เราเคยค่ะ....
เหตุเกิดในออฟฟิศค่ะ ครั้งแรกที่เจอคนนี้คือเฉยๆมาก ไม่ได้รู้สึกสะดุดตาอะไรเลย
แต่ความบังเอิญหรืออะไรซักอย่าง ทำให้ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน เดินไปที่ไหนก็เจอแต่คนคนนี้
นั่งอยู่คนละแผนกนะคะ แต่เวลาเดินไปเข้าห้องน้ำ ห้องครัว ลงลิฟท์ ทางเดินในบริษัท 80% คือต้องเจอตลอด
บริษัทก็ไม่ใช่เล็กๆ คนก็ออกจะเยอะแยะ ทำไมต้องเจอคนนี้ตลอด ไม่เข้าใจมากๆ
ครั้งนึงบริษัทมีงานเลี้ยง เลยได้มีกิจกรรมที่ทำให้รู้จักกัน อาจเป็นเพราะเห็นหน้ากันบ่อย เลยทำให้เราเข้ากันได้อย่างรวดเร็วมากๆ
ได้แลกเฟสบุคกันไว้แทกรูปในงาน แล้วก็กลายเป็นมาคุยกันทางแชททุกวัน ความบังเอิญก็ยังหมุนวนให้เราเจอกัน 80% เหมือนเดิมสม่ำเสมอ
เค้าเริ่มซื้อของมาฝาก ทิ้งโน๊ตให้กำลังใจไว้ที่โต๊ะ จนคนในออฟฟิศแซวกันให้รึ่มว่าเค้าจีบเรา แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงยิงเรือจะให้ออกตัวแรงก็จะไม่งาม เดี๋ยวจะมาเม้าว่าเรามโนไปเอง
อยู่ในองค์กรก็จำเป็นต้องวางตัวดีนิดนึง ก็เงียบๆ ยิ้มๆ แล้วบอกทุกคนไปว่า "ไม่มีไร แค่พี่น้องกันค่ะ" เค้าก็ยังส่งเสบียงทุกวัน ไม่ขาด แชทรัวๆ เช้าสายบ่ายเย็น
ผ่านไป 4 เดือน .....เรายังคุยในแชทกันเหมือนเดิม รายงานทุกอย่าง มุ้งมิ้ง มุ้งมิ้ง มอร์นิ่ง กู้ดไนท์กันตลอด วันเกิดจัดงานเบิร์ดเดย์ให้ มีเซอร์ไพรซ์ให้ของขวัญ แต่สถานะก็แค่เลื่อนมาเป็นเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ) เราถามเค้าว่าจีบเราเหรอ แหน่ะๆๆๆๆ จีบเราอ่ะดิ๊ เค้าบอกว่าป่าวๆ ไม่ได้จีบ!!!!! เพื่อนกันไง!!!!!! เพื่อนกันเค้าไม่ทำอะไรแบบนี้ให้กัน แกไม่รุ้จริงๆเหรอ? ไอ้เราก้ออยากชัดเจนแล้ว จีบก็บอกมาสิว่าจีบจะได้ทำตัวถูก กั๊กอยู่นั่น
และเราเริ่มระแคะระคายบางอย่าง คือเค้าต้องมีใครอยู่แล้วแน่ๆ เป็นสัญชาตญาณของผู้หญิงจริงๆ แล้วก็โป๊ะเชะ มีจริงๆ เค้าเรียกผู้หญิงคนนั้นว่า"แฟน"สืบรู้มาว่าแฟนเค้าไม่มีเฟสบุ๊ค(แปลกใจมาก ไม่มีแทคชื่อ ไม่มีการพูดถึง ไม่มีรูปคู่ มีคนรู้จักมีแฟนที่ไม่เล่นเฟสเค้าก้อลงรูปคู่ปกตินะ อันนี้ไม่สืบจากวงในที่สนิทมากๆ ไม่มีทางรู้แน่ๆ) เฮ่ลโล้วววววววววว ทำไงล่ะคะ ไอ้เราก็ชอบไปแล้วเต็มใจเลย
(ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่าเอาเวลาที่ไหนไปให้แฟนแกคุยกับชั้นตลอดเวลาขนาดนี้) ถึงเวลาตัดสินใจค่ะ จะเป็นแบบนี้ต่อไปหรือจะตัดไฟซะ
แท่นแดดแด๊ดดดดดดดด ตัดใจคือคำตอบของเรา !!! โอเค!! ก็ไลน์ไปบอกเค้าว่าเราคงคุยแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ขอให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เราไม่รู้จักกัน เริ่มจากลบเฟรน ลบไลน์ ลบทุกสิ่ง แต่......ความบังเอิญทำงานหนักเหลือเกิน ช่วงตัดใจ 90% ที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปไหนมาไหน ต้องเจอ!!! เฮี้ยนมาก มีครั้งนึงกดเอทีเอ็มอยู่ คิดในใจเล่นๆว่า ถ้าเค้าอยู่ข้างหลังหันไปเจอจะทำหน้ายังไงดี พอหันไป คุณพระ! เค้ายืนอยู่จริงๆค่ะ มีแบบลิฟท์เปิดมาแล้วเจอถึง 4 ครั้งในหนึ่งวันก็มี มีครั้งนึงจะกลับบ้านวิ่งเข้าลิฟท์ที่กำลังจะปิด เงยหน้ามา. อ้าว เจออีกแล้วอะไรวะ! เดินกลับรถไฟฟ้า แล้วเกิดเปลี่ยนใจอยากไปกินไอศครีมอีกทาง หันหลังปุ๊บ เจอเค้าเดินตามหลังมากับเพื่อนๆ เฮ่ลโล้วววววว มันเกินไปแล้วจริงๆ แล้วช๊านจะตัดใจได้มั๊ยเล่า! เค้าก้อทักแชทมาคุยแบบไม่เป็นเฟรนกันเรื่อยๆ คุยแบบพี่น้องที่ห่วงใยอะไรทำนองนั้น เราก็โอเคนะ พยายามไม่ให้ใจมันคิดเกินเลย ไม่มากกว่านี้ กลัวเจ็บ
จนเค้าตัดสินใจย้ายงานไปอีกบริษัทนึง เรางี้ได้โอกาสตัดใจแบบเด็ดขาดอีกครั้ง ทีนี้พอบอกว่าจะขอถอยออกมาแล้วนะ แต่เราแค่อยากรู้ว่าคิดกับเรายังไง บอกหน่อยได้มั้ย ....... คำตอบคือเราเป็นเพื่อนกันไง ........ค่ะ เพื่อนก็เพื่อนค่ะ (เฮิร์ตหนักมาก) แต่เราก็ค่อยๆเฟดตัวออกมา ทักมาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แล้วไม้ตายก็มา เค้าอัพเพลงเศร้าค่ะ เพลงแบบอย่าไปได้ไม๊ แคปชั่นคือคำพูดที่เคยคุยกับเรา อยากถามว่า แก...ต้องการอะไรจากสังคมคะ แฟนก็มี แต่มากั๊กชั้นไว้เพื่อ!?!? พอค่ะ ไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้ ถึงเราเข้ากันได้ดี แต่เรามองไม่เห็นทางที่จะได้เดินด้วยกัน ก็เปลี่ยนเส้นทางซะตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า
ผ่านไป 1 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราตัดสินใจคบหาดูใจกับคนที่เค้าพร้อมจะรักเราแบบชัดเจน
แต่ถามว่ายังชอบเค้าอยู่มั้ย ยังชอบอยู่ ยังแอบส่องเฟสบ้าง แล้วก็ได้รู้ว่า เค้าทำแบบนี้กับหลายๆคน กั๊กไว้เยอะ คำพูดเดียวกัน เพลงเดียวกัน สเตปเดิมๆ
แฟนก็ยังคบอยู่และยังไม่เปิดเผยตัวแฟนเหมือนเดิม ได้แต่อวยพรให้เค้าหยุดได้ซักที...
และสุดท้ายนี้ขอขอบคุณความบังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิตที่หยุดทำงาน 100% ซักที ตอนนั้นก็ดีนะ แต่ตอนนี้ดีกว่า....บัยส์
แล้วคุณล่ะคะ มีเหตุการณ์แบบนี้บ้างรึป่าวคะ แล้วสุดท้ายแฮปปี้หรือต้องฝืนยิ้มให้แต่น้ำตาตกในแบบเรา มาแชร์กันค่ะ ^^
เคยมีเหตุการณ์ บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต กันบ้างมั้ยคะ?
เหตุเกิดในออฟฟิศค่ะ ครั้งแรกที่เจอคนนี้คือเฉยๆมาก ไม่ได้รู้สึกสะดุดตาอะไรเลย
แต่ความบังเอิญหรืออะไรซักอย่าง ทำให้ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน เดินไปที่ไหนก็เจอแต่คนคนนี้
นั่งอยู่คนละแผนกนะคะ แต่เวลาเดินไปเข้าห้องน้ำ ห้องครัว ลงลิฟท์ ทางเดินในบริษัท 80% คือต้องเจอตลอด
บริษัทก็ไม่ใช่เล็กๆ คนก็ออกจะเยอะแยะ ทำไมต้องเจอคนนี้ตลอด ไม่เข้าใจมากๆ
ครั้งนึงบริษัทมีงานเลี้ยง เลยได้มีกิจกรรมที่ทำให้รู้จักกัน อาจเป็นเพราะเห็นหน้ากันบ่อย เลยทำให้เราเข้ากันได้อย่างรวดเร็วมากๆ
ได้แลกเฟสบุคกันไว้แทกรูปในงาน แล้วก็กลายเป็นมาคุยกันทางแชททุกวัน ความบังเอิญก็ยังหมุนวนให้เราเจอกัน 80% เหมือนเดิมสม่ำเสมอ
เค้าเริ่มซื้อของมาฝาก ทิ้งโน๊ตให้กำลังใจไว้ที่โต๊ะ จนคนในออฟฟิศแซวกันให้รึ่มว่าเค้าจีบเรา แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงยิงเรือจะให้ออกตัวแรงก็จะไม่งาม เดี๋ยวจะมาเม้าว่าเรามโนไปเอง
อยู่ในองค์กรก็จำเป็นต้องวางตัวดีนิดนึง ก็เงียบๆ ยิ้มๆ แล้วบอกทุกคนไปว่า "ไม่มีไร แค่พี่น้องกันค่ะ" เค้าก็ยังส่งเสบียงทุกวัน ไม่ขาด แชทรัวๆ เช้าสายบ่ายเย็น
ผ่านไป 4 เดือน .....เรายังคุยในแชทกันเหมือนเดิม รายงานทุกอย่าง มุ้งมิ้ง มุ้งมิ้ง มอร์นิ่ง กู้ดไนท์กันตลอด วันเกิดจัดงานเบิร์ดเดย์ให้ มีเซอร์ไพรซ์ให้ของขวัญ แต่สถานะก็แค่เลื่อนมาเป็นเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ) เราถามเค้าว่าจีบเราเหรอ แหน่ะๆๆๆๆ จีบเราอ่ะดิ๊ เค้าบอกว่าป่าวๆ ไม่ได้จีบ!!!!! เพื่อนกันไง!!!!!! เพื่อนกันเค้าไม่ทำอะไรแบบนี้ให้กัน แกไม่รุ้จริงๆเหรอ? ไอ้เราก้ออยากชัดเจนแล้ว จีบก็บอกมาสิว่าจีบจะได้ทำตัวถูก กั๊กอยู่นั่น
และเราเริ่มระแคะระคายบางอย่าง คือเค้าต้องมีใครอยู่แล้วแน่ๆ เป็นสัญชาตญาณของผู้หญิงจริงๆ แล้วก็โป๊ะเชะ มีจริงๆ เค้าเรียกผู้หญิงคนนั้นว่า"แฟน"สืบรู้มาว่าแฟนเค้าไม่มีเฟสบุ๊ค(แปลกใจมาก ไม่มีแทคชื่อ ไม่มีการพูดถึง ไม่มีรูปคู่ มีคนรู้จักมีแฟนที่ไม่เล่นเฟสเค้าก้อลงรูปคู่ปกตินะ อันนี้ไม่สืบจากวงในที่สนิทมากๆ ไม่มีทางรู้แน่ๆ) เฮ่ลโล้วววววววววว ทำไงล่ะคะ ไอ้เราก็ชอบไปแล้วเต็มใจเลย
(ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่าเอาเวลาที่ไหนไปให้แฟนแกคุยกับชั้นตลอดเวลาขนาดนี้) ถึงเวลาตัดสินใจค่ะ จะเป็นแบบนี้ต่อไปหรือจะตัดไฟซะ
แท่นแดดแด๊ดดดดดดดด ตัดใจคือคำตอบของเรา !!! โอเค!! ก็ไลน์ไปบอกเค้าว่าเราคงคุยแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ขอให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เราไม่รู้จักกัน เริ่มจากลบเฟรน ลบไลน์ ลบทุกสิ่ง แต่......ความบังเอิญทำงานหนักเหลือเกิน ช่วงตัดใจ 90% ที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปไหนมาไหน ต้องเจอ!!! เฮี้ยนมาก มีครั้งนึงกดเอทีเอ็มอยู่ คิดในใจเล่นๆว่า ถ้าเค้าอยู่ข้างหลังหันไปเจอจะทำหน้ายังไงดี พอหันไป คุณพระ! เค้ายืนอยู่จริงๆค่ะ มีแบบลิฟท์เปิดมาแล้วเจอถึง 4 ครั้งในหนึ่งวันก็มี มีครั้งนึงจะกลับบ้านวิ่งเข้าลิฟท์ที่กำลังจะปิด เงยหน้ามา. อ้าว เจออีกแล้วอะไรวะ! เดินกลับรถไฟฟ้า แล้วเกิดเปลี่ยนใจอยากไปกินไอศครีมอีกทาง หันหลังปุ๊บ เจอเค้าเดินตามหลังมากับเพื่อนๆ เฮ่ลโล้วววววว มันเกินไปแล้วจริงๆ แล้วช๊านจะตัดใจได้มั๊ยเล่า! เค้าก้อทักแชทมาคุยแบบไม่เป็นเฟรนกันเรื่อยๆ คุยแบบพี่น้องที่ห่วงใยอะไรทำนองนั้น เราก็โอเคนะ พยายามไม่ให้ใจมันคิดเกินเลย ไม่มากกว่านี้ กลัวเจ็บ
จนเค้าตัดสินใจย้ายงานไปอีกบริษัทนึง เรางี้ได้โอกาสตัดใจแบบเด็ดขาดอีกครั้ง ทีนี้พอบอกว่าจะขอถอยออกมาแล้วนะ แต่เราแค่อยากรู้ว่าคิดกับเรายังไง บอกหน่อยได้มั้ย ....... คำตอบคือเราเป็นเพื่อนกันไง ........ค่ะ เพื่อนก็เพื่อนค่ะ (เฮิร์ตหนักมาก) แต่เราก็ค่อยๆเฟดตัวออกมา ทักมาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แล้วไม้ตายก็มา เค้าอัพเพลงเศร้าค่ะ เพลงแบบอย่าไปได้ไม๊ แคปชั่นคือคำพูดที่เคยคุยกับเรา อยากถามว่า แก...ต้องการอะไรจากสังคมคะ แฟนก็มี แต่มากั๊กชั้นไว้เพื่อ!?!? พอค่ะ ไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้ ถึงเราเข้ากันได้ดี แต่เรามองไม่เห็นทางที่จะได้เดินด้วยกัน ก็เปลี่ยนเส้นทางซะตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า
ผ่านไป 1 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราตัดสินใจคบหาดูใจกับคนที่เค้าพร้อมจะรักเราแบบชัดเจน
แต่ถามว่ายังชอบเค้าอยู่มั้ย ยังชอบอยู่ ยังแอบส่องเฟสบ้าง แล้วก็ได้รู้ว่า เค้าทำแบบนี้กับหลายๆคน กั๊กไว้เยอะ คำพูดเดียวกัน เพลงเดียวกัน สเตปเดิมๆ
แฟนก็ยังคบอยู่และยังไม่เปิดเผยตัวแฟนเหมือนเดิม ได้แต่อวยพรให้เค้าหยุดได้ซักที...
และสุดท้ายนี้ขอขอบคุณความบังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิตที่หยุดทำงาน 100% ซักที ตอนนั้นก็ดีนะ แต่ตอนนี้ดีกว่า....บัยส์
แล้วคุณล่ะคะ มีเหตุการณ์แบบนี้บ้างรึป่าวคะ แล้วสุดท้ายแฮปปี้หรือต้องฝืนยิ้มให้แต่น้ำตาตกในแบบเรา มาแชร์กันค่ะ ^^