กระทู้พลีชีพเลยนะเนี่ยยย แบบว่าอึดอัดมาก ต้องระบาย....
คือเราชอบผู้ชายคนนึงค่ะ เค้าเป็นพนักงานแบงค์สีฟ้า ครั้งแรกที่เราเจอกันที่บีทีเอสค่ะ
แบบว่าเห็นจากข้างหลังหุ่นดีเว่อร์ สูงล่ำ ขาว สมาร์ท (แต่ขี้เก๊กไปหน่อย สงสัยมีสาวมองเยอะ)
ตอนแรกก็คิดว่าจะเจอกันแค่ครั้งเดียว (เป็นบ่อย แบบ...เฮ๊ย!! คนนี้หล่ออ่ะ แล้วก็ผ่านไป) แต่ที่ไหนได้ทำงาน ณ ห้างเดียวกัน กรี๊ดสิคะ!
แล้วเราก็ได้เจอกันบ่อยขึ้นๆ จากที่เฉยๆ (อืม..ก็หล่อดี) กลายเป็นชอบเค้าค่ะ ทุกวันที่มาทำงานต้องได้เจอหน้าเค้า
แต่เราเป็นประเภทชอบใครแล้วไม่กล้ามองหน้าอ่ะ ได้แต่มองได้หางตา (แล้วเค้าจะรู้มั๊ย?) เป็นอย่างงี้มาปีนึงแล้วอ่ะ รู้แค่ชื่อ กะวันเกิด
เพราะได้ยินเพื่อนเค้าเรียก และแอบส่องเฟสเพื่อนเค้า 555 (รู้สึกเหมือนตัวเองโรคจิตเลยเนอะ ถ้าเค้ารู้คงกลัวเราแน่)
ไม่รู้สิ...คือเรากะเค้าดูไม่ค่อยจะเป็นไปได้เลยอ่ะ เรากลัวด้วยมั๊ง คือเรายังเรียนอยู่ด้วย ส่วนเค้าเป็นวัยทำงานเต็มตัวแล้ว
ดูท่าทางอายุก็ไม่น้อย กลัวเค้ามีครอบครัวแล้ว หรือไม่ก็เป็นเกย์ มันทำให้เราไม่กล้าที่จะทำอะไรสักอย่าง ไม่กล้าแม้จะเข้าไปทำความรู้จัก
บางทีก็ตลกตัวเอง แค่มองหน้ายังไม่กล้าเลย (แต่อยากเจอทุกวัน...เอ๊ะ! ยังไง) เราก็ไม่รู้ว่าเราจะชอบเค้าไปอีกนานแค่ไหน แล้วมันจะเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆมั๊ย
แล้วถ้ามันเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆ เราควรจะเลิกชอบมั๊ย ตอนนี้มีคำถามเกิดขึ้นในหัวมากมาย บางทีคำถามเหล่านั้นอาจจะหมดไปถ้าเราได้บอกเค้า
แต่เราคงไม่กล้าพอจริงๆอ่ะ T^T เพื่อนๆ เคยเจอสถาการณ์แบบนี้มั๊ย? แล้วหาทางออกยังไงหรอ ?
1 ปีกับการชอบผู้ชายคนนึงโดยไม่รู้จักกัน
คือเราชอบผู้ชายคนนึงค่ะ เค้าเป็นพนักงานแบงค์สีฟ้า ครั้งแรกที่เราเจอกันที่บีทีเอสค่ะ
แบบว่าเห็นจากข้างหลังหุ่นดีเว่อร์ สูงล่ำ ขาว สมาร์ท (แต่ขี้เก๊กไปหน่อย สงสัยมีสาวมองเยอะ)
ตอนแรกก็คิดว่าจะเจอกันแค่ครั้งเดียว (เป็นบ่อย แบบ...เฮ๊ย!! คนนี้หล่ออ่ะ แล้วก็ผ่านไป) แต่ที่ไหนได้ทำงาน ณ ห้างเดียวกัน กรี๊ดสิคะ!
แล้วเราก็ได้เจอกันบ่อยขึ้นๆ จากที่เฉยๆ (อืม..ก็หล่อดี) กลายเป็นชอบเค้าค่ะ ทุกวันที่มาทำงานต้องได้เจอหน้าเค้า
แต่เราเป็นประเภทชอบใครแล้วไม่กล้ามองหน้าอ่ะ ได้แต่มองได้หางตา (แล้วเค้าจะรู้มั๊ย?) เป็นอย่างงี้มาปีนึงแล้วอ่ะ รู้แค่ชื่อ กะวันเกิด
เพราะได้ยินเพื่อนเค้าเรียก และแอบส่องเฟสเพื่อนเค้า 555 (รู้สึกเหมือนตัวเองโรคจิตเลยเนอะ ถ้าเค้ารู้คงกลัวเราแน่)
ไม่รู้สิ...คือเรากะเค้าดูไม่ค่อยจะเป็นไปได้เลยอ่ะ เรากลัวด้วยมั๊ง คือเรายังเรียนอยู่ด้วย ส่วนเค้าเป็นวัยทำงานเต็มตัวแล้ว
ดูท่าทางอายุก็ไม่น้อย กลัวเค้ามีครอบครัวแล้ว หรือไม่ก็เป็นเกย์ มันทำให้เราไม่กล้าที่จะทำอะไรสักอย่าง ไม่กล้าแม้จะเข้าไปทำความรู้จัก
บางทีก็ตลกตัวเอง แค่มองหน้ายังไม่กล้าเลย (แต่อยากเจอทุกวัน...เอ๊ะ! ยังไง) เราก็ไม่รู้ว่าเราจะชอบเค้าไปอีกนานแค่ไหน แล้วมันจะเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆมั๊ย
แล้วถ้ามันเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆ เราควรจะเลิกชอบมั๊ย ตอนนี้มีคำถามเกิดขึ้นในหัวมากมาย บางทีคำถามเหล่านั้นอาจจะหมดไปถ้าเราได้บอกเค้า
แต่เราคงไม่กล้าพอจริงๆอ่ะ T^T เพื่อนๆ เคยเจอสถาการณ์แบบนี้มั๊ย? แล้วหาทางออกยังไงหรอ ?