..คือปกติเราก็ชอบอ่านพันทิปอยู่แล้ว ชอบอ่านทั้งแนวมีสาระและไม่มีสาระ แต่ไม่เคยตั้งกระทู้เองเลย เผอิญเมื่อวานอ่านเจอกระทู้ที่เค้าตามหาคนเลยอยากลองเขียนบ้าง แต่มันก็ผ่านมานานเป็นเดือนล้าววว ตอนแรกก็ลืมไปล้าววว แต่เพื่อนบอกให้ลองดูขำๆ เผื่อจะเจอรักแร้ เอ้ยยย ! รักแท้ 5555
เมื่อมีนาที่ผ่านมาใครเป็นบัณฑิตป้ายแดงคงพอจะรู้ว่ามันเป็นเทศกาลหนึ่งที่ได้กลับมอเพื่อมารับปริญญา เราก็เป็นอีกคนหนึ่งเช่นกัน เหตุการณ์ก็มีอยู่ว่าคือเรามา รปญ เราก็จองพักหอเทาทองจะไปกินไรก็อยู่แถวนั้นแหละ เย็นวันที่ 17 มี ค 58 ก็หิวอ่านะ ก็ออกไปหาไรกินปกติ ก็เดินผ่านหอ50 เพื่อนเราก็บอก ผช ที่ยืนตรงรถเก๋งสีเขียวๆ คนนั้นอ่ะ น่ารักดี เผอิญว่าเรากับเพื่อนก็โสดสวยทั้งคู่อ่านะ(เรามโนนะ อย่าหมั่นไส้) เราก็หันไปมองด้วยหน้ามึนๆตามปกติของเรา ก็ตอบเพื่อนไปก็น่ารักดี จิงๆก็อยากจะบอกว่ามองไม่ชัดดด ไม่ได้ใส่แว่นนนนนนนน แล้วก็เดินต่อไปถึงกลางซอยลีลาเพื่อนก็บอก เหยยย เค้าเดินมาข้างหลัง (จริงๆ ก็ไม่หลังหรอกคนละฟากถนน) >ลืมบอก..เค้าในที่นี้คือ ผช คนหนึ่งใส่เสื้อยืดสีเทา เกงขาสั้นสีน้ำตาลนะ ตัวสูงๆและขาว(กว่าเรา) มากับเพื่อนตัวเล็กๆ ใส่แว่น เป็นบัณฑิตปีเดียวกันกับเราแหละ เห็นมีบาร์โค้ด< แล้วเราก็เดินไปเรื่อยๆ ตอนแรกจะหาไรกินที่ซอยลีลาแหละ ไม่รู้เขินไร หรือไม่มีไรน่ากินเลยเดินต่อ จะไปซอยสดใสคิดว่าคงน่าจะมีตัวเลือกมากกว่านี้ ก็หันกลับไปมอง ผช ก็เห็นเค้าหยุดที่ 7-11 แต่ยังไม่เข้านะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าคิดว่าเค้าก็มองมาที่เรานะ หรือเค้าจะไปสดใสเหมือนกัน อิอิ
เดินต่อไปนะเดินต่อไปปปปปป ถึงหอเลิศหิรัญเพื่อนบอก เค้าเดินมาเว่ยยย สงสัยจะไปสดใสแน่ๆ เรามั่นใจ 555 เพื่อนเลยบอกสงสัยเค้าจะตามมา เราก็ไม่ได้คิดไร ตามเพื่อนเรามั้ง แล้วเพื่อนก็แวะร้านไก่ย่าง นึกว่าเค้าจะหยุดเค้าเดินเลยไปอ่าาา เราเลยบอกเพื่อนเค้าจะไปสดใส ไม่ตามเรามา อย่ามโนท่องนะโมไว้รัวๆ เลยนะคะ >แต่การจอดซื้อไก่ครั้งนี้ทำให้เราเห็นเค้าใกล้ๆแหละ ก็น่ารักดีได้แค่พูดในใจอ่านะ<
และแล้ววววว ..สุดท้ายเรากับเพื่อนก็ไปจบที่ร้านข้าวมันไก่ ไก่ย่าง หมูแดง หรือไรนี่แหละ ข้างๆ lotus express อารมณ์ตอนนั้นแบบเซ็งนิดนุง ก็สั่งข้าวแล้วไปนั่งสักพัก อ้าว! เหยยย ผช คนนั้นและเพื่อนมาจากไหน มากินร้านเดียวกับเรา ลมพัดมาแน่ๆ เยย นี่เราไม่มโนใช่มั้ยย บอกหน่อยสิ อิอิ เค้ามานั่งโต๊ะหลังเรา ทั้งที่ทั้งร้านว๊างว่างงง ห่างกับเราแค่ศอกเดียว ตอนนี้มั่นใจละ ตามมาแน่ๆ ก็อยากหันไปขอไลน์ขอเบอร์ซะหน่อยนะ แต่ติดที่แม่สอนไว้มันจะไม่งาม บวกกับความตื่นเต้น คือนานๆจะเจอคนที่เราถูกใจ แล้วเค้าก็ถูกใจเราเช่นกัน ไม่เป็นอันได้กินข้าว ผช เค้าก็มีท่าทีเหมือนกล้าๆกลัวๆเหมือนจะทำอะไรสักอย่าง แต่เค้าไม่ทำ จริงๆก็อยากจะบอกไปนะ ขอสิๆ ขอเบอร์ขอไลน์เราให้หมด 555 ได้แต่แอ๊บไว้ แล้วสุดท้ายเค้าก็ไม่ขอทั้งเบอร์ทั้งไลน์แล้วลุกไปจ่ายตังค่าข้าว เราก้มองเค้า เค้าก็คงมองเรามั้ง เราเขินนะแต่ไม่รู้เค้าเขินมั้ย เค้าจ่ายตังแล้วเดินออกนอกร้านไป เราก็รีบกินแล้วตามไป สุดท้ายก็อด-จ้า เค้าหายไปไหนเฉยยยย เรากกับเพื่อนก็เดินกลับทางเดิมแหละคิดว่าเผื่อเจอ สุดท้ายไม่เจอจ่ะ เรื่องก็จบลงด้วยการไปกินนมย้อมใจ
ปล.เราเป็น ผญ นะ ใส่เสื้อแขนกุด กุงเกงเป็นชุดสีขาวลายทางสีน้ำเงิน ผมยาวนะแต่ไม่มาก ก็แค่กับหลัง ส่วนเพื่อนเราใส่เสื้อสีแดงกุงเกงขาสั้นคือกัน
* ถ้าเธอได้มาอ่านก็ตอบกลับเรามาหน่อยนะ ถ้าไม่ได้มาอ่านก็ไม่เป็นไรถือว่าเป็นเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง และเป็นเรื่องแรกที่เราตั้งในกระทู้พันทิป *
* เราตามหาในเฟสแล้วนะ แต่ไม่ใช่คนสังคมกว้างขวางเลยหาไม่เจอ 555
* เราเป็นผู้หญิงขี้มโนเฉยๆ การที่เราพิมพ์ไปบางทีอาจจะดูเหมือนแรดแต่เราไม่แรดหรอก อิอิ
* สำหรับเพื่อน ผญ ที่ได้เข้ามาอ่านอยากให้มีความกล้า บางทีก็เข้าหา ผช ก่อนก็ดีนะ เผื่อเค้าก็ไม่กล้าแบบเราๆ การที่เราจะเจอคนที่ใช่มันยาก แล้วเจอคนที่เราใช่สำหรับเค้านั้นยากกว่า
ขอบคุณทุกกระแสตอบรับนะคะ นี่เป็นเรื่องจริงที่ไม่ได้แต่งขึ้น ขอบคุณค่ะ
ตามหาคนคนหนึ่งจากงานรับปริญญา2558 ม.บูรพา(เป็นบัณฑิตปี56) ที่รับปริญญาไปเมื่อมีนาที่ผ่านมา แต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย
เมื่อมีนาที่ผ่านมาใครเป็นบัณฑิตป้ายแดงคงพอจะรู้ว่ามันเป็นเทศกาลหนึ่งที่ได้กลับมอเพื่อมารับปริญญา เราก็เป็นอีกคนหนึ่งเช่นกัน เหตุการณ์ก็มีอยู่ว่าคือเรามา รปญ เราก็จองพักหอเทาทองจะไปกินไรก็อยู่แถวนั้นแหละ เย็นวันที่ 17 มี ค 58 ก็หิวอ่านะ ก็ออกไปหาไรกินปกติ ก็เดินผ่านหอ50 เพื่อนเราก็บอก ผช ที่ยืนตรงรถเก๋งสีเขียวๆ คนนั้นอ่ะ น่ารักดี เผอิญว่าเรากับเพื่อนก็โสดสวยทั้งคู่อ่านะ(เรามโนนะ อย่าหมั่นไส้) เราก็หันไปมองด้วยหน้ามึนๆตามปกติของเรา ก็ตอบเพื่อนไปก็น่ารักดี จิงๆก็อยากจะบอกว่ามองไม่ชัดดด ไม่ได้ใส่แว่นนนนนนนน แล้วก็เดินต่อไปถึงกลางซอยลีลาเพื่อนก็บอก เหยยย เค้าเดินมาข้างหลัง (จริงๆ ก็ไม่หลังหรอกคนละฟากถนน) >ลืมบอก..เค้าในที่นี้คือ ผช คนหนึ่งใส่เสื้อยืดสีเทา เกงขาสั้นสีน้ำตาลนะ ตัวสูงๆและขาว(กว่าเรา) มากับเพื่อนตัวเล็กๆ ใส่แว่น เป็นบัณฑิตปีเดียวกันกับเราแหละ เห็นมีบาร์โค้ด< แล้วเราก็เดินไปเรื่อยๆ ตอนแรกจะหาไรกินที่ซอยลีลาแหละ ไม่รู้เขินไร หรือไม่มีไรน่ากินเลยเดินต่อ จะไปซอยสดใสคิดว่าคงน่าจะมีตัวเลือกมากกว่านี้ ก็หันกลับไปมอง ผช ก็เห็นเค้าหยุดที่ 7-11 แต่ยังไม่เข้านะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าคิดว่าเค้าก็มองมาที่เรานะ หรือเค้าจะไปสดใสเหมือนกัน อิอิ
เดินต่อไปนะเดินต่อไปปปปปป ถึงหอเลิศหิรัญเพื่อนบอก เค้าเดินมาเว่ยยย สงสัยจะไปสดใสแน่ๆ เรามั่นใจ 555 เพื่อนเลยบอกสงสัยเค้าจะตามมา เราก็ไม่ได้คิดไร ตามเพื่อนเรามั้ง แล้วเพื่อนก็แวะร้านไก่ย่าง นึกว่าเค้าจะหยุดเค้าเดินเลยไปอ่าาา เราเลยบอกเพื่อนเค้าจะไปสดใส ไม่ตามเรามา อย่ามโนท่องนะโมไว้รัวๆ เลยนะคะ >แต่การจอดซื้อไก่ครั้งนี้ทำให้เราเห็นเค้าใกล้ๆแหละ ก็น่ารักดีได้แค่พูดในใจอ่านะ<
และแล้ววววว ..สุดท้ายเรากับเพื่อนก็ไปจบที่ร้านข้าวมันไก่ ไก่ย่าง หมูแดง หรือไรนี่แหละ ข้างๆ lotus express อารมณ์ตอนนั้นแบบเซ็งนิดนุง ก็สั่งข้าวแล้วไปนั่งสักพัก อ้าว! เหยยย ผช คนนั้นและเพื่อนมาจากไหน มากินร้านเดียวกับเรา ลมพัดมาแน่ๆ เยย นี่เราไม่มโนใช่มั้ยย บอกหน่อยสิ อิอิ เค้ามานั่งโต๊ะหลังเรา ทั้งที่ทั้งร้านว๊างว่างงง ห่างกับเราแค่ศอกเดียว ตอนนี้มั่นใจละ ตามมาแน่ๆ ก็อยากหันไปขอไลน์ขอเบอร์ซะหน่อยนะ แต่ติดที่แม่สอนไว้มันจะไม่งาม บวกกับความตื่นเต้น คือนานๆจะเจอคนที่เราถูกใจ แล้วเค้าก็ถูกใจเราเช่นกัน ไม่เป็นอันได้กินข้าว ผช เค้าก็มีท่าทีเหมือนกล้าๆกลัวๆเหมือนจะทำอะไรสักอย่าง แต่เค้าไม่ทำ จริงๆก็อยากจะบอกไปนะ ขอสิๆ ขอเบอร์ขอไลน์เราให้หมด 555 ได้แต่แอ๊บไว้ แล้วสุดท้ายเค้าก็ไม่ขอทั้งเบอร์ทั้งไลน์แล้วลุกไปจ่ายตังค่าข้าว เราก้มองเค้า เค้าก็คงมองเรามั้ง เราเขินนะแต่ไม่รู้เค้าเขินมั้ย เค้าจ่ายตังแล้วเดินออกนอกร้านไป เราก็รีบกินแล้วตามไป สุดท้ายก็อด-จ้า เค้าหายไปไหนเฉยยยย เรากกับเพื่อนก็เดินกลับทางเดิมแหละคิดว่าเผื่อเจอ สุดท้ายไม่เจอจ่ะ เรื่องก็จบลงด้วยการไปกินนมย้อมใจ
ปล.เราเป็น ผญ นะ ใส่เสื้อแขนกุด กุงเกงเป็นชุดสีขาวลายทางสีน้ำเงิน ผมยาวนะแต่ไม่มาก ก็แค่กับหลัง ส่วนเพื่อนเราใส่เสื้อสีแดงกุงเกงขาสั้นคือกัน
* ถ้าเธอได้มาอ่านก็ตอบกลับเรามาหน่อยนะ ถ้าไม่ได้มาอ่านก็ไม่เป็นไรถือว่าเป็นเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง และเป็นเรื่องแรกที่เราตั้งในกระทู้พันทิป *
* เราตามหาในเฟสแล้วนะ แต่ไม่ใช่คนสังคมกว้างขวางเลยหาไม่เจอ 555
* เราเป็นผู้หญิงขี้มโนเฉยๆ การที่เราพิมพ์ไปบางทีอาจจะดูเหมือนแรดแต่เราไม่แรดหรอก อิอิ
* สำหรับเพื่อน ผญ ที่ได้เข้ามาอ่านอยากให้มีความกล้า บางทีก็เข้าหา ผช ก่อนก็ดีนะ เผื่อเค้าก็ไม่กล้าแบบเราๆ การที่เราจะเจอคนที่ใช่มันยาก แล้วเจอคนที่เราใช่สำหรับเค้านั้นยากกว่า
ขอบคุณทุกกระแสตอบรับนะคะ นี่เป็นเรื่องจริงที่ไม่ได้แต่งขึ้น ขอบคุณค่ะ