วันนี้ไปทานข้าวเที่ยงนอกบ้านกับแม่และน้องสาว
เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนหลังทานข้าวแล้วไปต่อร้านไอติมแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ทาน+คุยกันอยู่ แม่ก็เหลือบไปเห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มนึงประมาณ 6 คนได้ น่าจะเป็นชาย 2-3 คน หญิง 3-4 คน กำลังนั่งทานไอติมอยู่มุมในสุดของร้านพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตัวเอง ถ่ายรูปกับเพื่อนสนุกสนาน
แม่ : ดูพวกนี้สิ ถ่ายรูปกันอยู่นั่นแหละ ถ่ายเยอะๆไปทำไม
ผม : ก็แบบนี้แหละ คนเดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้กันก็เยอะนะ
แม่ : พวกติดโทรศัพท์ แถมไม่มีประโยชน์
ผม : ช่างเค้าเถอะแม่ ปล่อยเค้า แม่เองก็ติดนี่นา
แม่ : แม่ใช้คุย (ส่วนใหญ่ไม่เล่นเกมส์ก็คุย line กับครอบครัว เพื่อน หรือเรื่องงานก็มี) มันมีประโยชน์กว่า พวกนั้นถ่ายไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ่ายนิดเดียวก็ได้
ผม : เค้าอาจจะขายของก็ได้มั้งแม่ (พูดแบบขำๆ เพราะในใจก็เอนเอียงไปทางแม่ แต่ก็คิดในใจว่ามันไม่เดือดร้อนใครนี่นา)
แม่ : แม่ว่าไม่ใช่นะ
คือกลุ่มวัยรุ่นนี้จะดูคล้ายสก๊อยหน่อย แต่วันนี้แต่งตัวแบบ เปิดนู่นนิดนี่หน่อย คือไปผับได้เลยชุดนี้ ผิวคล้ำหน่อยๆ ก็ไม่รู้เรียนจบหรือยัง แต่น่าจะยัง
ผม : ก็อย่าไปนินทาเค้าเลย เค้าไม่ได้มาถ่ายรูปแม่นะ
แม่ : นี่เป็นอะไร ทำไมต้องคอยแย้งแม่ แม่นินทาแล้วทำไม
ผม : (แย่แล้ว) ก็ไม่อยากให้นินทาไง (พูดปนขำๆ จะได้ไม่เครียดเกิน)
แม่ : พูดอะไรไม่ค่อยคิด ไม่รู้เหรอว่าแม่จะรู้สึกยังไง
ผม : อ้าว ผิดตรงไหนเนี่ย ไม่อยากให้แม่นินทาอ่ะ
แม่ : (เงียบ จังหวะนี้งอนแล้ว)
ผม : โอเคๆ มานินทาๆ (ง้อก่อนละ ไม่อยากงอนกัน) โอ๋ๆๆ
ไอติมหมด ไปคิดเงิน หลังจากนั้นก็เงียบตลอด แม่คุยแต่กับน้องสาว งอนเรียบร้อย
ผมก็คิดในใจมาตลอดว่า ทำอะไรผิด พูดแค่นี้เอง ปกติก็สนิทกับแม่พอสมควร แต่แม่ผมเป็นคนคิดมาก พูดอะไรนิดหน่อย ถ้าแม่อารมณ์ไม่ดีก็อาจเป็นประเด็นได้เลย ก็ได้แต่คิดในใจ คิดว่าครั้งนี้ไม่น่าจะผิด แม่ผมก็ไม่ชอบอธิบาย บทงอนก็งอนเลย ผมก็งง
ก็เคยมีเหมือนกันที่แม่รู้ตัวว่าผิดแล้วจะมาง้อผม แต่น้อยมาก ส่วนใหญ่ลูกจะต้องง้อ แม่ตัวเองจะผิด ซึ่งก็โอเคนะ ไม่มีปัญหา แต่ครั้งนี้อยากลองมาถามดูว่าคิดยังไงกัน ผมควรทำยังไง ... บ้านผมถูกสอนมาว่า พ่อแม่ถูกเสมอ เวลามีเรื่องก็ผมก็มักงุนงงอยู่พอสมควร แต่ก็ง้อ ยังไงก็พ่อแม่เรา รักมากอยู่แล้ว ง้อได้ ขอโทษได้
ค่อนข้างรู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่มาโพสแบบนี้ รู้สึกผิด ... แต่อยากรู้ว่าคนอื่นคิดไงกันบ้างครับ ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง
ผมก็ยังคิดว่าเราต้องยอมพ่อแม่อยู่ดี พ่อแม่ผมเป็นคนดี ท่านหวังดีกับลูกเสมอครับ
งอนกับแม่ด้วยเรื่องเล็กๆ ใครช่วยอธิบายทีครับ
เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนหลังทานข้าวแล้วไปต่อร้านไอติมแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ทาน+คุยกันอยู่ แม่ก็เหลือบไปเห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มนึงประมาณ 6 คนได้ น่าจะเป็นชาย 2-3 คน หญิง 3-4 คน กำลังนั่งทานไอติมอยู่มุมในสุดของร้านพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตัวเอง ถ่ายรูปกับเพื่อนสนุกสนาน
แม่ : ดูพวกนี้สิ ถ่ายรูปกันอยู่นั่นแหละ ถ่ายเยอะๆไปทำไม
ผม : ก็แบบนี้แหละ คนเดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้กันก็เยอะนะ
แม่ : พวกติดโทรศัพท์ แถมไม่มีประโยชน์
ผม : ช่างเค้าเถอะแม่ ปล่อยเค้า แม่เองก็ติดนี่นา
แม่ : แม่ใช้คุย (ส่วนใหญ่ไม่เล่นเกมส์ก็คุย line กับครอบครัว เพื่อน หรือเรื่องงานก็มี) มันมีประโยชน์กว่า พวกนั้นถ่ายไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ่ายนิดเดียวก็ได้
ผม : เค้าอาจจะขายของก็ได้มั้งแม่ (พูดแบบขำๆ เพราะในใจก็เอนเอียงไปทางแม่ แต่ก็คิดในใจว่ามันไม่เดือดร้อนใครนี่นา)
แม่ : แม่ว่าไม่ใช่นะ
คือกลุ่มวัยรุ่นนี้จะดูคล้ายสก๊อยหน่อย แต่วันนี้แต่งตัวแบบ เปิดนู่นนิดนี่หน่อย คือไปผับได้เลยชุดนี้ ผิวคล้ำหน่อยๆ ก็ไม่รู้เรียนจบหรือยัง แต่น่าจะยัง
ผม : ก็อย่าไปนินทาเค้าเลย เค้าไม่ได้มาถ่ายรูปแม่นะ
แม่ : นี่เป็นอะไร ทำไมต้องคอยแย้งแม่ แม่นินทาแล้วทำไม
ผม : (แย่แล้ว) ก็ไม่อยากให้นินทาไง (พูดปนขำๆ จะได้ไม่เครียดเกิน)
แม่ : พูดอะไรไม่ค่อยคิด ไม่รู้เหรอว่าแม่จะรู้สึกยังไง
ผม : อ้าว ผิดตรงไหนเนี่ย ไม่อยากให้แม่นินทาอ่ะ
แม่ : (เงียบ จังหวะนี้งอนแล้ว)
ผม : โอเคๆ มานินทาๆ (ง้อก่อนละ ไม่อยากงอนกัน) โอ๋ๆๆ
ไอติมหมด ไปคิดเงิน หลังจากนั้นก็เงียบตลอด แม่คุยแต่กับน้องสาว งอนเรียบร้อย
ผมก็คิดในใจมาตลอดว่า ทำอะไรผิด พูดแค่นี้เอง ปกติก็สนิทกับแม่พอสมควร แต่แม่ผมเป็นคนคิดมาก พูดอะไรนิดหน่อย ถ้าแม่อารมณ์ไม่ดีก็อาจเป็นประเด็นได้เลย ก็ได้แต่คิดในใจ คิดว่าครั้งนี้ไม่น่าจะผิด แม่ผมก็ไม่ชอบอธิบาย บทงอนก็งอนเลย ผมก็งง
ก็เคยมีเหมือนกันที่แม่รู้ตัวว่าผิดแล้วจะมาง้อผม แต่น้อยมาก ส่วนใหญ่ลูกจะต้องง้อ แม่ตัวเองจะผิด ซึ่งก็โอเคนะ ไม่มีปัญหา แต่ครั้งนี้อยากลองมาถามดูว่าคิดยังไงกัน ผมควรทำยังไง ... บ้านผมถูกสอนมาว่า พ่อแม่ถูกเสมอ เวลามีเรื่องก็ผมก็มักงุนงงอยู่พอสมควร แต่ก็ง้อ ยังไงก็พ่อแม่เรา รักมากอยู่แล้ว ง้อได้ ขอโทษได้
ค่อนข้างรู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่มาโพสแบบนี้ รู้สึกผิด ... แต่อยากรู้ว่าคนอื่นคิดไงกันบ้างครับ ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง
ผมก็ยังคิดว่าเราต้องยอมพ่อแม่อยู่ดี พ่อแม่ผมเป็นคนดี ท่านหวังดีกับลูกเสมอครับ