ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ไม่ค่อยได้นั่งรถไฟสักเท่าไหร่.. เลยไม่ค่อยรู้พฤติกรรมหรือสันดารคนไทยในบางส่วน
แต่เวลาที่นั่งรถไฟ..ก็จะซื้อตั๋ว แล้วมีรายละเอียดของตั๋วครบ มีขบวนที่เท่าไหร่ คันที่เท่าไหร่ เลขที่นั่ง ตามปกติ
ขอเข้าเรื่องเลยล่ะกัน..
คือ วันนี้ 19 เมษายน 2558 จูนกับแฟนจะกลับกรุงเทพ เลยตกลงกันว่าจะนั่งรถไฟกลับ. จากสถานนีชุมทางบัวใหญ่
ประมาณ 11โมง แฟนเลยพาไปจองตั๋วรถไฟ จะจองแบบปรับอากาศ แต่ว่ามันเต็มเลยเหลือแต่ชั้น3 แต่ต้องจำใจซื้อ
เพราะพรุ่งนี้เช้าจูนมีเรียน และแฟนจูนก็ทำงานเช้า เลยตัดสินใจซื้อตั๋วชั้น3
รายละเอียดในตั๋ว
ขบวนที่ | วันที่เดินทาง | เวลารถออก | เวลาถึง | ชั้น-ประเภทตู้ | คันที่-เลขที่นั่ง | ราคาตั๋ว |
70 | 19 เม.ย 58 | 22:53 | 05:19. | 3 บชส 76 | 13 - 57 | 211 |
รายละเอียดคร่าวๆ ประมาณนี้ ซื้อ 2ใบ ได้เลขที่นั่ง. 57,58 ราคา รวม 422 บาท
พอใกล้ถึงเวลา มารอรถไฟตอน 4ทุ่มครึ่ง รถมาตอน 22:58 ที่รุ้เวลารถมาเพราะว่าคุยเฟสกับเพื่อน
จากนั้นเมื่อรถไฟจอดเทียบชานชาลา มันมี2คันยุท้ายขบวนรถไฟที่เป็น ชั้น3 แฟนพาขึ้นรถไฟแล้วดูตามเลขที่นั่ง
สภาพที่เห็นในใจคิด โถ่ !
นอนกันแบบนี้เรยหรอว่ะ แฟนเรยพาไปหาที่นั่งตามเลขที่ ปรากฏว่า
มีคนมานั่งแทนที่ จูนไม่เคยเจอแบบนี้ แฟนเลยหยิบตั๋วให้คนที่นั่งตรงนั้นดู
คนที่นั่งแกบอก "ผมก้อเลขที่นั่งนี้เหมือนกัน. ลองดูที่ตั๋วสิ ว่าขึ้นถูกคันรึป่าว"
จูนคิดว่า เออสงสัยเราคงขึ้นผิดคัน. เลยพูดกับคนนั้นว่า "ขอโทดทีคะ ^^"
แฟนเรยพาไปเดินดูทั้ง 2คัน ปรากฏว่า ไม่มีเลขที่นั่ง 57,58
เลยพากันลงจากรถไฟ แล้วไปถามเจ้าหน้าที่. เจ้าหน้าที่คนนึงเดินขึ้นไปถามให้
คำพูดที่เจ้าหน้าที่คนนั้นบอกกับเรา แบบเดียวกันกับที่ คนๆนั้นบอกกับจูน
ทำเราเงิบ-เรย อุทานออก ไอ้
แล้วตังที่กูเสียไปซื้อตั๋ว จะทำไงว้ะ
เจ้าหน้าที่บอกไห้ขึ้นไปก่อนรถไฟกำลังจะออก ถ้าพลาดขบวนนี้เท่ากับเราเสียตังฟรี ไม่ชดใช้คืน
ไอ้เราก้อลนเลย กลัวเสียตังฟรี เลยรีบพากันกลับขึ้นไปบนรถไฟ
ผ่านไป ครึ่ง ชม. คนตรวจตั๋วก้อไม่มา จูนเริ่มโมโหล่ะ แต่ยังดี ป้าคนนึงนอนยุ แกลุกไห้นั่งข้างๆ
เลยได้นั่ง แต่แฟนจูน ยืนอยู่ทางเชื่อม แบบสงสารแฟน คือ จ่ายเงินซื้อตั๋วแต่ที่นั่งดันมีคนนั่ง
ในใจตั้งคำถาม. 1. น้าคนนั้น
โกหกเรา หรือป่าววะ
2. เจ้าหน้าที่ออกตั๋ว
ออกมั่วป่าวว่ะ
3. เจ้าหน้าที่
หายหัวไปไหนหมดว่ะ
ผ่านไปสักพัก เริ่มทนไม่ไหว เรยเดินไปท้ายขบวนไปเจอเจ้าหน้าที่คนเดิม เลยถามแก
แกบอกว่า แกเป่นชั่งเครื่องบนรถไฟ ไม่ได้ทำหน้าที่ในส่วนนี้ จึงไม่สามารถให้รายละเอียดได้
ให้รอคนตรวจตั๋ว. จูนเลยถามแก แกก้อตอบคำเดิม. จูนเรยกลับมานั่งที่เดิม แต่ในใจก้อยังเต็มไปด้วยคำถาม
เกือบจะตี1 เจ้าหน้าที่คนเดิม เดินมาที่จูนนั่ง. มาถามว่า มีคนมาตรวจตั๋วยัง แล้วแฟนนั่งไหน ผมลองคุยกับเพื่อนทีาเป่นพนักงานขายตั๋ว
เด้วเค้าจะเชคไห้. แกเรยขอถ่ายรูป ตั๋ว แกยืนคุยกับจูนสักพัก ก็ได้คำตอบ
แกบอกว่า. ตั๋วของจูนถูกแล้ว แต่คนๆนั้น เค้ามีตั๋วจริงหรือไม่ ผมขอเค้าดู แต่เค้าไม่ให้ผมดู เค้ายืนยันมาซื้อจริง บลาๆๆ
ในใจจูนคิด. อ้าวววว. อี
อีน้าคนนั้นแม้งหลอกกูหรอว่ะ จูนเลยขอให้พนักงานคนนั้นไปขอดูตั๋วเค้าไห้ที
แกบอกว่า แกไม่สามารถทำได้ เพราะคนละหน้าที่ เด้วจะลองถามเพื่อนๆให้ เช้าๆผมเปลี่ยนเวร เด้สจะตามให้
ถ้าคนนั้นเขาโกหกจริง คุณสามารถทวงสิทธิ์ของคุณได้
จูนเลยตอบไปว่า. โถ่พี่ อย่างนี้หนูคงต้องเสียฟังฟรี เพราะ ตี5หนูก้อลงสถานนีบางเขนแล้ว หนูแค่ไม่ได้นั่งที่ 57,58 ที่หนูจองไว้ จ่ายตังซื้อตั๋ว
แบบมันเสียความรู้สึก อยากรู้แค่ว่า มันมีตั๋วจริงมั้ย ถ้ามันไม่มีแล้วมาโมเม โอเคหนูยกที่นั่งให้มันเลย
ทีนี้จะได้รู้ว่า. ระบบรถไฟเป็นยังไง. ครั้งนี้คงเป็นบทเรียนราคาแพง
แต่ก้อขอขอบคุณ เจ้าหน้าที่คนนั้น ที่คอยถามจูน คอยประสานงานให้จูน.!
1. คน
ก็โครตเห็นแก่ตัว นอนกันขวางเบาะ แอบอ้างที่นั่ง อยากถาม
คนไทยเหมือนกันป่าวว่ะ?!
2. กูซื้อตั๋วและมีที่นั่งแต่กลับไม่ได้นั่ง?!
3. เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋ว ตอนกลางคืน
หลับนอนกันหมด ไม่สนใจผู้โดยสารเลยหรอว่ะ เห็นกูขึ้นชั้น3 กูก้อเสียตังป่าวว่ะ?!
ข้อความมันยาวมากแต่ก้อขอบคุนมี่อ่านจนจบคะ
ที่ไม่กล้าขอทวงที่ เพราะเราไม่รุ้ว่าเค้ามีตั๋วจริงหรือแอบอ้าง. หรือเจ้าหน้าที่บกพร่อง(แต่เชคแล้วว่าของเราถูก
หรือ ระบบรถไฟไทย มันด้อยการพัฒนา
และที่สำคัญ เราเป็นห่วงความปลอดภัยของตัวเราเอง เกิดเถียงกับมันขึ้นมา แล้วมันมาทำร้ายเรา
เราเองเลยต้อง สงบ และใจเย็น
นี่หรือ..รถไฟไทย!!
แต่เวลาที่นั่งรถไฟ..ก็จะซื้อตั๋ว แล้วมีรายละเอียดของตั๋วครบ มีขบวนที่เท่าไหร่ คันที่เท่าไหร่ เลขที่นั่ง ตามปกติ
ขอเข้าเรื่องเลยล่ะกัน..
คือ วันนี้ 19 เมษายน 2558 จูนกับแฟนจะกลับกรุงเทพ เลยตกลงกันว่าจะนั่งรถไฟกลับ. จากสถานนีชุมทางบัวใหญ่
ประมาณ 11โมง แฟนเลยพาไปจองตั๋วรถไฟ จะจองแบบปรับอากาศ แต่ว่ามันเต็มเลยเหลือแต่ชั้น3 แต่ต้องจำใจซื้อ
เพราะพรุ่งนี้เช้าจูนมีเรียน และแฟนจูนก็ทำงานเช้า เลยตัดสินใจซื้อตั๋วชั้น3
รายละเอียดในตั๋ว
ขบวนที่ | วันที่เดินทาง | เวลารถออก | เวลาถึง | ชั้น-ประเภทตู้ | คันที่-เลขที่นั่ง | ราคาตั๋ว |
70 | 19 เม.ย 58 | 22:53 | 05:19. | 3 บชส 76 | 13 - 57 | 211 |
รายละเอียดคร่าวๆ ประมาณนี้ ซื้อ 2ใบ ได้เลขที่นั่ง. 57,58 ราคา รวม 422 บาท
พอใกล้ถึงเวลา มารอรถไฟตอน 4ทุ่มครึ่ง รถมาตอน 22:58 ที่รุ้เวลารถมาเพราะว่าคุยเฟสกับเพื่อน
จากนั้นเมื่อรถไฟจอดเทียบชานชาลา มันมี2คันยุท้ายขบวนรถไฟที่เป็น ชั้น3 แฟนพาขึ้นรถไฟแล้วดูตามเลขที่นั่ง
สภาพที่เห็นในใจคิด โถ่ !
คนที่นั่งแกบอก "ผมก้อเลขที่นั่งนี้เหมือนกัน. ลองดูที่ตั๋วสิ ว่าขึ้นถูกคันรึป่าว"
จูนคิดว่า เออสงสัยเราคงขึ้นผิดคัน. เลยพูดกับคนนั้นว่า "ขอโทดทีคะ ^^"
แฟนเรยพาไปเดินดูทั้ง 2คัน ปรากฏว่า ไม่มีเลขที่นั่ง 57,58
เลยพากันลงจากรถไฟ แล้วไปถามเจ้าหน้าที่. เจ้าหน้าที่คนนึงเดินขึ้นไปถามให้
คำพูดที่เจ้าหน้าที่คนนั้นบอกกับเรา แบบเดียวกันกับที่ คนๆนั้นบอกกับจูน
ทำเราเงิบ-เรย อุทานออก ไอ้
เจ้าหน้าที่บอกไห้ขึ้นไปก่อนรถไฟกำลังจะออก ถ้าพลาดขบวนนี้เท่ากับเราเสียตังฟรี ไม่ชดใช้คืน
ไอ้เราก้อลนเลย กลัวเสียตังฟรี เลยรีบพากันกลับขึ้นไปบนรถไฟ
ผ่านไป ครึ่ง ชม. คนตรวจตั๋วก้อไม่มา จูนเริ่มโมโหล่ะ แต่ยังดี ป้าคนนึงนอนยุ แกลุกไห้นั่งข้างๆ
เลยได้นั่ง แต่แฟนจูน ยืนอยู่ทางเชื่อม แบบสงสารแฟน คือ จ่ายเงินซื้อตั๋วแต่ที่นั่งดันมีคนนั่ง
ในใจตั้งคำถาม. 1. น้าคนนั้น
2. เจ้าหน้าที่ออกตั๋ว
3. เจ้าหน้าที่
ผ่านไปสักพัก เริ่มทนไม่ไหว เรยเดินไปท้ายขบวนไปเจอเจ้าหน้าที่คนเดิม เลยถามแก
แกบอกว่า แกเป่นชั่งเครื่องบนรถไฟ ไม่ได้ทำหน้าที่ในส่วนนี้ จึงไม่สามารถให้รายละเอียดได้
ให้รอคนตรวจตั๋ว. จูนเลยถามแก แกก้อตอบคำเดิม. จูนเรยกลับมานั่งที่เดิม แต่ในใจก้อยังเต็มไปด้วยคำถาม
เกือบจะตี1 เจ้าหน้าที่คนเดิม เดินมาที่จูนนั่ง. มาถามว่า มีคนมาตรวจตั๋วยัง แล้วแฟนนั่งไหน ผมลองคุยกับเพื่อนทีาเป่นพนักงานขายตั๋ว
เด้วเค้าจะเชคไห้. แกเรยขอถ่ายรูป ตั๋ว แกยืนคุยกับจูนสักพัก ก็ได้คำตอบ
แกบอกว่า. ตั๋วของจูนถูกแล้ว แต่คนๆนั้น เค้ามีตั๋วจริงหรือไม่ ผมขอเค้าดู แต่เค้าไม่ให้ผมดู เค้ายืนยันมาซื้อจริง บลาๆๆ
ในใจจูนคิด. อ้าวววว. อี
แกบอกว่า แกไม่สามารถทำได้ เพราะคนละหน้าที่ เด้วจะลองถามเพื่อนๆให้ เช้าๆผมเปลี่ยนเวร เด้สจะตามให้
ถ้าคนนั้นเขาโกหกจริง คุณสามารถทวงสิทธิ์ของคุณได้
จูนเลยตอบไปว่า. โถ่พี่ อย่างนี้หนูคงต้องเสียฟังฟรี เพราะ ตี5หนูก้อลงสถานนีบางเขนแล้ว หนูแค่ไม่ได้นั่งที่ 57,58 ที่หนูจองไว้ จ่ายตังซื้อตั๋ว
แบบมันเสียความรู้สึก อยากรู้แค่ว่า มันมีตั๋วจริงมั้ย ถ้ามันไม่มีแล้วมาโมเม โอเคหนูยกที่นั่งให้มันเลย
ทีนี้จะได้รู้ว่า. ระบบรถไฟเป็นยังไง. ครั้งนี้คงเป็นบทเรียนราคาแพง
แต่ก้อขอขอบคุณ เจ้าหน้าที่คนนั้น ที่คอยถามจูน คอยประสานงานให้จูน.!
1. คน
2. กูซื้อตั๋วและมีที่นั่งแต่กลับไม่ได้นั่ง?!
3. เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋ว ตอนกลางคืน
ข้อความมันยาวมากแต่ก้อขอบคุนมี่อ่านจนจบคะ
ที่ไม่กล้าขอทวงที่ เพราะเราไม่รุ้ว่าเค้ามีตั๋วจริงหรือแอบอ้าง. หรือเจ้าหน้าที่บกพร่อง(แต่เชคแล้วว่าของเราถูก
หรือ ระบบรถไฟไทย มันด้อยการพัฒนา
และที่สำคัญ เราเป็นห่วงความปลอดภัยของตัวเราเอง เกิดเถียงกับมันขึ้นมา แล้วมันมาทำร้ายเรา
เราเองเลยต้อง สงบ และใจเย็น