วันนี้ 13/4/2558 เป็นวันที่จังหวัดลำพูนมีการเดินขบวนประจำวันสงกรานต์ ซึ่งผมมาเพื่อที่จะถ่ายรูปงานขบวนที่จะผ่านประจำทุกปีที่ถนนเจริญราษฎร์ฝั่งหน้าคริสตจักร ตรงข้ามกับปั้ม Esso ในเมืองลำพูน
และปีนี้ก็เหมือนทุกปีผมออกมาถ่ายรูปตามปกติ และผมก็ทำหน้าที่ตามปกติคือถ่ายรูปขบวนไปเรื่อยๆ แต่แล้วผมได้สังเกตุเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง"เธอ"ใส่เสื้อสีน้ำเงินเข้มลายดอกสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ อายุน่าจะเท่าๆผมหรือาจใกล้เคียงคือประมาณ 23 "เธอ"เป็นคนสวยแบบบ้านๆโดยที่ไม่ต้องแต่งหน้าอะไรมากมายแต่เธอกลับเป็นคนที่สวยและดูมีคุณค่าสะดุดตาผมมากที่สุดสำหรับผม "เธอ"มากับพ่อและแม่ "เธอ"มักจะรอสรงน้ำพระพุธรูปจากขบวนที่ผ่านหน้าเธอไป ทำให้ผมคิดว่ายังไงผมก็อยากจะทำความรู้จักกับเธอคนนี้ ผมอยากจะเดินไปขอไลน์หรือเฟสบุ๊คเธอเพื่อไว้ทำความรู้จัก แต่ติดที่ว่าเธอมากับครอบครัว >< พอขบวนหมด"เธอ"และพ่อแม่ได้ข้ามฝั่งจากหน้าปั้ม Esso มายังฝั่งคริสจักรที่ผมอยู่ทำให้ผมหัวใจรู้สึกเต้นรัว และ"เธอ"เข้าไปด้านในคริสจักร (ซึ่งผมอยู่ด้านนอกคนละฝั่งของกำแพง) ผมเห็นว่าพ่อของเธอขับมอเตอร์ไซค์ออกไปกับแม่ของเธอ ส่วนเธอคนนั้นนั่งอยู่คนเดียวตรงหน้าโบส์ถ ผมเลยเดาว่า"พ่อของเธอคงจะไปส่งแม่เธอกลับบ้านก่อนแล้วกลับมารับเธออีกที" ด้วยความที่ว่า "เธอ" นั่งอยู่คนเดียวผมจึงรวบรวมกล้าและคิดหาคำทักทายที่เหมาะสมเพื่อเข้าไปคุยและขอไลน์หรือเฟสบุ๊คติดต่อ กว่าจะรวบรวมความกล้าและคิดหาคำเข้าไปทักทาย"เธอ" กว่าจะรวบรวมคงามกล้าและวิธีทักทายได้ก็รวบไป 10 นาที และตัดสินใจเดินเข้าไปในคริสตจักร จากประตูทางเข้าถึงเธอห่างกัน ประมาณ 20 เมตร มือกำโทรศัพท์เพื่อที่จะเตรียมขอไลน์หรือเฟสบุ๊คและหัวใจที่เต้นรัวด้วยความตื่นเต้น แต่พอเดินไปได้ 15 เมตร ทันใดนั้น "พ่อของเธอก็ขับรถเข้ามารับเธอ" โอ้แม่เจ้า!!! ผมไม่รู้ทำยังไง เลยทำเป็นหันหลังกลับและทำเป็นเนียนเป็นคุยโทรศัพท์แล้วเดินออกจากประตูมา ผมไม่สามารถทำความรู้จักหรือขอไลน์หรือเฟสบุ๊ค"เธอ"ได้เลย มีสิ่งเดียวที่ผมจำได้คือเลขทะเบียนรถที่ขับผ่านผมไป = =" และวันนี้ทำให้ผมพลาดในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต เวลามีผลอย่างมากกับผมในตอนนั้น ถ้าผมเข้าไปเร็วกว่านี้อีกสัก 3 นาทีผมคงไม้ต้องมาคิดหนักถึงขนาดนี้ว่าเราพลาดที่สิ่งที่สำคัญอะไรไป ผมคงหวังว่า"เธอ"คนนั้นคงจะผ่านมาเห็นกระทู้นี้ และรับรู้ในสิ่งที่ผมอยากจะบอกเธอในวันนี้นะครับ
ตามหาผู้หญิงสงกรานต์ ลำพูน
และปีนี้ก็เหมือนทุกปีผมออกมาถ่ายรูปตามปกติ และผมก็ทำหน้าที่ตามปกติคือถ่ายรูปขบวนไปเรื่อยๆ แต่แล้วผมได้สังเกตุเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง"เธอ"ใส่เสื้อสีน้ำเงินเข้มลายดอกสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ อายุน่าจะเท่าๆผมหรือาจใกล้เคียงคือประมาณ 23 "เธอ"เป็นคนสวยแบบบ้านๆโดยที่ไม่ต้องแต่งหน้าอะไรมากมายแต่เธอกลับเป็นคนที่สวยและดูมีคุณค่าสะดุดตาผมมากที่สุดสำหรับผม "เธอ"มากับพ่อและแม่ "เธอ"มักจะรอสรงน้ำพระพุธรูปจากขบวนที่ผ่านหน้าเธอไป ทำให้ผมคิดว่ายังไงผมก็อยากจะทำความรู้จักกับเธอคนนี้ ผมอยากจะเดินไปขอไลน์หรือเฟสบุ๊คเธอเพื่อไว้ทำความรู้จัก แต่ติดที่ว่าเธอมากับครอบครัว >< พอขบวนหมด"เธอ"และพ่อแม่ได้ข้ามฝั่งจากหน้าปั้ม Esso มายังฝั่งคริสจักรที่ผมอยู่ทำให้ผมหัวใจรู้สึกเต้นรัว และ"เธอ"เข้าไปด้านในคริสจักร (ซึ่งผมอยู่ด้านนอกคนละฝั่งของกำแพง) ผมเห็นว่าพ่อของเธอขับมอเตอร์ไซค์ออกไปกับแม่ของเธอ ส่วนเธอคนนั้นนั่งอยู่คนเดียวตรงหน้าโบส์ถ ผมเลยเดาว่า"พ่อของเธอคงจะไปส่งแม่เธอกลับบ้านก่อนแล้วกลับมารับเธออีกที" ด้วยความที่ว่า "เธอ" นั่งอยู่คนเดียวผมจึงรวบรวมกล้าและคิดหาคำทักทายที่เหมาะสมเพื่อเข้าไปคุยและขอไลน์หรือเฟสบุ๊คติดต่อ กว่าจะรวบรวมความกล้าและคิดหาคำเข้าไปทักทาย"เธอ" กว่าจะรวบรวมคงามกล้าและวิธีทักทายได้ก็รวบไป 10 นาที และตัดสินใจเดินเข้าไปในคริสตจักร จากประตูทางเข้าถึงเธอห่างกัน ประมาณ 20 เมตร มือกำโทรศัพท์เพื่อที่จะเตรียมขอไลน์หรือเฟสบุ๊คและหัวใจที่เต้นรัวด้วยความตื่นเต้น แต่พอเดินไปได้ 15 เมตร ทันใดนั้น "พ่อของเธอก็ขับรถเข้ามารับเธอ" โอ้แม่เจ้า!!! ผมไม่รู้ทำยังไง เลยทำเป็นหันหลังกลับและทำเป็นเนียนเป็นคุยโทรศัพท์แล้วเดินออกจากประตูมา ผมไม่สามารถทำความรู้จักหรือขอไลน์หรือเฟสบุ๊ค"เธอ"ได้เลย มีสิ่งเดียวที่ผมจำได้คือเลขทะเบียนรถที่ขับผ่านผมไป = =" และวันนี้ทำให้ผมพลาดในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต เวลามีผลอย่างมากกับผมในตอนนั้น ถ้าผมเข้าไปเร็วกว่านี้อีกสัก 3 นาทีผมคงไม้ต้องมาคิดหนักถึงขนาดนี้ว่าเราพลาดที่สิ่งที่สำคัญอะไรไป ผมคงหวังว่า"เธอ"คนนั้นคงจะผ่านมาเห็นกระทู้นี้ และรับรู้ในสิ่งที่ผมอยากจะบอกเธอในวันนี้นะครับ