สวัสดีค่ะ จขกท. อายุ 15 ปีนะใกล้จะ 16 (ขอแทนตัวเองว่าเรานะค่ะ)ขอใช้นามสมมุติว่า ติ๊ก ละกานน้อ นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของเราเข้ามาอ่านกันน้าอาจจะดูว่าเด็กตัวเล็กแค่นี้จะมีความรักอะไร ไร้สาระ แต่จริงแล้วความรักเป็นสิ่งสวยงามนะค้ะ เราก็เข้าใจว่าเรายังเด็ก แต่ทุกคนก็ต้องเคยมีความรักนิเนอะ โอเคเริ่มกันเลยเนอะ เรื่องก็มีอยู่ว่าตอนที่เราอยู่ ม.3 เราได้แอบชอบแต่ไม่ถึงกับแอบชอบนะ 55 อาจจะแค่ปลื้มๆค่ะ พี่ชายของเพื่อน(เคย)สนิท หลายๆคนอาจจะเริ่มงง แต่ลองอ่านไปเรื่อยๆค่ะเดี๋ยวจะเข้าใจ เรื่องก็เริ่มต้นที่ตรงนี้ พอเรารู้ว่าพี่เขาเป็นพี่ชายของเพื่อนเรา ก็แบบได้ไปถามเพื่อนว่าพี่เขาชื่ออะไรขอใช้ (นามสมมุติว่า พี่แนพ)พอรู้ชื่อแล้ว เราก็อยากจะได้เฟสบุ๊คของพี่แนพ แต่ติดอยู่ที่ว่าเพื่อนเราไม่ยอมให้เราก็เลยไปหาเอาเอง จากในเฟสบุ๊คของเพื่อนเราดูจากการแท็กหรืออะไรแบบนี้ สักพักเราก็เจอแล้วค้ะ ก็ดีใจมากลืมบอกไปตอนนั้นอยู่ในช่วง ม.3 เทอม1 นะค่ะ ตอนนั้นพอพี่เขารับแอดก็รีบทักไปเลยค้ะเราก็แนะนำตัวตามปกติ แล้วก็ถามว่าพี่เขาชื่ออะไรอะไรแบบนี้ แต่พี่เขาเป็นคนที่เย็นชามากค่ะ คือถ้าเราไม่ชวนคุย ก็จะไม่คุยเลย จะเงียบ หรือ จะหายไปเลยทีนี้เราก็เริ่มท้อแล้วเลยไปคุยกับเพื่อนของเรา ก็คือน้องของพี่แนพนี่ละคt เพื่อนเรามันก็เป็นคนแบบกวนๆอ่ะค่ะ เราจำได้นะตอนม.3เทอม1 เราสนิทกันมาก และหยอกล้อกันเยอะมากอ่ะหลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่แนพเลย แต่ในขณะเดียวกันใจเรารู้สึกเริ่มหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูกกับเพื่อนของเราคนนี้ (นามสมมุติ นพ) ละกันนะค้ะที่เล่ามานั้นเราแค่จะเกริ่นเรื่องที่มันกำลังจะเกิดขึ้นนะค่ะ ที่นี้จะเข้าเรื่องแล้ว เปิดเทอมมา ม.3 เทอม 2 เราก็มาโรงเรียนตามปกตินะค่ะ แต่เรื่องมันก็เริ่มเกิดขึ้นแล้วเวลาเรานั่งเรียนเวลาเราพูดอะไรไอนพมันก็จะพูดแทรกตลอดหรือแม้แต่เวลาคุยกับอาจารย์ แต่เราก็มีความสุขมากนะค้ะ^^แบบหลังจากนั้นเราก็แกล้งกันไปแกล้งกันมาก็มีควมสุขดี แล้วเราก็คุยกันในแชทอ่ะค่ะ มีแบบคุยเล่นๆ แบบส่วนมากเราจะพูดว่าคิดถึงนะ อะไรแบบนี้ นพมันก็จะบอกว่าไม่อย่ามาคิดถึง 55 แต่เราก็คุยกันได้ทุกเรื่อง ปรึกษาแบบเพื่อน มีอยู่ครั้งนึงเรารู้สึกผิดมากคือเพื่อนเรากำลังเล่นแป้งกันอยู่ แล้วเราเทแป้งใส่มือเยอะมาก ปะเข้าไปที่หน้าของนพมัน ทีนี้เข้าตาอ่ะ คือนพมันเป็นคนที่ใส่แว่นนะค่ะแต่ตอนนั้นคือก็จำไม่ค่อยได้ว่าใส่แว่นอยู่รึป่าว แต่เราก็เป็นคนพานพไปล้างตาที่อ่างล้างหน้านะค้ะ คือตอนนี้มันกะพริบตาอ่ะ แป้งออกมาจากตา คือน่าสงสารมาก เราก็บอกไปว่าเห้ยขอโทดนะ มันก็ตอบแบบอืมไม่เปนไร ตอนนั้นกำลังล้างตาอยู่ เราก็ยืนมอง ทั้งสงสาร และเห็นความน่ารักของมัน ก็เลยนึกไปตอนม.1 เรานั่งใกล้กันเยอะมาก ส่วนมากจะเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ที่เราอยู่กลุ่มเดียวกัน และมีตอนที่เรากับเพื่อนๆไปกินข้าวเที่ยง แบ้วถ่ายรูปกันมีรูปนึงเรายืนข้างนพแล้วหน้าใกล้กันมาก คือแบบตอนแรกๆเราก็รู้สึกปกติ พอหลังๆใจเราเริ่มหวั่นไหวแล้วอ่ะค้ะเราคิดว่าเราชอบเพื่อนคนนี้ขึ้นมาจริงๆและจริงจัง แต่ตอนนั้นคือมันยังไม่รู้ แล้วก็ยังคุยกับเราแบบปกติ เวลาก็ล่วงเลยไปมันก็มีหลายเหตุการณ์มากที่เราประทับใจ มันก็เป็นเวลานานที่เราคุยกัน แต่ก็แค่คุยแบบเพื่อนนะค่ะ เพราะนพมันไม่ได้คิดอะไรและเราก็ไม่กล้าบอก เพราะกลัวจะเสียเพื่อน แต่และแล้ววันนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอ่ะไรขึ้นซึ่งเราอยากพูดกับนพมาก วันที่ 18/11/57 เราก็บอกไปว่าชอบ คือนพมันเหมือนแบบความคิดเด็กๆไม่ค่อยจริงจังกับเรื่องแบบนี้ ที่สำคัญก็เป็นคนเย็นชาด้วย พอเราบอกชอบไปเรารับไม่ได้กับคำพูดที่นพจะตอบมาอ่ะ เลยรีบบล็อกเลยค้ะ สักพักแปปเดียวเองก็ปลดบล็อก นพก็ตอบมาว่าอะไรงง เราก็บอกว่าชอบไงชอบแกอ่ะ เข้าใจยัง นพก็บอกว่าเข้าใจแล้ว เราก็บอกว่าหลังจากกนั้นเราก็คงจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วละ นพก็บอกว่าไม่เกี่ยวแล้วเราก็ถามว่า ทำไมแกจะคุยกับเราแบบปกติหรอ มันก็บอกว่าอ่า แล้วก็จบบทสนทนาของวันนั้นไป พอมาโรงเรียนเราซึมไปเลย เพราะทุกที ในห้องเราจะเป็นคนพูด พูดเยอะมาก และพูดเก่ง และจะสร้างสีสรรให้กับเพื่อน เพื่อนก็ถามว่าเป็นไรเราก็ไม่ได้บอกใคร บอกแต่เพื่อนสนิทเราคนนึง วันนั้นเราไม่ไปกินข้าวที่โรงอาหารเราซึมมาก แบบเพื่อนงงทั้งห้อง นพมันก็ไม่สนใจเราเลยค้ะ หลังจากนั้นตอนเรา กลับบ้าน ตอนเย็นเราก็ทักไปถามว่า นพตกลงแกคิดกับเราแค่เพื่อนใช่มั้ยอ่ะ นพก็ตอบว่า อ่า เราก็บอกว่าโอเคเราคงจะคิดไปเองขอโทดนะ นพก็ตอบว่า อ่า คือแบบเสียใจมากค้ะ ร้องไห้เลยหลังจากนั้นเราก็ได้คุยกับเพื่อนคนนึงและเล่าเรื่องพวกนี้ให้มันฟัง ซึ่งมันก็ได้นำไปเล่าให้นพฟังแต่ก็เล่านิดเดียว ซึ่งเพื่อนเราก็บอกว่านพมันถามและบอกให้เล่าให้ฟัง แต่เราก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย เพราะปกตินพมันเป็นคนที่เย็นชาอยู่แล้วค่ะ เราไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่วันที่เราถามว่าคิดแค่เพื่อนใช่มั้ย คือวันที่ 19/11/57 ค่ะ พอวันที่ 24/11/57 ตอนเย็นเรากลับบ้านมาก็มีข้อความจากนพว่า เราขอโทดนะ แล้วเราก็ถามว่า ขอโทดทำไมแกไม่ได้ทำไรผิดซะหน่อย นพก็บอกว่า เราขอโทดที่พูดแต่อ่า เราก็บอกว่าไม่เป็นไรแต่ตอนนั้นน้ำตาไหลออกมาเป็นทางเลยค้ะ คือหลังจากนั้นก็ดีกันแปปเดียวนพก็ตอบอ่าอีก คือเราไม่อยากเสียใจเลยไม่คุยเลย จนมาถึงวันที่ 2/12/57 เค้าให้แสดงละครเทิดพระเกียรติ วันพ่อแห่งชาติค้ะ เราก็เป็นคนคิดบทละครกับเพื่อนเต่เราเป็นคนเขียนบท เป็นผู้กำกับ หาเครื่องมือที่ใช้แสดง ปริ้นบทให้เพื่อนทุกคน ซึ่ง 1 ใน นั้น แน่นอนต้องมีนพ เราให้นพเล่นเป็นคุณหมอในละครเรื่องนี้ค้ะ กลางคืนเราก็ทักไปในเฟสว่าอย่าลืมท่องบทละ เดี๋ยวของอ่ะเดี๋ยวเราเอาไปให้นะ นพ็ตอบอ่าค้ะ เราก็เริ่มชินแล้วค้ะ ^^ ละครนี้เค้าให้แสดงวันที่ 4/12/57 ค้ะ แสดงจริง ตอนเช้า ก็ราบรื่นไปด้วยดี ตอนบ่าย Big Cleaning day ก้ไม่สนใจ ก็ตอบอ่าอีก เราก้คิดนะว่าเราควรทำไง พอตอนเย็น 18.01 ก้ทักไปด้วยความโมโห เสียใจ ฟุ่งซ่าน เราก็ทักไปว่า ทำไมอ่ะเราผิดไรอ่อที่นพจะไม่คุยกับเรา ไม่อยากคุยมากใช่ป่ะ ทีหลังก็ไม่ต้องคุย เราอุตส่าห์ จะทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม ให้เป็นเพื่อนกัน แต่นพเคยสนใจไรเราบ้างป่ะนพ แกเคยคิดแมะความรู้สึกคนอื่นอ่ะ ตอบอ่าไม่เคยว่านะ แต่นี่ทักแล้วไม่คุยอ่ะ ถ้าไม่คุยจะมาขอโทดเราทำไมอ่ะ แล้วนพก็อ่านไม่ตอบค้ะ แล้วพอสักพัก ก็บล๊อกเฟส ที่นี้เราแบบก้ยิ่งบ้าไปเลย ร้องไห้ เสียใจนิดนึง TT TT แต่ก็มีเพื่อนคอยปลอบใจนะ ก็โอเคขึ้นมามั่ง พอไปโรงเรียนปกติเราแค่จะไม่พูดกับนพ แต่ตอนนั้นเราโมโหคืออะไรเหวี่ยงได้ก็เหวี่ยง (นางมารร้ายน้อ^^) แต่พอเวลาล่วงเลยมาก็เริ่มปกติแล้วค้ะ วันที่ 20/12/57 เราคุยกันในห้องโดยส่งจดหมายกระดาษค้ะ ว่าเนี่ยเราทำอะไรผิดประมาณนี้ หลังจากกนั้นก็กลับบ้านดีกันแล้วค้ะ เราก็บอกไปว่าขอโทดนะถ้าเกิดบางครั้งพูดแรงไปอ่ะ นะก็บอกว่าไม่เป็นไร เราก็บอกเค้าว่า โอเคตกลงไม่โกดช้ะ? เค้าก็บอกว่าอ่า ตามมาด้วยคำว่า ดีกัน ^^ เราก็ดีใจนะค้ะ ตอนนั้นคิดว่าเอาแค่ความเป็นเพื่อนกลับมาก็ดีมากแล้วค้ะ ไม่ได้คิดเรื่องความรักอะไรแล้วค้ะ และพอเราไปโรงเรียนทุกวัน เราจะเขียนโพสอิทแปะไว้ใต้โต๊ะค้ะ และเอาไว้ในสมุดของเรา มีอยู่ครั้งนึง วันนั้นคือเราซื้อหนังสือทำนายเนื้อคู่มาค้ะเพื่อนก็ยืมไปอ่านกัน นพก็อ่านนะค้ะ คือหนังสือมันตั้งอยู่บนกระเป๋านพ เราก็ถามกับเพื่อว่า เอาไงดี แล้วก็ตัดสินใจว่า จะเอาหนังสือไปใส่ในกระเป๋านพ จะได้หาเรื่องทักไปและเอาหนังสือคืนค่ะ 55 มารร้ายนิดๆละ ตอนนั้นตอนเย็นแล้วค่ะ นพเตะตะกร้อกับเพื่อนๆอยู่ นพกำลังจะกลับบ้านแล้วสะพายกระเป๋าแล้วเรากับเพื่อนก็แอบมองยิ้มแล้วค่ะตอนนั้น ทีนี้มีเพื่อนคนนึงในห้องบอกนพว่าขอยืมสมุดการบ้านหน่อย นพก็เปิดกระเป๋าแล้วก็เจอหนังสือที่เราใส่ไปจนได้ นพก็เรียกเห้ย หนังสือ เราก็บอกอ่อ โอเค ขอบใจนะกลับ้านละ แล้วเราก็กลับบ้านกับเพื่อนค่ะ แผนแตกหมดเลย ^^ และแล้วเห้ออและแล้วผ่านมาได้แค่ 3 วันนเองค้ะ เรื่องน่าเศร้าก็กลับมาเยือนอีกแล้ว ชีวิตเราน่าเศร้าเนอะ จะมีความสุขทั้งทีขอให้มันยาวนานหน่อยก็ไม่ได้ ^^ วันที่ 23/12/57 ตอน ประมาน 14.30 มั้ง กำลังเดินไปเรียนดนตรีไทย เห็นเดินอยู่ข้างๆเลยถามว่ายังโกดเราอยู่หรอนพก็ตอบว่าไม่ เราก็ถามว่าแล้วเป็นไรเนี่ยก้ตอบป่าวไอเราก้พูดขึ้นไปว่า ถามจริงๆนะ ตอนนั้นบล๊อกเฟสทำไม นพก็ยังบอกไม่รู้อีก เราก้ยังจะถามอีก เอาน่าพูดมาตรงๆเลย เราก็อยากรู้ เพื่อนก็อยู่ด้วยประมาน 3-4 คน มันก้บอกว่า ถามเองนะ ก็ไม่สำคัญไง เท่านั้นแหละ หันหลังปุ๊บร้องไห้ยังกับนางเอก Mv โหยเจ็บมากอ่ะค้ะพยายามบอกตัวเองแล้วนะว่าอย่าร้อง แต่มันหยุดไม่ได้จริงๆ ร้องแบบ เพื่อนหันมองทั้งห้องกลับไปห้อง สติไม่เป็นสติละฉีกโพสอิทใต้โต๊ะ ในสมุดดึงทิ้งหมดเลย คว่ำโต๊ะเสียงดัง กระดาษเต็มห้องเลยค่ะ ^^ คิดแล้วก็ขำตัวเองจัง ^^ ตอนเช้ามาโรงเรียนวันที่ 24/12/57 เพื่อนก็ไปถามนพว่าพูดแบบนั้นทำไมรู้มั้ยว่าความรู้สึกผู้หญิงไม่เหมือนผู้ชายนะ นพก้สวนขึ้นมาทันทีว่า ความรู้สึกชายก้ไม่เหมือนผู้หญิงเหมือนกัน เราก็ได้ยินค้ะตอนนั้นเราก็นิ่งๆเดินไปห้องน้ำไม่ต้องสืบ ร้องไห้ค้ะ อ่อนแอเนอะเรา ^^ วันที่ 25/12/57 ค้ะ เป็นวันสอบปลายภาค ครั้งที่1 ค้ะ วันสอบเราหันไปมองนพตลอดเวลาเลยค้ะ จนกระทั่งทำข้อสอบไม่ทันค่ะ ขอข้ามเลยนะค่ะ เพราะปิดเสาร์อาทิตย์ไม่ได้เจอกัน วันที่ 29/12/57 วันสอบเสร็จเพื่อนๆก็ไปเลี้ยงฉลองกันค่ะเราก็ไปนพก็ไปค้ะ เรากินไปร้องไปค้ะ 55 ขำตัวเองมาก หลังจากนั้น โรงเรียนก็ปิดปีใหม่อ่ะค้ะเราก็ไม่ได้คุยกันเลยพอโรงเรียนเปิดมาเราก็ห่างเหินกันแทบจะไม่มีประโยคคุยกันเลยค้ะ พอตอนวันที่ 24/1/58 ค้ะ คือวันที่เราไปมาเลเซียกัน คือเราเรียนห้องพิเศษนะค่ะ จะได้ไปต่างประเทศ 1 ครั้ง ในปีนึงค่ะ คือจะไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม แลกเปลี่ยนการเรียนรู้ ตอนนั้นเราก็ได้ไปเที่ยวที่ Penang Hill ค้ะ ตอนที่ขึ้นไปข้างบนจะเหมือนที่เกาหลีมากค่ะ คือมีที่ให้คล้องกุญแจและถ่ายรูป ตอนนั้นคืออยู่ดีดีเราก็อยากถ่ายรูปกับนพมาก เพื่อนเราก็เรียกนพมาถ่ายด้วย เราก็ยืนถ่ายกัน 2 คน ค้ะ ที่ Penang Hill คือฟินมากค้ะและจดจำมาตลอดค้ะ ในทริปนั้น เราได้มีโอกาสไปร้องเพลงที่โรงเรียนมาเลเซียด้วยค้ะ ครูที่โรงเรียนมาเลเซียนั้นให้เราร้องเพลงไทยค้ะ เราก็เลือกเพลงที่สื่อความหมายถึงนพ คือเพลง "สักวันหนึ่ง" ค่ะ เราร้องไปก็เขินไปค่ะ พอกลับจากทริปนี้เราก็คุยปกติค้ะ เค้าก็ตอบอ่าเหมือนเดิม แต่หลังจากกลับนั้นเค้าทักมาว่าขอบคุณสำหรับ นาฬิกาและช็อกโกแลตนะ เราก็บอกว่าโอเค คือตอนที่อยู่มาเลเราซื้อของให้นพเยอะมากค้ะประมาณ 150 ริงกิต เงินไทยก็ 1,500 บาท เราก็แค่ กะเอานะค้ะแต่ก็น่าจะประมานนี้ละค้ะ เราถือว่าให้ของขวัญเค้าในรอบ3 ปี ที่ไม่เคยให้อะไรเค้าเลยค้ะ^^ และแล้วก็มาถึงวันนี้เชื่อว่าทุกคนต้องชอบวันวาเลนไทน์ค่ะ เราก็เป็นคนนึงที่เตรียมดอกไม้และคุ๊กกี้ ไว้ให้นพค่ะ แต่ไม่กล้าให้เลยค้ะ จนจะกลับบ้านแล้วเพื่อนก็อยู่เต็มห้องเลย เราก็เดินไปแล้วพูดว่ะ อ่ะให้ นพก็บอกว่า ขอบคุณครับ เขินดิครับรออ่ะไร 5555 เรื่องของเราเยอะมากนะค่ะ นี่แค่มาย่อๆให้ทุกคนฟังอ่ะค้ะ ผ่านจากวันนั้นมา ยังไงยังไงมันก็ไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนอยู่แล้วอ่ะค่ะเพราะความรู้สึกที่เสียไปมันคงเอากลับคืนมาไม่ได้ ทำได้แค่คุย แต่เราคงกลับไปสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เลยค้ะ หลังจากนั้นเราก็วุ่นๆกันตลอดค่ะไม่ได้คิดเรื่องอะไร จนมาถึงวันปัจฉิมค้ะ เราซื้อช่อดอกไม้ช่อใหญ่ช่อนึง พวงกุญแจ และ อมยิ้มจากมาเลเซีย 4แท่งค้ะ เตรียมไว้ให้นพค้ะและกะจะให้เค้าเขียนเฟรนชิปให้ซึ่งวันนั้นตอนเช้าจะเป็นวันสอบค่ะตอนเย็นปัจฉิม และแล้วเวลาช่วงสุดท้ายก็มาถึง เวลาที่ทุกคนล้อมรอบครูประจำชั้นร้องเพลงและจับมือกันก่อนอำลาช่วงวินาทีสุดท้าย และแล้วเราก็เดินเข้าไปให้นพเขียนเฟรนชิปให้ค้ะเค้าก็เขียนให้และเราก็ถ่ายรูปกันและเราก็ได้ให้ของที่เราเตรียมมาให้เค้าค้ะ เรายิ้มให้กันแล้วบอกว่าโชคดีนะ แล้วนี่ก็เป็นเรื่องของ จขกท. นะค่ะว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แล้วเราก็เชื่อว่าทุกคนย่อมต้องเคยแอบรักค่ะ ตอนนี้เราก็ยังชอบนพอยู่นะค่ะ แต่ก็คงจะได้เพื่อนละค้ะ ตอนนี้ใกล้จะเปิดเทอมแล้วเราคิดแต่เรื่องเรียนเป็นหลักค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค้ะ #sunsnack รักตลอดไป My Friend
แอบรักเพื่อน(เคย)สนิท มิตรภาพ ความฝัน เธอกับฉัน และวันวาน(เข้ามาอ่านกันเยอะๆน้า)Friend (โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในภาคใต้)