วันนี้ขอเข้ามาระบาย เนื่องจากไม่สามารถเล่าให้ฟังได้ อาจจะยาวหน่อย
ดิฉันได้เจออดีตสามี ที่แหล่งท่องเที่ยวกลางคืน ตอนนั้นดิฉันยังเป็นเด็กน้อยอายุเกือบยี่สิบ เขาก็25 เราพบกันรู้จักกันอย่างรวดเร็ว แต่เนื่องจากเขาเป็นคนต่างชาติเขารีบร้อนอยากอยู่ด้วยกัน แต่เนื่องจากวัฒนธรรมที่ต่างกัน ที่บ้านขอทำพิธี ผูกข้อไม้ข้อมือ เขาไม่มีเงินเพราะเขาทำงานให้ngo ซึ่งเขาได้ยืมเงินคนอื่นมามัดมือชีวิตเริ่มต้นนั้นลำบากมาก เพื่อนคนรอบข้างได้แต่ถามหาดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ ซึ่งเราอดทนประหยัดจนวันที่เรายืนได้
เนื่องจากเราอายุยังน้อยช่วยกันทำงานเก็บเงินจนได้มีรถมีบ้าน แต่สามีเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมาก ตอนแรกก้อทะเลาะกันบ่อยมากตากที่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนเราต้องเย็นง้อเขาก่อน บางครั้งเรามีอารมณ์น้อยใจแยากมุ้งมิ้งบ้างน่ะ แต่สามีเรามีโลกส่วนตัวสูง
หลังจากแต่งงานได้สี่ห้าปีเราเริ่มอยากมีลูกวางแผนอนาคตกันแต่สามีเราไม่อยากมี
อาการหนักแบบว่าห้ามพูดถึงเด็กห้ามบอกว่าลูกคนอื่นน่ารัก เราเสียใจน่ะ แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไร เราพูดถึงอดีตให้เพื่อนฟังว่าเราผ่านอะไรกันมากว่าจะมีวันนี้เราโกรธว่าเราดูถูกเขา เขาเป็นพวกชอบตำนิ อย่างมากยิ่งเป็นคนอังกฤษเป็นพวกชอบประชดประชน หลีงจากเป็นหาที่สะสมมาจนจุดหนึ่ง เราพยายามบอกเขาว่า ชีวิตคู่เรามีปัญหาแต่อย่าให้เขาแก้ปัญหาร่วมกันแต่เค้าได้แต่ปฏิเสธและไม่อยากที่จะมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาจนถึงจุด 1 ที่เรามีอีกคนเข้ามาซึ่งคนนั้นเป็นลูกค้าที่บริษัทเราแต่เขาเป็นคนที่ดีรับฟังปัญหาให้เรารู้สึกดีกับตัวเอง ซึ่งสามีเราไม่สามารถทำให้รู้สึกดีกับตัวเองได้ เราด้อยในทุกอย่างกับสามี เราอยากเลิกอยากไปจากเค้าแล้ว เค้าจับได้ว่าเรามีอีกคนหนึ่งแต่เค้าก็ให้อภัยเราเพราะเค้าไม่อยากเสียเราไปทำไร. นั้นมันสายไปแล้วใจเราไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว แต่เรา คิดถึงวันดีดีที่เราเคยมีด้วยกันความสิ่งที่เราผ่านมาด้วยกันทำให้ฉันกับตัดสินใจเลิกกับผู้ชายคนนั้นแล้วกลับมาอยู่กับสามีฉันให้โอกาสเค้าที่จะปรับปรุงและฉันก็จะปรับปรุงในสิ่งที่ฉันผิดพลาดในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันจะเกิดขึ้นนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเลยเค้ายังเป็นเค้าไม่เฉยชาไม่ได้พูดคุยกันมากรู้สึกถึงช่องว่างระหว่างเรามากขึ้น
ฉันเกิดอาการซึมเศร้าเนื่องจากฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถไปจากเขาได้ฉันรู้สึกผิดที่จะทิ้งเค้าเองว่าฉันคิดฆ่าตัวตายเพราะฉันไม่สามารถไปได้ฉันจึงจำเป็นต้องบอกเขาและบอกเขาว่าฉันมีอาการซึมเศร้าเค้าได้พาฉันไปพบจิตแพทย์ แต่เขาขอเข้าไปด้วยฉันไม่สดวกใจที่มาเขาอยู่ในนั้น ฉันรู้สึกว่าฉันถูกตีกรอบจะเข้ามากันไปคนกำหนดเรียนที่ไหนทำอะไรวางตัวแบบไหนอึดอัดเป็นอย่างมากที่ฉันไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ เหมือนพ่อคนที่ 2 ของฉันซึ่งคอยบ่นคอยดุคอยด่าซึ่งฉันไม่อยากได้ ฉันให้เขาเป็นสามีของฉัน
ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันทะเลาะกันหนักมากแต่เขาไม่เคยมาขอโทษฉันเลยสักครั้ง 1 ฉันเองที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษเขาและขอให้เค้ากลับมาแล้วใจเย็นๆฉันไม่เคยนำเรื่องในครอบครัวไปเล่าให้พ่อแม่ของฉันฟังถึงปัญหาต่างๆทั้งเรื่องเงินทั้งเรื่องที่ทะเลาะกัน
ทุกคนมองว่าเขาเป็นคนดีซึ่งเขาเป็นคนดีจริงๆแต่ว่าหาต้องอยู่ร่วมแล้วน่าอึดอัดมาก
เป็นคนที่บ่นคนอื่นได้ตลอด เราเป็นภรรยาเราก็ไม่ดีไปทุกอย่างแต่ เราก็ทำงานช่วยเค้าในสิ่งที่เค้าต้องการ เขาอยากได้มอเตอร์ไซค์Bigbike ฉันก็ซื้อให้ เสื้อผ้าทุกสิ่งทุกอย่าง กอดเขาทุกวัน เขารักฉันน่ะแต่เวลาเขาโมโหกลายเป็นคนที่ฉันไม่รู้จัก หากขับรถอยู่แล้วฉันพูดอะไรผิดเบรกกลางถนนเลย หลังทะเลาะกันลามถึงพ่อถึงแม่เรา ทุกนี้เรายังโทษว่าเรามีปัญหาเพราะครอบครัวเราไม่สมบูรณ์ทำให้เรามีปม แต่เราพยามยามบอกเขาว่ามันมาจากเขา ฉันอึดอัดเพราะเขาแต่เขารับไม่ได้ จนตอนนี้ฉันออกมาแล้วสบายใจมากยิ้มได้หัวเราะได้แต่คิดถึงเขาเป็นห่วงเขา กลัวเขาเหงา
สับสนเศร้าใจไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี ไม่สามารถบอกครอบครัวได้เพราะว่าครอบครัวยังไม่ทราบถึงสาเหตุที่มีปัญหา ไม่รู้ปรึกษาใครดี ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ เพิ่มเติมสามีเราไม่ดื่มไมาสูบไม่เจ้าชู้ บ้างาน แต่เราอึดอัดมากชวนทำอะไรไม่เคยสนใจที่จะทำคุยกันไม่รู้เรื่องเลย
ตอนนี้ฉันกำลังเลิกกัน ฉันกลัวกลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวเสียใจ ที่ผ่านมาฉันทุ่มเทให้กับการแต่งงานครั้งนี้อย่างมาก ใครมีประสบการณ์เลิกกันช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
ขอระบายและกำลังใจ
ดิฉันได้เจออดีตสามี ที่แหล่งท่องเที่ยวกลางคืน ตอนนั้นดิฉันยังเป็นเด็กน้อยอายุเกือบยี่สิบ เขาก็25 เราพบกันรู้จักกันอย่างรวดเร็ว แต่เนื่องจากเขาเป็นคนต่างชาติเขารีบร้อนอยากอยู่ด้วยกัน แต่เนื่องจากวัฒนธรรมที่ต่างกัน ที่บ้านขอทำพิธี ผูกข้อไม้ข้อมือ เขาไม่มีเงินเพราะเขาทำงานให้ngo ซึ่งเขาได้ยืมเงินคนอื่นมามัดมือชีวิตเริ่มต้นนั้นลำบากมาก เพื่อนคนรอบข้างได้แต่ถามหาดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ ซึ่งเราอดทนประหยัดจนวันที่เรายืนได้
เนื่องจากเราอายุยังน้อยช่วยกันทำงานเก็บเงินจนได้มีรถมีบ้าน แต่สามีเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมาก ตอนแรกก้อทะเลาะกันบ่อยมากตากที่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนเราต้องเย็นง้อเขาก่อน บางครั้งเรามีอารมณ์น้อยใจแยากมุ้งมิ้งบ้างน่ะ แต่สามีเรามีโลกส่วนตัวสูง
หลังจากแต่งงานได้สี่ห้าปีเราเริ่มอยากมีลูกวางแผนอนาคตกันแต่สามีเราไม่อยากมี
อาการหนักแบบว่าห้ามพูดถึงเด็กห้ามบอกว่าลูกคนอื่นน่ารัก เราเสียใจน่ะ แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไร เราพูดถึงอดีตให้เพื่อนฟังว่าเราผ่านอะไรกันมากว่าจะมีวันนี้เราโกรธว่าเราดูถูกเขา เขาเป็นพวกชอบตำนิ อย่างมากยิ่งเป็นคนอังกฤษเป็นพวกชอบประชดประชน หลีงจากเป็นหาที่สะสมมาจนจุดหนึ่ง เราพยายามบอกเขาว่า ชีวิตคู่เรามีปัญหาแต่อย่าให้เขาแก้ปัญหาร่วมกันแต่เค้าได้แต่ปฏิเสธและไม่อยากที่จะมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาจนถึงจุด 1 ที่เรามีอีกคนเข้ามาซึ่งคนนั้นเป็นลูกค้าที่บริษัทเราแต่เขาเป็นคนที่ดีรับฟังปัญหาให้เรารู้สึกดีกับตัวเอง ซึ่งสามีเราไม่สามารถทำให้รู้สึกดีกับตัวเองได้ เราด้อยในทุกอย่างกับสามี เราอยากเลิกอยากไปจากเค้าแล้ว เค้าจับได้ว่าเรามีอีกคนหนึ่งแต่เค้าก็ให้อภัยเราเพราะเค้าไม่อยากเสียเราไปทำไร. นั้นมันสายไปแล้วใจเราไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว แต่เรา คิดถึงวันดีดีที่เราเคยมีด้วยกันความสิ่งที่เราผ่านมาด้วยกันทำให้ฉันกับตัดสินใจเลิกกับผู้ชายคนนั้นแล้วกลับมาอยู่กับสามีฉันให้โอกาสเค้าที่จะปรับปรุงและฉันก็จะปรับปรุงในสิ่งที่ฉันผิดพลาดในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันจะเกิดขึ้นนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเลยเค้ายังเป็นเค้าไม่เฉยชาไม่ได้พูดคุยกันมากรู้สึกถึงช่องว่างระหว่างเรามากขึ้น
ฉันเกิดอาการซึมเศร้าเนื่องจากฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถไปจากเขาได้ฉันรู้สึกผิดที่จะทิ้งเค้าเองว่าฉันคิดฆ่าตัวตายเพราะฉันไม่สามารถไปได้ฉันจึงจำเป็นต้องบอกเขาและบอกเขาว่าฉันมีอาการซึมเศร้าเค้าได้พาฉันไปพบจิตแพทย์ แต่เขาขอเข้าไปด้วยฉันไม่สดวกใจที่มาเขาอยู่ในนั้น ฉันรู้สึกว่าฉันถูกตีกรอบจะเข้ามากันไปคนกำหนดเรียนที่ไหนทำอะไรวางตัวแบบไหนอึดอัดเป็นอย่างมากที่ฉันไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ เหมือนพ่อคนที่ 2 ของฉันซึ่งคอยบ่นคอยดุคอยด่าซึ่งฉันไม่อยากได้ ฉันให้เขาเป็นสามีของฉัน
ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันทะเลาะกันหนักมากแต่เขาไม่เคยมาขอโทษฉันเลยสักครั้ง 1 ฉันเองที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษเขาและขอให้เค้ากลับมาแล้วใจเย็นๆฉันไม่เคยนำเรื่องในครอบครัวไปเล่าให้พ่อแม่ของฉันฟังถึงปัญหาต่างๆทั้งเรื่องเงินทั้งเรื่องที่ทะเลาะกัน
ทุกคนมองว่าเขาเป็นคนดีซึ่งเขาเป็นคนดีจริงๆแต่ว่าหาต้องอยู่ร่วมแล้วน่าอึดอัดมาก
เป็นคนที่บ่นคนอื่นได้ตลอด เราเป็นภรรยาเราก็ไม่ดีไปทุกอย่างแต่ เราก็ทำงานช่วยเค้าในสิ่งที่เค้าต้องการ เขาอยากได้มอเตอร์ไซค์Bigbike ฉันก็ซื้อให้ เสื้อผ้าทุกสิ่งทุกอย่าง กอดเขาทุกวัน เขารักฉันน่ะแต่เวลาเขาโมโหกลายเป็นคนที่ฉันไม่รู้จัก หากขับรถอยู่แล้วฉันพูดอะไรผิดเบรกกลางถนนเลย หลังทะเลาะกันลามถึงพ่อถึงแม่เรา ทุกนี้เรายังโทษว่าเรามีปัญหาเพราะครอบครัวเราไม่สมบูรณ์ทำให้เรามีปม แต่เราพยามยามบอกเขาว่ามันมาจากเขา ฉันอึดอัดเพราะเขาแต่เขารับไม่ได้ จนตอนนี้ฉันออกมาแล้วสบายใจมากยิ้มได้หัวเราะได้แต่คิดถึงเขาเป็นห่วงเขา กลัวเขาเหงา
สับสนเศร้าใจไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี ไม่สามารถบอกครอบครัวได้เพราะว่าครอบครัวยังไม่ทราบถึงสาเหตุที่มีปัญหา ไม่รู้ปรึกษาใครดี ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ เพิ่มเติมสามีเราไม่ดื่มไมาสูบไม่เจ้าชู้ บ้างาน แต่เราอึดอัดมากชวนทำอะไรไม่เคยสนใจที่จะทำคุยกันไม่รู้เรื่องเลย
ตอนนี้ฉันกำลังเลิกกัน ฉันกลัวกลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวเสียใจ ที่ผ่านมาฉันทุ่มเทให้กับการแต่งงานครั้งนี้อย่างมาก ใครมีประสบการณ์เลิกกันช่วยแนะนำหน่อยค่ะ