คือเราเป็นคนห้าวๆเลยมีเพื่อนผู้หญิงน้อยและไม่ค่อยสุงสิงกับคนอื่นเท่าไหร่เรามีเพื่อนสนิทซึ่งเป็นผู้ชายแรกๆเราก็ไม่อะไร ก็เพื่อนว่ะแล้วเราก็ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยด้วย แล้วเพื่อนคนนี้เป็นคนพูดเก่งคือเราไม่ค่อยคุยมันจะเป็นคนเปิดประเด็นเรื่องต่างๆแล้วเราก็สนิทกับมันมากขึ้นเรื่อยๆพูดกะมันในหลายๆเรื่องคือรู้สึกคุยกับมันแล้วสบายใจ ยิ่งเรามีปัญหากับครอบครัวมันก็คอยให้คำปรึกษาแรกๆเราก็คิดว่าเราคงผูกพันธ์ไม่ได้คิดอะไรก็เพื่อนล่ะวะ แต่วันหนึ่งเราได้รู้ว่ามันมีแฟนซึ่งอยู่ในห้องเดียวกันเราพูดไม่ออกเลยตอนแรกก็คิดว่าเสียความรู้สึกเพราะเป็นเพื่อนกันแต่ไม่บอกกันซักคำ แต่มันไม่ใช่มันเจ็บมากจริงๆและเราไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้ด้วยมันทรมานจริงๆนะ และมันทำให้เราสูญเสียความเป็นตัวเองมาก พยายามบอกตัวเองว่าเฮ้ย เพื่อนเว้ยเพื่อนแต่มันก็ห้ามความรู้สึกไม่ได้มันตลกดีเพราะปกติเราจะใช้เหตุผลในการดำเนินชีวิต มันยุ่งยากชะมัดกับความรู้สึกนี้แล้วปกติเราจะไม่เล่น social ต่างๆเลยแต่มันทำให้เราเล่นและทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่กับตัวเองเลย และพอมันมีแฟนเราก็รู้สึกเหงาๆด้วย อยากย้อนหลายๆอย่างแต่ก็ทำไม่ได้ เราจะลืมความรู้สึกนี้ยังไงเหรอ
รู้สึกสุญเสียความเป็นตัวเอง