ชอบเพื่อนคนนึงที่อยู่ห้องเดียวกัน แต่มีหลายๆอย่างที่ทำให้เราอยากตัดใจจากเขาแต่ก็ทำไม่ได้สักที

สวัสดี เพื่อนๆทุกคน เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสอบติดร.รแห่งหนึ่งในเชียงราย พอถึงวันมอบตัวเราก็ไปที่ร.ร เราได้พบกับผช.คนนึง เราปลื้มเขาตั้งแต่แรกเห็น เขาตัวเล็ก แต่หน้าโหดไปหน่อย 555 และอยู่ห้องเดียวกับเราด้วย เลขที่ก็ติดกัน เราเลขที่21 เขา22 เราดีใจมากเลย พอถึงวันเปิดเทอม เราก็เจอกับเขา ก็แอบมองไปงั้นแหละ แต่บอกเลย พอรู้จักเขา ก็ทำให้รู้ว่า เขาปากเสียมาก มากจนผญ.คนไหนรับไม่ได้เลย เขาทั้งใจร้อน โกรธง่าย และอารมร้อนมากๆ แต่เราก็ไม่ได้เลิกปลื้มเขานะ เพราะเวลาที่เราได้คุยกับเขา เรามีความสุขมากๆอ่ะ แล้วรู้สึกว่าเวลาคุยกับเขามันคุยกันแล้วถูกคอ สไตล์ก็คล้ายๆกัน แต่ก็มีหลายครั้งนะ ที่เขาด่าเรา ทำร้ายเราทั้งทางตรงและทางอ้อม TT เขาทำให้เราร้องไห้มาหลายครั้ง และก็ทำให้เรายิ้มหลายครั้งเหมือนกัน เวลาที่เราโกรธเขา พอเขามาคุยด้วย ก็กลับหายโกรธซะงั้น (ถึงตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าเราชอบเขา เพราะว่าคนทั้งห้องรู้กันทุกคน) มีโมเม้นดีๆเกิดขึ้นเกือบทุกวันและเราก็บันทึกไว้ทุกครั้งเลย มีครั้งนึง วันสิ้นปีที่ผ่านมา ที่ร.รมีการแลกของขวัญภายในห้อง เราก็ภาวนาขอให้จับได้ชื่อเขา แต่ฝันก็สลาย เราไม่ได้ชื่อเขา ครูก็บอกว่าห้ามแอบแลกชื่อกัน หืออออ~ทำไงดีว่ะ แต่ก็ยอมเสี่ยง เรารอให้เขาออกจากห้องแล้วไปไล่ถามทุกคนว่าใครได้ชื่อเขา สุดท้ายเราก็แลกได้สำเร็จ แต่พอเขาเข้ามาในห้อง ก็มีคนปากเสียไปบอกเขา ว่าเราแอบแลกสลากกับเพื่อนอีกคน เขาไม่ยอมใหญ่เลย เขาบอกให้เราแลกคืน แต่สักพัก เขาก็ยอมให้เราจับได้ขื่อเขา เพราะเขาอยากได้แผ่นสเก็ต ซึ่งราคาสูงมากกก(หึหึ สงสัยเพื่อนคนนั้นไม่ยอมซื้อให้) และเรายอมซื้อให้เขา แต่ออกคนละครึ่ง 5555 เขาก็ยอมนะ และเราก็ไปซื้อของด้วยกัน และวันแลกของขวัญ เราก็ได้ถ่ายรูปคู่กับเขาด้วย >< แต่โมเม้นเศร้าก็มีนะ เราได้รู้ว่าเขาชอบรุ่นพี่คนนึง รุ่นพี่คนนั้นน่ารักมาก เซเลปด้วย และดูเหมือนว่ารุ่นพี่คนนั้นก็ชอบเขาด้วย(ในความคิดตอนนั้นนะ) รุ่นพี่คนนั้นมารับเขาถึงห้องตอนเลิกเรียน เราก็เนียนๆเล่นคอมหลังห้องเรียนไป เหมือนไม่รู้สึกอะไร พอรุ่นพี่กับเขาเดินจากไป ก็คราวนั้นแหละ น้ำตาไหลเลย เราปล่อยโฮออกมาดังทั่วห้อง ร้องไห้นานมากก แล้วก็ร้องไห้ต่อที่บ้านอีก ในเวลานั้นเราคิดว่าเราคงไม่มีโอกาสแล้ว เราไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเขาอีกแล้ว ได้แต่บอกว่าให้เขารักกันนานๆ แต่วันที่17ม.ค 58 มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้ว่า รุ่นพี่คนนั้นไม่ได้คิดอะไรกับเขามากกว่าพี่น้อง (ขอไม่เล่านะมันยาววว) แต่เราก็อยากตัดใจจากเขาจริงๆจังๆ เพราะไม่อยากเสียใจอีก แต่ก็รู้ๆอยู่ว่าเราพยายามมาหลายครั้งแล้วแต่มันทำไม่ได้ เพราะเราต้องเจอหน้าเขาทุกวัน นั่งใกล้ๆกัน คุยกับเขาทุกวัน มีคนแซวทุกๆวัน เห้ออออ~ยากจัง แต่สุดท้าย ก็ล้มเหลว เราทำไม่ได้ อ้ากกก!!!! ก็ขอรักเขาต่อไปเรื่อยๆ หลังจากนั้น เขาก็ทำให้เราหึงจนร้องไห้(ไม่เล่ามันยาว แต่ก็ให้รู้แค่ว่า หึงเพื่อนผญ.ห้องเดียวกันนี่แหละ) แต่ก็ผ่านไปได้ ในวันนั้นเขาก็ป่วยด้วย ตัวร้อนจี๋เลย และวันต่อมา ครูมาบอกว่า เขาปอดบวม เลยได้นอนรพ. ตอนนั้นคือใจเต้นแรง ร้องไห้อีกแล้ววว~คือตอนนั้นหยุดไม่ได้ เพื่อนที่นั่งข้างๆก็บอกให้ใจเย็นๆ แต่พอนึกถึงสภาพที่เขานอนรพ.น้ำตามันก็ไหลทุกทีเลย (จะบ้าตาย) เราโทรหาเขา(มีเบอร์นะ 555) แต่เขาก็ไม่รับ - -" ต่อมาอีกวัน เขาก็เปลี่ยนไป เขาไม่คุยกับเรา เขาวีนใส่เรา พอเราเข้าใกล้ เขาก็รีบถอยห่างออกจากเรา (เหมือนเราเป็นตัวเชื้อโรค) ก็รู้สึกเจ็บนิดๆนะ แต่ทนไหวเพราะที่ผ่านมามันมากกว่านี้อีก รู้มั้ย? ระหว่างที่เขาเข้ารพ.เขาได้เอาชีทกับสมุดสังคมเราไปลอก (ยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาอ่ะ) แต่วันที่ต้องส่งงานเขายังอยู่ที่รพ. เราเลยขอเลื่อนวันส่งงาน ครูก็อนุญาตเพราะเข้าใจ อิ้อิ้ :3 แต่พอเขาออกจากรพ.งานเขายังลอกไม่เสร็จ เฮือกกกกก!! เลื่อนวันส่งงานอีกแล้ววว เขาก็ลอกจนเสร็จ เราเลยอาสาไปส่งงานให้เขาเพราะยังไงก็ต้องได้ส่งของเราอยู่แล้ว และบอกว่าจะส่งให้ตอนเที่ยง แต่เที่ยงวันนั้นเราโดนครูนาฏศิลป์ด่าเรื่องถุงเท้า(ข้อสั้น) เราร้องไห้เลยไม่กล้าไปส่งงาน(สังคมครูประจำชั้นสอนนะ)เพราะกลัวโดนด่ารอบที่2 บ่ายวันนั้นครูเข้ามาบอกรายชื่อคนที่ยังไม่ส่งงานสังคม แต่ไม่ได้มาทวงงานนะ เราเลยไปส่งตอนเย็นนั้น เราเดินออกจากห้องเพื่อไปส่งงาน เจอเขากำลังเดินเข้าพอดี เลยบอกเขาว่า"กำลังจะไปส่งงานให้นะ" คราวนั้นแหละ เราโดนด่าเฉยเลย (ก็กำลังไปส่งให้แล้วนี่ไง ไอ่ห่า) เราคิดในใจ พอกลับมาถึงห้อง ก็นั่งพับดาวต่อ(พับให้พี่ที่กำลังจะจบ) ถึงเวลาเลิกเรียน เราก็สังเกตไปเห็นรอยพระบาทบนกระเป๋าเรา(เห็นชัดมากกก) ดูจากรอยเท้าแล้ว ก็ไม่น่าจะมีใครที่ไหนมีอยู่คนเดียวนั้นแหละ แงๆๆๆๆ (ผช.ในห้องมี4คนไง เลยรู้) เวลานั้นเราไม่สนละ รีบไล่ถามคนใกล้ๆ เขาเลยเล่าว่า "ไอ่...มันเดินเข้ามาในห้องแล้วด่าตัว มันกระโดดเหยียบกระเป๋าตัวทีนึง แล้วกำลังจะขว้างโหลดาวของตัว แต่มันก็ไม่ขว้าง บลาๆๆๆๆ" คราวนั้นตกใจเลย! รีบเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ก็พบว่า..... หน้าจอแตก!!!!!!  เราร้องไห้เลย แล้วถามเพื่อนสนิทมันว่า "ไอ่...อยู่ไหนน!!!!" เขาเลยบอกว่า "มันอยู่ห้อง6อ่ะ(ห้องเพื่อนมัน)" เราเลยใช้ให้เขาไปเรียกมันมาในห้อง ตอนแรกก็ไม่ยอมหรอก สักพักก็ยอมมา แต่ก็กลับพูดว่า"เออๆๆ เดี๋ยวซ่อมให้ โทรศัพท์กากๆ 400ก็น่าจะพอ!" แล้วเดินออกไปจากห้อง หือออ~ใจร้ายที่สุด TT เรารีบเดินออกไปหน้าห้องแล้วตะโกนด่ามันตามหลัง (มีแต่คนมองอ่ะ มันดังลั่นเลย) เพื่อนก็เข้ามาห้าม แต่เราเฟลไง ร้องไห้ไปด่ามันไป สักพักทำใจหยุดร้อง เลยไปฟ้องครู ครูเลยบอกว่าให้ใจเย็นๆ พรุ่งนี้จะเคลียให้ (พรุ่งนี้วันปัจฉิมพี่ม.3กับม.6 ใกล้จะปิดเทอมละ) เขาเลยยอมรับผิดและยอมชดเชยค่าเสียหาย พวกเราและครูก็ไปซ่อมโทรศัพท์ด้วยกัน (ในวันนั้นเลย) ค่าซ่อม 1,500 บาท (หึหึ 400พ่อสิ สัส สมน้ำหน้า) คิดๆดูแล้ว ทำไมเขาถึงทำกับเราแบบนี้นะ อุตส่าห์เอางานให้ลอก ไม่น่าเลยยย ตั้งแต่วันนั้น(26 ก.พ58) เราก็ไม่ได้คุยกับเขาเลย 2-3อาทิตย์หลังจากเกิดเรื่อง เราก็ตัดใจจากเขาได้ซะสนิทเลยยย เย้ๆๆ 🎉🎉 เรานึกได้ว่ามีบันทึกโมเม้นดีๆที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับเขาอยู่ในโทรศัพท์ เลยอยากจะไปลบ แต่ก็ต้องมีบ้างแหละ อารมที่อยากกลับไปอ่าน เลยกลับไปอ่านคิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก แต่ที่ไหนได้ น้ำตาไหลอีกแล้วว ทำไมคิดถึงเขาแบบนี้นะ แล้วก็หวนกลับไปคิดถึงอดีต คิดถึงวันที่เราจับมือกันครั้งแรก วันที่สบตากัน วันที่คุยด้วยกัน วันที่นั่งลอกงานด้วยกัน ความรู้สึกเก่าก็กลับมาทันที และลืมเขาไม่ได้อีกตามเคย จนถึงวันนี้เราก็ยังบันทึกคำว่า"คิดถึง" ลงในโทรศัพท์ทุกวัน อยากรู้มั้ย?เพราะอะไร? เพราะเราคิดถึงเขาทุกวันยังไงหล่ะ และคอยหวังทุกๆครั้งว่า หากถึงวันเปิดเทอม เราคงจะได้กลับไปคุยกันอีกครั้งนึง ยังมีเรื่องราวมากมายที่ยังไม่ได้เล่าเพราะมันมากมายเหลือเกิน จนตอนนี้ก็พอจะเดาได้ว่าเราชอบเขามาเกือบ 2 ปีละ มันก็ยากที่จะตัดใจเน้าะ เพราะมันมีเรื่องราวมากมายทั้งสุขและทุกข์ที่ยังฝังใจไม่เคยเลือนลาง
*ยังไงก็ขอบคุนนะที่อ่านเรื่องราวของเราจนจบ จะติจะแสดงความทคิดเห็นยังไงเราไม่ว่านะ เพราะมันเกิดขึ้นจริงๆ*
---------------------------------------------------
ฝากถึงผช.คนนั้น
มินนนน นี่กูเองนะ ไม่รู้ว่าจะมาอ่านรึป่าว (แต่คงไม่ ก็หวังไปงั้นแหละ) กูอยากกลับไปคุยกับเหมือนเดิมจังเลย กูขอโทดนะหากกูทำไรผิดไป ขอโทดจริงๆ ขอโทดๆๆๆๆๆๆๆ เปิดเทอมกลับมาคุยกับกูด้วยนะ กูเหงาสัส ToT กูไม่ได้คุยกับแล้วกูใจจะขาด 1 เดือน 24 วันแล้วที่กูไม่ได้คุยกับ เพราะมันปิดเทอมนี่หว่า แต่กูก็หวังทุกวันนะว่าวันเปิดเทอม จะคุยกับกูเหมือนเดิม ช่วยทำให้ความหวังของกูเป็นจริงสักครั้งเถอะนะ ขอร้อง สุดท้ายกูอยากจะบอกว่า กูคิดถึงทุกวันเลยนะ มิน