ฝากเนื้อฝากตัวด้ยนะครับนี้กระทู้แรกของผมถ้าผิดพลาดยังไงบอกผมด้วยนะคนับ
ผมคบกับแฟนเก่ามาได้เกือบปีครับเธอน่ารักตลกขี้งอนขี้วีนตามภาษาผู้หญิง(บางคน)ขี้หึงมากด้วยครับผมกับเธอทะเลาะกันบ่อยๆเพราะเรื่องหึง(เธอทะเลาะของเธอคนเดียวนะผมว่า5555)แต่ผมเข้าใจเธอนะเพราะผู้หญิงหึงคงแปลว่ารักแต่บางทีผมรู้สึกว่าเธอหึงผมจนผมรู้ว่าเธอไม่ไว้ใจผมเลยหรอผมไม่ได้ดีไม่ได้เพอเฟ็คเหมือนใครเค้าไม่คิดแม้แต่นอกใจเลยจนบางครั้งผมน้อยใจนะยังไม่ทันทำอะไรผมก็โดนทุบโดนฟาดแล้วจนเราทะเลาะกันครั้งนั้นผมเอาสถานะคเฟสบุ้คออกผมแค่อยากให้เธอเข้าใจผมบ้างผมเป็นฝ่ายที่ต้องไม่มีสิทธิพูดมาตลอดครับพอจะพูดก็กลายเป็นว่าผมผิดไปเลยแต่ผมไม่ไหวจริงๆครับถ้าจะขนาดนั้นปิดตาแล้วจูงมือเดินเลยเถอะพอผมเข้าไปคุยด้วยเธอก็บอกว่าเรายังคบกันแต่เธอเปลี่ยนไปครับเธอด่าเธอพูดว่ารำคาญเบื่อเกลียดทั้งๆที่คบกัน(?)แล้วก็บอกเลิกผมทุกวันเลยครับผมคิดว่าที่ผมทำไปคงทำร้ายใจเธอมากๆผมเลยพยายามทำดีกับเธอมากขึ้นไปหาเธอบ่อยขึ้นชวนเธอไปเที่ยวแต่เธอเป็นหนักขึ้นๆๆทุกวันครับ😅จนวันครบรอบของเราเธอบอกว่าเธอไม่รักผมแล้วเธอก็แอบชอบคนๆนึงอยู่ผมนี่ยืนโง่ๆไปพักใหญ่เลยครับจนซักพักคุยกันต่อปกติแล้วผมเล่าเรื่องที่มีคนมาปลื้มมาขอถ่ายรูปให้เธอฟังเธอบอกเลิกผมเหมือนที่แล้วๆมาครับวันรุ่งขึ้นผมไปง้อเหมือนทุกครั้งแต่ว่าครั้งนี้ผมโดนเธอต่อยเธอตบ(จนผมน็อคเข้าโรงบาลไปเลย555)หลังจากวันนั้นผมไม่กล้าเข้าใกล้เธออีกเลยแบบมันหวิวๆตรงที่โดนอ่าครับ555แต่ผมง้อเธอนะยังง้ออยู่จนวันครบรอบ1ปี3เดือนของเราเธอกลับมาคุยกับผมแต่ผมรู้สึกว่าผมอึดอัดบอกไม่ถูกผมยังห่วงยังรู้สึกว่าผมรักเธออยู่นะครับผ่านไปไม่กี่วันผมกับเธอก็ทะเลาะกันอีกจนแยกทางกันจริงๆแต่ทุกวันที่เลิกกันมาไม่มีวันไหนที่ผมเไม่คิดถึงเธอเลยนะครับจนผ่านมาได้7เดือนผมไม่คิดจะคุยหรือยุ่งกับใครเลยนะครับจนผมเอาดอกไม้ไปให้วันวาเลนไทน์เธอกระทืบดอกไม้ต่อหน้าผมเลยครับผมร้องไห้ให้เธอครั้งนี้ครั้งสุดท้ายผมพอเลยจนผ่านมานานมากน่าจะ10เดือนได้และผมก็คิดว่าไม่อยากมีใครมาทำอะไรแบบนี้กับผมอีก
ผมเข็ดกับความรักแต่ก็ใช่ว่าผมจะเข็ดซะทีเดียวนะครับช่วงต้นปีที่ผ่านมามีพี่คนนึงเธอเข้ามาในชีวิตผมเธอเอาใจใส่ดูแลผมตลอดเลยแล้วเธอก็จะพูดเสมอว่ายังไม่ลืมไม่เป็นไรนะขอแค่พี่ดูแลแกแค่นี้พี่พอใจแล้วเธอดีกับผมมากซะจนผมกล้าที่จะเปิดใจครับแต่ก็อยากให้แน่ใจมากๆก่อนครับก่อนตัดสินใจขอเธอคบจนมาประมาณเดือนมีนาเพื่อนสนิทแฟนเก่าของผมเค้าทักมาบอกว่าแฟนเก่าของผมเธอลืมผมไม่ได้เธอทำใจไม่ได้ที่เห็นผมคุยกับพี่คนนี้ผมตอบไปว่าผมอยากเปิดใจแล้วผมเข็ดถึงไม่มีคนใหม่ผมก็ไม่อยากกลับไปจนทุกวันนี้แฟนเก่าของผมเธอเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้งแต่เข้ามาเงียบๆนะครับแบบส่องเฟสบุ้คมาเจอหน้าผมผมไม่รู้จะทำยังไงดีครับผมกลัวทำพี่คนนั้นเค้าเสียใจ แล้วผมก็กลัวว่าถ้าซักวันนึงผมคิดจะกลับไปจริงๆเธอจะเป็นแบบเดิมหรือเปล่าแล้วตัวผมเองผมรู้สึกอะไรกันแน่ถ้าถามว่าห่วงมั้ยห่วงมากครับแต่ถ้าแฟนเก่าผมมีคนใหม่ผมไม่ซีเรียสนะเพราะความผูกพันหรืออะไรกันครับแล้วกับคนใหม่ผมควรเดินต่อดีไหมครับ
ผมสับสนมากๆครับ
ผมคบกับแฟนเก่ามาได้เกือบปีครับเธอน่ารักตลกขี้งอนขี้วีนตามภาษาผู้หญิง(บางคน)ขี้หึงมากด้วยครับผมกับเธอทะเลาะกันบ่อยๆเพราะเรื่องหึง(เธอทะเลาะของเธอคนเดียวนะผมว่า5555)แต่ผมเข้าใจเธอนะเพราะผู้หญิงหึงคงแปลว่ารักแต่บางทีผมรู้สึกว่าเธอหึงผมจนผมรู้ว่าเธอไม่ไว้ใจผมเลยหรอผมไม่ได้ดีไม่ได้เพอเฟ็คเหมือนใครเค้าไม่คิดแม้แต่นอกใจเลยจนบางครั้งผมน้อยใจนะยังไม่ทันทำอะไรผมก็โดนทุบโดนฟาดแล้วจนเราทะเลาะกันครั้งนั้นผมเอาสถานะคเฟสบุ้คออกผมแค่อยากให้เธอเข้าใจผมบ้างผมเป็นฝ่ายที่ต้องไม่มีสิทธิพูดมาตลอดครับพอจะพูดก็กลายเป็นว่าผมผิดไปเลยแต่ผมไม่ไหวจริงๆครับถ้าจะขนาดนั้นปิดตาแล้วจูงมือเดินเลยเถอะพอผมเข้าไปคุยด้วยเธอก็บอกว่าเรายังคบกันแต่เธอเปลี่ยนไปครับเธอด่าเธอพูดว่ารำคาญเบื่อเกลียดทั้งๆที่คบกัน(?)แล้วก็บอกเลิกผมทุกวันเลยครับผมคิดว่าที่ผมทำไปคงทำร้ายใจเธอมากๆผมเลยพยายามทำดีกับเธอมากขึ้นไปหาเธอบ่อยขึ้นชวนเธอไปเที่ยวแต่เธอเป็นหนักขึ้นๆๆทุกวันครับ😅จนวันครบรอบของเราเธอบอกว่าเธอไม่รักผมแล้วเธอก็แอบชอบคนๆนึงอยู่ผมนี่ยืนโง่ๆไปพักใหญ่เลยครับจนซักพักคุยกันต่อปกติแล้วผมเล่าเรื่องที่มีคนมาปลื้มมาขอถ่ายรูปให้เธอฟังเธอบอกเลิกผมเหมือนที่แล้วๆมาครับวันรุ่งขึ้นผมไปง้อเหมือนทุกครั้งแต่ว่าครั้งนี้ผมโดนเธอต่อยเธอตบ(จนผมน็อคเข้าโรงบาลไปเลย555)หลังจากวันนั้นผมไม่กล้าเข้าใกล้เธออีกเลยแบบมันหวิวๆตรงที่โดนอ่าครับ555แต่ผมง้อเธอนะยังง้ออยู่จนวันครบรอบ1ปี3เดือนของเราเธอกลับมาคุยกับผมแต่ผมรู้สึกว่าผมอึดอัดบอกไม่ถูกผมยังห่วงยังรู้สึกว่าผมรักเธออยู่นะครับผ่านไปไม่กี่วันผมกับเธอก็ทะเลาะกันอีกจนแยกทางกันจริงๆแต่ทุกวันที่เลิกกันมาไม่มีวันไหนที่ผมเไม่คิดถึงเธอเลยนะครับจนผ่านมาได้7เดือนผมไม่คิดจะคุยหรือยุ่งกับใครเลยนะครับจนผมเอาดอกไม้ไปให้วันวาเลนไทน์เธอกระทืบดอกไม้ต่อหน้าผมเลยครับผมร้องไห้ให้เธอครั้งนี้ครั้งสุดท้ายผมพอเลยจนผ่านมานานมากน่าจะ10เดือนได้และผมก็คิดว่าไม่อยากมีใครมาทำอะไรแบบนี้กับผมอีก
ผมเข็ดกับความรักแต่ก็ใช่ว่าผมจะเข็ดซะทีเดียวนะครับช่วงต้นปีที่ผ่านมามีพี่คนนึงเธอเข้ามาในชีวิตผมเธอเอาใจใส่ดูแลผมตลอดเลยแล้วเธอก็จะพูดเสมอว่ายังไม่ลืมไม่เป็นไรนะขอแค่พี่ดูแลแกแค่นี้พี่พอใจแล้วเธอดีกับผมมากซะจนผมกล้าที่จะเปิดใจครับแต่ก็อยากให้แน่ใจมากๆก่อนครับก่อนตัดสินใจขอเธอคบจนมาประมาณเดือนมีนาเพื่อนสนิทแฟนเก่าของผมเค้าทักมาบอกว่าแฟนเก่าของผมเธอลืมผมไม่ได้เธอทำใจไม่ได้ที่เห็นผมคุยกับพี่คนนี้ผมตอบไปว่าผมอยากเปิดใจแล้วผมเข็ดถึงไม่มีคนใหม่ผมก็ไม่อยากกลับไปจนทุกวันนี้แฟนเก่าของผมเธอเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้งแต่เข้ามาเงียบๆนะครับแบบส่องเฟสบุ้คมาเจอหน้าผมผมไม่รู้จะทำยังไงดีครับผมกลัวทำพี่คนนั้นเค้าเสียใจ แล้วผมก็กลัวว่าถ้าซักวันนึงผมคิดจะกลับไปจริงๆเธอจะเป็นแบบเดิมหรือเปล่าแล้วตัวผมเองผมรู้สึกอะไรกันแน่ถ้าถามว่าห่วงมั้ยห่วงมากครับแต่ถ้าแฟนเก่าผมมีคนใหม่ผมไม่ซีเรียสนะเพราะความผูกพันหรืออะไรกันครับแล้วกับคนใหม่ผมควรเดินต่อดีไหมครับ