คือปรกติสมัยก่อนจะมี 2 ฝ่าย ผมออกตัวเลยว่าเป็นฝ่ายคนจน เอาง่ายๆว่ายาง+คนเป็นกลาง จะทะเลาะกันกับคนจน+คนปลูกข้าว มีกระทู้อะไรเว็บไหนผมก็จะเอี่ยวตลอด เยาะเย้ยบ้าง ให้เหตุผลที่คนไม่พร้อมที่รับฟังสารพัดบ้าง ใครดีมากดีน้อยบ้าง ใครให้ผลประโยชน์คนได้มากกว่ากัน แล้วห้องราชดำเนินนี้ผมจะเข้ามาทุกๆวันเพื่อตอบคำถาม แต่ 5-6 เดือนมานี้ผมรู้ว่าประเทศมันแย่ลง โดยที่รู้ว่าพูดไปก็ 2 ไพร่เบี้ย ไม่มีทางช่วยเหลืออะไรญาติพี่น้องหรือประเทศได้ ในทั้งการทั้งเที่ยวที่รัซเซีย จีน หรือฝรั่งแห่เข้าเวียดนามหรือประเทศเพื่อนบ้านจนเกือบหมด ดูๆจากคนที่ภูเก็ตส่งข่าวมา + เห็นเลขการลงทุนและ GDP และกระทรวงต่างประเทศและความสัมพันธ์กับต่างประเทศที่เห็นว่าที่เราๆมีใช้กันทุกวันนี้มันมาจากนอกเกือบทั้งหมดแต่เท่าที่รู้และเห็นในข่าวมันก็เท่านั้น ! และเห็นประเทศอื่นกำลังพัฒนาเพื่มขึ้นก็เลยมั่นใจว่า เรานะแย่ลงจริงๆแหละ ผมจะไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลโดยวัดจากเพียงธุรกิจตัวเองนะครับ

ก็นั่นแหละรู้ก็เฉยๆ ไม่พูด ไม่จา สันหาแต่ความสุขใส่ตัวจากคำคมกำลังใจดีสู้ชีวิตไปเรื่อยๆในแต่ละวัน แทบจะไม่ยุ่งการเมือง มันรู้สึกว่าเออ สมองเรามันปรอดโปร่งดีขึ้นมาก (แต่คนที่ส่งเราเรียนนะสิจะตายห่าเอา) เป้าหมายชีวิตก็ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อยู่ประเทศไทย ก็เท่านั้นแหละครับ มาเล่าสู่กันฟัง ว่าสุขภาพจิตไม่หมกมุ่นมากเหมือนเมื่อก่อนเเล้วนะ !
รัฐบาลชุดนี้ทำให้ผม หน้าใสขึ้น ขอบคุณครับ !