เราเป็นเด็กมหาลัยอยู่ปี1 กำลังจะขึ้นปี2 หน้าตาก็ไม่เท่าไหร่ แต่เราเฟรนลี่ เลยทำให้มีคนเข้ามาค่อนข้างเยอะ เวลาเราคบใคร เราต้องหลบๆซ่อนๆ พ่อกับแม่ไม่ยอมปล่อยเลย ทุกวันนี้จะคุยโทรศัพท์กับใครก็คุยต่อหน้าไม่ได้ พ่อกับแม่ก็จะว่านั่นนี่ ขนาดเราแต่งตัว ทาปากแดง ทาเล็บยังโดนว่า คือเราไม่ใช่เด็กเหมือนแต่ก่อนแล้ว คือพ่อกับแม่ยังคิดว่าเราเป็นเด็ก สังคมทุกวันนี้ทุกคนก็รู้ว่ามันเป็นยังไง มันไม่เหมือนสมัยก่อน แต่พ่อกับแม่ก็ยังยึดติดกับสิ่งเก่าๆ ไม่เปิดรับกับสิ่งที่มันเปลี่ยนไปในปัจจุบัน เรายอมรับว่าเราเองก็ดื้อพอสมควร ตอนอยู่มัธยมเราก็มีแฟนมานับไม่ถ้วน คุยมาเยอะคนละเดือน สองเดือน ตอนนั้นเราทั้งโดดเรียน ทั่งกินเหล้า เมาสารพัด ทุกอย่างที่กล่าวมาคือพ่อกับแม่ก็ยังไม่รู้จนถึงทุกวันนี้
(คือบ้านเราอยู่จังหวัดนึงในภาคอิสาน มาเรียนไกลหน่อย มหาลัยแห่งหนึ่งภาคตะวันออก) พอเราขึ้นมหาลัยช่วงแรกๆเราก็ใช้ชีวิตตามปกติ เช้าไปเรียน เย็นกลับหอ ตามสไตล์ปี1ที่ยังไม่รู่อิโหน่อิเหน่ (เราอยู่หอใน) แต่พอผ่านไปปี1เทอม2 ก้มีผชมากหน้าหลายตาเข้ามา ก็มีคุยๆคบๆบ้าง พอแก้เหงาได้บ้าง แต่ก็ยังไม่อยากจะจิงจังอะไร แต่พอมาตอนนี้มีผชคนนึงเข้ามา เป็นช่วงที่เรากำลังเหงาพอดี เราก้เริ่มเที่ยว เริ่มออกจากหอ เริ่มกลับหอดึก วันนั้นเค้าขับรถมารับเราที่หอ (อ่อลืมไป ผช คนนี้เป็นนายร้อยตำรวจ ที่พึ่งจบมาหมาดๆ อยู่สภ.แห่งหนึ่งในเมือง...) เราคุยกันได้ซักพัก เดทแรกของเราคือร้านอาหารแห่งหนึ่ง แถวๆมอ วันแรกเจอกันก็เขินๆ พอที่สองเค้าก็มารับเราไปทานข้าว เค้าเป็นสุภาพบุรุษมาก เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้!! เราเองเป็นคนที่ไม่ชอบปิดบัง มีอะไรก็จะบอกแม่ตลอด ไปไหนมาไหนกับใคร คุยกับใครอยู่เราก็จะบอก แต่พอมาวันนึงเรานั่งคุยกันกะแม่ แม่ก็ถามตรงๆว่ามีแฟนยัง เราก็บอกว่าเราคุยกับเค้าอยู่ เค้าเคยมารับไปทานข้าวไปด้วยกัน2คน แล้วก็มาส่งที่หอ เราไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านั้น เพราะแค่นี้แม่ก็ยังรับไม่ได้ที่เราไปกับเค้าสองคน ทั้งๆที่เราก็คิดว่าเราโตแล้ว มีวุฒิภาวะพอที่จะดูแลตัวเองได้ คือรู้ว่าท่านเป็นห่วง อยู่มหาลัยมันก็ต้องมีเที่ยวบ้าง มีเพศตรงข้ามบ้าง มีเมาบ้าง มันก็ไม่ทุกคน แต่ส่วนใหญ่ก็เคยกันทั้งนั้น นี่แค่แม่รู้ยังรับไม่ได้ ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูพ่อเรา คงต้องพูดกันยาวแน่
คือเราต้องทำยังไง ที่จะให้พ่อกับแม่เปิดใจรับ ในสิ่งที่มันเป็นไป ขอคำแนะนำหน่อย
#เรื่องราวมันอาจจะสับสน #ขอโทดด้วยนะ
ทำไงดี ขึ้นมหาลัยแล้ว พ่อกับแม่ยังไม่ยอมเปิดใจให้เลยย
(คือบ้านเราอยู่จังหวัดนึงในภาคอิสาน มาเรียนไกลหน่อย มหาลัยแห่งหนึ่งภาคตะวันออก) พอเราขึ้นมหาลัยช่วงแรกๆเราก็ใช้ชีวิตตามปกติ เช้าไปเรียน เย็นกลับหอ ตามสไตล์ปี1ที่ยังไม่รู่อิโหน่อิเหน่ (เราอยู่หอใน) แต่พอผ่านไปปี1เทอม2 ก้มีผชมากหน้าหลายตาเข้ามา ก็มีคุยๆคบๆบ้าง พอแก้เหงาได้บ้าง แต่ก็ยังไม่อยากจะจิงจังอะไร แต่พอมาตอนนี้มีผชคนนึงเข้ามา เป็นช่วงที่เรากำลังเหงาพอดี เราก้เริ่มเที่ยว เริ่มออกจากหอ เริ่มกลับหอดึก วันนั้นเค้าขับรถมารับเราที่หอ (อ่อลืมไป ผช คนนี้เป็นนายร้อยตำรวจ ที่พึ่งจบมาหมาดๆ อยู่สภ.แห่งหนึ่งในเมือง...) เราคุยกันได้ซักพัก เดทแรกของเราคือร้านอาหารแห่งหนึ่ง แถวๆมอ วันแรกเจอกันก็เขินๆ พอที่สองเค้าก็มารับเราไปทานข้าว เค้าเป็นสุภาพบุรุษมาก เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้!! เราเองเป็นคนที่ไม่ชอบปิดบัง มีอะไรก็จะบอกแม่ตลอด ไปไหนมาไหนกับใคร คุยกับใครอยู่เราก็จะบอก แต่พอมาวันนึงเรานั่งคุยกันกะแม่ แม่ก็ถามตรงๆว่ามีแฟนยัง เราก็บอกว่าเราคุยกับเค้าอยู่ เค้าเคยมารับไปทานข้าวไปด้วยกัน2คน แล้วก็มาส่งที่หอ เราไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านั้น เพราะแค่นี้แม่ก็ยังรับไม่ได้ที่เราไปกับเค้าสองคน ทั้งๆที่เราก็คิดว่าเราโตแล้ว มีวุฒิภาวะพอที่จะดูแลตัวเองได้ คือรู้ว่าท่านเป็นห่วง อยู่มหาลัยมันก็ต้องมีเที่ยวบ้าง มีเพศตรงข้ามบ้าง มีเมาบ้าง มันก็ไม่ทุกคน แต่ส่วนใหญ่ก็เคยกันทั้งนั้น นี่แค่แม่รู้ยังรับไม่ได้ ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูพ่อเรา คงต้องพูดกันยาวแน่
คือเราต้องทำยังไง ที่จะให้พ่อกับแม่เปิดใจรับ ในสิ่งที่มันเป็นไป ขอคำแนะนำหน่อย
#เรื่องราวมันอาจจะสับสน #ขอโทดด้วยนะ