ขอระบาย[3 เดือนกับการเป็นขี้ข้า]

3 เดือนจริงๆ ครับ กับการใช้ชีวิต ในการรับใช้คนๆหนึ่ง ที่ไม่ได้เป็นพ่อ เป็นแม่ หรือเป็นญาติเรา ทั้งนั้นเลย
คนๆ หนึ่ง ที่เกี่ยวข้องกัน แค่เป็นเพื่อน ที่ไม่รู้ว่าสนิทกันรึเปล่า แต่ก็เป็นเพื่อนที่เคยทำงานร่วมกันมา [ซึ่งตอนนี้ผมไม่อยากเกี่ยวข้องเลย]
เรื่องของเรื่องคือ มีเหตุการณ์หนึ่ง ที่เป็นเหตุให้เราต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน กับเพื่อนอีก 2 คน ซึ่งถ้าเป็นเด็กมหาลัย ในปีสุดท้ายก็น่าจะรู้กัน
โดยแรกๆ ก็เหมือนจะดี ทุกคนแคร์กันและกัน ผมเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม เลยไม่ค่อยเรื่องมาก เท่าไหร่ พอเวลาผ่านไปสักพัก เริ่มออกลายกันครับ
แต่คนนี้ เริ่มสุดๆ ครับ เพราะ คนทำงานทุกอย่างดันตกมาสู่ผมเกือบทุกอย่าง ตั้งแต่ งานบ้านยันงานในที่ทำงาน
ผมทำทุกอย่าง ตั้งแต่ หุงข้าว ทำอาหาร ออกไปซื้อน้ำ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ซึ่งเข้าเนื้อตลอดอ่ะ จนกระทั้ง เจอกับหัวหน้างาน และคนอื่นๆ หนำซ้ำเวลางานมันพลาด ขอตำหนิก็ตกมาที่ผมอีก ซึ่งผมก็แก้ไขงานและทำทุกอย่างนั้นมาตลอด ตอนแรกนึกว่าเขาจะแคร์ผม บ้าง แต่มันไม่ใช่ครับ เขายังให้ผมทำเหมือนเดิม ไม่ถามผมสักคำว่าเหนื่อยไหม ให้เราช่วยไรไหม
แถมช่วงที่ยุ่งๆ ก็ไม่เคยเข้ามาช่วยเลย มัวแต่เล่นไลน์ตลอด ผมละเบื่อกับชีวิตที่บัดซบนี้มากเลยครับ พ่อแม่เราก็ไม่เคยใช้ขนาดนี้ ตอนนี้เหลือเวลาไม่กี่วัน ที่จะเสร็จสิ้นการรวมกลุ่ม ผมรู้สึกว่าอิสระผมเริ่มกลับมาแล้ว แต่ที่แน่ๆ ผมได้รู้แล้วว่า "คำว่าเพื่อน ในบางครั้งมันก็แค่หลอกลวง   ยิ่งเราแคร์เขาเท่าไหร่ แต่เขาไม่แคร์เรา
ผลกลับมาคือเราขาดทุน เสมอ

หลังจากนี้ผมคงเข็ดขยาดไปอีกนาน กับการคบเพื่อนแบบนี้ บอกตรงๆว่าเสียความรู้สึกมากเลยครับ แล้วก็ผมคงไม่ติดต่อเขาแน่นอน ครับ
ปล. กับเพื่อนอีก 2 คน ก็มีบ้างครับ แต่ไม่ให้ความรู้สึกเท่ากับคนนี้
ปล.2 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ