ผมคบกับแฟนระยะเวลา ประมาณ 2 ปี ได้ละครับ เขาโตกว่าผม 3 ปี ตอนแรกๆ เราอยู่ด้วยกันมา ผมทำตัวไม่ดีเอง ผมติด ผญ มาด้วยคนนึง ระหว่างอยู่กับเขา เขาก็รู้ว่าเรามี ผญ แล้วก็ยัง ดูแล เทคแคร์ผมมากครับ รู้สึกช่วงนั้นผมมีความสุขมากไม่เหมือนทุกวันนี้ ไปเที่ยวไปไหนไปกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมลำบาก จน ผญ คนที่ผมติดมาด้วยเขารู้ว่าเรามี คนใหม่ เขาจึงหาหนทางทำให้เรากลับไปหาเขา (ยอมรับ ณ ตอนนั้นผมรักพี่คนนี้มาก เขาเทคแคร์ผมดีมากครับ ต้องขอโทษ ผญ คนนั้นจริงๆ) เขาก็หาทางเอาเรากลับไป บอกกับพี่คนนี้ว่าเรามีอะไรกับเขาแล้ว ต่างๆนาๆ พยายามทำลาย เข้าใจครับ ว่าหึงหวง อยากให้เรากลับไปเรามันไม่ดีเอง ไปว่าเขามันก็ไม่ถูก ผมก็ยอมคุยด้วยไม่ตัดขาดกับใคร จนพี่เขาเริ่มอยู่กับเราไปหลายๆเดือน คุยกันหลายๆเดือน ปกติครับ เรากลายเป็นแฟนกันด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกัน จบด้วยการคบซ้อน ช่วงๆแรกพี่คนนั้นก็รับได้พอหลังๆ เขาเริ่มทวงสิทธิ ว่ามันไม่ถูกนะ (ก็จริงมันถูกที่ไหนละ ใครจะไปยอมรับได้)ผมก็โอเค รับปากๆว่า ผมจะเลิกกับ ผญ คนนั้น พอรับปากไป ผมก็เหลวไหล ดั่งเดิม กลับไปคุยอีก เป็นเพราะกลัวความผิดที่ทิ้งเขา ทั้งๆที่เขามาก่อน ซึ้งคิดดีๆ เราควรจะปล่อยเขาไป ไม่ใช่ไปยื้อเขาไว้ เขาจะได้ไปตามทางของเขา มันผิดที่ตรงนี้จริงๆ จนเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมเสียใจจนถึงทุกวันนี้
เขาเอาจริงมากขึ้น บีบผม ไปจากผมง่ายๆ ผมต้องง้อ ไม่เหมือนเดิมเลย จนผมตัดสินใจจริงจังว่าจะตัด กับผญ คนนั้น ... ในที่สุดผมก็ทำมันสำเร็จ ตัดใจ สักที ดีใจครับ เราตอบได้แล้วว่าเรารักใคร เพราะมันรักได้แค่คนๆเดียว ..... ก็เกือบจะดี แต่มันสายเกินไปรึเปล่า
เอาละครับ เรื่อง ผญ คนนั้นผมปิดบัญชีไปเรียบร้อย.. ขาด!!! ไปแล้ว
ต่อจากนี้คือเรื่องที่ผมเสียใจ เสียดาย ทรมานกับปัจจุบัน
เขากลับเฉยชากับผมมากขึ้น และบอกว่า ไม่เชื่อใจผม ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมที่โดนหลอก ทำไงได้ละเรา เหลวไหลกับเขามาหลายรอบแล้ว แต่ครั้งนี้ผมรู้ตัวเองดี ว่าผมตัดออกไปแล้วจริง ผมคิดในหัวว่า เขามีตัวเลือกที่ดีแล้วละ เพราะผม พิสูจน์ให้เขาได้เห็นได้ดูไปเยอะแล้ว ว่าผมมีเขาแค่คนๆเดียว และอยากอยู่กับเขาไปให้นานๆกว่านี้ ทุกวันนี้ผมทรมานมากครับ ตามง้อเขา ตามเขา เพียงแค่เขาสัญญาว่า ถ้าผมทำตัวให้ดีให้เขาเห็น เขาจะเป้นเหมือนเดิม เวลาจะรักษาทุกๆอย่าง ผมทำมาเป็นอาทิตย์ละ หรือว่าหลอกเขามาเป็นปี ชดใช้ แค่อาทิตย์เดียวมันน้อยไป ผมนั่งร้องไห้คนเดียว เพราะถ้าเขาได้ยินผมร้องไห้ เขาจะ วางสาย จนผมคุยกับแม่ ปรึกษากับแม่ แม่ผมเขาก็ทนไม่ได้แหละครับ ผมโทรมๆ ไม่ค่อยกินอะไร เขาแค่บอกว่าให้เลิกยุ่ง ผมเลิกยุ่งไม่ได้หรอกครับ ผมรักเขามาก ทุกวันนี้ก็ ใช้ชีวิตแบบนี้ครับ โทรจิกมากๆก็รำคาน ทุกอย่างสวนทางกับที่เราได้เจอกันครั้งแรกทั้งหมด เช็คอะไรก็ไม่ได้ โทรศัพท์ก็หามเช็ค เขาก็ไม่ขอผมเช็คนะ จากที่อยากเจอเรา กลับกลายเป็นผมอยากเห็นหน้าเขาแทน เมื่อก่อน โพสฝันดีผมทุกวัน ทุกวันนี้ผมฝันดีเขาแทน แต่ก็ไม่ทุกวันหรอกครับ
เราขึ้นคบกันบน face ปกติ เขาเคยขอผมมานานทุกวันนี้ ผมขอเขาไปเองเลย แท็กหาผมปกติ ใครมองเผินๆ ก็คิดว่ารักกันดีครับ ที่ไหนได้ อยู่ด้วยกันแบบอึดอัด ผมสำนึกแล้ว คนเรามันมักคิดได้เมื่อตอนสายไป
ผมได้แต่หวังให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักวัน
ผมควรจะถอย หรือไปต่อดี ถ้าถอยก็คือเจ็บเราเลวเองรักเองเจ็บเอง ครบสูตร ถ้าไปต่อ เมื่อไหร่ละครับจะเจอแสงสว่าง มันเป็นบทเรียนที่ดีเลยละครับ คนเรามีความรู้สึกดีได้กับคนหลายคน แต่สุดท้ายเราต้องเลือกอยู่แค่คนเดียว
(เอ่อ ก่อนจบทู้ พี่คนนี้ไม่ใช่ ผญ แท้นะครับ ผมเลือกรักเขาเพราะ จิตใจ และรักเขาที่ความทรงจำ ที่เขาดีกับผมตลอดมา)
ผมคงไม่เอากระทู้นี้ไปให้เธออ่านหรอกครับ หวังว่าจะมีคนเข้ามาตอบผม เผื่อผมจะมีทางออก ถึงแม้มันจะไม่ win win ทั้งคู่ก็ตาม แต่หวังว่ามันอาจจะไปแปะบน facebook แล้วเธอคงได้เห็นเอง เป็นกำไรไป
รู้แค่ว่ามันสายไป ผมควรทำไงดี วงจรอุบาศหาทางออกไม่ได้
เขาเอาจริงมากขึ้น บีบผม ไปจากผมง่ายๆ ผมต้องง้อ ไม่เหมือนเดิมเลย จนผมตัดสินใจจริงจังว่าจะตัด กับผญ คนนั้น ... ในที่สุดผมก็ทำมันสำเร็จ ตัดใจ สักที ดีใจครับ เราตอบได้แล้วว่าเรารักใคร เพราะมันรักได้แค่คนๆเดียว ..... ก็เกือบจะดี แต่มันสายเกินไปรึเปล่า
เอาละครับ เรื่อง ผญ คนนั้นผมปิดบัญชีไปเรียบร้อย.. ขาด!!! ไปแล้ว
ต่อจากนี้คือเรื่องที่ผมเสียใจ เสียดาย ทรมานกับปัจจุบัน
เขากลับเฉยชากับผมมากขึ้น และบอกว่า ไม่เชื่อใจผม ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมที่โดนหลอก ทำไงได้ละเรา เหลวไหลกับเขามาหลายรอบแล้ว แต่ครั้งนี้ผมรู้ตัวเองดี ว่าผมตัดออกไปแล้วจริง ผมคิดในหัวว่า เขามีตัวเลือกที่ดีแล้วละ เพราะผม พิสูจน์ให้เขาได้เห็นได้ดูไปเยอะแล้ว ว่าผมมีเขาแค่คนๆเดียว และอยากอยู่กับเขาไปให้นานๆกว่านี้ ทุกวันนี้ผมทรมานมากครับ ตามง้อเขา ตามเขา เพียงแค่เขาสัญญาว่า ถ้าผมทำตัวให้ดีให้เขาเห็น เขาจะเป้นเหมือนเดิม เวลาจะรักษาทุกๆอย่าง ผมทำมาเป็นอาทิตย์ละ หรือว่าหลอกเขามาเป็นปี ชดใช้ แค่อาทิตย์เดียวมันน้อยไป ผมนั่งร้องไห้คนเดียว เพราะถ้าเขาได้ยินผมร้องไห้ เขาจะ วางสาย จนผมคุยกับแม่ ปรึกษากับแม่ แม่ผมเขาก็ทนไม่ได้แหละครับ ผมโทรมๆ ไม่ค่อยกินอะไร เขาแค่บอกว่าให้เลิกยุ่ง ผมเลิกยุ่งไม่ได้หรอกครับ ผมรักเขามาก ทุกวันนี้ก็ ใช้ชีวิตแบบนี้ครับ โทรจิกมากๆก็รำคาน ทุกอย่างสวนทางกับที่เราได้เจอกันครั้งแรกทั้งหมด เช็คอะไรก็ไม่ได้ โทรศัพท์ก็หามเช็ค เขาก็ไม่ขอผมเช็คนะ จากที่อยากเจอเรา กลับกลายเป็นผมอยากเห็นหน้าเขาแทน เมื่อก่อน โพสฝันดีผมทุกวัน ทุกวันนี้ผมฝันดีเขาแทน แต่ก็ไม่ทุกวันหรอกครับ
เราขึ้นคบกันบน face ปกติ เขาเคยขอผมมานานทุกวันนี้ ผมขอเขาไปเองเลย แท็กหาผมปกติ ใครมองเผินๆ ก็คิดว่ารักกันดีครับ ที่ไหนได้ อยู่ด้วยกันแบบอึดอัด ผมสำนึกแล้ว คนเรามันมักคิดได้เมื่อตอนสายไป
ผมได้แต่หวังให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักวัน
ผมควรจะถอย หรือไปต่อดี ถ้าถอยก็คือเจ็บเราเลวเองรักเองเจ็บเอง ครบสูตร ถ้าไปต่อ เมื่อไหร่ละครับจะเจอแสงสว่าง มันเป็นบทเรียนที่ดีเลยละครับ คนเรามีความรู้สึกดีได้กับคนหลายคน แต่สุดท้ายเราต้องเลือกอยู่แค่คนเดียว
(เอ่อ ก่อนจบทู้ พี่คนนี้ไม่ใช่ ผญ แท้นะครับ ผมเลือกรักเขาเพราะ จิตใจ และรักเขาที่ความทรงจำ ที่เขาดีกับผมตลอดมา)
ผมคงไม่เอากระทู้นี้ไปให้เธออ่านหรอกครับ หวังว่าจะมีคนเข้ามาตอบผม เผื่อผมจะมีทางออก ถึงแม้มันจะไม่ win win ทั้งคู่ก็ตาม แต่หวังว่ามันอาจจะไปแปะบน facebook แล้วเธอคงได้เห็นเอง เป็นกำไรไป