จริงๆแล้วพวกเราทุกคน ไม่มีตัวตนใช่ไหมครับ ถ้าผ่านเวลานี้ไปอีก 100 ปีก็คือจบเรื่องราวของเราแล้วใช่ไหมครับ ??

ความฝันของผม มีอยู่อย่างหนึ่ง คือเกิดมาทั้งที
ไม่ใช่เกิดมาแล้วใช้ชีวิตบล็อกเดิมๆ เรียน เล่น ทำงาน กิน นอน จนถึงเวลาที่หมดไป
ผมรู้สึกว่า ชีวิตของผมมันดูธรรมดาเกินไป ถ้าจะมีแค่นี้
ผมเคยคิดว่า อยากจะทำอะไรสักอย่างที่ทำแล้ว มันส่งผลดีต่อคนอย่างกว้างขวางและยืนยาว
อาจจะเป็น สถาบันหรือ องค์กรอะไรสักอย่าง ที่ช่วยเหลือคน หรืออะไรทำนองนี้
แต่แค่ผมคิด ผมก็รู้ว่ามันยาก เพราะจากความจริงที่เห็นอยู่ ณ ปัจจุบัน ว่าการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
น้ำใจ และ มิตรภาพที่แท้จริงนั้น ค่อนข้างที่จะหายาก แม้แต่ตัวของเราเอง มันก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
วันนี้เราบอกจะทำความดี แล้วอะไรคือสิ่งที่การันตี ว่า ต่อไปเราจะเป็นคนดีเสมอ
ผมเคยเห็น หลายๆคน เมื่อก่อนน่าเคารพนับถือ แต่พอเจอปัญหาหนัก ก็เป๋เดินไม่เป็นท่าเลยก็มี
ทำให้ผมคิดว่า แล้วที่เราคิด ที่เราทำมาทั้งหมด มันก็จะจบภายในอีกไม่กี่ปี
ตอนนี้ ผมได้เรียน ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง ยิ่งทำให้ผมได้เห็นถึงความว่างเปล่า คือ มันว่างมาก
จนสิ่งที่ผมทำอยู่ มันดูไร้ค่าไปเลย