เรื่องเริ่มที่ สงกรานขอนแก่นคับ ที่ถนน ข้าวเหนียว วันที่ 14 ผมออกไปเล่นกับเพื่อนผมประมาณ 13 คน พวกผมเลือกที่จะหยุดอยุที่บูธหนึ่งจำชื่อไม่ได้ละ มีดีเจ มิกซ์เพลงให้เต้น พวกผมก็โดดกันหนุกเลย ข้างหน้ามีสาวกลุ่มหนึ่งเต้นอยู่ จังหวะที่เล่นเวฟคลื่น จะมีพัดแจก พัดถูกโยนมาด้านผม 2 อัน ผมหยิบได้ 1 อัน
อีกอันตกพื้นอยู่ ผมเลยยื่นพัดของผมให้เธอ แต่เธอก็ปฏิเสธผม จากนั้นระหว่างเล่นคลื่นเวฟ ผมก็แอบมองเธอตลอดเราอยู่ติดๆกันเลย เล่นเวฟเสร็จ ผมก็เต้นอยุข้างเธอต่อ ก่อนเธอจากไปเธอยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมเลยให้ line ไป แล้วเธอก็จาก
ต่อจากนั้นเรามีโอกาศได้คุยกันใน line โทรคุยกันบ้าง ผมและเธอสัญญากันว่า จะมาเจอกันที่เดิมปีหน้า ซึ่งผมตั้งใจว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมจะขอเธอเป็นแฟนครับ (อ๋อ ลืมบอกไปเธออยู่ สารคาม ผมอยุ ขอนแก่น ระยะทางทำให้เราห่างกัน)
ส่วนตัวผมก็รุสึกดีนะ ถึงไม่รุว่าเธออยุที่นู่นเป็นยังไงบ้าง หรือ เราจะทนความห่างไกลได้นานแค่ไหน แต่ส่วนตัวผม ผมคิดว่าผมรอได้นะ แค่ 1 ปีเดียวเอง
แต่ผมก็ไม่ได้กลัวหากเธอ รอไม่ได้ หรือเธอ พบคนใหม่ๆ ที่ดูแลเธอได้ง่ายกว่า ผมจะไม่ว่าอะไรซักอย่าง ผมจะเข้าใจเธอคับ และยิ้มอำลา
ผมก็แค่อยากเล่าเรื่องของความรักเล็กๆของผมให้ฟังคับ
ผมพบ ผญ คนนึงในวันสงกรานครับ แต่ระยะทางทำให้เราห่างกันคับ
อีกอันตกพื้นอยู่ ผมเลยยื่นพัดของผมให้เธอ แต่เธอก็ปฏิเสธผม จากนั้นระหว่างเล่นคลื่นเวฟ ผมก็แอบมองเธอตลอดเราอยู่ติดๆกันเลย เล่นเวฟเสร็จ ผมก็เต้นอยุข้างเธอต่อ ก่อนเธอจากไปเธอยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมเลยให้ line ไป แล้วเธอก็จาก
ต่อจากนั้นเรามีโอกาศได้คุยกันใน line โทรคุยกันบ้าง ผมและเธอสัญญากันว่า จะมาเจอกันที่เดิมปีหน้า ซึ่งผมตั้งใจว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมจะขอเธอเป็นแฟนครับ (อ๋อ ลืมบอกไปเธออยู่ สารคาม ผมอยุ ขอนแก่น ระยะทางทำให้เราห่างกัน)
ส่วนตัวผมก็รุสึกดีนะ ถึงไม่รุว่าเธออยุที่นู่นเป็นยังไงบ้าง หรือ เราจะทนความห่างไกลได้นานแค่ไหน แต่ส่วนตัวผม ผมคิดว่าผมรอได้นะ แค่ 1 ปีเดียวเอง
แต่ผมก็ไม่ได้กลัวหากเธอ รอไม่ได้ หรือเธอ พบคนใหม่ๆ ที่ดูแลเธอได้ง่ายกว่า ผมจะไม่ว่าอะไรซักอย่าง ผมจะเข้าใจเธอคับ และยิ้มอำลา
ผมก็แค่อยากเล่าเรื่องของความรักเล็กๆของผมให้ฟังคับ