นิทานเศร้า...เล่าใหม่

มีนิทานเรื่องนึงเราอยากเล่าให้ฟัง คือเรื่องมีอยู่ว่า .. มีผู้ชายคนนึงได้พบกับผู้หญิงคนนึง และเขาได้ตกหลุมรักทันทีตั่งแต่แรกพบ เข้าจึงทำทุกอย่างเพื่อนให้เธอชอบเขา..วันนึง เข้าตัดสินใจบอกความรู้สึกทั้งหมดให้เธอคนนั้นฟัง เธอได้ตอบกลับมาว่าเธอก็คิดแบบเดียวกันกับเขา ชายคนนั้นดีใจมากและเข้าทั้งสองได้คบกัน.. มาวันหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้น..เธอมีธุระที่ต้องทำให้ห่างจากชายคนนั้นไกลแสนไกล ก่อนจะจากกันเขาทั้งสองได้ตกลงว่า จะรอกันและกัน และจะพยามติดต่อกันเท่าที่จะทำได้ และเป็นเช่นนั้น..เขาและเธอได้ติดต่อกันเป็นระยะ ช่วงแรกบ่อยมากแต่นานมาเริ่มขาดหายไป จากนั้นวันนึงผู้หญิงคนเดิมได้พูดกับผู้ชายคนเดิมว่า .. "ไม่ต้องรอแล้วก็ได้นะ เรากลัวเธอเหงา " ฝ่ายชายได้ยินแบบนั้นจึงตอบกลับไปด้วยความเสียใจว่า "เราบอกว่ารอ คือเรารอได้ ไม่ต้องห่วงหรอก" แต่ด้วยความสงสัยฝ่ายชายจึงถามกลับไปว่า "หรือเธอรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว" ..บทสนทนาเงียบไปสักพักจากนั้นฝ่ายหญิงจึงตอบว่า "เรากลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมเถอะ เพราะว่าคิดกับเธอแบบนั้นมากกว่า " ชายคนนั้นรู้สึกเสียใจมากแต่เพราะไม่อยากให้คนที่เขารักรู้สึกแย่จึงบอกไปว่า "โอเค ถ้าต้องการเรายังไงก็ได้" ด้วยความหวังลึกๆที่ว่าเธอคนนั้นแค่หวั่นไหวเพราะความเหงาไม่ใช่ใครมาทำให้เธอเปลี่ยน...แต่วันหนึ่งเขาได้รู้ความจริงว่า คนที่เข้าหวังโง่ๆว่าจะกลับมานั้น ได้คบกับคนอื่นไปแล้ว .. เป็นคุณจะทำยังไง?
ผมแค่อยากระบาย