สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้าเล่าไม่ดียังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ
เราขอใช้นามสมมุติว่า ซี นะคะ ^_^ นี่เป็นเรื่องราวสมัยที่เราเรียนอยู่ปี 1 ที่มหาลัยอินเตอร์ชื่อดังแห่งหนึ่งค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเราเรียนอยู่ปี 1 ก็มีชีวิตที่เหมือนนักศึกษาธรรมดาทั่วไป คือไปเรียนแล้วก็กลับบ้าน เป็นอย่างนี้ไปประมาณเทอมนึง ก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีอะไรแปลกใหม่เข้ามา บวกกับด้วยความที่เราเป็นคนขี้เหงามากๆ และไม่ค่อยมีเพื่อน ที่ผ่านมาเราเลยมีนิสัยเป็นคนที่ติดแฟนมากๆเลยค่ะ
เมื่อเวลาผ่านไป 1 เทอม เราก็เข้าเรียนในเทอมใหม่ เรียนวิชาใหม่ๆ พบเพื่อนใหม่ เราจำได้ว่าวิชาที่ทำให้เราได้เจอกับ "เค้า" (ขออนุญาติใช้นามสมมุติว่า ปัน นะคะ) ก็คือวิชาเศรษฐศาสตร์จุลภาคค่ะ ในวันแรกที่เราเข้าไปเรียน เราเลือกนั่งฝั่งหน้าห้องด้านซ้ายมือค่ะ เพราะจะได้ฟังอาจารย์บรรยายชัดๆ อิอิ ตอนปีหนึ่งนี่ขยันมากๆเลยค่ะ เราก็สังเกตบรรยากาศการเรียนในคลาสเรียนแรกว่า มีเพื่อนๆลงเรียนวิชานี้เยอะพอสมควร สลับกับหันไปทักทายกับเพื่อนๆบ้าง คุยบ้าง พอคุยไปคุยมา เราก็คุยกันเรื่องหัวข้อที่ว่า ผู้ชายคนไหนหล่อที่สุดในห้องนี้ค่ะ เมาท์มอยกันตามประสาสาวๆค่ะ >_< เพื่อนๆก็แย่งกันบอกว่าคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง แต่เราก็ยังไม่เจอใครที่เรามองแล้วรู้สึกว่าหล่อสำหรับเราเลยค่ะ ฮ่าๆ พอถึงเวลาที่อาจารย์เข้าสอน วันนั้นปันมาสายค่ะ ปันก็เดินไปหน้าห้องเพื่อเช็คชื่อกับอาจารย์ พอเราเห็นเค้านะคะ เท่านั้นแหละค่ะ เราแทบบรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ @_@ อาจจะดูเหมือนเว่อร์ไปนะคะ แต่เรารู้สึกเหมือนกับว่า โลกทั้งใบของเรามันหยุดหมุน @_@ โดยเราละสายตาไปจากเค้าไม่ได้เลย *-* เรายอมรับว่าแค่เห็นหน้าเค้าเราก็เขินแล้ว >_< ใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยค่ะ ปันเป็นคนผิวขาว คิ้วเข้มๆ ถ้าจะเปรียบเทียบว่าคล้ายดาราคนไหน ก็คงประมาณ อาเล็ก ธีรเดช ค่ะ หล่อน่ารักสุดๆ จากนั้นเราพอเราหลุดจากภวังค์มาได้ เราก็รีบสะกิดเพื่อนให้ดูเลยค่ะ พอเพื่อนหันไปดูก็บอกว่า หล่อดีนะ แต่ไม่ใช่เสป็คอ่ะ เราก็ไม่สนใจแล้วค่ะนาทีนั้นเพื่อนมันจะว่ายังไงก็ช่าง o(- -)o ความรู้สึกเราเหมือนกับเราผูกพันธ์กับเค้ามากๆ เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้เราอยากรู้จักตัวตนของเค้ามากขึ้น พอถึงเวลาอาจารย์ปล่อยพัก 15 นาที เราก็ได้แต่แอบมองเค้าเดินออกไปจากห้องเรียน ลืมบอกไปค่ะว่า หลังจากปันเช็คชื่อแล้ว เค้าก็ไปนั่งอยู่หลังห้องทางด้านขวามือเราเข้าใจว่าเค้าคงนั่งกับเพื่อนหลายคนมากนะคะตอนนั้น พอออกมาจากห้องเราก็เจอเค้ายืนคุยกับเพื่อนๆอยู่หน้าห้องเรียนค่ะ เป็นผู้หญิง 2 คน ผู้ชายอีก 1 คน วินาทีแรกที่เห็นเราเข้าใจว่า หนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น (ซึ่งเรารู้จักแต่ไม่สนิททั้งสองคนเลย) อาจจะเป็นแฟนของปันก็ได้ แต่เราก็รวบรวมความกล้าเพื่อเข้าไปทักเค้าค่ะ ตอนนั้นไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหนเหมือนกัน ทั้งๆที่เค้าก็กำลังคุยอยู่กับเพื่อนแท้ๆเลย อิอิ แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้นค่ะ เรา: "หวัดดีจ้า ฟ้า พิม" (*-*) (เราขอใช้นามสมมุติสำหรับเพื่อนสาวอีกสองคนนะคะ ^_^) สองคนนั้นก็ งงๆค่ะ เรายอมรับค่ะว่าตอนนั้นเสร่อมาก 5555 แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราทำเพราะเราอยากรู้ว่าปันชื่ออะไรจริงๆ ฮุฮุ แล้วเราก็หันไปทางผู้ชายอีก 2 คนค่ะ หนึ่งในนั้นก็คือปัน
เรา: "แล้วนายชื่ออะไรหรอ" เราถามเพื่อนผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่ปันก่อน เพราะไม่อยากถูกสงสัย 555
"เรา พุด" ผู้ชายคนนั้นตอบ ซึ่งสุดท้ายเราจำชื่อผู้ชายคนนั้นไม่ได้ค่ะ เพราะมัวแต่สนใจปัน =..=
แล้วทีนี้เราก็หันไปหาปันค่ะ "แล้วนายอ่ะ"
ปัน: "เราปันครับ" บอกตรงๆเลยว่าเรานี่แทบเก็บความเขินไว้ไม่อยู่ แต่ก็เก็บจนมิดนะ (เราหวังว่า) ฮ่าๆ -..-
จากนั้นเราก็บอกว่า ยินดีที่ได้รู้จักน้า อยู่ปีหนึ่งเหมือนกัน เผื่ออีกหน่อยได้เรียนด้วยกันอีก (^-^)
(แถไปเรื่อยเลยค่ะ นาทีนี้ กลัวเค้ามองว่าเราประหลาด 555) จากนั้นเราก็ไม่เคยได้คุยกับเค้าอีกเลยค่ะ
อยากแอบไปดูชื่อเค้าที่ใบรายชื่ออาจารย์ เผื่อไปหาในเฟสบุ้คแล้วจะเจอ แต่ก็แห้วค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอันไหนเป็นชื่อเค้า เราก็นั่งเหม่อคิดถึงเค้ามาตลอดจน 1 อาทิตย์ผ่านไป ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเราจะได้คุยกับเค้ามั่งเลย ได้แต่แอบมองค่ะ เวลานั้นเราเศร้ามากๆ T_T คิดแล้วว่าคงไม่ใช่เนื้อคู่กันมั้ง จนวันหนึ่งเรานั่งเล่นเฟสบุ้คอยู่ดีๆก็มีใครไม่รู้แอ้ดเพื่อนมาค่ะ เราก็กดเข้าไปดูก่อนว่าใครน้า แอ้ดเรามา พอเรากดดูรูป ปรากฏว่าเป็นปันค่ะที่แอ้ดเฟสเรามา เรานี่ตกใจ ดีใจ แทบกรี้ดลั่นบ้าน แต่ก็ข่มไว้ค่ะ กลัวคนในบ้านตกใจว่าเป็นอะไรรีเปล่า 55555 =.= แล้วก็กดรับไปค่ะ ซักพักปันก็ทักเรามาคุยกับเรา เราคุยกันหลายเรื่องมากค่ะ แต่เราไม่ชอบอยู่อย่างนึงตรงที่เค้าเป็นคนตอบช้าค่ะ เราพิมอะไรไปกว่าจะตอบมาทีนึงนี่นานมากๆ บางทีเราเลยแกล้งเค้ากลับบ้าง เห็นเค้าพิมพ์มาแล้ว เราก็เลยไม่อ่าน แล้วก็ลองตอบช้าดูมั่งค่ะ ฮุฮุ หลังจากคุยกันไปซักพัก เราก็คุยกับเค้าเรื่องเล่นเกมส์บ้าง คุยไปคุยมาเค้าก็บอกว่าเค้าก็เล่นเกมส์นี้อยู่เหมือนกัน เราก็นัดเจอกันในเกมส์ค่ะ เกมส์นี้เป็นเกมส์ที่ให้ผู้เล่นร้องคาราโอเกะโชว์คนได้ค่ะ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เกมส์ปิดไปแล้ว ตอนเรานัดเจอเค้า เราก็เลเวลประมาณ 40 กว่าๆ แต่เค้าเลเวล 2 เองค่ะ เราก็แปลกใจนะ แต่คิดว่าเค้าคงเพิ่งเริ่มเล่นมั้ง ก็ไม่ได้เอะใจอะไร (ซึ่งภายหลังมารู้ว่า เค้าเพิ่งสมัครเกมส์นี้มาเพื่อเล่นกับเราค่ะ ร้ายไม่ใช่เล่น ฮุฮุ >_<)
จากนั้น... เราก็คุยกับเค้าเรื่องการเรียนบ้าง พอดีช่วงนั้นใกล้สอบกลางภาคแล้วเรายังไม่มีชีทสรุปอ่านเลย ก็บ่นกับเค้าว่า นี่ต้องอ่านหนังสือทั้งเล่มเลยกลัวอ่านไม่ทันมากๆ สมัยนั้นเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีชีทสรุป เรียกได้ว่าเชยสุดๆเลยค่ะ -..- เค้าก็เลยบอกเราว่า อ้าว เค้ามีชีทสรุปอยู่ งั้นเดี๋ยวเค้าเอาไปให้นะ เราก็รีบบอกเลยค่ะว่าเกรงใจอ่ะให้เค้าเอามาให้ เราเลยขอไปเอาแทน โดยนัดเจอกันที่มหาลัยค่ะ เรานี่ดีใจมากกกกกกก ที่เค้าอุตส่าให้เรายืม จากนั้นก็มีการแลกเบอร์กันเกิดขึ้นเพื่อนนัดเอาชีทสรุปค่ะ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ต้องออกไปข้างนอกและ -..-
เราขอเรียกมันว่า "รักแรกพบ"
เราขอใช้นามสมมุติว่า ซี นะคะ ^_^ นี่เป็นเรื่องราวสมัยที่เราเรียนอยู่ปี 1 ที่มหาลัยอินเตอร์ชื่อดังแห่งหนึ่งค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเราเรียนอยู่ปี 1 ก็มีชีวิตที่เหมือนนักศึกษาธรรมดาทั่วไป คือไปเรียนแล้วก็กลับบ้าน เป็นอย่างนี้ไปประมาณเทอมนึง ก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีอะไรแปลกใหม่เข้ามา บวกกับด้วยความที่เราเป็นคนขี้เหงามากๆ และไม่ค่อยมีเพื่อน ที่ผ่านมาเราเลยมีนิสัยเป็นคนที่ติดแฟนมากๆเลยค่ะ
เมื่อเวลาผ่านไป 1 เทอม เราก็เข้าเรียนในเทอมใหม่ เรียนวิชาใหม่ๆ พบเพื่อนใหม่ เราจำได้ว่าวิชาที่ทำให้เราได้เจอกับ "เค้า" (ขออนุญาติใช้นามสมมุติว่า ปัน นะคะ) ก็คือวิชาเศรษฐศาสตร์จุลภาคค่ะ ในวันแรกที่เราเข้าไปเรียน เราเลือกนั่งฝั่งหน้าห้องด้านซ้ายมือค่ะ เพราะจะได้ฟังอาจารย์บรรยายชัดๆ อิอิ ตอนปีหนึ่งนี่ขยันมากๆเลยค่ะ เราก็สังเกตบรรยากาศการเรียนในคลาสเรียนแรกว่า มีเพื่อนๆลงเรียนวิชานี้เยอะพอสมควร สลับกับหันไปทักทายกับเพื่อนๆบ้าง คุยบ้าง พอคุยไปคุยมา เราก็คุยกันเรื่องหัวข้อที่ว่า ผู้ชายคนไหนหล่อที่สุดในห้องนี้ค่ะ เมาท์มอยกันตามประสาสาวๆค่ะ >_< เพื่อนๆก็แย่งกันบอกว่าคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง แต่เราก็ยังไม่เจอใครที่เรามองแล้วรู้สึกว่าหล่อสำหรับเราเลยค่ะ ฮ่าๆ พอถึงเวลาที่อาจารย์เข้าสอน วันนั้นปันมาสายค่ะ ปันก็เดินไปหน้าห้องเพื่อเช็คชื่อกับอาจารย์ พอเราเห็นเค้านะคะ เท่านั้นแหละค่ะ เราแทบบรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ @_@ อาจจะดูเหมือนเว่อร์ไปนะคะ แต่เรารู้สึกเหมือนกับว่า โลกทั้งใบของเรามันหยุดหมุน @_@ โดยเราละสายตาไปจากเค้าไม่ได้เลย *-* เรายอมรับว่าแค่เห็นหน้าเค้าเราก็เขินแล้ว >_< ใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยค่ะ ปันเป็นคนผิวขาว คิ้วเข้มๆ ถ้าจะเปรียบเทียบว่าคล้ายดาราคนไหน ก็คงประมาณ อาเล็ก ธีรเดช ค่ะ หล่อน่ารักสุดๆ จากนั้นเราพอเราหลุดจากภวังค์มาได้ เราก็รีบสะกิดเพื่อนให้ดูเลยค่ะ พอเพื่อนหันไปดูก็บอกว่า หล่อดีนะ แต่ไม่ใช่เสป็คอ่ะ เราก็ไม่สนใจแล้วค่ะนาทีนั้นเพื่อนมันจะว่ายังไงก็ช่าง o(- -)o ความรู้สึกเราเหมือนกับเราผูกพันธ์กับเค้ามากๆ เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้เราอยากรู้จักตัวตนของเค้ามากขึ้น พอถึงเวลาอาจารย์ปล่อยพัก 15 นาที เราก็ได้แต่แอบมองเค้าเดินออกไปจากห้องเรียน ลืมบอกไปค่ะว่า หลังจากปันเช็คชื่อแล้ว เค้าก็ไปนั่งอยู่หลังห้องทางด้านขวามือเราเข้าใจว่าเค้าคงนั่งกับเพื่อนหลายคนมากนะคะตอนนั้น พอออกมาจากห้องเราก็เจอเค้ายืนคุยกับเพื่อนๆอยู่หน้าห้องเรียนค่ะ เป็นผู้หญิง 2 คน ผู้ชายอีก 1 คน วินาทีแรกที่เห็นเราเข้าใจว่า หนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น (ซึ่งเรารู้จักแต่ไม่สนิททั้งสองคนเลย) อาจจะเป็นแฟนของปันก็ได้ แต่เราก็รวบรวมความกล้าเพื่อเข้าไปทักเค้าค่ะ ตอนนั้นไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหนเหมือนกัน ทั้งๆที่เค้าก็กำลังคุยอยู่กับเพื่อนแท้ๆเลย อิอิ แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้นค่ะ เรา: "หวัดดีจ้า ฟ้า พิม" (*-*) (เราขอใช้นามสมมุติสำหรับเพื่อนสาวอีกสองคนนะคะ ^_^) สองคนนั้นก็ งงๆค่ะ เรายอมรับค่ะว่าตอนนั้นเสร่อมาก 5555 แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราทำเพราะเราอยากรู้ว่าปันชื่ออะไรจริงๆ ฮุฮุ แล้วเราก็หันไปทางผู้ชายอีก 2 คนค่ะ หนึ่งในนั้นก็คือปัน
เรา: "แล้วนายชื่ออะไรหรอ" เราถามเพื่อนผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่ปันก่อน เพราะไม่อยากถูกสงสัย 555
"เรา พุด" ผู้ชายคนนั้นตอบ ซึ่งสุดท้ายเราจำชื่อผู้ชายคนนั้นไม่ได้ค่ะ เพราะมัวแต่สนใจปัน =..=
แล้วทีนี้เราก็หันไปหาปันค่ะ "แล้วนายอ่ะ"
ปัน: "เราปันครับ" บอกตรงๆเลยว่าเรานี่แทบเก็บความเขินไว้ไม่อยู่ แต่ก็เก็บจนมิดนะ (เราหวังว่า) ฮ่าๆ -..-
จากนั้นเราก็บอกว่า ยินดีที่ได้รู้จักน้า อยู่ปีหนึ่งเหมือนกัน เผื่ออีกหน่อยได้เรียนด้วยกันอีก (^-^)
(แถไปเรื่อยเลยค่ะ นาทีนี้ กลัวเค้ามองว่าเราประหลาด 555) จากนั้นเราก็ไม่เคยได้คุยกับเค้าอีกเลยค่ะ
อยากแอบไปดูชื่อเค้าที่ใบรายชื่ออาจารย์ เผื่อไปหาในเฟสบุ้คแล้วจะเจอ แต่ก็แห้วค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอันไหนเป็นชื่อเค้า เราก็นั่งเหม่อคิดถึงเค้ามาตลอดจน 1 อาทิตย์ผ่านไป ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเราจะได้คุยกับเค้ามั่งเลย ได้แต่แอบมองค่ะ เวลานั้นเราเศร้ามากๆ T_T คิดแล้วว่าคงไม่ใช่เนื้อคู่กันมั้ง จนวันหนึ่งเรานั่งเล่นเฟสบุ้คอยู่ดีๆก็มีใครไม่รู้แอ้ดเพื่อนมาค่ะ เราก็กดเข้าไปดูก่อนว่าใครน้า แอ้ดเรามา พอเรากดดูรูป ปรากฏว่าเป็นปันค่ะที่แอ้ดเฟสเรามา เรานี่ตกใจ ดีใจ แทบกรี้ดลั่นบ้าน แต่ก็ข่มไว้ค่ะ กลัวคนในบ้านตกใจว่าเป็นอะไรรีเปล่า 55555 =.= แล้วก็กดรับไปค่ะ ซักพักปันก็ทักเรามาคุยกับเรา เราคุยกันหลายเรื่องมากค่ะ แต่เราไม่ชอบอยู่อย่างนึงตรงที่เค้าเป็นคนตอบช้าค่ะ เราพิมอะไรไปกว่าจะตอบมาทีนึงนี่นานมากๆ บางทีเราเลยแกล้งเค้ากลับบ้าง เห็นเค้าพิมพ์มาแล้ว เราก็เลยไม่อ่าน แล้วก็ลองตอบช้าดูมั่งค่ะ ฮุฮุ หลังจากคุยกันไปซักพัก เราก็คุยกับเค้าเรื่องเล่นเกมส์บ้าง คุยไปคุยมาเค้าก็บอกว่าเค้าก็เล่นเกมส์นี้อยู่เหมือนกัน เราก็นัดเจอกันในเกมส์ค่ะ เกมส์นี้เป็นเกมส์ที่ให้ผู้เล่นร้องคาราโอเกะโชว์คนได้ค่ะ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เกมส์ปิดไปแล้ว ตอนเรานัดเจอเค้า เราก็เลเวลประมาณ 40 กว่าๆ แต่เค้าเลเวล 2 เองค่ะ เราก็แปลกใจนะ แต่คิดว่าเค้าคงเพิ่งเริ่มเล่นมั้ง ก็ไม่ได้เอะใจอะไร (ซึ่งภายหลังมารู้ว่า เค้าเพิ่งสมัครเกมส์นี้มาเพื่อเล่นกับเราค่ะ ร้ายไม่ใช่เล่น ฮุฮุ >_<)
จากนั้น... เราก็คุยกับเค้าเรื่องการเรียนบ้าง พอดีช่วงนั้นใกล้สอบกลางภาคแล้วเรายังไม่มีชีทสรุปอ่านเลย ก็บ่นกับเค้าว่า นี่ต้องอ่านหนังสือทั้งเล่มเลยกลัวอ่านไม่ทันมากๆ สมัยนั้นเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีชีทสรุป เรียกได้ว่าเชยสุดๆเลยค่ะ -..- เค้าก็เลยบอกเราว่า อ้าว เค้ามีชีทสรุปอยู่ งั้นเดี๋ยวเค้าเอาไปให้นะ เราก็รีบบอกเลยค่ะว่าเกรงใจอ่ะให้เค้าเอามาให้ เราเลยขอไปเอาแทน โดยนัดเจอกันที่มหาลัยค่ะ เรานี่ดีใจมากกกกกกก ที่เค้าอุตส่าให้เรายืม จากนั้นก็มีการแลกเบอร์กันเกิดขึ้นเพื่อนนัดเอาชีทสรุปค่ะ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ต้องออกไปข้างนอกและ -..-