หลายปีที่ผ่านมา จากการสวมเสื้อแดง เพื่อเรียกหาความยุติธรรม แต่เมื่อผ่านมาหลายเหตุการณ์ทำให้ผมเริ่มสำเนียกแล้วว่า สัญลักษณ์เสื้อแดงคงจะไม่เหมาะกับการต่อสู้
เพราะเมื่อผมได้เห็นคุณเนวิน ตอนเป็นเสื้อแดงนั้น ต้องถูกจับ ถูกขัง และยังกลายเป็นคนไม่ดีในประเทศนี้
แต่เมื่อคุณเนวิน ยอมเป็นกลุ่มงูเห่า โอบกอดกับคุณอภิสิทธิ์ผ่านสื่อฯต่างๆ คุณเนวินก็หมดมลทินในทุกเรื่อง แถมยังมีโอกาสเข้าร่วมรัฐบาล ที่แม้จะไม่งามสง่า แต่ก็ปลอดภัยในทุกกรณี แถมยังปลดแอกจากกลุ่มคนไม่ดีมากลายเป็นคนดีซะงั้น
เพราะเมื่อผมเห็นคุณธาริต ตอนเป็นอธิบดีดีเอสไอ ทำเรื่องเอาผิดคนเสื้อแดง คุณธาริตก็กลายเป็นข้าราชการดีเด่นที่ทำงานอย่างเข้มแข็ง
แต่เมื่อคุณธาริตหันมาทำเรื่องเกี่ยวกับคนสั่งฆ่าและกรณีเสาโรงพัก คุณธาริตนอกจากถูกอีกฝ่ายยัดข้อหารับใช้นักการเมืองแล้ว ยังต้องผจญกับวิบากกรรมเรื่องร่ำรวยผิดปกติอีกข้อหาหนึ่ง
เพราะเมื่อผมเห็นคุณเรืองไกรสมัยยื่นเรื่องเกี่ยวกับพรรคเพื่อไทยที่ถือว่าเป็นพรรคของคนเสื้อแดง กับได้รับการรับในทุกเรื่อง แถมยังสามารถยื่นเรื่องจนนำไปสู่การถอดถอนนายกฯสมัคร จากพจนานุกรมอันลือลั่น จนสื่อฯให้ฉายา แจ๊คผู้ฆ่ายักษ์
แต่เมื่อคุณเรียงไกรทนเห็นความอยุติธรรมไม่ได้ หันกลับมาอยู่อีกฝ่ายเท่านั้นแหละ ทุกเรื่องที่คุณเรียงไกรส่งไปนั้น ไม่รับบ้าง ไม่มีมูลบ้าง ยกบ้าง ทั้งๆที่เป็นคุณเรืองไกรคนเดียวกันแท้ๆ
เพราะเมื่อผมได้เห็นการจัดการกับการรุกที่ป่าสงวนของโบนันซ่าที่เคยให้คนเสื้อแดงชุมนุมหลายครั้ง มันช่างแตกต่างกับคีรีมายาของม็อบนกหวีดอย่างเห็นได้ชัด
เพราะเมื่อผมได้เห็นการหมิ่นของอีกฝ่ายมักจะเป็นการหมิ่นโดยสุจริตบ้าง เป็นการวิพากษ์วิจารณ์บ้าง
แต่เมื่อเป็นฝ่ายเสื้อแดงบ้าง การหมิ่นก็จะกลายเป็นการใส่ร้ายป้ายสีอะไรเทือกนั้น
นอกจากนี้ก็ยังมีอีกหลายกรณี ไม่ว่าจะเป็นการกระทำผิดของคนใดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะมีหลักฐานแล้วหรือยัง ก็มักจะถูกเหมารวมเป็นคนเสื้อแดงให้สังคมก่นด่ากันไปก่อน สุดท้ายเมื่อไม่พบหลักฐานเชื่อมโยงก็ปล่อยตัว โดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น
ดังนั้นเพื่อความสมานฉันท์ เพื่อความปรองดอง เพื่อความสามัคคีของคนในชาติ ผมจึงจำเป็นต้องถอดเสื้อแดงออกไปด้วยความขมขื่น ด้วยความเจ็บช้ำและด้วยความอาลัยอาวรณ์เป็นอย่างยิ่ง
ที่ผมจะถอดเสื้อแดงออก ที่ผมจะเอาสัญลักษณ์ต่างๆที่เกี่ยวกับเสื้อแดงออกไปแจกจ่าย เพื่อแสดงให้เห็นว่า ต่อจากนี้ไป ผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนเสื้อแดงอีกต่อไป
และแม้ผมจะไม่ใช่คนเสื้อแดงอีกต่อไป
แต่ก็ไม่ใช่หมายความว่า ผมจะเลิกเรียกร้องความเท่าเทียม
แต่ก็ไม่ใช่หมายความว่า ผมจะเลิกเรียกร้องความยุติธรรม
และก็ไม่ใช่หมายความว่า ผมจะเลิกต่อสู้เพื่อให้ได้มา “ประชาธิปไตยแบบสากล”นะครับ
เพราะความต้องการ การเรียกร้อง การต่อสู้เพื่อให้ได้มาในเรื่องเหล่านี้ มันไม่จำเป็นต้องเป็นภาระของคนเสื้อแดงเพียงกลุ่มเดียว แต่มันเป็นหน้าที่ของคนไทยทั้งประเทศ เป็นหน้าที่ของคนไทยที่ไม่จำเป็นต้องมีสี เพราะมีแต่เรื่องเหล่านี้เท่านั้น จึงจะสามารถทำให้สังคมเลิกแบ่งแยก ทำให้สังคมสามัคคี เพื่อเป็นขั้นตอนสู่การทำให้ประเทศพัฒนาอย่างยั่งยืนไงครับ
เมื่อ ทวดเอง ถอดใจ เลยจำใจต้องถอดเสื้อแดงด้วยความขมขื่น--------------ทวดเอง
เพราะเมื่อผมได้เห็นคุณเนวิน ตอนเป็นเสื้อแดงนั้น ต้องถูกจับ ถูกขัง และยังกลายเป็นคนไม่ดีในประเทศนี้
แต่เมื่อคุณเนวิน ยอมเป็นกลุ่มงูเห่า โอบกอดกับคุณอภิสิทธิ์ผ่านสื่อฯต่างๆ คุณเนวินก็หมดมลทินในทุกเรื่อง แถมยังมีโอกาสเข้าร่วมรัฐบาล ที่แม้จะไม่งามสง่า แต่ก็ปลอดภัยในทุกกรณี แถมยังปลดแอกจากกลุ่มคนไม่ดีมากลายเป็นคนดีซะงั้น
เพราะเมื่อผมเห็นคุณธาริต ตอนเป็นอธิบดีดีเอสไอ ทำเรื่องเอาผิดคนเสื้อแดง คุณธาริตก็กลายเป็นข้าราชการดีเด่นที่ทำงานอย่างเข้มแข็ง
แต่เมื่อคุณธาริตหันมาทำเรื่องเกี่ยวกับคนสั่งฆ่าและกรณีเสาโรงพัก คุณธาริตนอกจากถูกอีกฝ่ายยัดข้อหารับใช้นักการเมืองแล้ว ยังต้องผจญกับวิบากกรรมเรื่องร่ำรวยผิดปกติอีกข้อหาหนึ่ง
เพราะเมื่อผมเห็นคุณเรืองไกรสมัยยื่นเรื่องเกี่ยวกับพรรคเพื่อไทยที่ถือว่าเป็นพรรคของคนเสื้อแดง กับได้รับการรับในทุกเรื่อง แถมยังสามารถยื่นเรื่องจนนำไปสู่การถอดถอนนายกฯสมัคร จากพจนานุกรมอันลือลั่น จนสื่อฯให้ฉายา แจ๊คผู้ฆ่ายักษ์
แต่เมื่อคุณเรียงไกรทนเห็นความอยุติธรรมไม่ได้ หันกลับมาอยู่อีกฝ่ายเท่านั้นแหละ ทุกเรื่องที่คุณเรียงไกรส่งไปนั้น ไม่รับบ้าง ไม่มีมูลบ้าง ยกบ้าง ทั้งๆที่เป็นคุณเรืองไกรคนเดียวกันแท้ๆ
เพราะเมื่อผมได้เห็นการจัดการกับการรุกที่ป่าสงวนของโบนันซ่าที่เคยให้คนเสื้อแดงชุมนุมหลายครั้ง มันช่างแตกต่างกับคีรีมายาของม็อบนกหวีดอย่างเห็นได้ชัด
เพราะเมื่อผมได้เห็นการหมิ่นของอีกฝ่ายมักจะเป็นการหมิ่นโดยสุจริตบ้าง เป็นการวิพากษ์วิจารณ์บ้าง
แต่เมื่อเป็นฝ่ายเสื้อแดงบ้าง การหมิ่นก็จะกลายเป็นการใส่ร้ายป้ายสีอะไรเทือกนั้น
นอกจากนี้ก็ยังมีอีกหลายกรณี ไม่ว่าจะเป็นการกระทำผิดของคนใดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะมีหลักฐานแล้วหรือยัง ก็มักจะถูกเหมารวมเป็นคนเสื้อแดงให้สังคมก่นด่ากันไปก่อน สุดท้ายเมื่อไม่พบหลักฐานเชื่อมโยงก็ปล่อยตัว โดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น
ดังนั้นเพื่อความสมานฉันท์ เพื่อความปรองดอง เพื่อความสามัคคีของคนในชาติ ผมจึงจำเป็นต้องถอดเสื้อแดงออกไปด้วยความขมขื่น ด้วยความเจ็บช้ำและด้วยความอาลัยอาวรณ์เป็นอย่างยิ่ง
ที่ผมจะถอดเสื้อแดงออก ที่ผมจะเอาสัญลักษณ์ต่างๆที่เกี่ยวกับเสื้อแดงออกไปแจกจ่าย เพื่อแสดงให้เห็นว่า ต่อจากนี้ไป ผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนเสื้อแดงอีกต่อไป
และแม้ผมจะไม่ใช่คนเสื้อแดงอีกต่อไป
แต่ก็ไม่ใช่หมายความว่า ผมจะเลิกเรียกร้องความเท่าเทียม
แต่ก็ไม่ใช่หมายความว่า ผมจะเลิกเรียกร้องความยุติธรรม
และก็ไม่ใช่หมายความว่า ผมจะเลิกต่อสู้เพื่อให้ได้มา “ประชาธิปไตยแบบสากล”นะครับ
เพราะความต้องการ การเรียกร้อง การต่อสู้เพื่อให้ได้มาในเรื่องเหล่านี้ มันไม่จำเป็นต้องเป็นภาระของคนเสื้อแดงเพียงกลุ่มเดียว แต่มันเป็นหน้าที่ของคนไทยทั้งประเทศ เป็นหน้าที่ของคนไทยที่ไม่จำเป็นต้องมีสี เพราะมีแต่เรื่องเหล่านี้เท่านั้น จึงจะสามารถทำให้สังคมเลิกแบ่งแยก ทำให้สังคมสามัคคี เพื่อเป็นขั้นตอนสู่การทำให้ประเทศพัฒนาอย่างยั่งยืนไงครับ