ความจริงจขกท. จะไปลงเว็บเด็กดี เพราะมีแต่วัยเดียวกับเรา เผื่อได้ถูกแชร์มากมาย55555 พอดีใจร้อนอยากระบายด้วยค่ะTT
สวัสดีค่ะขอบคุณที่เข้ามากระทู้นี้นะคะ เราเลิกกับแฟน มา3อาทิตย์แล้วค่ะ ขอย้อนไปอดีตแบบสั้นๆละกันนะคะ เราแอบชอบเพื่อนสนิทในกลุ่ม แต่ไม่ถึงกับคุยกันทุกเรื่อง มาเป็นปี จนต้องเลิกชอบเพราะ เขาเป็นเพื่อนนะ เขาดีมากเลยทำไม่ลง จนเขารู้ เราเลยเมินไม่คุยกันจนเทอมนึง ค่อยรวบรวมความกล้าไปคุยกับเพื่อน รักยิ่งกว่าเดิมอีก แชทไลน์ไปเรื่อยๆ เพื่อนคนนั้นมากลายเป็นว่าสารภาพรักเรา เราดีใจมากไม่คิดว่าเราจะสมหวังกับคนที่ชอบ เพื่อนถามบอกว่าเราจะเป็นแฟน หรือเพื่อน เราตกลงไป เพื่อนล้ะกัน(นึกในใจรู้อยู่แล้วแหละถ้าเลิกต้องไม่เหมือนเดิม) ส่วนใหญ่เรากับแฟนจะพิมพ์คุยมากกว่าไม่รู้เพราะอะไร เขาไม่ชอบโทรคุย ตอนไปรร. ก็อยู่กับเพื่อนเขา เราเป็นฝ่ายเข้าไปหาเขาตลอดจนรับไม่ได้เพราะตอนที่เราเข้าไปหาเขา แต่เขายังคุยกับเพื่อนของเขาปล่อยให้เราเงียบ เราเลยไม่ไปหาอีก เราโกรธเราก็บอกไปอย่างนั้น จนเขามาหาบ้างสักพัก ถ้าไม่บอกก็ไม่มาหาเรา จนนานๆเข้าเขามาพิมพ์คำว่าแฟนใส่เฉย เรางงเป็นแฟนตอนไหน เขาบอก ไม่ใช่แฟนหรอ เรารู้สึกว่าเราคบแบบไม่เหมือนแฟนเลย ทั้งๆที่เรียกว่าแฟน ไม่เคยอยู่ด้วย ทั้งๆอยู่รร.เดียวกันไม่นัดเจออะ มีแต่เราไปหาตลอดตอนกลับบ้าน ถ้าเราไม่ไปก็ไม่หา แฟนประสาอะไร (เราเป็นแฟนคนแรกอะมั้ง)และไม่เคยเที่ยวด้วยกัน แต่ทำของแฮนเมดให้นะเขียนความรู้สึกไรงี้ ซึ้งใจ เรารู้สึกไม่พออยากอยู่ด้วยมากกว่านี้ ทั้งๆที่อยู่รร. เจอวันละไม่ถึงสิบนาที แต่ยังไง เรารักมาก แค่นี้เราก็สุขใจ เราทุ่มทุกอย่างเลย
เอาเท่านี้ละกันมีมากกว่านี้เดี๋ยวยาว มาเข้าประเด็นดีกว่า ก็คงจะรู้ว่า จขกท. รักแฟนมากจนเขียนกระทู้ขึ้นมา
เราเลิกกับแฟน มา3อาทิตย์แล้วค่ะ จำวันเวลาเป๊ะๆๆๆ ช่วงเดือนที่แล้วเราโกรธเขาตรงที่ปิดเทอมไม่เจอกัน แต่น่าจะนัดเจอได้ป้ะล่ะ แต่ไม่กล้าพูด เพราะยังไงก็ไม่ได้ ขนาดที่พิมพ์ไปก่อนหน้านี้นับประสาอะไรกับนัดไปเที่ยวยังไม่เคย และเขาบอกว่ามาเรียนพิเศษแถวๆบ้านเรา เราอยากเจอแฟนมาก เลยลองพิมพ์ๆไปว่า เนี้ยเราไปแถวนั้นบ่อยๆ ขอให้ได้เจอ แต่เขากลับบอกว่าอยู่แต่ในตึกเรียนอะ ไม่ได้เจอหรอก เรานี่ปรี๊ดขึ้นเลย อะไรอะ นี่เราแฟนนะ อยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เราไม่บอกไร แต่เราหงุดหงิดใส่ไปลงกับเขา แต่ไม่บอกว่าโกรธเรื่องนั้น เขาก็รักเรานะ เขาบอกจะทำของครบรอบให้ด้วย แต่พอดีปิดเทอมอยู่ และเราก็ทำของเตรียมไว้เหมือนกัน แล้วหลังจากหลายวันต่อมา เขาก็เริ่มแชทแปลกๆ จนเราตอบไลน์ แล้วเขาไม่เปิดอ่านไลน์ เรารู้เพราะเขาเล่นเฟสอยู่แจ้งเตือนขึ้นเวลานี้ๆๆ แล้วไมไม่ตอบไลน์เรา จนเราต้องไปเป็นคนเปิดเริ่มเรื่องว่า เธอเป็นไร เรารู้นะ ในที่สุด เขาคงรอมานาน เขาบอกกับเราว่า...... บอกไม่หมดเนอะ เผื่อเจ้าตัวมาเปิดอ่าน
"เขาเปลี่ยนไป เขาไม่อยากทะเลาะกับเราอีก จะได้ไม่ต้องงอน ต้องง้อ เราอาจจะเหมาะทำหน้าที่เพื่อนได้ดีกว่าแฟน" (เดี๋ยวๆๆ คือเราตกลงว่าไม่เป็นแฟน แต่เธออะเนียนเป็นแฟนเองไอ้บ้า) และบลาๆ เรายื้อไปแบบพอดี เพราะตอบงี้ เขาหมดใจแล้ว ตอนพิมพ์นี่น้ำตาไหลเลย ตอนนี่ก็ยังลืมไม่ได้เลย ป่านนี้เขาลืม แล้วแหละ แต่เรายังคิดอยู่เลย เราโมโห เราโกรธ น้ำตาไหล เสียใจ ไปนาน เราโกรธช่วงแรกๆ เธอทำเจ็บ เธอต้องตายกลับไปข้างนึง ความรู้สึกมันทำพังไปมากเกินกว่าที่จะเป็นเพื่อน ไม่เหมือนเดิมอยู่แล้ว อยากรู้ว่ามีใครคิดเหมือนกันมั้ย อยากรู้ประสบการณ์เพื่อนๆ ไม่คุยกันแล้ว มองหน้าไม่ติด เลิกเป็นเพื่อน หรือคุยกันเหมือนเดิม? แต่พอนึกอีกมุมนึงนึกถึงสิ่งดีๆ เขาสอนการบ้านอะไรให้ จิตใจก็ซอฟท์ลงมา แต่มันก็T ^ T เราระบายกับเพื่อนหลายคนนะ อีกคนก็เชียร์เรา มันเลวทำกับเราลงคอไงงี้ ฮ่าๆๆ เราบอกกับเพื่อนอีกคน เราเกลียดเลยแหละ เพื่อนบอกว่าอย่าเกลียดเลย ยังไงก็เพื่อน เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี แต่เรารู้สึกเจ็บแค้นเข้าเซลล์ร่างกายเลยค่ะ เราใจร้ายไปมั้ย
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านขอบคุณค่ะ
อยากถามคนที่แอบชอบเพื่อนสนิทแล้วสมหวัง คบเป็นแฟนแล้วเลิกกันรู้สึกยังไง เลิกเป็นเพื่อนมั้ย (ฝ่ายที่เราแอบชอบมาขอ)
สวัสดีค่ะขอบคุณที่เข้ามากระทู้นี้นะคะ เราเลิกกับแฟน มา3อาทิตย์แล้วค่ะ ขอย้อนไปอดีตแบบสั้นๆละกันนะคะ เราแอบชอบเพื่อนสนิทในกลุ่ม แต่ไม่ถึงกับคุยกันทุกเรื่อง มาเป็นปี จนต้องเลิกชอบเพราะ เขาเป็นเพื่อนนะ เขาดีมากเลยทำไม่ลง จนเขารู้ เราเลยเมินไม่คุยกันจนเทอมนึง ค่อยรวบรวมความกล้าไปคุยกับเพื่อน รักยิ่งกว่าเดิมอีก แชทไลน์ไปเรื่อยๆ เพื่อนคนนั้นมากลายเป็นว่าสารภาพรักเรา เราดีใจมากไม่คิดว่าเราจะสมหวังกับคนที่ชอบ เพื่อนถามบอกว่าเราจะเป็นแฟน หรือเพื่อน เราตกลงไป เพื่อนล้ะกัน(นึกในใจรู้อยู่แล้วแหละถ้าเลิกต้องไม่เหมือนเดิม) ส่วนใหญ่เรากับแฟนจะพิมพ์คุยมากกว่าไม่รู้เพราะอะไร เขาไม่ชอบโทรคุย ตอนไปรร. ก็อยู่กับเพื่อนเขา เราเป็นฝ่ายเข้าไปหาเขาตลอดจนรับไม่ได้เพราะตอนที่เราเข้าไปหาเขา แต่เขายังคุยกับเพื่อนของเขาปล่อยให้เราเงียบ เราเลยไม่ไปหาอีก เราโกรธเราก็บอกไปอย่างนั้น จนเขามาหาบ้างสักพัก ถ้าไม่บอกก็ไม่มาหาเรา จนนานๆเข้าเขามาพิมพ์คำว่าแฟนใส่เฉย เรางงเป็นแฟนตอนไหน เขาบอก ไม่ใช่แฟนหรอ เรารู้สึกว่าเราคบแบบไม่เหมือนแฟนเลย ทั้งๆที่เรียกว่าแฟน ไม่เคยอยู่ด้วย ทั้งๆอยู่รร.เดียวกันไม่นัดเจออะ มีแต่เราไปหาตลอดตอนกลับบ้าน ถ้าเราไม่ไปก็ไม่หา แฟนประสาอะไร (เราเป็นแฟนคนแรกอะมั้ง)และไม่เคยเที่ยวด้วยกัน แต่ทำของแฮนเมดให้นะเขียนความรู้สึกไรงี้ ซึ้งใจ เรารู้สึกไม่พออยากอยู่ด้วยมากกว่านี้ ทั้งๆที่อยู่รร. เจอวันละไม่ถึงสิบนาที แต่ยังไง เรารักมาก แค่นี้เราก็สุขใจ เราทุ่มทุกอย่างเลย
เอาเท่านี้ละกันมีมากกว่านี้เดี๋ยวยาว มาเข้าประเด็นดีกว่า ก็คงจะรู้ว่า จขกท. รักแฟนมากจนเขียนกระทู้ขึ้นมา
เราเลิกกับแฟน มา3อาทิตย์แล้วค่ะ จำวันเวลาเป๊ะๆๆๆ ช่วงเดือนที่แล้วเราโกรธเขาตรงที่ปิดเทอมไม่เจอกัน แต่น่าจะนัดเจอได้ป้ะล่ะ แต่ไม่กล้าพูด เพราะยังไงก็ไม่ได้ ขนาดที่พิมพ์ไปก่อนหน้านี้นับประสาอะไรกับนัดไปเที่ยวยังไม่เคย และเขาบอกว่ามาเรียนพิเศษแถวๆบ้านเรา เราอยากเจอแฟนมาก เลยลองพิมพ์ๆไปว่า เนี้ยเราไปแถวนั้นบ่อยๆ ขอให้ได้เจอ แต่เขากลับบอกว่าอยู่แต่ในตึกเรียนอะ ไม่ได้เจอหรอก เรานี่ปรี๊ดขึ้นเลย อะไรอะ นี่เราแฟนนะ อยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เราไม่บอกไร แต่เราหงุดหงิดใส่ไปลงกับเขา แต่ไม่บอกว่าโกรธเรื่องนั้น เขาก็รักเรานะ เขาบอกจะทำของครบรอบให้ด้วย แต่พอดีปิดเทอมอยู่ และเราก็ทำของเตรียมไว้เหมือนกัน แล้วหลังจากหลายวันต่อมา เขาก็เริ่มแชทแปลกๆ จนเราตอบไลน์ แล้วเขาไม่เปิดอ่านไลน์ เรารู้เพราะเขาเล่นเฟสอยู่แจ้งเตือนขึ้นเวลานี้ๆๆ แล้วไมไม่ตอบไลน์เรา จนเราต้องไปเป็นคนเปิดเริ่มเรื่องว่า เธอเป็นไร เรารู้นะ ในที่สุด เขาคงรอมานาน เขาบอกกับเราว่า...... บอกไม่หมดเนอะ เผื่อเจ้าตัวมาเปิดอ่าน
"เขาเปลี่ยนไป เขาไม่อยากทะเลาะกับเราอีก จะได้ไม่ต้องงอน ต้องง้อ เราอาจจะเหมาะทำหน้าที่เพื่อนได้ดีกว่าแฟน" (เดี๋ยวๆๆ คือเราตกลงว่าไม่เป็นแฟน แต่เธออะเนียนเป็นแฟนเองไอ้บ้า) และบลาๆ เรายื้อไปแบบพอดี เพราะตอบงี้ เขาหมดใจแล้ว ตอนพิมพ์นี่น้ำตาไหลเลย ตอนนี่ก็ยังลืมไม่ได้เลย ป่านนี้เขาลืม แล้วแหละ แต่เรายังคิดอยู่เลย เราโมโห เราโกรธ น้ำตาไหล เสียใจ ไปนาน เราโกรธช่วงแรกๆ เธอทำเจ็บ เธอต้องตายกลับไปข้างนึง ความรู้สึกมันทำพังไปมากเกินกว่าที่จะเป็นเพื่อน ไม่เหมือนเดิมอยู่แล้ว อยากรู้ว่ามีใครคิดเหมือนกันมั้ย อยากรู้ประสบการณ์เพื่อนๆ ไม่คุยกันแล้ว มองหน้าไม่ติด เลิกเป็นเพื่อน หรือคุยกันเหมือนเดิม? แต่พอนึกอีกมุมนึงนึกถึงสิ่งดีๆ เขาสอนการบ้านอะไรให้ จิตใจก็ซอฟท์ลงมา แต่มันก็T ^ T เราระบายกับเพื่อนหลายคนนะ อีกคนก็เชียร์เรา มันเลวทำกับเราลงคอไงงี้ ฮ่าๆๆ เราบอกกับเพื่อนอีกคน เราเกลียดเลยแหละ เพื่อนบอกว่าอย่าเกลียดเลย ยังไงก็เพื่อน เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี แต่เรารู้สึกเจ็บแค้นเข้าเซลล์ร่างกายเลยค่ะ เราใจร้ายไปมั้ย
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านขอบคุณค่ะ