คือว่า... อยู่ๆ วันนี้ก็คิดขึ้นมาได้ว่า...
ชีวิตในช่วงนี้ ไม่คืบไม่ก้าว อย่างไรไม่รู้ จึงตั้งคำถามกับตัวเองว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมชีวิตถึงอันลิมิตข้ออ้าง อย่างไม่จำกัดเอาเสียเลย แล้วก็พบว่า... นี่ไง...
"ในชีวิตแก! ข้ออ้างเยอะแยะมากมายยังไงล่ะ!"
จึงรู้สึกได้ว่า กับช่วงวัยเวลาที่ผ่านมาไดอารีก็ผ่านมือมาพอสมควร จดนั่นจดนี่ก็มีบ้างประปราย เขียนเรื่องสั้นเก็บไว้อ่านเองก็มีกับเขาบ้าง จดแล้วพับเก็บไม่อ่านนี่ก็เสมอไป... แต่แกเคยจดอะไรที่เรียกว่า... "ข้อเสียของตัวเอง" มาบ้างมั้ย...
ก่อนอื่นเลย อย่าพึ่งตีความว่า จขกท ไม่มีข้อเสีย เป็นวีรบุรุษสุด perfect เลย ไอ้ข้อเสียนี่มีมากมายก่ายกอง ดองจนอิ่มเลยทีเดียว แต่มาลองนั่งนึกดู ไม่เคยบรรทัดไว้สักข้อ พอมานั่งทดลองตรองดู แล้วลองเริ่มจด... จด... ทีละข้อ... เยอะเหมือนกันนะเนี่ย แต่เอะ...
...เห้ย!!! มันดี ...มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
เลยอยากมาลองถามพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ในนี้กันดู ว่าเคยลองทำกันบ้างหรือเปล่า ไม่ได้จะมาโอ้อวดอะไร อยากรู้ว่ามันผิดแปลกอะไรเปล่า หรือมันจะสะท้อนอะไรบางอย่างหรือเปล่า ถ้ามีใครเคยทำ ทำแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างครับ
อยากให้มาร่วมด้วย ช่วยแชร์กันหน่อยครับ
เคยบันทึกอะไรแบบนี้ กันบ้างไหมครับ?
ชีวิตในช่วงนี้ ไม่คืบไม่ก้าว อย่างไรไม่รู้ จึงตั้งคำถามกับตัวเองว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมชีวิตถึงอันลิมิตข้ออ้าง อย่างไม่จำกัดเอาเสียเลย แล้วก็พบว่า... นี่ไง...
"ในชีวิตแก! ข้ออ้างเยอะแยะมากมายยังไงล่ะ!"
จึงรู้สึกได้ว่า กับช่วงวัยเวลาที่ผ่านมาไดอารีก็ผ่านมือมาพอสมควร จดนั่นจดนี่ก็มีบ้างประปราย เขียนเรื่องสั้นเก็บไว้อ่านเองก็มีกับเขาบ้าง จดแล้วพับเก็บไม่อ่านนี่ก็เสมอไป... แต่แกเคยจดอะไรที่เรียกว่า... "ข้อเสียของตัวเอง" มาบ้างมั้ย...
ก่อนอื่นเลย อย่าพึ่งตีความว่า จขกท ไม่มีข้อเสีย เป็นวีรบุรุษสุด perfect เลย ไอ้ข้อเสียนี่มีมากมายก่ายกอง ดองจนอิ่มเลยทีเดียว แต่มาลองนั่งนึกดู ไม่เคยบรรทัดไว้สักข้อ พอมานั่งทดลองตรองดู แล้วลองเริ่มจด... จด... ทีละข้อ... เยอะเหมือนกันนะเนี่ย แต่เอะ...
...เห้ย!!! มันดี ...มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
เลยอยากมาลองถามพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ในนี้กันดู ว่าเคยลองทำกันบ้างหรือเปล่า ไม่ได้จะมาโอ้อวดอะไร อยากรู้ว่ามันผิดแปลกอะไรเปล่า หรือมันจะสะท้อนอะไรบางอย่างหรือเปล่า ถ้ามีใครเคยทำ ทำแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างครับ
อยากให้มาร่วมด้วย ช่วยแชร์กันหน่อยครับ