สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผมได้แต่เข้ามาอ่านไม่ค่อยได้มาตั้งกระทู้อะไร ที่ผมพิมพ์ทั้งหมดคือเรื่องจริงนะครับ ผมเป็นผช.นะครับ อ่อลืมไป ผมเป็นผช.แต่ชอบผช.ด้วยกันมากกว่า ง่ายๆ เป็นเกย์555แต่ไม่แสดงออกเท่าไหร่นะครับและนี่คือเรื่องที่ผมจะเล่าครับ ผมเคยไปโพสเบอร์เล่นๆ ในกลุ่มเว็บเกย์ตามภาษาความเหงาครับ มึนโทรมาเยอะเลยครับ80%ขอเซกโฟน โทรมานัดเจอขอมีไรด้วย ขอดูช้างน้อยผมก้อมี ผมคิดว่าไม่ดีละ จากระทั่งประมาน2อาทิตผ่านไป ผมเข้าไปลบเบอร์ออก จนกระทั่งเช้าวันที15พค.57
มีโทสับสายนึงโทรดข้ามาหาผม ไม่ได้ตื่นเต้นไรครับคิดว่ามาแนวเดิม เลยไม่ได้ใส่ใจไรมาก แต่ตอนนั้นผมทำงานเลยบอกไปว่าเย็นๆ ค่อยคุยกันครับ บอกตามตรงเลยครับตอนนั้นไม่ได้ใส่ใจไร แต่ตอนเย็นเค้าโทรมาครับ ผมก้อคุยตามภาษาครับ เรารุ้จักกันเรื่อยๆ จากการโทรคุยกัน เช้าก่อนไปทำงาน กลางวัน และกลางคืนก่อนนอนทุกวันครับ พี่เค้าอายุ30ส่วนผมอายุ25 เราสนิทกันเรื่อยๆ อ่อ พี่เค้าไม่ได้อยุ่กรุงเทพนะครับ อยุ่สระบุรี ทุกครั้งที่ผมคุยกับพี่เค้าผมมีความสุขมาก ผมยิ้มทุกครั้งที่พี่เค้าบอกว่า ฝันดีไอ้อ้วน เราคุยกันทุกวัน แม้ว่าไม่เคยเจอหน้ากัน เหนแต่รุป แต่เราไม่เคยบอกว่าเราเป็นไรกัน ผมเองเคยถามว่าพี่เป็นเกย์ไหม เค้าบอกว่าเค้าเคยมีแฟนเป็นผญ.นะครับ และพี่เค้าบอกว่าเคยผิดหวังจากผญ.เลยเปิดใจตัวเองคุยกับผช.และเค้าก็เคยคุยและคบกับผช.ด้วยกันมาก่อนด้วย(อันนี้พี่เค้าพุดนะครับ)ประเด็นนี้ผมก้อไม่ค่อยเข้าใจ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือทุกวันเราคุยกันแล้วมีความสุขมากกว่า ผมเจอเสื้อผ้าสวยๆ หรือของขวัญเล็กๆน้อยหรือขนมอะไรก้อจะซื้อแล้วส่งไปให้พี่เค้า ทางไปรษณีย์ครับ เค้าไม่เคยชวนผมไปบ่าน แต่กล้าบอกชื่อจริง และที่อยุ่ให้ผมทราบ ผมส่งของไปให้พี่เค้าหลายครั้งมาก ถ้าเจอหรือ ถ้าเจอหรือเคยได้ยินพี่เค้าพูดถึงอะไร หรือเค้าอยากได้อะไรเล็กๆน้อยๆผมก้อจะซื้อส่งไปให้ ผมคิดว่าประจำว่าผมทำไปเพื่ออะไร แต่ผมก็ยิ้มทุกครั้งที่เค้าบอกว่าได้ของแล้ว ชอบมาก สวยจัง จะเอาไว้หัวเตียง และสิ่งที่ทำให้ผมยิ่งมีความสุขมากขึ้นก้อคือ วันเกิดผม คือด.ตค.ซึ่งถ้านับจากด.พค. ที่เราเริ่มคุยกันถึง ตค.คือเราคุยกันได้6ด. พี่เค้าซื้อซื้อของขวัญวันเกิดให้ผมด้วยแหวนทองครับ 1สลึง ผมร้องไห้และดีใจมาก ในชีวิตไม่เคยมีใครซื้อทองให้นอกจากแม่ ทำให้หลังจากวันนั้นทุกวันผมรุ้สึกดีกับพี่เค้ามากหรือเรียกว่ารักก็ไม่รุ้ครับ เราคุยกันเป็นห่วงกัน แต่อย่างว่าครับ มีดีก้อต้องมีไม่ดี บางครั้งต่างคนก้อต่างมีมุมงี่เง่า แต่เราก้อยังคงคุยกันนะครับ มีทะเลาะนิดหน่อยแค่พอหยอกล้อ แต่เรื่องมาเกิดคือช่วงด.มีค.ปีนี้เองครับ ผมถามหาความชัดเจนว่าเราคุยกันในฐานะอะไร อย่างไร เราคุยกันมาจะคบปีคุยกันทุกวัน แต่พอคุยเรื่องนี้ทีไร พี่เค้าจะไม่ค่อยพอใจ หงุดหงิด ซึ่งผมก้อไม่เข้าใจ มันจะเป็นไปได้ หรอครับ ที่ผมจะหลงรักแม้กระทั่งยังไม่เคยเห็นเค้าจริงๆ ผมสับสนกับใจตัวเองมาก และไม่เข้าใจพี่เค้าเลย ที่เค้าคุยดี เป็นห่วง ถามไถ่ (ทางโทสับ) เค้าต้องการอะไรกันแน่ หรือผมต้องการอะไรกันแน่ แล้วผมจะเป็นแบบนี้ ไปอีกนานไหม
ช่วยอ่านเรื่องของผมหน่อยครับ ผมมีความสุขจริงไหม
มีโทสับสายนึงโทรดข้ามาหาผม ไม่ได้ตื่นเต้นไรครับคิดว่ามาแนวเดิม เลยไม่ได้ใส่ใจไรมาก แต่ตอนนั้นผมทำงานเลยบอกไปว่าเย็นๆ ค่อยคุยกันครับ บอกตามตรงเลยครับตอนนั้นไม่ได้ใส่ใจไร แต่ตอนเย็นเค้าโทรมาครับ ผมก้อคุยตามภาษาครับ เรารุ้จักกันเรื่อยๆ จากการโทรคุยกัน เช้าก่อนไปทำงาน กลางวัน และกลางคืนก่อนนอนทุกวันครับ พี่เค้าอายุ30ส่วนผมอายุ25 เราสนิทกันเรื่อยๆ อ่อ พี่เค้าไม่ได้อยุ่กรุงเทพนะครับ อยุ่สระบุรี ทุกครั้งที่ผมคุยกับพี่เค้าผมมีความสุขมาก ผมยิ้มทุกครั้งที่พี่เค้าบอกว่า ฝันดีไอ้อ้วน เราคุยกันทุกวัน แม้ว่าไม่เคยเจอหน้ากัน เหนแต่รุป แต่เราไม่เคยบอกว่าเราเป็นไรกัน ผมเองเคยถามว่าพี่เป็นเกย์ไหม เค้าบอกว่าเค้าเคยมีแฟนเป็นผญ.นะครับ และพี่เค้าบอกว่าเคยผิดหวังจากผญ.เลยเปิดใจตัวเองคุยกับผช.และเค้าก็เคยคุยและคบกับผช.ด้วยกันมาก่อนด้วย(อันนี้พี่เค้าพุดนะครับ)ประเด็นนี้ผมก้อไม่ค่อยเข้าใจ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือทุกวันเราคุยกันแล้วมีความสุขมากกว่า ผมเจอเสื้อผ้าสวยๆ หรือของขวัญเล็กๆน้อยหรือขนมอะไรก้อจะซื้อแล้วส่งไปให้พี่เค้า ทางไปรษณีย์ครับ เค้าไม่เคยชวนผมไปบ่าน แต่กล้าบอกชื่อจริง และที่อยุ่ให้ผมทราบ ผมส่งของไปให้พี่เค้าหลายครั้งมาก ถ้าเจอหรือ ถ้าเจอหรือเคยได้ยินพี่เค้าพูดถึงอะไร หรือเค้าอยากได้อะไรเล็กๆน้อยๆผมก้อจะซื้อส่งไปให้ ผมคิดว่าประจำว่าผมทำไปเพื่ออะไร แต่ผมก็ยิ้มทุกครั้งที่เค้าบอกว่าได้ของแล้ว ชอบมาก สวยจัง จะเอาไว้หัวเตียง และสิ่งที่ทำให้ผมยิ่งมีความสุขมากขึ้นก้อคือ วันเกิดผม คือด.ตค.ซึ่งถ้านับจากด.พค. ที่เราเริ่มคุยกันถึง ตค.คือเราคุยกันได้6ด. พี่เค้าซื้อซื้อของขวัญวันเกิดให้ผมด้วยแหวนทองครับ 1สลึง ผมร้องไห้และดีใจมาก ในชีวิตไม่เคยมีใครซื้อทองให้นอกจากแม่ ทำให้หลังจากวันนั้นทุกวันผมรุ้สึกดีกับพี่เค้ามากหรือเรียกว่ารักก็ไม่รุ้ครับ เราคุยกันเป็นห่วงกัน แต่อย่างว่าครับ มีดีก้อต้องมีไม่ดี บางครั้งต่างคนก้อต่างมีมุมงี่เง่า แต่เราก้อยังคงคุยกันนะครับ มีทะเลาะนิดหน่อยแค่พอหยอกล้อ แต่เรื่องมาเกิดคือช่วงด.มีค.ปีนี้เองครับ ผมถามหาความชัดเจนว่าเราคุยกันในฐานะอะไร อย่างไร เราคุยกันมาจะคบปีคุยกันทุกวัน แต่พอคุยเรื่องนี้ทีไร พี่เค้าจะไม่ค่อยพอใจ หงุดหงิด ซึ่งผมก้อไม่เข้าใจ มันจะเป็นไปได้ หรอครับ ที่ผมจะหลงรักแม้กระทั่งยังไม่เคยเห็นเค้าจริงๆ ผมสับสนกับใจตัวเองมาก และไม่เข้าใจพี่เค้าเลย ที่เค้าคุยดี เป็นห่วง ถามไถ่ (ทางโทสับ) เค้าต้องการอะไรกันแน่ หรือผมต้องการอะไรกันแน่ แล้วผมจะเป็นแบบนี้ ไปอีกนานไหม