สวัสดีค่ะ วันนี้หนูมีเรื่องมาแชร์ประสบการณ์ของหนูเอง ขอรับรองนะคะว่าเรื่องที่จะได้อ่านนั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมดเลยคะ
แนะนำตัวก่อนนะคะ หนูชื่อP(นามสมมติ)ตอนนี้อายุ18 ปีแล้ว
เข้าเรื่องเลยดีกว่า ..
เมื่อตอนที่หนูอายุสักประมาณ13 ปี ตอนนั้นหนูเพิ่งจะขึ้นชั้นม.2 ได้ไม่นาน หนูได้รุ้จักกับผู้ชายคนนึงเขาแอดอีเมลล์ของหนูมาใน
Facebook แล้วเขาก้อทักมาคะ แรกๆ คุยกันปกติ ไม่มีอะไร จนวันนึงพี่เขาก้อขอ msn หนูเลยให้พี่เขาไป แล้วเราก่อได้คุยกันบ่อยขึ้น
ลืมบอกไป ตอนนั้นพี่เขาอายุประมาณ19-20 ปีแล้วคะ พอเราคุยกัน หนูรู้สึกว่าพี่เขาเป็นคนคารมดีมากคะ คุยด้วยแล้วสนุก
คุยกันตามประสาคนเพิ่งรู้จักกัน ตอนนั้นหนูก้อมีแฟนอยู่แล้วคะ แต่เราค่อนข้างจะห่างกัน มันเลยเป็นช่องว่างให้หนูได้เจอกับผู้ชายคนนี้มากขึ้น
พอเราคุยกันนานๆเข้า หนูเริ่มชอบเขามากขึ้น มากขึ้นทุกวัน เราก้อคุยกันทุกวัน พี่เขาเริ่มทะลึ่ง คุยเรื่องอย่างว่ามากขึ้น จนวันนึงพี่เขาขอเบอร์ หนูก้อให้ไป เพราะคิดว่าคงไม่เป็นไรมั้ง พี่เขาส่งข้อความมาทั้งวัน กินข้าวด้วยนะ " คิดถึงจัง " ทำอะไรอยู่ "ส่งมาทั้งวันคะ จนหนูเริ่มคล้องตามคารมของเขา
แต่หนูคิดผิดจริงๆคะ เราเริ่มคุยกันทางโทรศัพท์มากขึ้น คุยกันทุกวันจนหนูเริ่มหลงรักเขา บอกว่าอยากเจอเขา เขาก้อบอกว่าเขาอยากเจอหนูเหมือนกัน
แล้ววันนั้นก็มาถึง เขาลงทุนนั่งรถมาหาหนูถึงที่ หนูก้อไปเจอกับเขาตามนัดคะ เขางอนนิดหน่อยที่หนูมาช้ากว่า ตัวจริงกับในรูปค่อนข้างต่างกันมากคะ
เขาเป็นคนหน้าตาบ้านๆ อ้วนๆ ผิวคล้ำนิดๆ หนูพาเขาไปเที่ยวในที่เที่ยวรอบๆจังหวัด ซึ่งหนูเองก้อไม่สามารถพาเขาไปที่อื่นได้ไกลกว่านี้เลย
นั่งรถเมบ้าง เดินกันบ้าง ระหว่างทางเดิน หนูก้อรุ้สึกเหมือนพี่เขาพยายามที่จะจับมือบ้างจับหน้าอกบ้าง แล้วก้อบอกว่าขอโทษ แบบขำๆ ตอนนั้นหนูยอมรับ
ว่ามันตื่นเต้นมาก และก่อกลัวด้วย หนูไม่เคยเจออะไรแบบนี่มาก่อนเลย เขาพยายามที่จะลวนลามหนูตลอดเวลาที่มีโอกาส แม้แต่ในที่สาธารณะที่ไม่มีคน เขาก้อทำได้ ตอนนั้น ก้อไม่รู้ทำไม หนูถึงยอม ทั้งที่ในใจกลัวแทบตาย พอขากลับ ตอนนั้นก่อบ่ายๆ เกือบจะเย็นแล้ว เรานั่งรถเมกัน ระหว่างทางมีโรงแรม ในใจหนูคิดที่จะแกล้งเขา หนูชี้ให้เขาดูแล้วถามว่านอนมั้ย?? อย่าเพิ่งด่ากันนะ ><ในใจที่คิด คือ ให้เขานอนคืนนี้ พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีก เพราะที่นี่มีที่เที่ยวเยอะ ที่เรายังเที่ยวไม่หมดเลย แต่หนูไม่รุ้เลยว่าในใจเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกับหนู เขาคิด คิดแบบที่ผู้ชายทุกคนคิดกัน พอรถเมไปถึงตัวเมือง เราก้อลงรถกัน
และพี่เขาถามว่า ชวนจริงๆหรอ หนูก้อบอกว่าจริงสิ แต่เขากลับเข้าใจคนละแบบกับหนู เขาบอกงั้นไปกัน หนูก้อไปกับเขา พอถึงที่โรงแรม หนูก้อขึ้นไปกับเขา
ในห้อง ตอนนั้นกลัวนะ แต่ไม่รู้ทำไม ถึงเดินตามขึ้นมาง่ายๆ พอปิดประตู พี่เขาเริ่มจูบหนู ก่อนที่จะทำอะไร เขาก้อขอหนูเป็นแฟนบนเตียง คนอ่านคงคิดว่าหนูใจง่ายใช่มั้ย ? ตอนนั้นหนูยอมรับคะ หนูทำไปโดยไม่ได้คิด แต่คุณลองหลงใครคนนึงดูสิค้ะ คุณจะเข้าใจ พอจบวันนั้น เขาไม่ได้ค้างที่นั่น เขานั่งรถเมกลับ กทม. (บ้านเขา) และหนูก้อโทไปบอกเลิกแฟนหนู (เลววว)หลังจากวันนั้น หนูก้อรักเขามากคะ รักแบบว่าชีวิตนี้ขอหยุดกับผช. คนนี้ จะแต่งงานกับผช. คนนี้ ไม่จอรักใครอีกแล้ว อารมประมานนี้เลยคะ
พอหลังจากนั้นพี่เขาก้อไม่ได้หายไปไหน ยังคบกันต่อ พี่เขามานานๆครั้งคะ ในเฟสพี่เขามีผู้หญิงมาคุยด้วยมาก เขามีรหัสเฟสของหนู แต่หนูไม่เคยมีของเขาเลย เวลาหนูโพสอะไร หน้าวอล เขาก้อจะลบออก และก้อบอกว่ากลัวสเตตัสของเขาไม่เด่น หนูก้อโง่เชื่อคะ เวลามีผญ. คนไหนมาคุยกับเขา หนูก้อจะไป add friend. จนพี่เขารู้ และก้อด่าหนู ว่าหนูว่าทำแบบนี้ทำไม ไร้สาระ หนูร้องไห้เลยคะ ไม่เคยโดนเขาด่านี่ มีวันหนึ่งหนูโทรไปหาเขาตอนที่ถึงโรงเรียนแล้ว เขาปิดเครื่องคะ หายไปทั้งวัน วันนั้นหนูไม่เป็นอันเรียน ไม่ทำอะไร นั่งโทรหาเขาส่งข้อความทั้งวัน ว่าเขาหายไปไหน ตอนนั้นคิดอย่างเดียวคะ หนูคงโดนฟันแล้วทิ้งแหงๆ เลย เสียใจมากคะ ร้องไห้หนักมาก ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าเขาไปไหน จนคืนนั้นประมานสามทุ่มคะพี่เขาเปิดเครื่อง และโทมา บอกว่าไม่ได้หายไปไหน ยังอยู่ วันนี้แค่ลืมชาร์ตแบต ซึ่งหนูไม่แอะใจเลยละคะ เชื่อเขาเต็มร้อย แล้วเราก้อคุยกันปกติ เราคบกันได้สักระยะประมาณ3-4เดือน พี่เขาก้อมาหาบ้าง และทุกครั้ง เขาก้อจะมีอะไรกันซึ่งหนูก้อยอมเขาทุกครั้งไป หลังจากนั้นมันเหมือนกับ ช่วงหมดโปรโมชั่นยังไงยังงั้นเลย พี่เขาเริ่มคุยด้วยน้อยลง ไม่รับโทรศัพท์บ้าง สายซ้อนบ้าง เขาเริ่มหายไป หนูรักเขามาก ไม่ให้เขาไปไหนหรอกคะ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร หนูก้อโทรหา โทรจิกตลอด หรือถ้าเขาไม่รับ ตัดสายทิ้ง หนูก้อจะโทรจนกว่าเขาจะรับ จนวันนึง เขาคงทนไม่ไหว เขาบอกเลิกหนูคะ วันนั้นหนูเหมือนคนบ้า ร้องไห้เหมือนจะเป็นบ้า ทำร้ายตัวเอง ซึ่งมันก้อไม่สนใจ หนูเลยยอมแพ้ เลิกก้อเลิก เสียใจมากหลังจากนั้นสองสามวัน เขาก้อกลับมา หนูก้อยอมใจอ่อนโดยง่ายที่จะกลับไปคบกับเขา เขาคบกัน แต่ละวันก้อจะทะเลาะกันมากขึ้น เวลาเขามาหา เขาอยากได้อะไรหนูให้ทุกอย่าง บางครั้งสั่งข้างมา แต่กระเป๋าตังหนูอยู่ที่เขา เขายังเอาตังหนูจ่ายเลย หนูก้อไม่ว่าอะไร เขาเริ่มที่จะห่างๆ คำพูดคำจาเริ่มเปลี่ยน พอหนูงี่เง่า เขาก้อจะบอกเลิกหนูทุกครั้ง หนูก้อจะทำร้ายตัวเองทุกครั้ง จนเพื่อนๆด่าว่าโง่ แต่หนูไม่สนใจ หนูทำทุกอย่าง เพื่อให้เขากลับมาเท่านั้น หนูรู้แค่ว่าหนูต้องการเขาคนเดียวเท่านั้นในตอนนั้น พอตอนนี้มาคิดถึงตอนนั้นอยากจะด่าตัวเองมาก ว่าทำไมถึงโง่ได้ขนาดนี้ เวลาทะเลาะกัน เขาไม่เคยผิดเลยสักครั้ง หนูจะเป็นคนขอโทษเขาก่อนตลอด ไม่ว่าหนูจะงอน หรือจะโกรธอะไร หนูก้อจะเป็นคนผิดตลอด และเป็นคนขอโทษ ยอมเขาทุกครั้งจนลืมไปว่า เฮ้ยย กูเป็นคนงอนนะ หนูก่อไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ยอมเขาในทุกๆเรื่อง เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก เขาไม่เคยคุยกับหนูในchat ส่วนตัว เขาชอบตั้งหน้าวอลคุยกับหนู และเวลาคุยก้อจะคุยเรื่องแบบนั้นด้วย แรกๆหนูไม่ชอบลบทิ้งตลอด แต่พอหลังๆเริ่มชิน เริ่มคิดว่า ไม่เป็นไรหรอก คงไม่มีใครสนใจ แต่หนูคิดผิดจริงๆ เราคบกันได้สักระยะ หนูไม่เคยแตะต้องโทรศัพท์มือถือของเขาได้เลยสักครั้ง แต่เขารู้ของหนูทุกอย่าง พอหนูเริ่มโต ขึ้นม.3 แม่ก้อให้หนูไปเรียนพิเศษที่ กทม. หนูดีใจในตอนนั้นที่จะได้ไปอยู่ใกล้ๆเขา มีอยู่วันหนึ่ง หนูไม่ลงครอสเรียน เพราะหนูตั้งใจว่าจะไปหาเขา เขามารับหนูที่เรียนพิเศษแห่งหนึ่ง ไปด้วยกัน เขาตกลงกันว่าจะไปที่ท้องฟ้าจำลอง หนูก้อไปกับเขา เขาลวนลามหนูทุกที่ๆมีโอกาส จนหนูคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว. พอเสรจจากที่นั่นเขาก้อพาหนูไปเขาดิน (คงคิดว่าเด็กมากสินะ) เขาบอกว่า จะออกค่าเข้าให้ แต่พอนั่งรถไปถึง ค่าเข้าค่อนข้างแพง หนูเลยบอกว่าช่วยออกก้อได้ แต่เขากลับบอกว่า บ้านเธอรวยอยู่แล้วนิ ออกไปหมดเลยละกัน ตอนนั้นช๊อกมาก แต่ก่อยอมม เราเดินกันแค่แปปๆ เพราะนี่ก้อใกล้จะเย็นแล้ว เขาจึงต้องออกกัน(เสียดายค่าเข้า) เขาพาหนูนั่งรถเมมาส่งที่ท่ารถกลับบ้าน ระหว่างทางเขาขอดูโทรศัพท์ เปิดเข้าดูที่ข้อความ หนูทำเป็นหวงว่าไม่ให้ ทั้งที่ในนั้นไม่ได้มีอะไรเลย หนูบอกว่าแลกกันสิ แต่เขาไม่ยอม จนสุดท้ายเขาก้อยอมเพราะหนูกด delete ข้อความทั้งหมดทิ้ง. พอถึงที่เขาก้องอน โกรธหนู หนูก้อไม่รู้จะทำยังไง เลยไปตั๋วเพื่อจะกลับบ้าน เขาก้อหายไปเลย พอถึงบ้านหนูโทรไปหาเขา ขอโทษเขา ง้อเขาทุกอย่าง เขาบอกว่าต้องให้เขาไปหาที่บ้านถึงจะยอมคืนดีด้วย และหนูก้อตอบตกลง และมันคือหายนะคั้งยิ่งใหญ่ ที่มันเป็นแผลในใจหนู แผลที่ไม่อาจหายไปจากใจได้เลย ติดตามกันต่อนะ ><"
ชีวิตเปลี่ยนเพราะผู้ชายคนเดียว18+
แนะนำตัวก่อนนะคะ หนูชื่อP(นามสมมติ)ตอนนี้อายุ18 ปีแล้ว
เข้าเรื่องเลยดีกว่า ..
เมื่อตอนที่หนูอายุสักประมาณ13 ปี ตอนนั้นหนูเพิ่งจะขึ้นชั้นม.2 ได้ไม่นาน หนูได้รุ้จักกับผู้ชายคนนึงเขาแอดอีเมลล์ของหนูมาใน
Facebook แล้วเขาก้อทักมาคะ แรกๆ คุยกันปกติ ไม่มีอะไร จนวันนึงพี่เขาก้อขอ msn หนูเลยให้พี่เขาไป แล้วเราก่อได้คุยกันบ่อยขึ้น
ลืมบอกไป ตอนนั้นพี่เขาอายุประมาณ19-20 ปีแล้วคะ พอเราคุยกัน หนูรู้สึกว่าพี่เขาเป็นคนคารมดีมากคะ คุยด้วยแล้วสนุก
คุยกันตามประสาคนเพิ่งรู้จักกัน ตอนนั้นหนูก้อมีแฟนอยู่แล้วคะ แต่เราค่อนข้างจะห่างกัน มันเลยเป็นช่องว่างให้หนูได้เจอกับผู้ชายคนนี้มากขึ้น
พอเราคุยกันนานๆเข้า หนูเริ่มชอบเขามากขึ้น มากขึ้นทุกวัน เราก้อคุยกันทุกวัน พี่เขาเริ่มทะลึ่ง คุยเรื่องอย่างว่ามากขึ้น จนวันนึงพี่เขาขอเบอร์ หนูก้อให้ไป เพราะคิดว่าคงไม่เป็นไรมั้ง พี่เขาส่งข้อความมาทั้งวัน กินข้าวด้วยนะ " คิดถึงจัง " ทำอะไรอยู่ "ส่งมาทั้งวันคะ จนหนูเริ่มคล้องตามคารมของเขา
แต่หนูคิดผิดจริงๆคะ เราเริ่มคุยกันทางโทรศัพท์มากขึ้น คุยกันทุกวันจนหนูเริ่มหลงรักเขา บอกว่าอยากเจอเขา เขาก้อบอกว่าเขาอยากเจอหนูเหมือนกัน
แล้ววันนั้นก็มาถึง เขาลงทุนนั่งรถมาหาหนูถึงที่ หนูก้อไปเจอกับเขาตามนัดคะ เขางอนนิดหน่อยที่หนูมาช้ากว่า ตัวจริงกับในรูปค่อนข้างต่างกันมากคะ
เขาเป็นคนหน้าตาบ้านๆ อ้วนๆ ผิวคล้ำนิดๆ หนูพาเขาไปเที่ยวในที่เที่ยวรอบๆจังหวัด ซึ่งหนูเองก้อไม่สามารถพาเขาไปที่อื่นได้ไกลกว่านี้เลย
นั่งรถเมบ้าง เดินกันบ้าง ระหว่างทางเดิน หนูก้อรุ้สึกเหมือนพี่เขาพยายามที่จะจับมือบ้างจับหน้าอกบ้าง แล้วก้อบอกว่าขอโทษ แบบขำๆ ตอนนั้นหนูยอมรับ
ว่ามันตื่นเต้นมาก และก่อกลัวด้วย หนูไม่เคยเจออะไรแบบนี่มาก่อนเลย เขาพยายามที่จะลวนลามหนูตลอดเวลาที่มีโอกาส แม้แต่ในที่สาธารณะที่ไม่มีคน เขาก้อทำได้ ตอนนั้น ก้อไม่รู้ทำไม หนูถึงยอม ทั้งที่ในใจกลัวแทบตาย พอขากลับ ตอนนั้นก่อบ่ายๆ เกือบจะเย็นแล้ว เรานั่งรถเมกัน ระหว่างทางมีโรงแรม ในใจหนูคิดที่จะแกล้งเขา หนูชี้ให้เขาดูแล้วถามว่านอนมั้ย?? อย่าเพิ่งด่ากันนะ ><ในใจที่คิด คือ ให้เขานอนคืนนี้ พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีก เพราะที่นี่มีที่เที่ยวเยอะ ที่เรายังเที่ยวไม่หมดเลย แต่หนูไม่รุ้เลยว่าในใจเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกับหนู เขาคิด คิดแบบที่ผู้ชายทุกคนคิดกัน พอรถเมไปถึงตัวเมือง เราก้อลงรถกัน
และพี่เขาถามว่า ชวนจริงๆหรอ หนูก้อบอกว่าจริงสิ แต่เขากลับเข้าใจคนละแบบกับหนู เขาบอกงั้นไปกัน หนูก้อไปกับเขา พอถึงที่โรงแรม หนูก้อขึ้นไปกับเขา
ในห้อง ตอนนั้นกลัวนะ แต่ไม่รู้ทำไม ถึงเดินตามขึ้นมาง่ายๆ พอปิดประตู พี่เขาเริ่มจูบหนู ก่อนที่จะทำอะไร เขาก้อขอหนูเป็นแฟนบนเตียง คนอ่านคงคิดว่าหนูใจง่ายใช่มั้ย ? ตอนนั้นหนูยอมรับคะ หนูทำไปโดยไม่ได้คิด แต่คุณลองหลงใครคนนึงดูสิค้ะ คุณจะเข้าใจ พอจบวันนั้น เขาไม่ได้ค้างที่นั่น เขานั่งรถเมกลับ กทม. (บ้านเขา) และหนูก้อโทไปบอกเลิกแฟนหนู (เลววว)หลังจากวันนั้น หนูก้อรักเขามากคะ รักแบบว่าชีวิตนี้ขอหยุดกับผช. คนนี้ จะแต่งงานกับผช. คนนี้ ไม่จอรักใครอีกแล้ว อารมประมานนี้เลยคะ
พอหลังจากนั้นพี่เขาก้อไม่ได้หายไปไหน ยังคบกันต่อ พี่เขามานานๆครั้งคะ ในเฟสพี่เขามีผู้หญิงมาคุยด้วยมาก เขามีรหัสเฟสของหนู แต่หนูไม่เคยมีของเขาเลย เวลาหนูโพสอะไร หน้าวอล เขาก้อจะลบออก และก้อบอกว่ากลัวสเตตัสของเขาไม่เด่น หนูก้อโง่เชื่อคะ เวลามีผญ. คนไหนมาคุยกับเขา หนูก้อจะไป add friend. จนพี่เขารู้ และก้อด่าหนู ว่าหนูว่าทำแบบนี้ทำไม ไร้สาระ หนูร้องไห้เลยคะ ไม่เคยโดนเขาด่านี่ มีวันหนึ่งหนูโทรไปหาเขาตอนที่ถึงโรงเรียนแล้ว เขาปิดเครื่องคะ หายไปทั้งวัน วันนั้นหนูไม่เป็นอันเรียน ไม่ทำอะไร นั่งโทรหาเขาส่งข้อความทั้งวัน ว่าเขาหายไปไหน ตอนนั้นคิดอย่างเดียวคะ หนูคงโดนฟันแล้วทิ้งแหงๆ เลย เสียใจมากคะ ร้องไห้หนักมาก ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าเขาไปไหน จนคืนนั้นประมานสามทุ่มคะพี่เขาเปิดเครื่อง และโทมา บอกว่าไม่ได้หายไปไหน ยังอยู่ วันนี้แค่ลืมชาร์ตแบต ซึ่งหนูไม่แอะใจเลยละคะ เชื่อเขาเต็มร้อย แล้วเราก้อคุยกันปกติ เราคบกันได้สักระยะประมาณ3-4เดือน พี่เขาก้อมาหาบ้าง และทุกครั้ง เขาก้อจะมีอะไรกันซึ่งหนูก้อยอมเขาทุกครั้งไป หลังจากนั้นมันเหมือนกับ ช่วงหมดโปรโมชั่นยังไงยังงั้นเลย พี่เขาเริ่มคุยด้วยน้อยลง ไม่รับโทรศัพท์บ้าง สายซ้อนบ้าง เขาเริ่มหายไป หนูรักเขามาก ไม่ให้เขาไปไหนหรอกคะ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร หนูก้อโทรหา โทรจิกตลอด หรือถ้าเขาไม่รับ ตัดสายทิ้ง หนูก้อจะโทรจนกว่าเขาจะรับ จนวันนึง เขาคงทนไม่ไหว เขาบอกเลิกหนูคะ วันนั้นหนูเหมือนคนบ้า ร้องไห้เหมือนจะเป็นบ้า ทำร้ายตัวเอง ซึ่งมันก้อไม่สนใจ หนูเลยยอมแพ้ เลิกก้อเลิก เสียใจมากหลังจากนั้นสองสามวัน เขาก้อกลับมา หนูก้อยอมใจอ่อนโดยง่ายที่จะกลับไปคบกับเขา เขาคบกัน แต่ละวันก้อจะทะเลาะกันมากขึ้น เวลาเขามาหา เขาอยากได้อะไรหนูให้ทุกอย่าง บางครั้งสั่งข้างมา แต่กระเป๋าตังหนูอยู่ที่เขา เขายังเอาตังหนูจ่ายเลย หนูก้อไม่ว่าอะไร เขาเริ่มที่จะห่างๆ คำพูดคำจาเริ่มเปลี่ยน พอหนูงี่เง่า เขาก้อจะบอกเลิกหนูทุกครั้ง หนูก้อจะทำร้ายตัวเองทุกครั้ง จนเพื่อนๆด่าว่าโง่ แต่หนูไม่สนใจ หนูทำทุกอย่าง เพื่อให้เขากลับมาเท่านั้น หนูรู้แค่ว่าหนูต้องการเขาคนเดียวเท่านั้นในตอนนั้น พอตอนนี้มาคิดถึงตอนนั้นอยากจะด่าตัวเองมาก ว่าทำไมถึงโง่ได้ขนาดนี้ เวลาทะเลาะกัน เขาไม่เคยผิดเลยสักครั้ง หนูจะเป็นคนขอโทษเขาก่อนตลอด ไม่ว่าหนูจะงอน หรือจะโกรธอะไร หนูก้อจะเป็นคนผิดตลอด และเป็นคนขอโทษ ยอมเขาทุกครั้งจนลืมไปว่า เฮ้ยย กูเป็นคนงอนนะ หนูก่อไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ยอมเขาในทุกๆเรื่อง เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก เขาไม่เคยคุยกับหนูในchat ส่วนตัว เขาชอบตั้งหน้าวอลคุยกับหนู และเวลาคุยก้อจะคุยเรื่องแบบนั้นด้วย แรกๆหนูไม่ชอบลบทิ้งตลอด แต่พอหลังๆเริ่มชิน เริ่มคิดว่า ไม่เป็นไรหรอก คงไม่มีใครสนใจ แต่หนูคิดผิดจริงๆ เราคบกันได้สักระยะ หนูไม่เคยแตะต้องโทรศัพท์มือถือของเขาได้เลยสักครั้ง แต่เขารู้ของหนูทุกอย่าง พอหนูเริ่มโต ขึ้นม.3 แม่ก้อให้หนูไปเรียนพิเศษที่ กทม. หนูดีใจในตอนนั้นที่จะได้ไปอยู่ใกล้ๆเขา มีอยู่วันหนึ่ง หนูไม่ลงครอสเรียน เพราะหนูตั้งใจว่าจะไปหาเขา เขามารับหนูที่เรียนพิเศษแห่งหนึ่ง ไปด้วยกัน เขาตกลงกันว่าจะไปที่ท้องฟ้าจำลอง หนูก้อไปกับเขา เขาลวนลามหนูทุกที่ๆมีโอกาส จนหนูคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว. พอเสรจจากที่นั่นเขาก้อพาหนูไปเขาดิน (คงคิดว่าเด็กมากสินะ) เขาบอกว่า จะออกค่าเข้าให้ แต่พอนั่งรถไปถึง ค่าเข้าค่อนข้างแพง หนูเลยบอกว่าช่วยออกก้อได้ แต่เขากลับบอกว่า บ้านเธอรวยอยู่แล้วนิ ออกไปหมดเลยละกัน ตอนนั้นช๊อกมาก แต่ก่อยอมม เราเดินกันแค่แปปๆ เพราะนี่ก้อใกล้จะเย็นแล้ว เขาจึงต้องออกกัน(เสียดายค่าเข้า) เขาพาหนูนั่งรถเมมาส่งที่ท่ารถกลับบ้าน ระหว่างทางเขาขอดูโทรศัพท์ เปิดเข้าดูที่ข้อความ หนูทำเป็นหวงว่าไม่ให้ ทั้งที่ในนั้นไม่ได้มีอะไรเลย หนูบอกว่าแลกกันสิ แต่เขาไม่ยอม จนสุดท้ายเขาก้อยอมเพราะหนูกด delete ข้อความทั้งหมดทิ้ง. พอถึงที่เขาก้องอน โกรธหนู หนูก้อไม่รู้จะทำยังไง เลยไปตั๋วเพื่อจะกลับบ้าน เขาก้อหายไปเลย พอถึงบ้านหนูโทรไปหาเขา ขอโทษเขา ง้อเขาทุกอย่าง เขาบอกว่าต้องให้เขาไปหาที่บ้านถึงจะยอมคืนดีด้วย และหนูก้อตอบตกลง และมันคือหายนะคั้งยิ่งใหญ่ ที่มันเป็นแผลในใจหนู แผลที่ไม่อาจหายไปจากใจได้เลย ติดตามกันต่อนะ ><"