รักหรือแก้แค้น

สวัสดีคับ ผมขอใช้ชื่อผมเป็นนามแฝงนะคับ ผมชื่อพี เรื่องมีอยู่ว่าผมมีแฟนคนหนึ่งที่รักกันมาเกือบ2 ปีนามแฝนเขาผมให้เขาชื่อหนึ่ง รักของผมคือรักแบบเพศที่ 3 คือผมทั้งสองเป็นเกย์อะคับ หลังจากที่อยู่กันมาใช้ชีวิตมาเราก็ได้ตัดสินใจแยกทางกัน แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นซิครับ ผมกลับรักหนึ่งมากกว่าเดิม แต่เขากับตัดผมได้ลงอย่างไม่เหลือเยื่อใย หนึ่งกับไปมีคนอื่นมากมาย ผมเองกับมานั่งทุกข์คนเดียว ในละยะเวลา 1 ปีผมรอหนึ่งมาตลอด แต่ละหว่างนั้นผมก็มีแฟน 1 คนเพื่อนที่จะให้ลิมหนึ่ง แต่ไม่ใช่สิ่งที่ถูกเลยที่ผมทำแบบนี้ลงไป แต่ก็อยู่กันไม่ได้นานเพราะหัวใจผมอยู่ที่หนึ่ง หลังจากนั่นผมก็ทำทุกวิถีทางที่จะทำให้หนึ่งกลับมาเป็นละยะเวลา 1  หลังจากที่ผมทำทุกอย่างแต่หนึ่งไม่มีท่าทีที่จะกลับมา ผมเลยตัดสินใจถอยห่างออกมา และเดินหน้าต่อไป  แต่มันไม่ง่ายอย่างที่ทุกคนคิดคับ พอผมถอยแล้วไปพบรักคนใหม่ที่ผมคิดจะเริ่มต้นใหม่กับเขา  หนึ่งกับหันมาใส่ใจผม ร้องไห้และทำทุกวิถีทางให้ผมกลับมาหาเขา แต่ผมกับไปหลงรักแฟนใหม่ที่ผมคิดจะเริ่มต้นใหม่กับเขาแล้ว ผมขอใช่นามแฝงให้แฟนคนใหม่ชื่อสอง ผมกับสองพึ่งคบกัน เราทำทุกอย่างให้มาความสุขให้มากที่สุดโดยไม่สนใจหนึ่งเลย แต่ตัวผมเองกับสับสนผมยอมรับว่าผมสับสนมาก  ว่าที่จริงผมรักใคร หนึ่งเข้ามาทำให้ผมสับสน ผมจึงตัดสินใจหันหลังมาคุยกับหนึ่งอีกที่ว่าหนึ่งต้องการอะไร  ที่ตอนผมรักหนึ่งทำไมหนึ่งไม่เห็นคุณค่าของผมเลย  แล้วจะมาเรียนกร้องอะไรอีก หนึ่งพูดได้อย่างเดียวว่าหนึ่งรักผมมาก กลับมาได้มั้ย  ผมเลยตัดสินใจที่กลับมาคุบกับหนึ่งอีกครั้ง  โดยปล่อยสองไว้ (ผมอยู่ในช่วงสับสน)สองทนไม่ใหว จึงให้เวลาผมตัดสินในอีก 3 วันสองจะรอผมแต่ระหว่างนี้ให้ทำกับหนึ่งให้เต็มที่ว่ารักหนึ่งจริงหรือป่าว หนึ่งกับสองจึง add face book คุยกันปรึกษากัน โดยที่ผมก็รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน  (คงไม่มีอะไรมากไปกว่านี้นะผมคิด)  เพราะตัวผมเองไม่ชัดเจน สองขอเคลียกับผมว่าจะเอายังไง ผมเลยทบทวนตัวเองว่าผมรักใครจริง แต่สิ่งที่ผมคิดไว้ว่าถ้าผมไม่เลือกใคร ผลสุดท้ายผมจะไม่เหลือใครเลย หลังจากนั้น ผมก็กลับมาหาสองเพราะผมรักสอง  พอผมกลับไปหาหนึ่งมันไม่ใช่ความรักที่แท้จริง  หลังจากที่ผมกลับมาคุยกับสองและสร้างความสัมพันกันต่อไป  หนึ่งก็ร้องไห้ให้ผมกลับมาอยู่ตลอดเวลาแต่ผมก็บอกเลิกหนึ่งไปแล้ว เพื่อตัดความสัมพันนี้ให้ขาด  เวลาเดินมาประมาณ 1 อาทิตผมก็มีความสุขใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับสอง  ระหว่างนั้นสองไม่สะบายผมก็ทำแต่งาน อีกอย่างสองก็อยู่กับน้องสาว โดยที่น้องสาวและที่บ้านไม่รู้ว่าสองเป็นเกย์  ผมก็ลำบากใจที่จะไปหา  ได้แต่โทรถามอาการ    เป็นระยะเวลา  1 อาทิตมองว่าสองไม่ค่อยสนใจผมผมเลยลองใจว่าสองยังรักผมอยู่มั้ย  ผมเลยบอกเขาไปว่าเราเป็นพี่น้องกันมั้ย  มองว่าสองไม่ค่อยสนใจผมเลย  สองกับตอบรับทันที่ว่าได้คับ(ผมงงและตกใจว่าสองหมดรักผมแล้วหรามันเร็วไปมั้ย ก่อนหน้าบอกรักเรามาก  จะทำอะไรร่วมกันหลายๆอย่าง)  แต่มันมีอะไรมากกว่านั้นคับ หลังจากเราสองคนแยกทางกัน ผมก็รู้ว่าหนึ่งกับสองเขาคุยกันมาตลอด แต่ผมเองที่รอสองกลับมาเหมือนเดิม ผมง้อผมซื้อดอกไม้ไปง้อสองทั้งที่ผมไม่เคยทำกับใครเลย แต่สองไม่กลับมาแล้วหลังจากเราแยกทางกันไม่ถึงอาทิตย์ สองมีคนใหม่ทันที่ มันไว้ไปมั้ยครับไวจนผมตั้งตัวไม่ทัน และอีกฝ่ายหนึ่งผมรู้มาว่า หนึ่งก็มีแฟนใหม่แล้ว แต่ผมก็ไม่เอะใจอะไรนะครับ ก็ยังง้อสองต่อไป จนเวลาล่างมาประมาณ 3 อาทิตย์ทักสองไปก็ไม่ตอบ ไลน์ไปก็ไม้ตอบ สองพยายามตัดผมออกจากชีวิตสองแล้วก็บอกตอนท้ายเสมอว่าสองมีแฟนแล้วนะไม่อยากให้ผมรอสองอีกให้ผมตัดใจจากเขาเถอะ  หลังจากนั้นผมก็เริ่มทำใจได้นะครับ  ว่าผมไม่เหลือใครจริงๆแล้ว  ยังไม่จบครับ ล่าสุดว่าที่14 เมษายน 2558 เวลาตี 1 สองกลับบอกผมว่ามีไรจะคุย เขาก็มาหาผมถึงที่ห้อง  อีกใจผมคิดนะว่าสองคงกลับมาคืนดีกับผมแน่  แต่ไม่เป็นเช่นนั้นดิครับ พอผมไปเจอสองแต่แล้วหนึ่งก็ยืนอยู่ด้วยตรงหน้าผมคิดในใจว่าคงไม่มีไรที่ร้ายแรงอีกใช่ป่าว  สองเงียบแล้วพรรณนาขึ้นมาก่อนโน่นนี่นั้น  ผมเองก็บอกว่าขอความจริงเลยมีอะไรป่าว  สองเลยบอกออกมาว่า หนึ่งกับสองกำลังคบกัน ที่มาบอกเนี่ยอยากให้ผมรู้ว่าเรารักกัน คือทั้งสองบอกกันว่าเขารักกัน หลังจากที่เขาทั้งสองเลิกกับผมไป  * ผมหน้าชาผมทำอะไรไม่ถูกเหมือนผมจะเป็นบ้าไปเลยจิตตกทำอะไรไม่ถูก  ตบหน้าตัวเองว่าฝันไปหราป่าว หนึ่งกับสองบอกผมว่าที่จริงยังไม่อยากจะบอกนะ อยากให้ผมเองมีคนใหม่ก่อนค่อยบอก กับอีกอย่างคือบอกให้ผมเจ็บตอนนี้ดีกว่า(หนึ่งกับสองปรึกษากัน)  แต่ความเห็นแก้ตัวของเขาทั้งสองกับเลือกที่จะบอกผมว่าเขาสองคนคบกันเขาจะได้ไม่ต้องคบกันแบบหรบๆซ้อนๆอีก ผมทำอะไรไม่ถูกเลย  อารมณ์ผมตอนนั้นผมสามารถฆ่าเขาได้ทั้งสอง ผมตบหนึ่งไปครั้งหนึ้งแล้วหนึ้งก็กำปั้นตบมาที่แก้มผมจนชาไปทั้งหน้า  แต่ผมควบคุมสติของผมได้ผมวิ่งขึ้นไปที่ห้องแล้วไปนั่งคิดทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้น  หลังจากที่ผมทำใจยอมรับมันได้เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตี 3 ผมก็ขอลงไปคุยกับหนึ่งและสองอีกรอบด้วยเหตุผม แต่ทำให้ผมรู้สึกแย่ไปมากกว่าเดิม ห้องหนึ่งอยู่หอเดียวกับผม แล้วสองก็อยู่ในห้องกับหนึ่ง  ผมเห็นเขาออกมาพร้อมกัน  ผมชาไปทั้งตัว (ผมฝันไปป่าวเนี่ยบอกตัวเอง) หลังจากคุยกันสักพัก  ผมก็อโหสิกรรมให้เขาทั้งสอง  ถ้าเขารักกันจริง ก็ขอให้เขารักกันจริง  พร้อมยินดี  การที่ผมคิดจะฆ่าเขาทั้งสองแต่ผมคิดในมุมกลับกันว่า  ก็ดีเหมือนกันนะ คนที่เรารักสองครนนี้มาอยู่ด้วยกัน  ให้เราเห็นทุกวัน (ผมคิดถูกหรือคิดผิด  ผมฉลาดหราผมโง่)  จะเกียจก็เกียจไม่ลง  จะโกรธก็โกรธไม่ลง ได้แต่นั่งทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น  แล้วคำถามเข้ามาในสมองผมตลอด ว่าทำไมหนึ่งกับสองถึงทำกับผมได้ขนาดนี้ ใช่ที่เราสามคนตัดขาดกันแล้ว  ถ้าหนึ่งกับสองแยกย้ายไปมีคนใหม่ผมจะไม่โกรธเลย  ผมเองตางหากที่จะทำใจได้ไว แต่กลับมารักกันโดนที่ไม่แคร์ความรู้สึกผมเลยสักนิด สักนิด  เหมือนผมตกเหวอีกครั้ง ผมจะทำไงดีคับ ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว  ปรึกษาใครก็ไม่ได้  ทุกว่านี้ผมไม่อยากเดินออกจากห้องผมเลย  กลัวเจอหนึ่งกับสองเดินด้วยกับ  พวกคุณคิดว่าผมจะรู้สึกยังไง  ผมกลัวมาก  ผมจะทำยังไงคับ T_T มันเป็นเวรกรรมอะไรของผม เขารักกันจริงหรือเขารวมหัวแก้แค้นผม T_T