คนที่เรารู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นไปไม่ได้

สวัสดีทุกคนนะค่ะ
วันนี้มีเรื่องจะขอเล่านิดนึงค่ะ
ขอเล่าตั้งแต่แรกเลยนะค่ะ
พึ่งตั้งครั้งแรกนะค่ะ งงหน่อยอิ

ตอนนั้นมีงานกีฬาสีที่โรงเรียน เด็กนักเรียนทุกคนต้องไปซ้อมกีฬาสีของโรงเรียนค่ะ แต่ละชั้นก็ซ้อมตามหน้าที่ที่โรงเรียนให้ค่ะ  ตอนนั้นเราก็ซ้อมตามหน้าที่ค่ะ แล้วทางสีแต่ล้ะสีก็จะรับสมัครนักกีฬาต่างๆ เราไม่ได้สมัครค่ะ(แล้วจะเล่าทำไม5555) แต่เค้าคนนั้นลงสมัครค่ะ คนที่เป็นนักกีฬาไม่ต้องลงมาซ้อมรวมกับคนในสีค่ะ จะแยกไปซ้อมต่างหาก แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยได้ซ้อมหรอกค่ะ ชอบเดินมาหาเพื่อนที่กำลังซ้อมรวมๆกันอยู่ ตอนนั้นค่ะ เราหันไปเห็นผู้หญิงคนนึงค่ะ โหย เหมือนโลกหยุดหมุน เขากำลังยิ้มเล่นกับเพื่อนอยู่ค่ะ ใจเต้นแรงมากๆ เหมือนเจอรักแรกพบ555  หลังจากจบกีฬาสีไปเราก็ได้รู้ชื่อเค้าค่ะ แค่ชื่อนะ คือเราไม่รู้อ่ะไรเกี่ยวกับเค้าเลย  เราแอบมองเค้าตลอด เวลาจะไปไหนทำอะไร ไปกับใคร รู้หมดทุกอย่าง ช่วงเวลาที่จะได้เห็นเค้านานที่สุดคือช่วงพักกลางวันค่ะ เราแอบมองเค้าตลอดดด ตอนเค้ายิ้มเค้ากินข้าวเค้าหัวเราะ เรามีความสุขมากๆเลยค่ะ แต่เราก็ทำได้อยู่แค่นี้  ทำอะไรนอกจากแอบมองไม่ได้เลย เขาไม่รู้จักเราเลยค่ะ