ปกติแอบอ่านซะส่วนมาก พอดีวันนี้กรึ่มๆเลิกงานเลยนั่งจิบเบาๆ
แล้วรื้อฟื้นอดีตกับมิตรสหายพอหอมปากหอมคอ
เข้าเรื่องเลยครับ
ต้องบอกก่อนว่า ที่จะเล่าต่อไปนี้ เจอกับตัวเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็นต์นะครับ
เมื่อ3ปีกว่าๆที่ผ่านมา ตอนนั้นผมเรียนปี4เทอมสุดท้ายที่ลาดกระบัง แล้วช่วงนั้นก็ได้งานพอดี ในอมตะนคร ชลบุรีครับ
ก็เลยมีคิวไปรายงานตัว ซึ่งผมต้องนั่งสองแถว ไปถึงข้างม.หัวเฉียวแล้วต่อรถตู้ไปชลบุรีอีกที.. พอถึงเวลาก็ไปจัดแจงธุระเสร็จเรียบร้อย ขากลับ ผมปวดฉี่มาก คือแบบ ไม่ไหวแล้ววเว้ย!!.. พอลงจากรถตู้ผมเลยไปหาที่ปลดทุกข์ ข้างในม.ซึ่งก็พอดีกับช่วงเวลาหัวค่ำสลัวๆกันเลย ผมเดินหาห้องน้ำ ถามนศ.แถวๆนั้น ก็ชี้ไปที่อาคารใหญ่ๆ ซึ่งลักษณะคล้ายๆหอประชุมรวม หรือยิม ประมาณนั้น คือช่วงนั้นรู้สึกคนไม่ค่อยมี แล้วไฟในอาคารก็ยังไม่ถูกเปิด ผมเลยเดินลัดเลาะไปตามๆที่เค้าบอก
จนเจอห้องน้ำในอาคาร อารมณ์ตอนนั้นคือ กุรอดแล้วเว้ยยย ฟินน
แต่พอเดินไปถึงจริงๆ ฝั่งห้องน้ำชายถูกล็อคจากด้านนอก ไฟปิดหมด เหลือแต่ฝั่งห้องน้ำหญิงห้องเดียวที่เปิดไฟไว้ คือตอนนั้นผมไม่ไหวแล้ว มองซ้ายขวา ไม่มีใครเลยตัดสินใจพรวดเข้าไป
พอเข้ามาก็ยกมือขอขมาไว้ก่อนเลยครับ เพราะดูจากสภาพห้อง
เท่าที่จำได้คือ หยากไย่เยอะมากกก กระจกก็ขุ่นๆมัวๆ พื้นสกปรก
เลอะเทอะ เหมือนห้องน้ำที่ไม่ใช้แล้ว แต่มันเปิดไฟไว้ ผมก็เลยรีบจัดการภารกิจให้เสร็จ ที่นี้เรื่องมันเกิดตอนผมยืนฉี่สิครับ
ผมหันหลังให้ประตู คือห้องน้ำห้องนี้กลอนประตู จะเป็นแบบ เหล็กตัวโอ อยุ่ที่บานเลื่อน แล้วฝั่งตะขอจะอยู่ที่ผนัง เวลาล็อค ก็จะเกี่ยวกันไว้ (ลองนึกถึงแบบหน้าต่างบ้านไม้ นั่นแหละครับ)
ซึ่งพอยืนๆฉี่อยู่นี่เอง ไอเจ้ากลอนที่ผมแน่ใจว่าล็อคสนิทแล้วเนี่ย
มันเด้งออก ดัง"แกร๊กกก" ในใจเราคือ ชิหายแระ!!! คือตอนนั้นกลัวว่าจะมีผญ.เข้ามาแล้วว่าเราเข้าห้องน้ำหญิงพวกโรคจิต วิตถาร อะไรงี้ -*- ผมเลยใช้มือข้างนึงรีบดึงไว้ แปปเดียวก็ฉี่เสร็จพอดี เลยตั้งสติ (ตอนฉี่เสร็จ ผมเริ่มใจไม่ดี รู้สึกอยากเปิดประตูออกมาแล้วเจอคนยืนรอฉี่) พอเปิกประตูออกมา ปุ๊บ... ไม่มีวี่แวว
ของสิ่งมีชีวิตใดๆ ณ บริเวณนั้นเลย .....คือถ้ามีคนมาเลื่อนประตูออก
เพื่อจะเข้าห้องน้ำ ซึ่งผมเปิดประตูออกมาควรจะเห็นคนคนนั้น
ที่ไม่ว่ายังไง จะไม่มีทางเดินไปหาห้องน้ำที่อื่นได้ในเวลาชั่วพริบตาแน่ๆ เข่าผมนี่แทบทรุด รวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายวิ่งออกมานอก
อาคาร แล้วก็เดินทางกลับหอพักไปในที่สุด....
เลยอยากจะถามเพื่อนๆ ใครที่คุ้นเคยกับสถานที่นั้น
ว่าเคยมีประวัติอะไรหรือเปล่า เพราะผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้
ที่ไหนจริงๆ จนทุกวันนี้ ผมไม่กล้าที่จะเข้าห้องน้ำแปลกถิ่นเลยครับ
ประสบการณ์ขนหัวลุกกับห้องน้ำในอาคารกลางม.หัวเฉียวฯ
แล้วรื้อฟื้นอดีตกับมิตรสหายพอหอมปากหอมคอ
เข้าเรื่องเลยครับ
ต้องบอกก่อนว่า ที่จะเล่าต่อไปนี้ เจอกับตัวเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็นต์นะครับ
เมื่อ3ปีกว่าๆที่ผ่านมา ตอนนั้นผมเรียนปี4เทอมสุดท้ายที่ลาดกระบัง แล้วช่วงนั้นก็ได้งานพอดี ในอมตะนคร ชลบุรีครับ
ก็เลยมีคิวไปรายงานตัว ซึ่งผมต้องนั่งสองแถว ไปถึงข้างม.หัวเฉียวแล้วต่อรถตู้ไปชลบุรีอีกที.. พอถึงเวลาก็ไปจัดแจงธุระเสร็จเรียบร้อย ขากลับ ผมปวดฉี่มาก คือแบบ ไม่ไหวแล้ววเว้ย!!.. พอลงจากรถตู้ผมเลยไปหาที่ปลดทุกข์ ข้างในม.ซึ่งก็พอดีกับช่วงเวลาหัวค่ำสลัวๆกันเลย ผมเดินหาห้องน้ำ ถามนศ.แถวๆนั้น ก็ชี้ไปที่อาคารใหญ่ๆ ซึ่งลักษณะคล้ายๆหอประชุมรวม หรือยิม ประมาณนั้น คือช่วงนั้นรู้สึกคนไม่ค่อยมี แล้วไฟในอาคารก็ยังไม่ถูกเปิด ผมเลยเดินลัดเลาะไปตามๆที่เค้าบอก
จนเจอห้องน้ำในอาคาร อารมณ์ตอนนั้นคือ กุรอดแล้วเว้ยยย ฟินน
แต่พอเดินไปถึงจริงๆ ฝั่งห้องน้ำชายถูกล็อคจากด้านนอก ไฟปิดหมด เหลือแต่ฝั่งห้องน้ำหญิงห้องเดียวที่เปิดไฟไว้ คือตอนนั้นผมไม่ไหวแล้ว มองซ้ายขวา ไม่มีใครเลยตัดสินใจพรวดเข้าไป
พอเข้ามาก็ยกมือขอขมาไว้ก่อนเลยครับ เพราะดูจากสภาพห้อง
เท่าที่จำได้คือ หยากไย่เยอะมากกก กระจกก็ขุ่นๆมัวๆ พื้นสกปรก
เลอะเทอะ เหมือนห้องน้ำที่ไม่ใช้แล้ว แต่มันเปิดไฟไว้ ผมก็เลยรีบจัดการภารกิจให้เสร็จ ที่นี้เรื่องมันเกิดตอนผมยืนฉี่สิครับ
ผมหันหลังให้ประตู คือห้องน้ำห้องนี้กลอนประตู จะเป็นแบบ เหล็กตัวโอ อยุ่ที่บานเลื่อน แล้วฝั่งตะขอจะอยู่ที่ผนัง เวลาล็อค ก็จะเกี่ยวกันไว้ (ลองนึกถึงแบบหน้าต่างบ้านไม้ นั่นแหละครับ)
ซึ่งพอยืนๆฉี่อยู่นี่เอง ไอเจ้ากลอนที่ผมแน่ใจว่าล็อคสนิทแล้วเนี่ย
มันเด้งออก ดัง"แกร๊กกก" ในใจเราคือ ชิหายแระ!!! คือตอนนั้นกลัวว่าจะมีผญ.เข้ามาแล้วว่าเราเข้าห้องน้ำหญิงพวกโรคจิต วิตถาร อะไรงี้ -*- ผมเลยใช้มือข้างนึงรีบดึงไว้ แปปเดียวก็ฉี่เสร็จพอดี เลยตั้งสติ (ตอนฉี่เสร็จ ผมเริ่มใจไม่ดี รู้สึกอยากเปิดประตูออกมาแล้วเจอคนยืนรอฉี่) พอเปิกประตูออกมา ปุ๊บ... ไม่มีวี่แวว
ของสิ่งมีชีวิตใดๆ ณ บริเวณนั้นเลย .....คือถ้ามีคนมาเลื่อนประตูออก
เพื่อจะเข้าห้องน้ำ ซึ่งผมเปิดประตูออกมาควรจะเห็นคนคนนั้น
ที่ไม่ว่ายังไง จะไม่มีทางเดินไปหาห้องน้ำที่อื่นได้ในเวลาชั่วพริบตาแน่ๆ เข่าผมนี่แทบทรุด รวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายวิ่งออกมานอก
อาคาร แล้วก็เดินทางกลับหอพักไปในที่สุด....
เลยอยากจะถามเพื่อนๆ ใครที่คุ้นเคยกับสถานที่นั้น
ว่าเคยมีประวัติอะไรหรือเปล่า เพราะผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้
ที่ไหนจริงๆ จนทุกวันนี้ ผมไม่กล้าที่จะเข้าห้องน้ำแปลกถิ่นเลยครับ