิดว่าเวลาเราไแ แปรงกับโฟมล้างหน้าจะไม่ได้ยุในห้องน้ำตลอดเรยจะอยู่ในตู้ แต่ก็ไม่ได้คิดไร เป็นแบบนี้มาประมาณเกือบ 3 เดือน จนวันนึงมีผู้ ญ คนนึงมาขอเราเป็นเพื่อนในเฟส เราก็เข้าไปดูเฟสเลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆแร้วก็ไปเจอ/////
*****เดียวมาเล่าต่อนะ******
เรื่องเล่าจากชีวิตจริง : ความรักกับความถูกต้อง
****ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อน ชื่อ กรรณ (ขอใช้นามสมมุติ) นะคะ มีอายุ 22 ปี เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ของมหาลัยราชภัฎแห่งหนึ่ง
เรื่องมันเกิดขึ้นประมาณช่วงก่อนปิดเทอมตอนปี 3 เทอม 1 หลังจากสอบกันเส็ดคืนนั้นดิฉันกับเพื่อนๆก็ไปเที่ยวสถานที่บันเทิงแห่งนึง และก็ได้เจอกับ M (นามสมมุติ) ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรตอนที่Mเข้ามาเต็นด้วย ชนแก้วด้วย เพราะเป็นเรื่องปกติกับสถานที่แบบนั้น แต่พอก่อนจะกับMให้เพื่อนของเขาที่มาด้วยกันเดินเข้ามาขอเบอร์ ไอ้เราก็ให้เบอร์ไป (บอกก่อนเรยว่า M เป็นคนแรกที่ให้เบอร์ไป เพราะปกติจะไม่ให้เบอร์ใครเรยเพราะก็มีเข้ามาขอเบอร์แบบนี้ประจำที่ไปเที่ยว(ไม่ได้หลงตัวเองนร้าาา)) พอเรากับถึงห้องMก็โทรมาคุยกันยุพักนึง บอกจะมาหาตอนแรกเราก็จะไม่ให้มา (เพราะล้างหน้าแร้ว ไม่มั้นใจ) Mก็บอกไม่เป็นไรอยากเจออย่างนู้นอย่างงี้ เราก็อะจะมาก็มาเรยบอกทาง และก็ลงไปรอหน้าหอพอมาถึงเราก็ไม่ได้ชวนขึ้นไปบนห้องหรอกนะ นั่งคุยยุใต้หอข้างล้าง นั่งคุยกันไปสักพักMบอกให้เราไปนอนเทอะเขาจะกับแร้ว แร้วMก็เดินตามขึ้นมาส่ง แต่พอถึงหน้าห้องไม่ยอมให้เราเข้าห้องดึงเราเข้าไปจูบ(แร้วมันก็....รู้กันนะ) Mกับห้องพอถึงก็โทรมาบอก ฝันดี เราเองก็อาบน้ำนอนตามปกติ วันต่อมาMก็โทรมาหานะ โทรมาแบบเช้ากลางวัน เย็น เรยก็ว่าได้ แต่กับเป็นตัวเราเองที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ตอนนั้นมันคิดแค่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันผิดพลาด เราเมา (เพราะเราเองก็มีแฟนยุแร้ว รู้สึกผิดนิดๆ แต่ก็พึ่งคบกัน) เรยไม่อยากคุยแระยุ้งเกี่ยวกันอีก แต่ Mก็พยายามโทรตลอดทั้งวัน จึงตัดสินใจรับสาย แระบอกว่ามีแฟนยุแร้วนะ และก็คิดว่า M เองก็คงมีแฟนยุแร้วเหมือนกัน แต่เขาบอกไม่มีแฟนและก็บอกว่ามีแฟนแร้วก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้คุย ได้เจอบ้างแค่นี้ได้มั้ย แร้วเขาก็พูดอีกว่าถ้าไม่ชอบจิงๆไม่โทรหาแบบนี้หรอกในเมื่อก็ได้ไปแร้ว....ก็เรยถามว่าไม่มีแฟนหรอ M บอกไม่มี เจอคำนี้เข้าไปก็เรยยอมคุยด้วย + กับก็ชอบเขายุนิดๆเหมือนกัน/// แต่ติดตรงที่ตัวเองมีแฟนยุแร้ว ก็เรยเวลา M โทรมาก็ไม่ค่อยรับ บางที่ก็รับแต่บอกยุกะแฟนบ้างอะไรบ้าง(แต่ตามจิงไม่ได้ยุกะแฟนหรอกนอนยุห้องเชยๆนั้นแระ) บางทีM ก็มีแบบบ่นน้อยใจบ้างอะไรบ้าง เราก็ไม่สนใจ เขาอยากเจอไม่ยอมออกไปเจอเขานะ กลัวแฟนรู้ ก็แค่แค่คุยกันในโทรศัพท์แต่พอยิ่งคุยกันทุกวันความรู้สึกมันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น คุยกันมากกว่าแฟนที่คบยุอีก คุยกันไปได้สักพักเราเรยตัดสินใจห่างๆกับแฟนไม่ค่อยรับโทรศัพท์ชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไป จนในที่สุดก็บอกเลิกแฟน ที่แรกก็ไม่ยอมเลิกโทรมาหาตลอด//แต่เราไม่ยอมรับสายเรย เขาก็ค่อยๆหายไป เราเองก็คุยกับ M มากขึ้น เขาจะเป็นฝ่ายโทรหาเราตลอด จนM บ่นว่าไม่คิดจะโทรหากันเรยใช่มั้ยถ้าไม่โทรไปคงไม่ได้คุย/// M เริ่มมารับเราไปนอนด้วยตอนแรกก็ไม่ไปแต่โดนตื้นมากๆก็ยอม เพราะก็อยากรู้ด้วยว่า M ไม่มีแฟนจิงรึป่าว***ก็เริ่มไปบ่อยขึ้นแทบจะวันเว้นวัน เราก็เห็นไปบ่อยก็จะทิ้งของไว้ขี้เกลียดหอบไปเวลาไปนอน **อ่อลืมบอกว่าตัวกรรณเองยุหอ ญ วันนั้นนอนห้องเพื่อน*** แต่ก็ทิ้งไว้ได้แค่แปรงกับโฟมล้างหน้า เสื้อผ้ารึอะไรไม่ได้บอกเดียวเวลาแม่มาโดดดุบ้างอะไรบ้าง ไอ้เราก็ไม่ได้ว่าไรไม่คิดไร แต่ก็แอบแปลกใจนิดว่าเวลาเราไแ แปรงกับโฟมล้างหน้าจะไม่ได้ยุในห้องน้ำตลอดเรยจะอยู่ในตู้ แต่ก็ไม่ได้คิดไร เป็นแบบนี้มาประมาณเกือบ 3 เดือน จนวันนึงมีผู้ ญ คนนึงมาขอเราเป็นเพื่อนในเฟส เราก็เข้าไปดูเฟสเลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆแร้วก็ไปเจอ/////
*****เดียวมาเล่าต่อนะ******