ฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอ
หลังจากเรื่องเมื่อวาน ที่เราทะเลาะกัน ทำให้ผมกับมันเข้าใจกันมากขึ้น
"แฟนคนแรกของกุ รถชนแล้วความจำเสื่อม ติดต่อกันไม่ได้3เดือน มารู้อีกทีก็ไม่ทันแล้ว...กุไม่อยากเสียมิงไป แบบนั้นอีกคน"
เป็นอันว่าสุดท้ายผมต้องยอมบอกสิ่งที่อยู่ในใจขอผมมานานแสนนาน มันถึงจะยอมเข้าใจ
**************************************************************************************************
วันนี้ ผมหยุดไม่ได้ทำงาน แต่ก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย นอนอยู่บ้าน ซักเสื้อผ้า ทำความสะอาดห้องหลังจากที่ไม่มีเวลาว่างเลยมาเกือบ1เดือนเต็ม
แฟนผมก็เหมือนกัน มันก็นอนอยู่บ้านไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน มันบอกร้อน = ="
ผมมองไปเห็นเสื้อของมัน ที่ผมขอมาเก็บไว้ นึกได้ก็เอาไปซักด้วยดีกว่า หลายๆคนอาจจะมองว่ามันตลกก็ได้นะ 5555555555 อาจเพราะมันเป็นคนไม่ค่อยหวาน แถมไม่ค่อยมีเวลาไปหากันสักเท่าไหร่ ผมเลยคิดว่าถ้ามีสิ่งที่เป็นตัวแทน ของมันเก็บไว้จะได้ หายคิดถึง
อาการหน้ามืด ยังคงตามมาเล็กน้อย เหลือเวลาอีก 22 วัน ที่ผมจะได้ไปตรวจเลือด ยอมรับว่าตอนแรกๆก็ตื่นเต้น กลัวไปหมดนะ กลัวว่าถ้าเป็นขึ้นมา ใครจะดูแลพ่อแม่ ที่ทำงานจะว่ายังไง คนรอบข้างจะมองเรายังไง แต่ตอนนี้ผมหยุดคิดไปแล้วครับ คือมันอาจจะเครียดจนถึงที่สุดแล้วอะ จนไม่รู้จะเครียดยังไง มันก็หยุดคิดไปเอง วันนี้ผมแค่คิดว่าให้มันเป็นเรื่องของอนาคตดีกว่า ผลจะออกมาดีหรือร้าย มันไม่สำคัญเท่ากับว่าเรา เลือกจะทำยังไงต่อไป.
Diary 9# [12-4-2558]
หลังจากเรื่องเมื่อวาน ที่เราทะเลาะกัน ทำให้ผมกับมันเข้าใจกันมากขึ้น
"แฟนคนแรกของกุ รถชนแล้วความจำเสื่อม ติดต่อกันไม่ได้3เดือน มารู้อีกทีก็ไม่ทันแล้ว...กุไม่อยากเสียมิงไป แบบนั้นอีกคน"
เป็นอันว่าสุดท้ายผมต้องยอมบอกสิ่งที่อยู่ในใจขอผมมานานแสนนาน มันถึงจะยอมเข้าใจ
**************************************************************************************************
วันนี้ ผมหยุดไม่ได้ทำงาน แต่ก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย นอนอยู่บ้าน ซักเสื้อผ้า ทำความสะอาดห้องหลังจากที่ไม่มีเวลาว่างเลยมาเกือบ1เดือนเต็ม
แฟนผมก็เหมือนกัน มันก็นอนอยู่บ้านไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน มันบอกร้อน = ="
ผมมองไปเห็นเสื้อของมัน ที่ผมขอมาเก็บไว้ นึกได้ก็เอาไปซักด้วยดีกว่า หลายๆคนอาจจะมองว่ามันตลกก็ได้นะ 5555555555 อาจเพราะมันเป็นคนไม่ค่อยหวาน แถมไม่ค่อยมีเวลาไปหากันสักเท่าไหร่ ผมเลยคิดว่าถ้ามีสิ่งที่เป็นตัวแทน ของมันเก็บไว้จะได้ หายคิดถึง
อาการหน้ามืด ยังคงตามมาเล็กน้อย เหลือเวลาอีก 22 วัน ที่ผมจะได้ไปตรวจเลือด ยอมรับว่าตอนแรกๆก็ตื่นเต้น กลัวไปหมดนะ กลัวว่าถ้าเป็นขึ้นมา ใครจะดูแลพ่อแม่ ที่ทำงานจะว่ายังไง คนรอบข้างจะมองเรายังไง แต่ตอนนี้ผมหยุดคิดไปแล้วครับ คือมันอาจจะเครียดจนถึงที่สุดแล้วอะ จนไม่รู้จะเครียดยังไง มันก็หยุดคิดไปเอง วันนี้ผมแค่คิดว่าให้มันเป็นเรื่องของอนาคตดีกว่า ผลจะออกมาดีหรือร้าย มันไม่สำคัญเท่ากับว่าเรา เลือกจะทำยังไงต่อไป.