เราพึ่งตั้งเป็นกระทู้แรกนะค่ะผิดพลาดประการใดเราก็ขออภัยด้วย
เข้าเรื่องเลยละกันนะค่ะ เราคบกับแฟนมา6เดือนแล้ว เราอยู่บ้านเดียวกันค่ะ ความรักมันก็ปกติดีค่ะตามภาษาคนใช้ชีวิตร่วมกัน มีทะเลาะบ้างงอนกันบ้างเรื่องปกติแต่สิ่งที่เราว่าตัวเราไม่ปกติคือ แฟนเรามีน้องสาวค่ะอายุประมาน6-7ขวบเห็นจะได้อายุเรากับน้องแฟนนี้ห่างกันมาถึง19ปีแรกๆที่เราเข้ามาอยู่บ้านแฟนก็โอเครเราก็พอรักเด็กพอดูแลได้ แต่เมื่อนานๆเข้าเราเริ่มเบื่อละรู้สึกลำคานเค้าเป็นเด็กผู้หญิงค่ะค่อนข้างแก่นๆพูดเก่ง ขี้อ้อน ประจบเก่งเลยทีเดียว ละอย่างว่าค่ะเป็นน้องคนเล็ก ยิ่งเป็นที่รักที่หลงของพ่อแม่และแฟนเรา น้องเค้าก็รักเราดีค่ะแต่เราแค่รู้สึกไม่ชอบเวลาเค้ามาเล่นกับแฟนเราคือเราอิจฉาพูดตรงๆเรารู้สึกไม่โอเครเลยที่ต้องพาไปเที่ยวคือบ้างครั้งเราอยากไป2คนแบบคู่รักแต่ก็ต้องมาลากน้องไปเหมือนพ่อแม่ลูกคือมันคนละฟิวเลยแต่มันไม่แค่นั้นอ่ะสิ คือน้องเค้าก็ชอบร้องตามซึ่งแฟนเราก็จะพาไปตลอดเพราะเค้ารักน้องเค้าเราก็ไ
ม่กล้าพูดได้แต่เออๆแล้วแต่ ใครจะว่าเราขี้อิจฉาก็ได้นะค่ะหรือเราเป็นโรคจิตอิจฉากระทั้งเด็ก เรารู้สึกสับสนกับตัวเอง บ้างทีก็มองผ่านเหมือนไม่เห็นคือไม่อยากมานั้งทะเลาะกับแฟนแต่เวลาที่เราไม่พอใจเราไม่ได้บอกแฟนนะค่ะว่าเรื่องไรเรากลัวเค้าไม่ชอบเราว่าเราไม่รักน้องเค้าแต่จิงๆลึกๆเราก็เอ็นดูน้องเค้านะค้ะแต่แค่บางอารมณ์บางความรู้สึกมันอยากส่วนตัวบ้างก็เท่านั้นเองค่ะเราจะตัดความรู้สึกแย่ๆพวกนี้ออกไปยังไงดีค้ะ
เราเป็นโรคจิตหรือเปล่า
เข้าเรื่องเลยละกันนะค่ะ เราคบกับแฟนมา6เดือนแล้ว เราอยู่บ้านเดียวกันค่ะ ความรักมันก็ปกติดีค่ะตามภาษาคนใช้ชีวิตร่วมกัน มีทะเลาะบ้างงอนกันบ้างเรื่องปกติแต่สิ่งที่เราว่าตัวเราไม่ปกติคือ แฟนเรามีน้องสาวค่ะอายุประมาน6-7ขวบเห็นจะได้อายุเรากับน้องแฟนนี้ห่างกันมาถึง19ปีแรกๆที่เราเข้ามาอยู่บ้านแฟนก็โอเครเราก็พอรักเด็กพอดูแลได้ แต่เมื่อนานๆเข้าเราเริ่มเบื่อละรู้สึกลำคานเค้าเป็นเด็กผู้หญิงค่ะค่อนข้างแก่นๆพูดเก่ง ขี้อ้อน ประจบเก่งเลยทีเดียว ละอย่างว่าค่ะเป็นน้องคนเล็ก ยิ่งเป็นที่รักที่หลงของพ่อแม่และแฟนเรา น้องเค้าก็รักเราดีค่ะแต่เราแค่รู้สึกไม่ชอบเวลาเค้ามาเล่นกับแฟนเราคือเราอิจฉาพูดตรงๆเรารู้สึกไม่โอเครเลยที่ต้องพาไปเที่ยวคือบ้างครั้งเราอยากไป2คนแบบคู่รักแต่ก็ต้องมาลากน้องไปเหมือนพ่อแม่ลูกคือมันคนละฟิวเลยแต่มันไม่แค่นั้นอ่ะสิ คือน้องเค้าก็ชอบร้องตามซึ่งแฟนเราก็จะพาไปตลอดเพราะเค้ารักน้องเค้าเราก็ไม่กล้าพูดได้แต่เออๆแล้วแต่ ใครจะว่าเราขี้อิจฉาก็ได้นะค่ะหรือเราเป็นโรคจิตอิจฉากระทั้งเด็ก เรารู้สึกสับสนกับตัวเอง บ้างทีก็มองผ่านเหมือนไม่เห็นคือไม่อยากมานั้งทะเลาะกับแฟนแต่เวลาที่เราไม่พอใจเราไม่ได้บอกแฟนนะค่ะว่าเรื่องไรเรากลัวเค้าไม่ชอบเราว่าเราไม่รักน้องเค้าแต่จิงๆลึกๆเราก็เอ็นดูน้องเค้านะค้ะแต่แค่บางอารมณ์บางความรู้สึกมันอยากส่วนตัวบ้างก็เท่านั้นเองค่ะเราจะตัดความรู้สึกแย่ๆพวกนี้ออกไปยังไงดีค้ะ