สวัสดีครับ ผมมีปัญหากับแฟน
ขอโทษนะครับผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของคน 2 คน
แต่สำหรับผมตอนนี้ มันหมดหนทางแล้วจริงๆ
เริ่มเลยนะครับ
ผมมีแฟนอยู่คนนึง ก่อนเราจะคบกันนั้น เป็นอะไรที่วิเศษจริงๆครับ
ผมเคยอกหักเพราะผู้หญิง คนนึงที่คบกันมา 5-6 ปี ยอมรับเลยว่า มันเป็นอะไรที่สุดๆ
หลังจากนั้นผม ก็คิดแค่ว่า จะรักตัวเองให้มากที่สุด ความสุขถ้าหาจากใครไม่ได้ เราต้องสร้างเองพอมีมากพอแล้วค่อยแบ่งปันให้กับคนอื่น
ผมโสดมาประมาณ 2 ปี ผมต้องซิ่วหยุดเรียนเพราะ ปัญหาที่คบกับผู้หญิงคนก่อน จึงมาเริ่มเรียนใหม่
มาครั้งนี้ผมทำใจแล้วว่าคงไม่อยากรักใครง่ายๆ แล้วมีวันนึงผมเจอเพื่อนเก่าที่ไม่ค่อยได้คุยกันไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่
เข้าไปช่วยเหลือเขา เพราะคอมเขาติดไวรัส หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับเขาบ้าง แต่ไม่ได้คิดอะไร
พอมาวันนึงผมเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ กับโทรศัพท์ใหม่ แต่ไม่ได้บอกเขาไว้ แล้ววันนึงผมนอนเล่นอยู่บนเตียงก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา
ผมรับสายแล้วเขาพูดว่า "เป็นไงบ้างหายไปเลยนะ จำเราได้ป่าว" ผมก็เงียบไปแปปนึง แล้วพูดขึ้นว่า นั่น .... ใช่ไหม(ชื่อเพื่อนคนนั้น)
เขาบอกว่ารู้ได้ยังไงอ่ะ แล้วเปลี่ยนเบอร์ทำไมไม่บอก หลังจากวันนั้น เขาก็โทรหาผม เช้า กลางวัน เย็น คอยถามว่า กินข้าวหรือยัง
ใส่ใจคอยถามไถ่ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเหมือนเดิม เพราะก็เข็ดๆกับความรักมา
จนวันนึงผมสงสัยเลยถามเขา ว่าเอาเบอร์มาจากไหน เขาบอกว่าเขา ไปขอเบอร์ผมจากแฟนเก่าผม (ที่แฟนเก่าผมมีเบอร์ผมเพราะว่า เรายังเป็นเพื่อนกันได้คุยกันได้ แต่ผมเลือกที่จะไม่คุยแล้วก็ เขาให้ผมดูคอมให้ด้วย)
ผมยอมรับเลยว่าตกใจมาก ว่าทำไมเขาต้องหาเบอร์ผมถึงขนาดต้องไปขอถึงแฟนเก่าผม แอบรู้สึกดีมานิดๆ
หลังจากนั้นผมกับเขาคุยกันจนวันนึงผมมั่นใจแล้ว ว่าคนนี้นี่แหละ เขาทั้งเห็นคุณค่าของผม ทั้งใส่ใจ แคร์ความรู้สึกของผม
ผมจึงขอเขาเป็นแฟน แล้วเขาก็ตอบตกลง (เคยแอบถามเขาว่ารู้สึกยังไงที่ผมขอเป็นแฟนเขาบอกว่าดีใจ และรอมานานแล้ว)
เข้าประเด็นนะครับ
มาระยะหลังนี้ เขาฝึกงาน ตลอดเวลาไม่ค่อยมีมากนัก จะได้คุยกันก็แค่กเขากลับมาถึงบ้าน
เขาเป็นคนชอบแกล้ง แต่แกล้งแต่ละอย่าง แกล้งแบบเกินไป ล้อเล่นกับความรู้สึกผมบ่อยๆ
เขาเองเป็นคนซื่อสัตย์มากๆ ไม่นอกใจและไม่ทำตัวเหลวไหล ผมรู้สึกแย่ที่บางทีเขาแกล้งผม
แล้วพอผมโกรธขึ้นมา สุดท้ายเขาก็บอกว่าแกล้งไม่ได้เลยหรอ ผมก็เข้าใจครับว่าชอบแกล้ง แต่ความรู้สึกบางทีก็มากไป
ยกตัวอย่างเช่น นัดกับผมไว้ว่าจะโทรคุยกันนะ แล้วพอถึงเวลาก็บอกนอนแล้วนะ แล้วก็ขำ จริงๆมันแรงกว่านี้หลายอย่าง
สำหรับผม พอผมอธิบายไปทีไร เขาต้องเงียบไม่พูดสักคำ แล้วก็หนีหลับไปตลอด หรือไม่ก็บอกว่าจะวางสาย จะไปจากผม
ผมจริงจังกับเขามากนะครับ แต่จะให้ผมทำยังไงถ้าโดนแกล้งต้องยิ้มรับหรอครับ
ผมมีอะไรผมก็ไม่กล้าพูดออกไปเพราะ ถ้าพูดออกไปผมรู้ว่าเขาต้องหาทางหนีผมไปแน่ๆ
ผมเลยยอมเงียบ เวลาโดนถามก็บอกว่าไม่เป็นไร อดทนทุกอย่าง และวันนึงผมเกิดพูดออกมาทั้งหมด
เพราะเก็บไม่ไหว เขาก็ไม่สนใจอะไร เมินเฉย แล้วก็หลับผมเก็บไว้จนมีแต่น้ำตาออกมาแทน พอผมร้องไห้
เขาก็บอกว่าแค่นี้นะ ไม่ต้องโทรมาจะปิดเครื่อง
ผมรู้สึกเหมือนตัวตลกโง่ๆตัวนึง
ผมยอมได้เพื่อคนรัก แต่ก็ อยากให้เขาเข้าใจบ้างว่าผมก็เป็นคน มีความรู้สึก มีจิตใจ เวลาผมรู้สึกแย่เขาก็จะไปจากผมเสมอ
ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ จะให้เลิกผมคงทำไม่ได้ อยากจะรู้ว่า
พอจะมีใครมีคำแนะนำดีๆ หรือหนทางออก อะไรบ้างไหมครับ
บางทีก็ไม่อยากเงียบหายไป กลัวเขาจะบอกเลิกซะด้วยซ้ำ ยอมรับครับว่าอ่อนแอมากตอนนี้
ผมรักเขามากครับ คำถามอาจดูงี่เง่าไร้สาระไปบ้าง แต่ถ้าไม่เจอกับตัวคงไม่รู้หรอกครับผมก็จนปัญหาจริงๆ
ขอความกรุณาด้วยครับ
ถ้าเธอไม่รู้สึก ผมควรทำยังไงดี ?
ขอโทษนะครับผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของคน 2 คน
แต่สำหรับผมตอนนี้ มันหมดหนทางแล้วจริงๆ
เริ่มเลยนะครับ
ผมมีแฟนอยู่คนนึง ก่อนเราจะคบกันนั้น เป็นอะไรที่วิเศษจริงๆครับ
ผมเคยอกหักเพราะผู้หญิง คนนึงที่คบกันมา 5-6 ปี ยอมรับเลยว่า มันเป็นอะไรที่สุดๆ
หลังจากนั้นผม ก็คิดแค่ว่า จะรักตัวเองให้มากที่สุด ความสุขถ้าหาจากใครไม่ได้ เราต้องสร้างเองพอมีมากพอแล้วค่อยแบ่งปันให้กับคนอื่น
ผมโสดมาประมาณ 2 ปี ผมต้องซิ่วหยุดเรียนเพราะ ปัญหาที่คบกับผู้หญิงคนก่อน จึงมาเริ่มเรียนใหม่
มาครั้งนี้ผมทำใจแล้วว่าคงไม่อยากรักใครง่ายๆ แล้วมีวันนึงผมเจอเพื่อนเก่าที่ไม่ค่อยได้คุยกันไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่
เข้าไปช่วยเหลือเขา เพราะคอมเขาติดไวรัส หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับเขาบ้าง แต่ไม่ได้คิดอะไร
พอมาวันนึงผมเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ กับโทรศัพท์ใหม่ แต่ไม่ได้บอกเขาไว้ แล้ววันนึงผมนอนเล่นอยู่บนเตียงก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา
ผมรับสายแล้วเขาพูดว่า "เป็นไงบ้างหายไปเลยนะ จำเราได้ป่าว" ผมก็เงียบไปแปปนึง แล้วพูดขึ้นว่า นั่น .... ใช่ไหม(ชื่อเพื่อนคนนั้น)
เขาบอกว่ารู้ได้ยังไงอ่ะ แล้วเปลี่ยนเบอร์ทำไมไม่บอก หลังจากวันนั้น เขาก็โทรหาผม เช้า กลางวัน เย็น คอยถามว่า กินข้าวหรือยัง
ใส่ใจคอยถามไถ่ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเหมือนเดิม เพราะก็เข็ดๆกับความรักมา
จนวันนึงผมสงสัยเลยถามเขา ว่าเอาเบอร์มาจากไหน เขาบอกว่าเขา ไปขอเบอร์ผมจากแฟนเก่าผม (ที่แฟนเก่าผมมีเบอร์ผมเพราะว่า เรายังเป็นเพื่อนกันได้คุยกันได้ แต่ผมเลือกที่จะไม่คุยแล้วก็ เขาให้ผมดูคอมให้ด้วย)
ผมยอมรับเลยว่าตกใจมาก ว่าทำไมเขาต้องหาเบอร์ผมถึงขนาดต้องไปขอถึงแฟนเก่าผม แอบรู้สึกดีมานิดๆ
หลังจากนั้นผมกับเขาคุยกันจนวันนึงผมมั่นใจแล้ว ว่าคนนี้นี่แหละ เขาทั้งเห็นคุณค่าของผม ทั้งใส่ใจ แคร์ความรู้สึกของผม
ผมจึงขอเขาเป็นแฟน แล้วเขาก็ตอบตกลง (เคยแอบถามเขาว่ารู้สึกยังไงที่ผมขอเป็นแฟนเขาบอกว่าดีใจ และรอมานานแล้ว)
เข้าประเด็นนะครับ
มาระยะหลังนี้ เขาฝึกงาน ตลอดเวลาไม่ค่อยมีมากนัก จะได้คุยกันก็แค่กเขากลับมาถึงบ้าน
เขาเป็นคนชอบแกล้ง แต่แกล้งแต่ละอย่าง แกล้งแบบเกินไป ล้อเล่นกับความรู้สึกผมบ่อยๆ
เขาเองเป็นคนซื่อสัตย์มากๆ ไม่นอกใจและไม่ทำตัวเหลวไหล ผมรู้สึกแย่ที่บางทีเขาแกล้งผม
แล้วพอผมโกรธขึ้นมา สุดท้ายเขาก็บอกว่าแกล้งไม่ได้เลยหรอ ผมก็เข้าใจครับว่าชอบแกล้ง แต่ความรู้สึกบางทีก็มากไป
ยกตัวอย่างเช่น นัดกับผมไว้ว่าจะโทรคุยกันนะ แล้วพอถึงเวลาก็บอกนอนแล้วนะ แล้วก็ขำ จริงๆมันแรงกว่านี้หลายอย่าง
สำหรับผม พอผมอธิบายไปทีไร เขาต้องเงียบไม่พูดสักคำ แล้วก็หนีหลับไปตลอด หรือไม่ก็บอกว่าจะวางสาย จะไปจากผม
ผมจริงจังกับเขามากนะครับ แต่จะให้ผมทำยังไงถ้าโดนแกล้งต้องยิ้มรับหรอครับ
ผมมีอะไรผมก็ไม่กล้าพูดออกไปเพราะ ถ้าพูดออกไปผมรู้ว่าเขาต้องหาทางหนีผมไปแน่ๆ
ผมเลยยอมเงียบ เวลาโดนถามก็บอกว่าไม่เป็นไร อดทนทุกอย่าง และวันนึงผมเกิดพูดออกมาทั้งหมด
เพราะเก็บไม่ไหว เขาก็ไม่สนใจอะไร เมินเฉย แล้วก็หลับผมเก็บไว้จนมีแต่น้ำตาออกมาแทน พอผมร้องไห้
เขาก็บอกว่าแค่นี้นะ ไม่ต้องโทรมาจะปิดเครื่อง
ผมรู้สึกเหมือนตัวตลกโง่ๆตัวนึง
ผมยอมได้เพื่อคนรัก แต่ก็ อยากให้เขาเข้าใจบ้างว่าผมก็เป็นคน มีความรู้สึก มีจิตใจ เวลาผมรู้สึกแย่เขาก็จะไปจากผมเสมอ
ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ จะให้เลิกผมคงทำไม่ได้ อยากจะรู้ว่า
พอจะมีใครมีคำแนะนำดีๆ หรือหนทางออก อะไรบ้างไหมครับ
บางทีก็ไม่อยากเงียบหายไป กลัวเขาจะบอกเลิกซะด้วยซ้ำ ยอมรับครับว่าอ่อนแอมากตอนนี้
ผมรักเขามากครับ คำถามอาจดูงี่เง่าไร้สาระไปบ้าง แต่ถ้าไม่เจอกับตัวคงไม่รู้หรอกครับผมก็จนปัญหาจริงๆ
ขอความกรุณาด้วยครับ