เที่ยวคืนวันศุกร์แบบนี้ มีเรื่องผีๆสางๆมาเล่าสู่กันฟ้ง ต้องบอกว่าเรื่องนี้เป็นที่เกิดขี้นจริงกับเจ้าของกระทู้เอง ยืนยันครับ
ผมเป็นคนจังหวัดเชียงใหม่ แต่ว่าออกจะบ้านนอกก หน่อยหนึ่งแค่เพียงได้ชื่อว่าอยู่เขตจังหวัดเชียงใหม่ เพราะอีกแค่นิดเดียวก็เข้าเขตแม่ฮ่องสอนแล้ว เรื่องนี้เกิดขี้นประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมอยู่ชั้นม.5 ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ชีวิตช่วงนั้นก็เหมือนวัยรุ่นบ้านนอกทั่วๆไป ตกเย็นมาก็ขับมอไซคนละคันออกไปแว็น จากหมู่บ้านนี้ทีหมู่บ้านโน่นที คืนหนึ่งวันก่อนเกิดเรื่อง ผมก็ออกไปเที่ยวตามปกติ แต่วันนี้มีเพื่อนขอซ้อนไปด้วย ระวังที่เที่ยวเพื่อนก็ฝากของโน่นนี่นั่นให้ผมถือ ด้วยความขี้เกียจผมเลยเก็บของเพื่อนไว้ใต้เบาะมอไซ หลังจากเที่ยวกันเสร็จผมก็ส่งเพื่อนกลับบ้าน แล้วก็ลืมของเพื่อนไปสนิทเลย กว่าจะนึกได้ถึงบ้านผมแล้ว ก็เลยกะว่ารออีกวันก่อนค่อยเอาไปให้
วันเกิดเรื่อง - กว่าจะว่างไปหาเพื่อนก็เย็นแล้ว ก่อนออกไปผมก็เช็คของให้แน่ใจอีกที เนื่องจากวันนี้กะว่าคงไม่ออกไปเที่ยวละ ทำงานทั้งวันเหนื่อยๆ อยากพักผ่อน กว่าจะได้ออกไปจากบ้านไปหาเพื่อนก็ปาไปเกือบสองทุ่ม ขี้นมอไซ สตาร์ทแล้วบึนออกไปอย่างเร็ว รีบไปรีบกลับมาอาบน้ำนอน ระยะทางจากบ้านผมไปบ้านเพื่อนประมาณเกือบโลได้ บ้านของเพื่อนจะอยู่ท้ายหมู่บ้านเลย บรรยายกาศรอบๆเงียบสงบ ขนาดว่าบ้านผมอยู่กลางหมู่บ้านว่าเงียบแล้ว บ้านเพื่อนที่อยู่ท้ายหมู่บ้านยิ่งโครตเงียบ อีกอย่าง ป่าช้าของหมู่บ้านดันอยู่ติดกับบ้านของเพื่อนอีก ห่างกันไม่ถึง 50 เมตร อย่าว่าแต่สองทุ่มเลย แค่พระอาทิตย์ตกดินยังไม่อยากจะผ่านเลย ปากทางถนนเข้าบ้านเพื่อนจะมีเสาไฟกระพริบสีเหลืองๆ กระพริบเป็นระยะๆ พอขับมาถึงปากทางผมก็จอดรถไว้ไกล้ๆกับเสาไฟกระพริบ แล้วหยิบของที่เตรียมมา เดินเท้าต่อเพราะบ้านของเพื่อนอยุ่ไม่ห่างจากปากทางเท่าไหร่ เดินยังไม่ทันถึงเลยเจอแม่เพื่อนซะก่อน เลยถามว่าเพื่อนอยู่มั้ย แม่เพื่อนก็ตอบกลับมาว่า ไปข้างนอกยังไม่กลับ จะฝากของให้แม่เพื่อนก็ไม่ทันหลังจากพูดเสร็จก็เดินข้างบ้านทันที ปิดประตูทันทีเหมือนเห็นอะไร ผมเองก็ไม่ได้เอะใจอะไร เดินกลับมาที่รถ กะว่าไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ เวลาที่ผมเดินไปหาบ้านเพื่อน คุยกับแม่เพือนและหันกลับมาเพื่อนจะเดินมาที่รถ รวมๆ ไม่จะเกินสองนาที ระหว่างที่กำลังเดินมาที่รถ สิ่งที่ผมเห็นอยู่บนรถมอไซ ทำให้ผมตกใจแบบสุดขีด ต้องเรียกว่าแทบจะซ็อกตรงนั้นเลย
ที่มอไซผมจอดอยู่ได้บอกไปตอนแรกแล้วว่ามีเสาไฟกระพริบสีเหลืองๆอยู่ สิ่งที่ทำให้ผมแทบซ็อก คืออ ระวังที่ไฟกระพริบนั่นแหละ พอมันกระพริบปุ้บ สิ่งที่เห็นคือ เงาสีดำๆ เหมือนผู้หญิงผมยาวๆ กำลังนั่งคร่อมมอไซผมอยู่ แว็ปแรกที่เห็น เห้ยกูตาฝาดแน่ๆ ไม่ใช่แน่ พอเสียงไฟดับก็เงานั้นก็หายไป แต่พอเสียงไฟกระพริบ เชี่ยละ มันยังอยู่ ท่าเดิมเลย เงาผู้หญิงผมยาวนั่งคร่อมมอไซ นั่งแบบไม่ขยับเลย ตัวแข็งๆ ทื่อๆ ผมนี่น้ำตาแทบจะไหล ไม่คิดอะไรแล้ว ผีแน่นอน ชัดซะขนาดนั้น แล้วยิ่ง ฝั่งตรงข้ามก็ป่าช้า และหมุ่บ้านผมเคยเป็นที่สู้รบของทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง และยิ่งแถวนั้นมีเรื่องเล่า ว่าตอนดึกๆมักจะมีคนเห็นทหารญี่ปุ่นเดินเป็นขบวนอยู่บ่อยๆอีก โอ้แม่เจ้า หลากหลายเรื่องผีหลั่งไหลเข้ามาในหัว บวกกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน้า จะวิ่งกลับบ้าน กุญแจรถก็เสียบคารถ รถก็พึ่งซื้อใหม่ ห่วงรถอีก จะไปเอารถแต่สิ่งตรงหน้ายังไม่ไปไหน ทั้งกลัวผี กลัวรถหาย ทำอะไรไม่ถูก ผ่านไปหลายนาที เฝ้าภวนาให้ออกไปจากรถผมได้แล้ว ยังไงมันก็ไม่ไป พอไฟกระพริบ เงานั้นก็นั่งครอมอยู่ท่าเดิม โอ้โห สั่นครับ สั่นไปหมดทั้งตัว
ยืนจ้องกับมัน พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมด เอาหว่ะ ซักครั้งในชีวิตได้เจอผีตัวเป็นๆ เดินเลยครับ เดินไปที่รถ ผีก็ผี เดินได้ก้าวเดียวแหละครับ พอไฟกระพริบ เชี่ยยยย ยังอยู่ท่าเดิม ผมทรงเดิม สงบนิ่งไม่ไหวติง ในใจคิดนี่จะไม่ไปไหนเลยใช่มั้ยย สุดท้ายเอาวะ เพื่อรถ อาศัยจังหวะที่ไฟกระพริบดับลง เดินไปอย่างไวครับ เผื่อมันหายไปตอนนั้น หรือยังอยู่แต่ด้วยความมืดไง เราไม่เห็นมันนี่ อย่างไวครับ เดืนอย่างไว สูดหายใจเข้าลึก ผีก็ผี ซักครั้งละถือซะว่าเป็นบุญตาละกัน ต้องทำเวลา เดินแทบจะเรียกว่าวิ่ง ไม่ทันครับพอถึงรถ ไฟมา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ชัดเจน เชี่ยยยยยยยยเอ๊ย กูเปิดเบาะรถไว้ตั้งแต่ตอนไหนว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฝันดีผีรอบเตียง
ผีมอเตอร์ไซค์
ผมเป็นคนจังหวัดเชียงใหม่ แต่ว่าออกจะบ้านนอกก หน่อยหนึ่งแค่เพียงได้ชื่อว่าอยู่เขตจังหวัดเชียงใหม่ เพราะอีกแค่นิดเดียวก็เข้าเขตแม่ฮ่องสอนแล้ว เรื่องนี้เกิดขี้นประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมอยู่ชั้นม.5 ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ชีวิตช่วงนั้นก็เหมือนวัยรุ่นบ้านนอกทั่วๆไป ตกเย็นมาก็ขับมอไซคนละคันออกไปแว็น จากหมู่บ้านนี้ทีหมู่บ้านโน่นที คืนหนึ่งวันก่อนเกิดเรื่อง ผมก็ออกไปเที่ยวตามปกติ แต่วันนี้มีเพื่อนขอซ้อนไปด้วย ระวังที่เที่ยวเพื่อนก็ฝากของโน่นนี่นั่นให้ผมถือ ด้วยความขี้เกียจผมเลยเก็บของเพื่อนไว้ใต้เบาะมอไซ หลังจากเที่ยวกันเสร็จผมก็ส่งเพื่อนกลับบ้าน แล้วก็ลืมของเพื่อนไปสนิทเลย กว่าจะนึกได้ถึงบ้านผมแล้ว ก็เลยกะว่ารออีกวันก่อนค่อยเอาไปให้
วันเกิดเรื่อง - กว่าจะว่างไปหาเพื่อนก็เย็นแล้ว ก่อนออกไปผมก็เช็คของให้แน่ใจอีกที เนื่องจากวันนี้กะว่าคงไม่ออกไปเที่ยวละ ทำงานทั้งวันเหนื่อยๆ อยากพักผ่อน กว่าจะได้ออกไปจากบ้านไปหาเพื่อนก็ปาไปเกือบสองทุ่ม ขี้นมอไซ สตาร์ทแล้วบึนออกไปอย่างเร็ว รีบไปรีบกลับมาอาบน้ำนอน ระยะทางจากบ้านผมไปบ้านเพื่อนประมาณเกือบโลได้ บ้านของเพื่อนจะอยู่ท้ายหมู่บ้านเลย บรรยายกาศรอบๆเงียบสงบ ขนาดว่าบ้านผมอยู่กลางหมู่บ้านว่าเงียบแล้ว บ้านเพื่อนที่อยู่ท้ายหมู่บ้านยิ่งโครตเงียบ อีกอย่าง ป่าช้าของหมู่บ้านดันอยู่ติดกับบ้านของเพื่อนอีก ห่างกันไม่ถึง 50 เมตร อย่าว่าแต่สองทุ่มเลย แค่พระอาทิตย์ตกดินยังไม่อยากจะผ่านเลย ปากทางถนนเข้าบ้านเพื่อนจะมีเสาไฟกระพริบสีเหลืองๆ กระพริบเป็นระยะๆ พอขับมาถึงปากทางผมก็จอดรถไว้ไกล้ๆกับเสาไฟกระพริบ แล้วหยิบของที่เตรียมมา เดินเท้าต่อเพราะบ้านของเพื่อนอยุ่ไม่ห่างจากปากทางเท่าไหร่ เดินยังไม่ทันถึงเลยเจอแม่เพื่อนซะก่อน เลยถามว่าเพื่อนอยู่มั้ย แม่เพื่อนก็ตอบกลับมาว่า ไปข้างนอกยังไม่กลับ จะฝากของให้แม่เพื่อนก็ไม่ทันหลังจากพูดเสร็จก็เดินข้างบ้านทันที ปิดประตูทันทีเหมือนเห็นอะไร ผมเองก็ไม่ได้เอะใจอะไร เดินกลับมาที่รถ กะว่าไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ เวลาที่ผมเดินไปหาบ้านเพื่อน คุยกับแม่เพือนและหันกลับมาเพื่อนจะเดินมาที่รถ รวมๆ ไม่จะเกินสองนาที ระหว่างที่กำลังเดินมาที่รถ สิ่งที่ผมเห็นอยู่บนรถมอไซ ทำให้ผมตกใจแบบสุดขีด ต้องเรียกว่าแทบจะซ็อกตรงนั้นเลย
ที่มอไซผมจอดอยู่ได้บอกไปตอนแรกแล้วว่ามีเสาไฟกระพริบสีเหลืองๆอยู่ สิ่งที่ทำให้ผมแทบซ็อก คืออ ระวังที่ไฟกระพริบนั่นแหละ พอมันกระพริบปุ้บ สิ่งที่เห็นคือ เงาสีดำๆ เหมือนผู้หญิงผมยาวๆ กำลังนั่งคร่อมมอไซผมอยู่ แว็ปแรกที่เห็น เห้ยกูตาฝาดแน่ๆ ไม่ใช่แน่ พอเสียงไฟดับก็เงานั้นก็หายไป แต่พอเสียงไฟกระพริบ เชี่ยละ มันยังอยู่ ท่าเดิมเลย เงาผู้หญิงผมยาวนั่งคร่อมมอไซ นั่งแบบไม่ขยับเลย ตัวแข็งๆ ทื่อๆ ผมนี่น้ำตาแทบจะไหล ไม่คิดอะไรแล้ว ผีแน่นอน ชัดซะขนาดนั้น แล้วยิ่ง ฝั่งตรงข้ามก็ป่าช้า และหมุ่บ้านผมเคยเป็นที่สู้รบของทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง และยิ่งแถวนั้นมีเรื่องเล่า ว่าตอนดึกๆมักจะมีคนเห็นทหารญี่ปุ่นเดินเป็นขบวนอยู่บ่อยๆอีก โอ้แม่เจ้า หลากหลายเรื่องผีหลั่งไหลเข้ามาในหัว บวกกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน้า จะวิ่งกลับบ้าน กุญแจรถก็เสียบคารถ รถก็พึ่งซื้อใหม่ ห่วงรถอีก จะไปเอารถแต่สิ่งตรงหน้ายังไม่ไปไหน ทั้งกลัวผี กลัวรถหาย ทำอะไรไม่ถูก ผ่านไปหลายนาที เฝ้าภวนาให้ออกไปจากรถผมได้แล้ว ยังไงมันก็ไม่ไป พอไฟกระพริบ เงานั้นก็นั่งครอมอยู่ท่าเดิม โอ้โห สั่นครับ สั่นไปหมดทั้งตัว
ยืนจ้องกับมัน พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมด เอาหว่ะ ซักครั้งในชีวิตได้เจอผีตัวเป็นๆ เดินเลยครับ เดินไปที่รถ ผีก็ผี เดินได้ก้าวเดียวแหละครับ พอไฟกระพริบ เชี่ยยยย ยังอยู่ท่าเดิม ผมทรงเดิม สงบนิ่งไม่ไหวติง ในใจคิดนี่จะไม่ไปไหนเลยใช่มั้ยย สุดท้ายเอาวะ เพื่อรถ อาศัยจังหวะที่ไฟกระพริบดับลง เดินไปอย่างไวครับ เผื่อมันหายไปตอนนั้น หรือยังอยู่แต่ด้วยความมืดไง เราไม่เห็นมันนี่ อย่างไวครับ เดืนอย่างไว สูดหายใจเข้าลึก ผีก็ผี ซักครั้งละถือซะว่าเป็นบุญตาละกัน ต้องทำเวลา เดินแทบจะเรียกว่าวิ่ง ไม่ทันครับพอถึงรถ ไฟมา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ชัดเจน เชี่ยยยยยยยยเอ๊ย กูเปิดเบาะรถไว้ตั้งแต่ตอนไหนว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฝันดีผีรอบเตียง