>>>>>เราแต่งงานเมื่อปี 39 เราสองคนเป็นแฟนกันตั้งแต่สมัยเรียน ตั้งครอบครัวมาฝ่าอุปสรรคมากมายหลายครั้ง เริ่มต้นจาก 0 มาด้วยกัน จนตอนนี้เรารับราชการ สามีมีธุรกิจส่วนตัว ชีวิตเหมือนจะดี จนปี 49 สามีไปมีผู้หญิงคนอื่นเป็นเด็กเสริฟอยู่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เค้ารักและหลงผู้หญิงคนนี้มาก จนทิ้งเราและลูกไปอยู่ด้วยระยะหนึ่งซึ่งเค้าโกหกว่าจะไปทำงาน ซึ่งตอนนั้นขอบอกว่าทำใจไม่ได้จริงๆ ลูกก้อยังเล็กอายุแค่สองขวบ ดีที่เรามีอาชีพที่มั่นคง เค้ากลับมาหาเราและลูกแต่ยังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น แต่นั่นก้อเป็นเพราะเราขอร้องให้กลับมา เค้ามีเงื่อนไขว่า หากผู้หญิงคนนั้นโทรมาเค้าสามารถรับโทรศัพท์ได้ทุกเมื่อ เค้าต้องไปหาผู้หญิงคนนั้นได้ทุกเมื่อเมื่อเค้าอยากไป เราก้อโอเคเพราะตอนนั้นสงสารลูก และตัวเองก็ยังรักเค้ามากจนสามารถยอมทนยอมรับในส่ิงที่เค้าร้องขอได้ ไม่นานความอดทนก็สิ้นสุด เราขอหย่า เค้าก้อยอม เราไปอำเภอพร้อมกันรวมทั้งลูกด้วย เจ้าหน้าที่พยายามประนีประนอมจนเค้าบอกเราว่าเค้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีก ซึ่งเค้าก้อทำได้ เค้าเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาดตามที่สัญญาไว้
คิดว่าชีวิตครอบครัวของเราจะกลับมามีความสุขอีกครั้ง.... แต่ไม่
>>>>เราพึ่งมารู้ความจริงว่า...เมื่อประมาณปี 40 หลังจากเราแต่งงานประมาณ 1 ปี เราและสามีต้องแยกกันอยู่เพราะทำงานกันคนละจังหวัด เค้าไปมีผู้หญิงอีกคนซึ่งทำงานที่เดียวกัน เค้าอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกคืน เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน เค้าจะกลับมาหาเราเฉพาะวันอาทิตย์เพราะที่ทำงานเค้าปิดแค่วันเดียว แต่ช่วงหลังๆ เค้าหายไปประมาณ 3 ,4 เดือน บอกว่างานเยอะมาหาไม่ได้ เราก้อไม่ว่าอะไร เพราะคิดว่าเค้างานเยอะเหมือนที่พูด เค้ามีลูกด้วยกัน 1 คน มีก่อนที่เราจะมีลูกซะอีก แต่ความจริงนี้เราพึ่งมารู้หลังจากที่เค้ามีเมียน้อยเมื่อปี 49 แต่เหมือนเค้าจะพยายามบอกเราหลายครั้ง แต่ออกแนวพูดคุย เช่น สมมุติว่าพี่มีลูกกับคนอื่นแล้ว น้องจะคิดยังไง น้องจะรับได้มั้ย ซึ่งเราก้อไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดอยู่เสมอว่าเค้ารักเรามาก เราผ่านอุปสรรคมาด้วยกัน เค้าจะไม่มีวันทำให้เราเสียใจ เรื่องอย่างนี้จะไม่มีวันเกิดกับครอบครัวเราแน่นอน ชีวิตคิดบวกเสมอ ต่อมาประมาณปี 42 เมื่อเค้ามีเหตุให้ต้องออกจากที่ทำงานเดิม เค้ากับผู้หญิงคนนั้นก้อเลยห่างๆ กัน จนตอนนี้เค้าไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันแล้ว เพราะผู้หญิงคนนั้นไปมีสามีใหม่ แต่เรื่องนี้เป็นความลับมาได้ตั้งหลายปีเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย โง่จริง ๆ ตอนที่เราคลอดลูก ซึ่งเราก้อคิดว่าลูกเราคือลูกคนแรกของเค้า แต่ท่าทีของเค้ากลับเฉย ๆ ไม่ตื่นเต้นเหมือนคนที่ได้ลูกคนแรก ซึ่งเราก้อแอบสงสัย แต่ก้อคิดว่าผู้ชายคงไม่แสดงออกมาก
ยังค่ะ ยังไม่จบแค่นั้น ........
>>>>เมื่อปี 57 เค้าไปมีเมียน้อยอีกคนเป็นแม่หม้ายลูก 2 เลี้ยงดูกันเป็นอย่างดี เงินกำไรจากการลงทุนในปีนั้นทั้งปีเราไม่เคยได้รับ ทั้งที่เป็นเงินของเราที่ไปลงทุน เค้าแค่เพียงบอกว่า ไม่ได้กำไร แต่ที่จริงเค้าเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้น เราพึ่งจะมาจับพฤติกรรมได้ก้อหลังจากเหตุเกิดเป็นปีแล้ว เพราะมีผู้หวังดีส่งข้อความมาบอก ขอบอกว่าเหนื่อยกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ เราไม่คิดไรมาก ไม่ขอสืบว่าเค้าเป็นใคร อยู่ที่ไหน เหมือนที่ผ่านมา เราขอหย่าอย่างเดียว ไม่ต้องมีคำอธิบายหรือข้อแก้ตัวอะไร ความรู้สึกตอนนี้ ออกจากชีวิตชั้นกับลูกไปซะที เรื่องเหมือนจะง่ายเพราะเราหย่าให้แต่โดยดี เค้าจะได้ไปมีครอบครัวใหม่ อยู่กับคนที่เค้าต้องการ แต่ไม่ค่ะ เค้าไม่ยอมหย่า บอกให้เรากับเค้าแยกกันอยู่ก้อได้เค้าจะกลับไปอยู่บ้านเค้า ไปดูแลแม่เค้า แต่เราไม่ยอม เราบอกว่าไม่จำเป็นต้องแยกกันอยู่ หย่าเท่านั้นที่ต้องการ ณ เวลานี้ เค้าบอกเค้าจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเค้าก้อทำตามนั้นรึเปล่า (ตอนนี้ยังไม่แน่ใจเพราะเรื่องพึ่งเกิด) การฟ้องหย่าเป็นอีกวิธีหนึ่งที่สามารถทำได้ ซึ่งก้อไม่ง่ายเหมือนในละคร ตอนนี้พยายามคิดว่าเป็นกรรมของเรา ปลง ๆ ใช้ชีวิตให้มีความสุขในแบบของตัวเอง ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ....
ซึ่งก้อยังไม่แน่ใจว่าเค้าจะมีคนที่เท่าไหร่ตามมาอีก...>>.
เมื่อสามีมีเมียน้อยคนที่......
คิดว่าชีวิตครอบครัวของเราจะกลับมามีความสุขอีกครั้ง.... แต่ไม่
>>>>เราพึ่งมารู้ความจริงว่า...เมื่อประมาณปี 40 หลังจากเราแต่งงานประมาณ 1 ปี เราและสามีต้องแยกกันอยู่เพราะทำงานกันคนละจังหวัด เค้าไปมีผู้หญิงอีกคนซึ่งทำงานที่เดียวกัน เค้าอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกคืน เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน เค้าจะกลับมาหาเราเฉพาะวันอาทิตย์เพราะที่ทำงานเค้าปิดแค่วันเดียว แต่ช่วงหลังๆ เค้าหายไปประมาณ 3 ,4 เดือน บอกว่างานเยอะมาหาไม่ได้ เราก้อไม่ว่าอะไร เพราะคิดว่าเค้างานเยอะเหมือนที่พูด เค้ามีลูกด้วยกัน 1 คน มีก่อนที่เราจะมีลูกซะอีก แต่ความจริงนี้เราพึ่งมารู้หลังจากที่เค้ามีเมียน้อยเมื่อปี 49 แต่เหมือนเค้าจะพยายามบอกเราหลายครั้ง แต่ออกแนวพูดคุย เช่น สมมุติว่าพี่มีลูกกับคนอื่นแล้ว น้องจะคิดยังไง น้องจะรับได้มั้ย ซึ่งเราก้อไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดอยู่เสมอว่าเค้ารักเรามาก เราผ่านอุปสรรคมาด้วยกัน เค้าจะไม่มีวันทำให้เราเสียใจ เรื่องอย่างนี้จะไม่มีวันเกิดกับครอบครัวเราแน่นอน ชีวิตคิดบวกเสมอ ต่อมาประมาณปี 42 เมื่อเค้ามีเหตุให้ต้องออกจากที่ทำงานเดิม เค้ากับผู้หญิงคนนั้นก้อเลยห่างๆ กัน จนตอนนี้เค้าไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันแล้ว เพราะผู้หญิงคนนั้นไปมีสามีใหม่ แต่เรื่องนี้เป็นความลับมาได้ตั้งหลายปีเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย โง่จริง ๆ ตอนที่เราคลอดลูก ซึ่งเราก้อคิดว่าลูกเราคือลูกคนแรกของเค้า แต่ท่าทีของเค้ากลับเฉย ๆ ไม่ตื่นเต้นเหมือนคนที่ได้ลูกคนแรก ซึ่งเราก้อแอบสงสัย แต่ก้อคิดว่าผู้ชายคงไม่แสดงออกมาก
ยังค่ะ ยังไม่จบแค่นั้น ........
>>>>เมื่อปี 57 เค้าไปมีเมียน้อยอีกคนเป็นแม่หม้ายลูก 2 เลี้ยงดูกันเป็นอย่างดี เงินกำไรจากการลงทุนในปีนั้นทั้งปีเราไม่เคยได้รับ ทั้งที่เป็นเงินของเราที่ไปลงทุน เค้าแค่เพียงบอกว่า ไม่ได้กำไร แต่ที่จริงเค้าเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้น เราพึ่งจะมาจับพฤติกรรมได้ก้อหลังจากเหตุเกิดเป็นปีแล้ว เพราะมีผู้หวังดีส่งข้อความมาบอก ขอบอกว่าเหนื่อยกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ เราไม่คิดไรมาก ไม่ขอสืบว่าเค้าเป็นใคร อยู่ที่ไหน เหมือนที่ผ่านมา เราขอหย่าอย่างเดียว ไม่ต้องมีคำอธิบายหรือข้อแก้ตัวอะไร ความรู้สึกตอนนี้ ออกจากชีวิตชั้นกับลูกไปซะที เรื่องเหมือนจะง่ายเพราะเราหย่าให้แต่โดยดี เค้าจะได้ไปมีครอบครัวใหม่ อยู่กับคนที่เค้าต้องการ แต่ไม่ค่ะ เค้าไม่ยอมหย่า บอกให้เรากับเค้าแยกกันอยู่ก้อได้เค้าจะกลับไปอยู่บ้านเค้า ไปดูแลแม่เค้า แต่เราไม่ยอม เราบอกว่าไม่จำเป็นต้องแยกกันอยู่ หย่าเท่านั้นที่ต้องการ ณ เวลานี้ เค้าบอกเค้าจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเค้าก้อทำตามนั้นรึเปล่า (ตอนนี้ยังไม่แน่ใจเพราะเรื่องพึ่งเกิด) การฟ้องหย่าเป็นอีกวิธีหนึ่งที่สามารถทำได้ ซึ่งก้อไม่ง่ายเหมือนในละคร ตอนนี้พยายามคิดว่าเป็นกรรมของเรา ปลง ๆ ใช้ชีวิตให้มีความสุขในแบบของตัวเอง ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ....
ซึ่งก้อยังไม่แน่ใจว่าเค้าจะมีคนที่เท่าไหร่ตามมาอีก...>>.