มีเรื่องเล่าสั้นๆ ไม่ได้มโน แต่อยากระบาย เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี กับความรู้สึกตัวเอง
มันเป็นเรื่องความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเพื่อนคนนึงขอเล่าภูมิหลังนิดนึงละกัน
เราสองคนเรียนคณะเดียวกัน เป็นคณะที่ทุกคนค่อนข้างรู้จักกัน เพราะคณะมีกิจกรรมให้ทำร่วมกันเยอะ ถึงขนาดที่ว่าเจอกันข้างนอกก็ไปกินข้าวดูหนังด้วยกันถึงแม้ว่าจะไม่ใช่กลุ่มที่สนิทสนมแบบซี้ปึ้กก็ตาม เรากะเค้าอยู่กันคนละกลุ่ม
ก่อนอื่นต้องบอกว่าเราเป็นเกย์รับ ที่ออกสาวไม่ได้แอ้บแมน เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ รู้ว่าเป็น ตอนเรียนก็มีเพื่อนคนนึง ชื่อปิง(นามสมมติ) เข้ามาสนิทกันมากขึ้น (เพื่อนๆ คิดว่าเค้าเป็นเกย์) เพราะมีกิจกรรมในคณะที่ต้องทำด้วยกัน ต้องคุยกันเลยสนิทกัน ช่วงแรกๆ เค้าจะชอบซื้อขนมมาฝากไรงี้ ก็เลยสนิทกันมากขึ้น มีช่วงนึงโทรคุยกันทุกวัน เรื่องสัพเพเหระ แต่ไม่เคยคุยแบบฟรุ้งฟริ้งล้อเล่นกันเลย ยอมรับว่ารับชอบเค้ามากขึ้น จนเพื่อนๆ เริ่มล้อว่ากิ้กกัน จากนั้นอะไรๆ มันก็เริ่มเปลี่ยนไป เค้าเริ่มแสดงท่าทีออกห่างจากเรา จากที่เคยไปลงเรียนด้วยกันสองคน แล้วนั่งด้วยกันไปเรียนด้วยกัน กลับเป็นว่าเค้าแสดงชัดเจนว่าไม่อยากอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เราที่ชอบไปแล้วก็เริ่มเสียใจ เค้าก็รู้นะว่าเราชอบ เพราะเค้าชอบมาถามว่าเราชอบเค้าป่าว แต่เราก็ไม่เคยบอกว่าชอบ และเหตุการณ์ทำร้ายจิตใจก็เพิ่มมากขึ้น เค้าชอบมาอารมเสียใส่. ต่อว่าเราแรงๆ ต่อคนอื่นๆ ด่าจนเราร้องไห้ก็ทำมาแล้ว จนครั้งนึงเราเลิกคุยกับเค้าไปเลย ประมานสองสามเดือน แบบไม่สนใจต่างคนต่างอยู่ๆ ดราม่ากันแบบมากๆ จนถึงขั้นที่พูดว่าเราต่างคนต่างอยู่ ไปเลย
แล้วๆ อยู่ๆ เวลาเครียดก็กลับโทรมาชวนไปกินข้าว ออกไปข้างนอก เราก็ไป แต่พอเราเฟลมากๆ อยู่คนเดียว เค้ากลับไม่เคยสนใจ ไม่เคยออกมาอยู่เป็นเพื่อนเลย ก็ห่างๆ กันไปอีก
จนล่าสุด April fool's day
เราเลยบอกว่าชอบเค้าผ่านไลน์ (กะจะบอกว่าโกหก) เค้าอ่านแล้วเงียบไปเลย เราก็เงียบไป
ผ่านไปประมานสัปดาห์นึง ก็นัดเจอกันไปกินข้าวกัน เค้าก็บอกว่าที่ชวนเพราะไม่มีใครว่างเลยชวนเรา ไปไหนด้วยกัน ถ้าไม่ใช่เวลาที่กินข้าว ก็เดินห่างกันเหมือนต่างคนต่างมา ไม่ได้มาด้วยกัน มันรู้เจ็บแบบอึนๆ บอกไม่ถูก
จะบอกว่าเรารู้สึกดีตลอดเวลาอยู่กะเค้า ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบเราเลย และไม่มีทางชอบด้วยซ้ำ หลายๆ ครั้งที่เราหายไปเค้าหายก็เหมือนว่าชีวิตจะดีขึ้น แต่พอเค้าโทรมาก็เหมือนว่าความรู้สึกมันกลับมาทุกครั้ง. ทั้งทั้งบอกตัวตลอดว่าคนมัน
จะชอบทำไม ชอบคนอื่นเหอะ ชอบคนที่เค้าดีกะเราเหอะ แต่ก็ติดที่ยังหาคนนั้นไม่เจอ 555
จึงไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
มันมีความรู้สึก ว่าอยากบอกชอบเค้าต่อหน้า อยากเป็นแฟนกะเค้า อยากมี
ลกุ้กกิ้กกะเค้า อยากอยู่ด้วยกันสองคน อยากไปเที่ยวด้วยกัน
แล้วเราจะทำยังไงต่อไป
พยายาม(หยุด) อยู่ที่ไหน ก็ทำ(ใจ) ไม่ได้แค่นั้น
มันเป็นเรื่องความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเพื่อนคนนึงขอเล่าภูมิหลังนิดนึงละกัน
เราสองคนเรียนคณะเดียวกัน เป็นคณะที่ทุกคนค่อนข้างรู้จักกัน เพราะคณะมีกิจกรรมให้ทำร่วมกันเยอะ ถึงขนาดที่ว่าเจอกันข้างนอกก็ไปกินข้าวดูหนังด้วยกันถึงแม้ว่าจะไม่ใช่กลุ่มที่สนิทสนมแบบซี้ปึ้กก็ตาม เรากะเค้าอยู่กันคนละกลุ่ม
ก่อนอื่นต้องบอกว่าเราเป็นเกย์รับ ที่ออกสาวไม่ได้แอ้บแมน เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ รู้ว่าเป็น ตอนเรียนก็มีเพื่อนคนนึง ชื่อปิง(นามสมมติ) เข้ามาสนิทกันมากขึ้น (เพื่อนๆ คิดว่าเค้าเป็นเกย์) เพราะมีกิจกรรมในคณะที่ต้องทำด้วยกัน ต้องคุยกันเลยสนิทกัน ช่วงแรกๆ เค้าจะชอบซื้อขนมมาฝากไรงี้ ก็เลยสนิทกันมากขึ้น มีช่วงนึงโทรคุยกันทุกวัน เรื่องสัพเพเหระ แต่ไม่เคยคุยแบบฟรุ้งฟริ้งล้อเล่นกันเลย ยอมรับว่ารับชอบเค้ามากขึ้น จนเพื่อนๆ เริ่มล้อว่ากิ้กกัน จากนั้นอะไรๆ มันก็เริ่มเปลี่ยนไป เค้าเริ่มแสดงท่าทีออกห่างจากเรา จากที่เคยไปลงเรียนด้วยกันสองคน แล้วนั่งด้วยกันไปเรียนด้วยกัน กลับเป็นว่าเค้าแสดงชัดเจนว่าไม่อยากอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เราที่ชอบไปแล้วก็เริ่มเสียใจ เค้าก็รู้นะว่าเราชอบ เพราะเค้าชอบมาถามว่าเราชอบเค้าป่าว แต่เราก็ไม่เคยบอกว่าชอบ และเหตุการณ์ทำร้ายจิตใจก็เพิ่มมากขึ้น เค้าชอบมาอารมเสียใส่. ต่อว่าเราแรงๆ ต่อคนอื่นๆ ด่าจนเราร้องไห้ก็ทำมาแล้ว จนครั้งนึงเราเลิกคุยกับเค้าไปเลย ประมานสองสามเดือน แบบไม่สนใจต่างคนต่างอยู่ๆ ดราม่ากันแบบมากๆ จนถึงขั้นที่พูดว่าเราต่างคนต่างอยู่ ไปเลย
แล้วๆ อยู่ๆ เวลาเครียดก็กลับโทรมาชวนไปกินข้าว ออกไปข้างนอก เราก็ไป แต่พอเราเฟลมากๆ อยู่คนเดียว เค้ากลับไม่เคยสนใจ ไม่เคยออกมาอยู่เป็นเพื่อนเลย ก็ห่างๆ กันไปอีก
จนล่าสุด April fool's day
เราเลยบอกว่าชอบเค้าผ่านไลน์ (กะจะบอกว่าโกหก) เค้าอ่านแล้วเงียบไปเลย เราก็เงียบไป
ผ่านไปประมานสัปดาห์นึง ก็นัดเจอกันไปกินข้าวกัน เค้าก็บอกว่าที่ชวนเพราะไม่มีใครว่างเลยชวนเรา ไปไหนด้วยกัน ถ้าไม่ใช่เวลาที่กินข้าว ก็เดินห่างกันเหมือนต่างคนต่างมา ไม่ได้มาด้วยกัน มันรู้เจ็บแบบอึนๆ บอกไม่ถูก
จะบอกว่าเรารู้สึกดีตลอดเวลาอยู่กะเค้า ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบเราเลย และไม่มีทางชอบด้วยซ้ำ หลายๆ ครั้งที่เราหายไปเค้าหายก็เหมือนว่าชีวิตจะดีขึ้น แต่พอเค้าโทรมาก็เหมือนว่าความรู้สึกมันกลับมาทุกครั้ง. ทั้งทั้งบอกตัวตลอดว่าคนมัน
จึงไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
มันมีความรู้สึก ว่าอยากบอกชอบเค้าต่อหน้า อยากเป็นแฟนกะเค้า อยากมี
แล้วเราจะทำยังไงต่อไป