จากกระทู้ที่ตั้งกันบ่อยๆ ถามเรื่อง เงินเก็บเงินออม เงินเดือน ภาระค่าใช้จ่าย
เราชอบอ่านอะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ เหมือนเป็นแรงผลักดัน ให้เรามีกำลังใจ
ได้ทราบชีวิตคนอื่นที่ลำบากกว่า หรือดีกว่ามาก ก็ทำให้อยากพัฒนาตัวเอง
แต่ที่เราสังเกตอย่างนึงคือ หลายๆ คนมักจะตอบว่า "หนี้ตัวเองไม่มี มีแต่หนี้ของพ่อแม่ ช่วยพ่อแม่ชำระหนี้ เครียดมาก"
เหมือนเอาหนี้พ่อกับแม่มาเป็นหนี้ตัวเอง เราก็เลยย้อนมาดูเราเอง พ่อแม่เราก็มีหนี้สินประมาณ 2-3 ล้าน (กู้มาทำกิจการอย่างนึง)
ซึ่งท่านก็มีงานประจำทั้งสองคน ยังไม่เกษียณ กิจการท่านก็ดูแลยามว่าง ท่านก็พอจะส่งเองได้เรื่อยๆ พอกินพอใช้
แต่หนี้ตรงนี้ เราไม่เคยได้ไปยุ่งเลย ก็มีถามไถ่บ้างว่า พ่อแม่ต้องส่งเท่าไหร่ อีกกี่ปี
ซึ่งเรานึกไปถึงตอนเกษียณ ก็อาจจะลำบากขึ้น เพราะพ่อแม่ไม่มีบำนาญ เงินเก็บทรัพย์สินไม่ได้เยอะมาก
พอเราเห็นหลายๆ คน ทำงานช่วยปลดหนี้พ่อแม่ เราก็เริ่มคิดว่า ทำไมเราไม่ทำบ้างนะ ทำไมคนอื่นเค้าทำกัน
แต่เอ๊ะ ลำพังค่าใช้จ่ายส่วนตัว (แต่งงานแล้ว ยังไม่มีลูกค่ะ) ก็เยอะพอดู เพราะต้องผ่อนบ้านกับสามี
ทุกวันนี้ ก็เลยได้แค่ ให้เงินท่านทั้งสองทุกเดือน เป็นค่าใช้จ่าย เล็กๆน้อยๆ น้ำ ไฟ กินอยู่
แต่เรื่องช่วยใช้หนี้เป็นล้านๆ ของพ่อแม่นั้น เราไม่เคยเครียด หรือเอามากวนใจเท่าไหร่ แบบนี้เราถือว่าแย่มั้ยคะ?
พ่อแม่ ก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องขอให้เราช่วย อาจจะเห็นเรามีภาระเหมือนกัน หรือท่านอยากจะพูดแต่ไม่กล้า T^T
แต่ตามจริง มันเป็นสิ่งที่ควรกระทำในฐานะลูก? ที่ถาม ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากช่วยท่านนะคะ อยากมาก
เคยคิดว่าถ้าได้เงินมาเยอะๆ อย่างแรกเลยคือ ปลดหนี้ของพ่อแม่
แต่มันติดตรงไม่มีนี่แหละค่ะ มีแค่ให้ประจำเดือน ส่วนหนี้ก็ต้องรับผิดชอบของใครของมันไป
พอมาเจอคนพันทิป โห แต่ละคน ช่วยพ่อแม่ทั้งนั้น บางคนเอามาเครียด เอาหนี้พ่อแม่มาเป็น priority ในชีวิต
เราก็เลยคิดว่า นี่เราแปลกรึเปล่า? ทำไมเราไม่เครียดเหมือนคนอื่นเค้านะ เราเป็นลูกที่เห็นแก่ตัวรึเปล่า
ไม่ได้จะหาพรรคพวก หรือคำปลอบอะไรนะคะ แค่อยากฟังความเห็นคนทั่วไปว่าคิดยังไง ในเรื่อง ลูกต้องช่วยหนี้ของพ่อแม่
ถามความเห็น หนี้ของพ่อแม่ = หนี้ลูก
เราชอบอ่านอะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ เหมือนเป็นแรงผลักดัน ให้เรามีกำลังใจ
ได้ทราบชีวิตคนอื่นที่ลำบากกว่า หรือดีกว่ามาก ก็ทำให้อยากพัฒนาตัวเอง
แต่ที่เราสังเกตอย่างนึงคือ หลายๆ คนมักจะตอบว่า "หนี้ตัวเองไม่มี มีแต่หนี้ของพ่อแม่ ช่วยพ่อแม่ชำระหนี้ เครียดมาก"
เหมือนเอาหนี้พ่อกับแม่มาเป็นหนี้ตัวเอง เราก็เลยย้อนมาดูเราเอง พ่อแม่เราก็มีหนี้สินประมาณ 2-3 ล้าน (กู้มาทำกิจการอย่างนึง)
ซึ่งท่านก็มีงานประจำทั้งสองคน ยังไม่เกษียณ กิจการท่านก็ดูแลยามว่าง ท่านก็พอจะส่งเองได้เรื่อยๆ พอกินพอใช้
แต่หนี้ตรงนี้ เราไม่เคยได้ไปยุ่งเลย ก็มีถามไถ่บ้างว่า พ่อแม่ต้องส่งเท่าไหร่ อีกกี่ปี
ซึ่งเรานึกไปถึงตอนเกษียณ ก็อาจจะลำบากขึ้น เพราะพ่อแม่ไม่มีบำนาญ เงินเก็บทรัพย์สินไม่ได้เยอะมาก
พอเราเห็นหลายๆ คน ทำงานช่วยปลดหนี้พ่อแม่ เราก็เริ่มคิดว่า ทำไมเราไม่ทำบ้างนะ ทำไมคนอื่นเค้าทำกัน
แต่เอ๊ะ ลำพังค่าใช้จ่ายส่วนตัว (แต่งงานแล้ว ยังไม่มีลูกค่ะ) ก็เยอะพอดู เพราะต้องผ่อนบ้านกับสามี
ทุกวันนี้ ก็เลยได้แค่ ให้เงินท่านทั้งสองทุกเดือน เป็นค่าใช้จ่าย เล็กๆน้อยๆ น้ำ ไฟ กินอยู่
แต่เรื่องช่วยใช้หนี้เป็นล้านๆ ของพ่อแม่นั้น เราไม่เคยเครียด หรือเอามากวนใจเท่าไหร่ แบบนี้เราถือว่าแย่มั้ยคะ?
พ่อแม่ ก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องขอให้เราช่วย อาจจะเห็นเรามีภาระเหมือนกัน หรือท่านอยากจะพูดแต่ไม่กล้า T^T
แต่ตามจริง มันเป็นสิ่งที่ควรกระทำในฐานะลูก? ที่ถาม ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากช่วยท่านนะคะ อยากมาก
เคยคิดว่าถ้าได้เงินมาเยอะๆ อย่างแรกเลยคือ ปลดหนี้ของพ่อแม่
แต่มันติดตรงไม่มีนี่แหละค่ะ มีแค่ให้ประจำเดือน ส่วนหนี้ก็ต้องรับผิดชอบของใครของมันไป
พอมาเจอคนพันทิป โห แต่ละคน ช่วยพ่อแม่ทั้งนั้น บางคนเอามาเครียด เอาหนี้พ่อแม่มาเป็น priority ในชีวิต
เราก็เลยคิดว่า นี่เราแปลกรึเปล่า? ทำไมเราไม่เครียดเหมือนคนอื่นเค้านะ เราเป็นลูกที่เห็นแก่ตัวรึเปล่า
ไม่ได้จะหาพรรคพวก หรือคำปลอบอะไรนะคะ แค่อยากฟังความเห็นคนทั่วไปว่าคิดยังไง ในเรื่อง ลูกต้องช่วยหนี้ของพ่อแม่