ถ้าคุณเจอคนที่คุณเคยรักเขามากที่สุด ในวันที่เขาแย่ที่สุด คุณจะทำยังไงคะ...
สงกรานต์ที่ผ่านมามีโอกาสได้เจอคนที่เราเคยรักมากที่สุดในชีวิตโดยบังเอิญ คนที่เราเคยทุ่มเททุกอย่างเพื่อเเลกกับหัวใจของเขา เเต่ไม่เคยได้มันมาเลย
10 ปีมาเเล้วที่เราต้องอยู่กับภาพความทรงจำดีๆ ที่ผู้ชายคนนี้ได้มอบให้ เเต่เหมือนกรรมมาบัง เมื่อวันที่เขาพร้อมจะรักเรา เเต่เรากำลังจะแต่งงาน
(ตลกชีวิตจริงๆ)
อีกอย่างภาพผู้ชายหน้าตาดี เท่ๆ คนที่เราจำเขาได้ดี ตอนนี้กลายเป็นผู้ชายที่ผอมแห้ง ป่วยเป็นโรคตับรุนเเรง จะช้าเร็วก็ไม่รู้ ความรู้สึกเรากลับข้างกันหมด
จากเมื่อก่อนที่เราเคยติดตาม รักมาก ทุ่มมาก กลายเป็นเขาเองที่ทำกับเรา ซึ่งวันเวลาเปลี่ยนผ่านความรักเราให้เหลือเเต่ความทรงจำไปเเล้ว ให้เหลือเพียง
ความรัก ความหวังดีให้ผู้ชายคนนี้เเทน ไม่มีความเจ็บปวดการจากรอคอย...เราอยากเห็นเขาหายป่วยด้วยกำลังใจที่ผู้หญิงอย่างเราจะมอบให้เขาในฐานะ
น้องรัก เเต่ดูเหมือนเขาจะไม่อยากเป็นเเค่นั้น
** เรื่องราวของเราเกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่เเล้ว เราแอบชอบเขาซึ่งเป็นรุ่นพี่สุดเท่ขวัญใจสาวๆ โดยที่เราไม่ดูสารรูปตัวเองเลยว่าเฉิ่มมาก ก็ตามประสา แอบมอง แอบดู แอบไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่มีเขาอยู่เสมอๆ แต่ก็ไม่เคยได้รับความสนใจจากเขาเลย ได้เเต่ความรู้สึกดีๆที่พี่มีให้น้อง เราก็ได้เเต่รอเเล้วรอเล่าว่าเขาจะเลือกเราบ้างสักวัน ก็เขาป๊อบเลิกคนนั้น คนนี้ ว่าเล่น เเต่ก็ไม่เคยใช่น้องคนนี้เลย
เราเป็นคนขี้อาย ถึงอยู่จักกันเเต่เราไม่กล้าเเม้เเต่จะสบตา จะคุยกับเราเลยสักคำ กลัวเขารำคาญ จนเราต้องเเยกย้ายกันไป เราก็ตามไปเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนเดียวกับเขา ทั้งที่เราสอบติดมหาวิทยาลัยรัฐบาล ...(ตรงนี้โคตรบ้า) สรุปเขาก็เรียนไม่จบ ก้าวเเรกถึงก้าวสุดท้ายในรั้วมหาวิทยาลัย เราก็ยังโดดเดี่ยวเหมือนเดิม ปฏิเสธหลายคนที่เข้ามาก็เพราะรอเขา รอทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาไปไหน อยู่ไหน
เรารับรู้เเต่สิ่งดีๆของเขาที่ให้เราจากคนรอบข้าง ของขวัญที่เราให้เขายังรักษาไว้อย่างดี กับคำพูดดีๆจากเขาที่ฝากผ่านมาหาเรา "ไม่ใช่ว่ากูไม่รัก กูรักกูเลยไม่อยากดึงเขาลงมา กูมันไม่มีอนาคตดีๆให้เขา" เราพยายามตามหาเขา เเต่ก็ไม่เคยได้ข่าว จนคิดว่าเราคงไม่ได้เจอกันเเล้ว เลยเปิดใจกับแฟนคนปัจจุบัน ตอนนี้กำลังจะแต่งงานเเล้วค่ะ ...มันน่าตลกที่มาเจอเขาในวันที่สาย
ตอนนี้รู้ว่าเขาป่วยหนักมาหลายปี มันน่าใจหายจากคนหน้าตาดีๆ วันนี้ไม่เหลือเค้าโครงเลย เขาดีใจที่เจอเรา เเละมีเราเป็นกำลังใจ เราอยากให้เขารักษาตัวให้หาย อยากให้เขากลับมามีชีวิตใหม่ เเต่เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงไม่อยากให้มันเป็นความหวังของเขา เราก็บริสุทธิ์ใจที่จะบอกว่าเรากำลังจะเเต่งงาน เหลือเพียงสถานะพี่กับน้อง เขาก็ซึมไปเลย...ตอนนี้ปวดหัวใจมาก ไม่ดูเเลเลยก็ห่วง อยู่ใกล้เขาก็ว่าให้ความหวัง .... เรารักแฟนคนปัจจุบันเเละไม่มีทางนอกใจ เเต่เขาคนนี้เป็นพี่ชายคนดีของเรา ...จะทำยังไงดีคะ
*** คนที่ใช่ ถ้ามาในเวลาที่ไม่ใช่ ยังไงมันก็ "ไม่ใช่" อยู่ดี ...คิดถึงความทรงจำสีจาง ***
สงกรานต์ที่ผ่านมามีโอกาสได้เจอคนที่เราเคยรักมากที่สุดในชีวิตโดยบังเอิญ คนที่เราเคยทุ่มเททุกอย่างเพื่อเเลกกับหัวใจของเขา เเต่ไม่เคยได้มันมาเลย
10 ปีมาเเล้วที่เราต้องอยู่กับภาพความทรงจำดีๆ ที่ผู้ชายคนนี้ได้มอบให้ เเต่เหมือนกรรมมาบัง เมื่อวันที่เขาพร้อมจะรักเรา เเต่เรากำลังจะแต่งงาน
(ตลกชีวิตจริงๆ)
อีกอย่างภาพผู้ชายหน้าตาดี เท่ๆ คนที่เราจำเขาได้ดี ตอนนี้กลายเป็นผู้ชายที่ผอมแห้ง ป่วยเป็นโรคตับรุนเเรง จะช้าเร็วก็ไม่รู้ ความรู้สึกเรากลับข้างกันหมด
จากเมื่อก่อนที่เราเคยติดตาม รักมาก ทุ่มมาก กลายเป็นเขาเองที่ทำกับเรา ซึ่งวันเวลาเปลี่ยนผ่านความรักเราให้เหลือเเต่ความทรงจำไปเเล้ว ให้เหลือเพียง
ความรัก ความหวังดีให้ผู้ชายคนนี้เเทน ไม่มีความเจ็บปวดการจากรอคอย...เราอยากเห็นเขาหายป่วยด้วยกำลังใจที่ผู้หญิงอย่างเราจะมอบให้เขาในฐานะ
น้องรัก เเต่ดูเหมือนเขาจะไม่อยากเป็นเเค่นั้น
** เรื่องราวของเราเกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่เเล้ว เราแอบชอบเขาซึ่งเป็นรุ่นพี่สุดเท่ขวัญใจสาวๆ โดยที่เราไม่ดูสารรูปตัวเองเลยว่าเฉิ่มมาก ก็ตามประสา แอบมอง แอบดู แอบไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่มีเขาอยู่เสมอๆ แต่ก็ไม่เคยได้รับความสนใจจากเขาเลย ได้เเต่ความรู้สึกดีๆที่พี่มีให้น้อง เราก็ได้เเต่รอเเล้วรอเล่าว่าเขาจะเลือกเราบ้างสักวัน ก็เขาป๊อบเลิกคนนั้น คนนี้ ว่าเล่น เเต่ก็ไม่เคยใช่น้องคนนี้เลย
เราเป็นคนขี้อาย ถึงอยู่จักกันเเต่เราไม่กล้าเเม้เเต่จะสบตา จะคุยกับเราเลยสักคำ กลัวเขารำคาญ จนเราต้องเเยกย้ายกันไป เราก็ตามไปเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนเดียวกับเขา ทั้งที่เราสอบติดมหาวิทยาลัยรัฐบาล ...(ตรงนี้โคตรบ้า) สรุปเขาก็เรียนไม่จบ ก้าวเเรกถึงก้าวสุดท้ายในรั้วมหาวิทยาลัย เราก็ยังโดดเดี่ยวเหมือนเดิม ปฏิเสธหลายคนที่เข้ามาก็เพราะรอเขา รอทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาไปไหน อยู่ไหน
เรารับรู้เเต่สิ่งดีๆของเขาที่ให้เราจากคนรอบข้าง ของขวัญที่เราให้เขายังรักษาไว้อย่างดี กับคำพูดดีๆจากเขาที่ฝากผ่านมาหาเรา "ไม่ใช่ว่ากูไม่รัก กูรักกูเลยไม่อยากดึงเขาลงมา กูมันไม่มีอนาคตดีๆให้เขา" เราพยายามตามหาเขา เเต่ก็ไม่เคยได้ข่าว จนคิดว่าเราคงไม่ได้เจอกันเเล้ว เลยเปิดใจกับแฟนคนปัจจุบัน ตอนนี้กำลังจะแต่งงานเเล้วค่ะ ...มันน่าตลกที่มาเจอเขาในวันที่สาย
ตอนนี้รู้ว่าเขาป่วยหนักมาหลายปี มันน่าใจหายจากคนหน้าตาดีๆ วันนี้ไม่เหลือเค้าโครงเลย เขาดีใจที่เจอเรา เเละมีเราเป็นกำลังใจ เราอยากให้เขารักษาตัวให้หาย อยากให้เขากลับมามีชีวิตใหม่ เเต่เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงไม่อยากให้มันเป็นความหวังของเขา เราก็บริสุทธิ์ใจที่จะบอกว่าเรากำลังจะเเต่งงาน เหลือเพียงสถานะพี่กับน้อง เขาก็ซึมไปเลย...ตอนนี้ปวดหัวใจมาก ไม่ดูเเลเลยก็ห่วง อยู่ใกล้เขาก็ว่าให้ความหวัง .... เรารักแฟนคนปัจจุบันเเละไม่มีทางนอกใจ เเต่เขาคนนี้เป็นพี่ชายคนดีของเรา ...จะทำยังไงดีคะ